.
Ο Θανάσης όταν ήταν μικρός είχε προβλήματα με τους γονείς του. Ήταν μόνο 11 χρονών αλλά λίγο η αλλαγή στην εμφάνιση του και στην συμπεριφορά του, έκαναν ολόκληρη την οικογένεια να ανησυχήσει. Κλείνονταν για ώρες στο δωμάτιο του και άκουγε μια κασέτα με Black Sabbath που του είχε γράψει ένας μεγαλύτερος του ξάδερφος. Την είχε λιώσει την κασέτα, αφού κάθε απόγεμα μετά το σχολείο και το γρήγορο διάβασμα που έριχνε, έβαζε το paranoid χιλιάδες φορές κι έπειτα άκουγε όλα τα τραγούδια 2 και 3 φορές το καθένα γυρνώντας συνέχεια πίσω με το κουμπάκι που έγραφε "ρέου". Πιο παλιά ο ίδιος ξάδερφος, του χε γράψει μια κασέτα με επιλογές Beatles και Stones αλλά δεν είχε πάθει το ταράκουλο που έπαθε με τους Sabbath. Ο βαρύς ήχος της κιθάρας του Iommi με τα αργόσυρτα riffs και η ηλεκτρισμένη φωνή του Ozzy τον είχαν εκτοξεύσει σε έναν άλλο κόσμο που είχε πλάσει στο μυαλό του. Σε ένα δικό του και ιδιαίτερο πλανήτη που βρίσκονταν σε απροσδιόριστο χρόνο και άγνωστο τόπο, δραπετεύοντας από την μικρή επαρχιακή πόλη που ζούσε.
Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν η γιαγιά του(θεός σχωρέστην) η οποία ήταν φανατισμένη με την εκκλησία, διάβασε σε κάποια απ αυτές τις παραεκκλησιαστικές κωλοφυλλάδες, πως η ροκ μουσική είναι κατασκεύασμα του "Αιώνιου Ανταγωνιστή του κυρίου" πράγμα που σήμαινε πως ο εγγονός της είχε πάρει τον δρόμο του "έξω από δω". Μην έχοντας άλλη επιλογή ο Θανάσης άρχισε να πηγαίνει στο κατηχητικό. Εκεί τα πράγματα δεν ήταν τόσο μίζερα όσο περίμενε, αφού εκεί ανακάλυψε την μαγεία των AC-DC από κάποιο παιδί που τα λέγανε λίγο καλύτερα. Δεν άργησε να ξεχωρίσει από τα άλλα παιδιά του κατηχητικού αφού στην χορωδία όπου τραγουδούσαν παιδικούς χριστιανικούς ύμνους, ο Θανάσης έκανε κάτι κορώνες–στριγκλιές αλά Brian Johnson προσπαθώντας να δώσει μια άλλη πιο ενδιαφέρουσα οπτική στους ξενέρωτους σαχλο-ύμνους. Η θητεία του στο κατηχητικό δεν πέρασε τους έξι μήνες αφού μια Κυριακή στην λειτουργία της εκκλησίας που είχε αναλάβει να κάνει το παπαδοπαίδι, άδειασε σχεδόν όλο το μπουκάλι με την μαυροδάφνη και τρέκλιζε, βαστώντας το θυμιατό λες και κουβαλούσε σακούλα με πατάτες, πολύ χαμηλά που σέρνονταν μεθυσμένο στο πάτωμα. Τότε ο παπάς έκανε παράπονα στους γονείς του και εκείνοι από ντροπή και μόνο τον σταμάτησαν από το κατηχητικό. Η γιαγιά του για ένα μήνα έβγαζε καπνούς απ τα αυτιά της.
Ο χρόνος κύλησε και ο Θανάσης μεγάλωσε. Σοβαρεύτηκε. Ανακάλυψε το punk κι όλες αυτές τις καταπληκτικές μουσικές που βγήκαν την περίοδο εκείνη. Ο απροσδιόριστος πλανήτης που είχε στο μυαλό του όταν ήταν μικρός, είχε αποκτήσει τόπο και χρόνο. Τον κατοικούσε. Τράβηξε το δικό του δρόμο έχοντας πάντα σαν απωθημένο το κρυφό του μεράκι για το θεό και τους υπαλλήλους του.
Καμιά φορά άμα συναντησεις τον Θανάση μπορεί να τον ακούσεις (μετά την απαραίτητη κατανάλωση μπύρας) να τραγουδάει το warning, γυρίζοντας πίσω σε αυτή την παράξενη περίοδο της ζωής του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου