- ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ facebook ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΜΕΜΑΝ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑΜΕ ΧΘΕΣ...
Χριστοφορος Αρβανιτης
" Όσο για την γενική νηστεία είναι ανάγκη αυτή να περιορίζεται σε διάρκεια και να συνδυάζεται με τη Θεία Ευχαριστία". Πώς και από πού καταλήγει ή προτείνει ο Σμέμαν σύνδεση νηστείας και Θ. Ευχαριστίας? Βιβλικές παραπομπές δεν υπάρχουν. Στην πατερική θεολογία επίσης απουσιάζει μια τέτοια σύνδεση. Στη νεώτερη εμφανίζεται από την περίοδο της Τουρκοκρατίας και μετά και συνδέεται μάλλον με μια τυποφάνεια προετοιμασίας προσέλευσης στη Θ. Κοινωνία, καθώς η προσέλευση είχε αρχίσει ήδη να παίρνει διαστάσεις περιοδικές. Αν λοιπόν υπάρχει θεο=λογία σε αυτή τη θέση του Σμέμαν θα ήθελα να ξέρω. Η δική μου θέση και πρακτική δεν αποδέχεται ούτε στο ελάχιστο μια τέτοια προϋπόθεση. Περισσότερο μια ηθικιστική παρεκτροπή διακρίνω παρά μια προτροπή άσκησης. Χρησιμοποιείται ηθικιστικά η Θ.Κοινωνία για να πείσει τον πιστό να ασκηθεί στη νηστεία ως ασκηση προετοιμασίας. Μάλλον το αντίθετο θα έπρεπε να συμβαίνει. Η κορύφωση της θ. Λειτουργίας ως κοινωνία Θεού και ανθρώπων δεν μπορεί να συνδέται με το τι έχω φάει και αν έχω φάει και κάτω από ποιές συνθήκες συνέβη αυτό.
14 ώρες πριν · · 1 άτομο 
Thanasis Kalamatas Αγαπητέ Ανδρέα πριν λίγα χρόνια, εδώ στη Μυτιλήνη, με αφορμή αυτό το βιβλίο του π. Σμέμαν, αλλά κι ένα άλλο μικρούλικο σε σχήμα, με τίτλο: Πως πρέπει να εξομολογούμε και πως να εξομολογούμεθα, είχα γράψει μερικά άρθρα και τα δημοσίευσα στα ΑΙΟΛΙΚΑ ΝΕΑ και στο ΕΜΠΡΟΣ Μυτιλήνης. Είχα βρει τον μπελά μου, τότε. Μέχρι και λογοκρισία σε πίνακα ανακοινώσεων κεντρικού ναού της πόλης, με το όνομά μου γραμμένο φαρδιά πλατιά είχα υποστεί. Ξέρεις τι εννοώ. Τα ζεις από κοντά!!!
12 ώρες πριν ·
Chrysostomos Stamoulis
Αγαπητοί φίλοι, για χάρη της συζήτησης παραπέμπω σε ένα απόσπασμα από άρθρο μου, που δημοσιεύθηκε πριν λίγα χρόνια, με τίτλο: Η «επιζήμιος ευλάβεια» και η εφαρμογή της στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Η επίδραση του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας στον άγιο Μακάριο Κορίνθου το Νοταρά και το φιλοκαλικό κίνημα. "[...]Οπωσδήποτε στο σημείο αυτό, θα πρέπει να τονιστεί ότι η «ανοιχτή πρόσκληση» του Χριστού στο Κυριακό δείπνο δεν απευθύνεται στους καθαρούς, στους επαρκείς. Τέτοια «επιζήμιος ευλάβεια» που στοχεύει σε μια ειδική κατηγορία «αξίων», δεν υφίσταται στην πατερική αυτοσυνειδησία . Η Εκκλησία, δηλαδή ο Χριστός, δεν ζητά από τους πιστούς μια κάποια μορφή ιδεολογικής καθαρότητας, αλλά τη μετάνοιά τους, την κατανόηση της ανεπάρκειάς τους, τη διάθεση εγκατάλειψης οποιουδήποτε πεσιμιστικού ψυχολογισμού αναξιότητας και την προσφορά της υπάρξεως τους στην ευσπλαχνία του δωροδότη Θεού. Αυτοί, λοιπόν, που θέλουν να είναι εραστές της αιώνιας ζωής, αυτοί που εύχονται να έχουν εντός τους το χορηγό της αθανασίας, δεν θα πρέπει να αδιαφορούν για τη μυστική ευλογία, όπως κάποιοι αμελείς πράττουν, ούτε βέβαια θα πρέπει να καταλήγουν στην «επιζήμιο ευλάβεια», σε μια μορφή, δηλαδή, διαβολικής ευλάβειας, ψευτοευλάβειας, που τους κρατά μακριά από τη βρώση και την πόση του σώματος της ζωής. Και τούτο, διότι ο Χριστός λειτουργεί το μυστήριο της σωτηρίας και προσκαλεί κάθε ευσεβή και φιλόθεο στην μυστική τράπεζα, χωρίς να υπολογίζει τα παραπτώματα των ανθρώπων, καθώς γνωρίζει ότι η γιατρειά δίνεται σε ασθενείς και εξάπαντος όχι σε υγιείς. Με άλλα λόγια, όπως δυναμικά σημειώνει ο καθηγητής Ματσούκας, ο άνθρωπος σώζεται για την ανεπάρκειά του και οπωσδήποτε όχι για την επάρκειά του. Έτσι, η ευχαριστία δεν αποτελεί αντίδοτο μόνον του θανάτου του ανθρώπου, αλλά και των νοσημάτων του και συνεπώς εφόδιο για την επανεύρεση του χαμένου κέντρου του ηθικού βίου.
Όταν ο άγιος της Εκκλησίας ομολογεί ότι «δοκιμάσας δε τα κατ’ εμαυτόν, ουκ άξιον όντα βλέπω», οπωσδήποτε δεν ηθικολογεί, αλλά δηλώνει το αυτονόητο της ορθόδοξης ευσέβειας, που γνωρίζει ότι η αγάπη του ανθρώπου δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει την αγάπη του δημιουργού Θεού προς το κτίσμα, τη σταυρωμένη αγάπη. Έτσι, η σωτηρία δεν αποτελεί γι’ αυτόν κατάκτηση, αλλά δώρο που χαρίζει ο Θεός της ζωής". Να είστε καλά...και καλή Σαρακοστή.
12 ώρες πριν · · 6 άτομα
Thanasis Kalamatas Κύριε Σταμούλη δεν θα διαφωνήσω μαζί σας. Έχω διαβάσει το άρθρο σας. Ο λόγος σας είναι πεντακάθαρος και ατόφιος. Αυτήν την "κάποια μορφή ιδεολογικής καθαρότητας" στιγμάτισα κι εγώ στα άρθρα μου, κάποτε εδώ στη Μυτιλήνη και κόντεψα να περάσω από "Ιερή Εξέταση"!!!
11 ώρες πριν · · 1 άτομο
Thanasis Kalamatas Έχοντας, βέβαια, ως μεγάλο αγκωνάρι τον αξέχαστο δάσκαλο Ν. Ματσούκα!!!
11 ώρες πριν · · 3 άτομα
Chrysostomos Stamoulis
Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Ερμηνεία ή υπόμνημα εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον 4, PG 73, 584D-585 Α: «Αλλ’ είπερ εσμέν της αιωνίου ζωής ερασταί, ει τον της αθανασίας χορηγόν εν εαυτοίς έχειν ευχόμεθα, μη κατά τινας των αμελεστέρων το ευλογείσθαι παραιτώμεθα, μηδέ παγίδα και βρόχον ημίν εξαρτυέτω την επιζήμιον ευλάβειαν ο βαθύς εις πανουργίαν διάβολος. Ναι γαρ γέγραπται, φησίν× ¨ο εσθίων εκ του άρτου, και πίνων εκ του ποτηρίου αναξίως, κρίμα εαυτώ εσθίει, και πίνει×’ δοκιμάσας δε τα κατ’ εμαυτόν, ουκ άξιον όντα βλέπω. Πότε τοίνυν άξιος έση, και παρ’ ημών ο τούτο λέγων ακούσεται× πότε σαυτόν παραστήσεις τω Χριστώ; Ει γαρ μέλλεις αεί καταπτοείσθαι τοις ολισθήμασιν, ολισθαίνων δε ουκ αν ποτε παύση× ‘τις γαρ συνήσει παραπτώματα;’ κατά τον άγιον Ψαλμωδόν, αμέτοχος ευρεθήση παντελώς του αϊδίου σώζοντος αγιασμού».
11 ώρες πριν · · 3 άτομα
Paraskeva Vassa και όταν βλέπω τις ιερόδουλες να κοινωνούν το βράδυ της Ανάστασης στο μικρό εκκλησάκι που πηγαίνω νιώθω τη δύναμη των παραπάνω λόγων.........και όχι μόνον..
11 ώρες πριν · · 3 άτομα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου