Φορτίο βαρύ
Οι δρόμοι που αγάπησα χαθήκαν
Ή δεν τους αναγνωρίζω πια.
Κι’ η αθωότητα
Απ’ τα βάθη του μυαλού μου
Επιμένει να μου ορίζει τον κόσμο.
Ένα φορτίο βαρύ η νοσταλγία
Κι’ οι μέρες που έρχονται
Βιάζονται να περάσουνε στη λήθη
Προτού τις ζήσουμε.
Μοιάζει σαν απειλή το παρελθόν
Σαν να μην έχουμε πια άλλες δυνάμεις
Για το μέλλον.
Κι’ η δίψα, δίψα παραμένει
Κι’ ο φόβος, φόβος.
Μην ξεπουλήσουμε το όνειρό μας
Μην αφεθούμε στο συρμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου