Βίος και έργο του καθηγητή Πέτρου Βασιλειάδη

Του λέκτορα του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ Μόσχου Γκουτζιούδη

Θα ήθελα να ξεκινήσω την αναφορά μου στο πρόσωπο και το έργο του σεβαστού μου δασκάλου με μια σύντομη ιστορία από τα φοιτητικά μου χρόνια. Ένα πρωινό στις 28 Απριλίου του 1998 ο καθηγητής Βασιλειάδης είχε μεταπτυχιακό μάθημα. Έξω από το γραφείο του περίμεναν αρκετοί μεταπτυχιακοί φοιτητές. Τέσσερις της Κ.Δ., δύο της λειτουργικής και τρεις της οικουμενικής κίνησης. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν ένας Ρουμάνος ιερέας, μία καθηγήτρια αγγλικών, ένας ομογενής μουσικός και ένας Φιλανδός φοιτητής που είχε έρθει στη Σχολής μας με το πρόγραμμα Erasmus. Συνηθίζαμε να κάνουμε μάθημα όλοι μαζί ανεξαρτήτως ειδικότητας. Ο καθηγητής εκείνη την ημέρα καθόταν στο γραφείο του γράφοντας, όπως πάντα κάτι στον υπολογιστή, ενώ ένα μικρό ραδιοφωνάκι με μια αυτοσχέδια κεραία χαμηλόπαιζε. Κάποιος από εμάς παρουσίαζε μια εργασία. Το αντικείμενο της ήταν καινοδιαθηκικό. Ο Βασιλειάδης σχολίαζε συνεχώς, ενώ μόλις έδινε το λόγο στον ομιλητή δυνάμωνε την ένταση του ραδιοφώνου για να ακούσει ότι νεότερο υπήρχε από τη λεπτό προς λεπτό εκλογή του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών. Έκανε μάθημα προσπαθώντας να συνδυάσει τρία διαφορετικά αντικείμενα, έστελνε μηνύματα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο σχετικά με μελλοντικά συνέδρια του εξωτερικού, στα οποία θα συμμετείχε, και άκουγε ραδιόφωνο έχοντας κυριολεκτικά κολλήσει την παλιά εκείνη συσκευή στο αυτί του. Το τηλέφωνο δε του γραφείου χτυπούσε διαρκώς. Τίποτα δεν τον ενοχλούσε, τίποτα δεν τον έκανε να διακόψει κάτι απ’ όλα αυτά ώστε να αφοσιωθεί σε μία μόνο δραστηριότητα. Συνέχιζε να τα κάνει όλα με αμείωτο ενδιαφέρον. Αγωνιούσε να μάθει ποιος θα αναλάμβανε την ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, έπρεπε να καθορίσει τον επόμενο ομιλητή στο μάθημα, έκανε κράτηση σε μια πτήση για Γενεύη, αλλά ταυτόχρονα έψαχνε στα ντουλάπια της βιβλιοθήκης του να μας μοιράσει κάποια ανάτυπα από μια παλιά μελέτη του. Είμαι σίγουρος ότι η παραπάνω εικόνα του καθηγητή Βασιλειάδη σας είναι οικεία. Ποιος λοιπόν είναι ο Πέτρος Βασιλειάδης; Ένας ικανότατος ερευνητής, ένας ακούραστος συγγραφέας, ένας χαρισματικός καθηγητής, ένας πολυταξιδεμένος επιστήμονας, ένας διαφορετικός δάσκαλος, ένας απολύτως συνειδητοποιημένος πιστός, ένας αξιαγάπητος άνθρωπος.

Ο καθηγητής Πέτρος Βασιλειάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 6 Αυγούστου του 1945. Στη Νεάπολη όπου βρισκόταν το πατρικό του σπίτι κατοικεί μέχρι σήμερα. Στη Θεσσαλονίκη ολοκλήρωσε την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Από μικρός εντάχθηκε στην ενοριακή και κατηχητική ζωή του Αγίου Γεωργίου. Στη νεανική εκείνη παρέα θα γνωριστεί με τον κατά τρία χρόνια νεότερο καθηγητή Ιωάννη Πέτρου. Η φιλία τους μετρά σήμερα 56 ολόκληρα χρόνια. Καρπός αυτής της δυνατής φιλίας είναι η διοργάνωση αυτού του συμποσίου από τον καθηγητή κ. Πέτρου. Στην ίδια εκείνη παρέα ανήκαν και οι Νεαπολίτες καθηγητές Γεώργιος Μαρτζέλος και Αθανάσιος Βλέτσης. Ο Πέτρος Βασιλειάδης σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έλαβε το πτυχίο της Θεολογίας το 1967. Ο Βασιλειάδης διακρίνονταν πάντα για την ικανότητά του να ασχολείται με πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Έτσι το χρονικό διάστημα 1970-1972 έκανε σπουδές στο Τμήμα Μαθηματικών του ίδιου Πανεπιστημίου. Η επιστήμη της Θεολογίας όμως, τον είχε κερδίσει για πάντα και έτσι στη συνέχεια έκανε για δύο χρόνια μεταπτυχιακές σπουδές στη βιβλική θεολογία στο King’s College του Λονδίνου (1972-1974). Αφού ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Αγγλία επέστρεψε στην Ελλάδα. Το 1974 παντρεύεται με την κ. Μαρίνα Ασλάνογλου-Βασιλειάδη, η οποία εργαζόταν μέχρι πέρυσι στο Τμήμα μας ως ΕΤΕΠ στον τομέα Εκκλησιαστικής Ιστορίας, Χριστιανικής Γραμματείας, Αρχαιολογίας και Τέχνης και μαζί θα αποκτήσουν τρεις κόρες την Αναστασία, την Κατερίνα και τη Βασιλεία. Η Αναστασία και ο σύζυγός της σπούδασαν θεολογία, διορίστηκαν ως θεολόγοι στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και απέκτησαν δύο γιους, οι οποίοι μονοπωλούν τα τελευταία δύο χρόνια το ενδιαφέρον και το χρόνο του καθηγητή Βασιλειάδη. Ο Βασιλειάδης εργάστηκε μέχρι το 1977 ως βοηθός καθηγητής στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και υπέβαλλε την ίδια χρονιά τη διδακτορική του διατριβή με θέμα: Η περί της Πηγής των Λογίων Θεωρία. Κριτική Θεώρησις των Σύγχρονων Φιλολογικών και Θεολογικών Προβλημάτων της Πηγής των Λογίων. Η εργασία αυτή τον καθιέρωσε στο διεθνή επιστημονικό χώρο της ερμηνείας της Καινής Διαθήκης και ο καθηγητής Βασιλειάδης δεν σταμάτησε ποτέ να γυρνά στην πρώτη του έρευνα ξανά και ξανά. Την ίδια χρονιά εξελέγη βοηθός καθηγητής της Καινής Διαθήκης στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και το 1982 λέκτορας. Το 1983 εξελέγη επίκουρος καθηγητής, αφού εκπόνησε τη μελέτη Σταυρός και Σωτηρία. Το Σωτηριολογικό Υπόβαθρο της Παύλειας Διδασκαλίας του Σταυρού. Το 1985 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής. Καθώς ασχολούνταν και πάλι με τον  Παύλο, δημοσίευσε το έργο του Χάρις-Κοινωνία-Διακονία. Ο Κοινωνικός Χαρακτήρας του Παύλειου Προγράμματος της Λογείας. Με αυτό ο Βασιλειάδης ξεκίνησε στον ελλαδικό χώρο τη μελέτη της Κ.Δ. με τη συνδρομή νέων ερμηνευτικών προσεγγίσεων προκειμένου να διαφανεί όχι μόνο ο θεολογικός αλλά και ο κοινωνικός χαρακτήρας της παύλειας ιεραποστολής. Τέλος, το 1989 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Ο κ. Βασιλειάδης δίδαξε στο Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ Καινή Διαθήκη και από το 1998 Διαθρησκειακό Διάλογο, ενώ παλαιότερα είχε διδάξει επί σειρά ετών Λειτουργική και Οικουμενική Θεολογία. Για τη διαρκή βελτίωση και προβολή του Τμήματος Θεολογίας, όπως και για τη συνεργασία του με άλλη διεθνή ακαδημαϊκά ιδρύματα ο τιμώμενος σήμερα καθηγητής δούλευε πάντα με απίστευτο πάθος.

Ο Βασιλειάδης με τις πολλές πρωτοποριακές για όλες τις εποχές ιδέες του αιφνιδίαζε τους ανυποψίαστους φοιτητές που παρακολουθούσαν τα μαθήματά του. Συχνά τους δημιουργούσε ποικίλα ερωτήματα που τους ταλάνιζαν αρκετό καιρό. Τους ανέτρεπε ξαφνικά όλα όσα νόμιζαν πως γνωρίζουν για τις απαρχές του χριστιανισμού, τη ζωή και τη λατρεία της Εκκλησίας, τη σχέση της Ορθοδοξίας με τις άλλες χριστιανικές ομολογίες αλλά και τις άλλες θρησκείες. Είναι γεγονός ότι μέχρι την περασμένη χρονιά τον πλησίαζαν συνεχώς μόνο εκείνοι οι φοιτητές που είχαν θεολογικούς προβληματισμούς, συχνά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ή όσοι σπούδαζαν για δεύτερο πτυχίο ή όσοι δραστηριοποιούνταν και σε άλλους χώρους. Αυτό ίσχυε και για τους κληρικούς και τους μοναχούς. Οφείλω να τονίσω εδώ την ιδιαίτερη συμπαράσταση που έδειχνε στους αλλοδαπούς φοιτητές, προπτυχιακούς αλλά και μεταπτυχιακούς. Ο καθηγητής Βασιλειάδης δίδαξε πολλά μαθήματα, πολλά από τα οποία άνοιγαν νέες προκλήσεις στο χώρο των θεολογικών σπουδών. Οι νέες ερμηνευτικές προσεγγίσεις στην Κ.Δ. γενικά και η φεμινιστική ερμηνευτική ειδικά, επηρέασαν πολλά σημερινά μαθήματα επιλογής του Τμήματός μας. Η έναρξη του Διαθρησκειακού διαλόγου σε συνδιδασκαλία με τον ομότιμο σήμερα καθηγητή Γρηγόριο Ζιάκα και τα τελευταία χρόνια με την επίκουρη καθηγήτρια Αγγελική Ζιάκα, καθώς και οι επισκέψεις με τους φοιτητές στους λατρευτικούς χώρους άλλων ομολογιών και θρησκειών, όπως του Ισλάμ και του Ιουδαϊσμού, δημιούργησαν μια νέα πραγματικότητα. Θα περιοριστώ σε ένα ακόμη μάθημα που αφορούσε την ανθρώπινη σεξουαλικότητα και τη χριστιανική σωτηριολογία. Όσο το συγκεκριμένο μάθημα επιλογής διδασκόταν για δύο χρόνια προσέλκυσε εξαιρετικά μεγάλο αριθμό φοιτητών, πολλοί από τους οποίους προέρχονταν από περισσότερες από δέκα διαφορετικές σχολές του Πανεπιστημίου μας.

Ο Βασιλειάδης έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα πανεπιστήμια στη Γενεύη και στην Αμερική (1990), στην Κοπεγχάγη, στη Λουντ, στο Όσλο (1995), στο Γιοένσου (1997), στη Μπολόνια και το Ρέκιαβικ (1998). Από το 1992 μέχρι το 2003 υπήρξε συντονιστής του Οικουμενικού Προγράμματος Πανεπιστημιακής Συνεργασίας Erasmus/Socrates της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το 2002 εξελέγη Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Θεολογικών Ινστιτούτων – World Conference of Associations of Theological Institutions (WOCATI) και κατά τη διετία 2007-2009 διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ. Οι εκδοτικές επιτροπές στις οποίες συμμετέχει δεν είναι λίγες, ούτε μονοθεματικές. Ο Βασιλειάδης είναι από το 1986 μέχρι σήμερα συνεκδότης της σειράς μονογραφιών Ερμηνεία Καινής Διαθήκης (ΕΚΔ) και της Βιβλικής Βιβλιοθήκης (ΒΒ), οι οποίες εκδίδονται στη Θεσσαλονίκη από τις εκδόσεις Πουρναρά. Υπήρξε επίσης εκδότης της σειράς μονογραφιών Εκκλησία-Κοινωνία-Οικουμένη (ΕΚΟ), η οποία επιχειρεί να προάγει την  ανάγκη της ενότητας της Εκκλησίας, παράλληλα με την ευθύνη της προς την κοινωνία στο σύνολό της. Ο κ. Βασιλειάδης μετέχει εδώ και πολλά χρόνια στην εκδοτική επιτροπή του Δελτίου Βιβλικών Μελετών, του μοναδικού επιστημονικού βιβλικού περιοδικού στην Ελλάδα, το οποίο εκδίδεται από το Ίδρυμα Άρτος Ζωής. Υπήρξε αρχισυντάκτης για την ανατολική και νοτιοανατολική Ευρώπη της σειράς μονογραφιών  International Studies in Formative Christianity and Judaism του Πανεπιστημίου South Florida, ενώ από το 2009 μέχρι το 2011 διετέλεσε διευθυντής σύνταξης της Μεγάλης Ορθόδοξης Χριστιανικής Εγκυκλοπαίδειας (ΜΟΧΕ) στα πρώτα της βήματα. Νωρίτερα στην οκτάτομη εγκυκλοπαίδεια Ιστορία της Ορθοδοξίας είχε μαζί με τον καθηγητή Μιλτιάδη Κωνσταντίνου την εποπτεία του πρώτου τόμου: Οι Απαρχές του Χριστιανισμού. Πριν λίγο καιρό έγινε μέλος της εκδοτικής επιτροπής του περιοδικού International Review ofMission και της σειράς Regnum Mission.

Φωτ. στιγμιότυπο από την τρίτη συνεδρία του συμποσίου προς τιμήν του καθ. Π. Βασιλειάδη

Ο καθηγητής Βασιλειάδης διετέλεσε Ορθόδοξος επίτροπος της Παγκόσμιας Ιεραποστολής (CWME) του ΠΣE (1998-2006) και υπήρξε ο κύριος οργανωτής του 14^ου Παγκόσμιου Ιεραποστολικού Συνεδρίου, το οποίο με εισήγησή του επίσημα φιλοξενήθηκε από την Εκκλησία της Ελλάδος το 2005 στην Αθήνα, για πρώτη φορά σε αμιγώς Ορθόδοξο περιβάλλον. Υπήρξε συντονιστής των βιβλικών μελετών στο 12^ο Παγκόσμιο Ιεραποστολικό Συνέδριο του ΠΣΕ στο San Antonio του Tέξας των ΗΠΑ (1989), καθώς και στην 8^η Γενική Συνέλευση του ΠΣΕ στην Harare της Ζιμπάμπουε (1998).

Ο τιμώμενος σήμερα καθηγητής έχει διατελέσει σύμβουλος για τις σχέσεις UBS και Ορθοδοξίας στην Ένωση Βιβλικών Εταιρειών (United Bible Societies), μέλος της  Ορθόδοξης Συμβουλευτικής Ομάδας της Επιτροπής Παγκόσμιας Ιεραποστολής (CWME), συντονιστής για το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης του forum MEDITERRANEUM σχετικά με θέματα πίστης, ιστορίας θρησκειών και πολιτιστικής ανθρωπολογικής έρευνας για τις τρεις βασικές θρησκείες της Μεσογείου. Από το 1993 μέχρι σήμερα είναι ιδρυτικό μέλος, γραμματέας  και αντιπρόεδρος της Society for Ecumenical Studies and Inter-Orthodox Relations. Ως καινοδιαθηκολόγος είναι μέλος της Studiorum Novi Testamentum Societas (SNTS).

Ο καθηγητής Βασιλειάδης εκλέχθηκε από: α) την Επιτροπή Παγκόσμιας Ιεραποστολής (CWME) να διεξάγει τη σειρά  βιβλικών μελετών  στο  Παγκόσμιο Ιεραποστολικό Συνέδριο του ΠΣΕ στο San Antonio του Tέξας (1989), β) τη συνέλευση του Παγκόσμιου Συνέδριου Θεολογικών Ινστιτούτων (WOCATI) σαν το Ευρωπαϊκό μέλος του διοικητικού συμβουλίου (1996), και γ) σαν μέλος στην 8^η Γενική Συνέλευση του ΠΣΕ στην Harare της Ζιμπάμπουε για να συντονίσει τις βιβλικές σπουδές (1998). Υπήρξε ακόμη, επίτροπος στη διάσκεψη για την Παγκόσμια Ιεραποστολή και τον Ευαγγελισμό του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών κατά το διάστημα 1999-2006 και κατά την περίοδο 1999-2003 μέλος συνοδικών επιτροπών  σχετικά με τις ενδοορθόδοξες και ενδοχριστιανικές σχέσεις και στη λειτουργική ανανέωση της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ο καθηγητής Βασιλειάδης είναι ιδρυτικό μέλος, γραμματέας και αντιπρόεδρος της Εταιρείας Οικουμενικών Μελετών και Διορθόδοξης Πληροφόρησης, ιδρυτικό μέλος και πρώτος γραμματέας του Κέντρου Οικουμενικών, Ιεραποστολικών και Περιβαλλοντικών Μελετών «Παντελεήμων Παπαγεωργίου», μέλος της Q International Project της Society of Biblical Literature και εκ των συντονιστών των τακτικών επιστημονικών συνεδρίων Ανατολικών και Δυτικών Καινοδιαθηκολόγων της διεθνούς βιβλικής επιστημονικής εταιρείας Studiorum Novi Testamentum Societas (SNTS). Υπήρξε εκ των βασικών συντελεστών του διενιαύσιου Διαχριστιανικού Συμποσίου μεταξύ του Τμήματος Θεολογίας και του Ινστιτούτου Πνευματικότητας του ποντιφικού Πανεπιστημίου ATENEUM ANTONIANUM. Επόμενο είναι να έχει βραβευτεί με την ύψιστη τιμή από το Δήμαρχο και το Δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Νεάπολης Θεσσαλονίκης για την συνεισφορά του στη θρησκευτική και πολιτιστική εξέλιξη της πόλης.

Ο καθηγητής Π. Βασιλειάδης εκπόνησε μαζί με τους  καθηγητές Σ. Αγουρίδη,  Ι. Γαλάνη, Γ. Γαλίτη, Ι. Καραβιδόπουλο και Β. Στογιάννο τη μετάφραση της Καινής Διαθήκης στη νέα ελληνική γλώσσα (1977-1989). Διεξήγαγε επίσης το ερευνητικό πρόγραμμα Σχολιασμένη Ορθόδοξη Βιβλική Βιβλιογραφία (1994-1996). Συνεργάστηκε το 1978 στην σύνταξη  του “Καλοκαιρινού  Ινστιτούτου Βιβλικών Μελετών” στο Πρόγραμμα εκπαιδευτικών Ερευνών για Αμερικανούς φοιτητές. Έχει επιπλέον οργανώσει από κοινού με διάφορους ειδικούς φορείς διεθνή συνέδρια με μεγάλη ποικιλία θεμάτων.

Φωτ. στιγμιότυπο από την τέταρτη συνεδρία του συμποσίου προς τιμήν του καθ. Π. Βασιλειάδη

Έχει δημοσιεύσει στα ελληνικά και αγγλικά 17 βιβλία και περισσότερα από 150 άρθρα και μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων, αλλά και στον ημερήσιο τύπο. Έχει επιβλέψει ως σύμβουλος καθηγητής 18 μεταπτυχιακές εργασίες και 12 διδακτορικές διατριβές. Εδώ θα πρέπει να σημειώσω και κάτι άλλο. Η φιλοξενία της οικογένειας Βασιλειάδη σε όλους τους μεταπτυχιακούς φοιτητές και τους υποψήφιους διδάκτορες όλα τα χρόνια ήταν δεδομένη. Στο σπίτι τους δεν έχουν φιλοξενηθεί μόνο ξένοι επιστήμονες αλλά σχεδόν όλοι οι μεταπτυχιακοί φοιτητές του καθηγητή έχουν βρεθεί εκεί για μερικές ώρες συνεργασίας περισσότερες από μία φορά. Κάποιοι μάλιστα, οι οποίοι προέρχονταν εκτός Θεσσαλονίκης διανυκτέρευσαν σπίτι του χωρίς να τον γνωρίζουν μάλιστα καλά. Ο Βασιλειάδης έχει επίσης συμμετάσχει σε πολυάριθμες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές και έχει δώσει αντίστοιχες συνεντεύξεις για μια μεγάλη ποικιλία θεολογικών θεμάτων. Η συμμετοχή του σε διεθνή συνέδρια ξεπερνά τις 200. Έχει ταξιδέψει σε όλες τις ηπείρους εκτός της Ανταρκτικής. Μπορεί για έναν θεολόγο η Ιταλία, η Γερμανία, η Αγγλία ή το Ισραήλ να είναι συνηθισμένοι προορισμοί επίσκεψης, ο Βασιλειάδης όμως, έχοντας χιλιάδες ώρες πτήσεις προκαλούσε πάντα θαυμασμό όταν ανακοίνωνε σε συναδέλφους του ή στους φοιτητές του ότι θα βρισκόταν στην Αβάνα, τα νησιά Φίτζι την Κουάλα Λουμπούρ, τη Χαράρε, την Ταϊλάνδη ή την Ισλανδία. Στα συνέδρια και στις επιστημονικές συναντήσεις ο καθηγητής Βασιλειάδης είναι πάντα από τους πρώτους που θα ζητήσουν το λόγο για να τοποθετηθεί ή να κάνει ερωτήματα, στα μαθήματά του συχνά έβγαινε από τα αμφιθέατρα πάντα αργότερα λόγω παρατεταμένης συζήτησης, η οποία πολλές φορές συνεχιζόταν και στο διάδρομο. Υπό αυτές τις συνθήκες πολλές φορές η τσάντα, το σακάκι, τα γυαλιά, ακόμη και το netbook ξεχνιόντουσαν στο αμφιθέατρο. Εκείνος όμως νοιαζόταν να συνεχίσει κάτι άλλο που πάντα άφηνε πριν και μετά πάλι ο ίδιος κύκλος εργασιών από την αρχή.

Αν και η αυστηρά επιστημονική του ειδικότητα είναι η βιβλική επιστήμη, ο καθηγητής Βασιλειάδης παρουσιάζει ευρύτατη θεολογική ενασχόληση. Έχοντας διαπιστώσει την υποχώρηση του λόγου του Θεού, του ευαγγελίου, και των βιβλικών καταβολών της Ορθόδοξης θεολογίας, ως αποτέλεσμα της ισχυροποίησης της θεσμικής έκφρασης της εκκλησίας εις βάρος του χαρισματικού χαρακτήρα της, στα περισσότερα έργα του επιχειρεί δημιουργική σύνδεση της μετέπειτα εξέλιξης της εκκλησιαστικής παράδοσης, αλλά και της σύγχρονης θεολογικής προβληματικής, με την βιβλική παράδοση. Θέλοντας να ξεπεράσει τον κατακερματισμό της θεολογικής επιστήμης ανέπτυξε επιστημονική και πρακτική δραστηριότητα σε περιοχές, όπως η οικουμενική κίνηση και θεολογία, η ιεραποστολική, η λειτουργική θεολογία και η παγκόσμια θεολογική εκπαίδευση. Στο χώρο της βιβλικής επιστήμης τα ενδιαφέροντα και η συμβολή του Βασιλειάδη επικεντρώνονται κυρίως στην Πηγή των Λογίων, στην παύλεια θεολογία και στην εκκλησιολογία-ευχαριστιολογία. Σχετικά με τους επιστημονικούς αυτούς τομείς σημειώνουμε:

α. Το διεθνές κύρος του ως ειδικού περί την Πηγή των Λογίων (Q) εντοπίζεται στην ευρύτατη χρήση των διαδικαστικών αρχών που έχει προτείνει για την ανασυγκρότηση της  Q και τις επιπτώσεις που έχει η ανακάλυψή της, όχι τόσο στην επίλυση του Συνοπτικού Προβλήματος, όσο κυρίως στην αλλαγή της συμβατικής εικόνας των απαρχών του χριστιανισμού. Η επιστημονική του ενασχόληση με το παύλειο πρόγραμμα της λογείας, με βάση την ερμηνευτική ανάλυση του Β’ Κορ 8-9, τον κατατάσσει μεταξύ των υποστηρικτών του κοινωνικού χαρακτήρα του αρχαίου αυτού θεσμού της εκκλησίας, ο απώτερος στόχος του οποίου, όπως συμπεραίνει, ήταν η ισοκατανομή και κοινωνία των υλικών αγαθών. Ως προς την παύλεια (αλλά και τη γενικότερη καινοδιαθηκική) θεολογία, η βασική του θέση συνίσταται στον συνδυασμό ιστορικής και θεματικής προσέγγισης, με παράλληλη αναγνώριση των αρχέγονων ημι- ή και εξω-κανονικών παραδόσεων και κειμένων (όπως της Q και του κατά Θωμάν Ευαγγελίου), προβάλλοντας το «ευχαριστιακό παράδειγμα».

β. Από τις πλέον χαρακτηριστικές του προτάσεις είναι η υπενθύμιση της προτεραιότητας της εσχατολογικής εμπειρίας της αρχέγονης χριστιανικής κοινότητας έναντι των φιλολογικών προϊόντων της (κείμενα, Αγία Γραφή κλπ.), μολονότι από την εποχή ακόμη του αποστόλου Παύλου υπήρξε μια αλλαγή του κέντρου βάρους από την (ευχαριστιακή) εμπειρία στο (χριστοκεντρικό) μήνυμα, από την εσχατολογία στην χριστολογία (και συνεπώς περαιτέρω και στην σωτηριολογία), από το γεγονός (την Βασιλεία του Θεού), στον φορέα και κέντρο αυτού του γεγονότος (τον Χριστό, και ακριβέστερα την σταυρική του θυσία). Η βασική του αυτή θέση περί προτεραιότητας της οριζόντιας (εκκλησιολογικής και εσχατολογικής) προοπτικής, τόσο στην Καινή Διαθήκη και την αρχέγονη Εκκλησία, όσο και στη μεταγενέστερη χριστιανική γραμματεία, με την κάθετη σωτηριολογική (παύλεια;) διδασκαλία να εντάσσεται πάντοτε μέσα στα πλαίσια της οριζόντιας εσχατολογικής ως συμπληρωματική, προσδιόρισε και την λοιπή εξωβιβλική θεολογική του δραστηριότητα.

γ. Βασιζόμενος στην θεμελιακή ενανθρωπησιακή χριστιανική διδασκαλία, και υποστηρίζοντας υπέρβαση της παραδοσιακής πατερικής «αποκλειστικότητας» της νεώτερης Ορθόδοξης θεολογίας, αλλά και προβάλλοντας την αναγκαιότητα βιβλικής θωράκισης της ευχαριστιακής εκκλησιολογίας, ο καθ. Βασιλειάδης, όπως και ο δάσκαλός του Αγουρίδης, προβάλλει μετ’ επιτάσεως την προφητική θεολογία, πέρα και πάνω από τις νεώτερες παραδοσιακές θεολογίες που έχουν κυριαρχήσει από την δεκαετία του ‘60: ευχαριστιακή και θεραπευτική. Στα περισσότερα κείμενά του υποστηρίζει πως η υποβάθμιση του βιβλικού στοιχείου ήταν εκείνη που αναγκαστικά περιόρισε την θεολογία σε διλήμματα του τύπου θεραπευτική ή ευχαριστιακή θεολογία, γεροντισμός ή επίσκοπος, θέωση ή μυστήρια κ.ο.κ. Εκ των βασικών υποστηρικτών της «ευχαριστιακής θεολογίας» του Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη (Ζηζιούλα) διαφοροποιείται ελάχιστα από τις θεολογικές του θέσεις, κινούμενος και προς τις απόψεις του εισηγητού της «ευχαριστιακής εκκλησιολογίας»  N.   Affanasiev, τονίζοντας περισσότερο την πνευματολογία (πέραν της χριστολογίας) και την ιεραποστολική (πέραν της ευχαριστιακής) διάσταση της εκκλησίας. Πρόσφατα μάλιστα υποστήριξε την ανάγκη επαναθεώρησης της Ορθόδοξης θέσης περί της  intercommunio και του «μη περιεκτικού» χαρακτήρα της Θείας Ευχαριστίας, αλλά και της Ορθόδοξης ανθρωπολογίας.

δ. Από την δεκαετία του ’80 γίνεται ένας από τους κύριους εκφραστές του νέου «παραδείγματος» της χριστιανικής μαρτυρίας (ιεραποστολής) στην μετανεωτερική εποχή, ενώ παράλληλα ασχολείται συστηματικά και με την Ορθόδοξη κατανόηση της οικουμενικής θεολογίας. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου και του π. Ion Bria, προβάλλει την έννοια της χριστιανικής μαρτυρίας  (ιεραποστολής) ως της πραγματικής Λειτουργίας μετά την λειτουργία, εμμένει στην αναγκαιότητα του δια-χριστιανικού και δια-θρησκειακού διαλόγου, και κυρίως της λειτουργικής αναγέννησης, κάτι που από τις αρχές του 21^ου αιώνα απασχολεί και θεσμικά την ελληνική εκκλησιαστική πραγματικότητα. Τα τελευταία χρόνια (από το 2006) ως μέλος του προγράμματος «Φτώχεια-Πλούτος-Οικολογία» (PWE) του ΠΣΕ ασχολείται με την εναλλακτική προς τη νέο-φιλελεύθερη οικονομική παγκοσμιοποίηση χριστιανική πρόταση.

ε. Το 2002, μετά από υπερδεκαετή ευδόκιμη θητεία στην Παγκόσμια Συνομοσπονδία Θεολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και το Διοικητικό της Συμβούλιο, εξελέγη Πρόεδρός της (2002-2008), για την προσφορά του στην οποία του απενεμήθη ο ισόβιος τίτλος του Επιτίμου Προέδρου της. Η συμβολή του στην ανά την οικουμένη θεολογική εκπαίδευση συνίσταται στη σύνδεση των νέων προκλήσεων με τις παραδοσιακές θεολογικές προϋποθέσεις.

Ο καθηγητής Πέτρος Βασιλειάδης εκτός του ότι ασχολήθηκε με τρία γνωστικά αντικείμενα δεν υπήρξε πρωτοπόρος μόνο στις μελέτες του. Από τη στιγμή που τον γνώρισα το 1997 αντιλήφθηκα ότι η ξεχωριστή αυτή προσωπικότητα αξιοποιεί πάντα τις δυνατότητες της εποχής του σε όλους τους τομείς. Ο κ. Βασιλειάδης ήταν από τους πρώτους που είχε σύνδεση δικτύου στο σπίτι και στο γραφείο του όταν το διαδίκτυο εμφανίστηκε στην Ελλάδα και σίγουρα ο μοναδικός από τους υπόλοιπους καθηγητές που χρησιμοποιούσε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, χωρίς υπερβολή κάθε στιγμή, για να επικοινωνεί με ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Χρησιμοποίησε ευρέως τις νέες τεχνολογίες για να ενισχύσει την παρουσίαση των μαθημάτων του στο Πανεπιστήμιο, ενώ από τα χέρια του πέρασαν ηλεκτρονικοί υπολογιστές, εκτυπωτές, σαρωτές και λογισμικά κάθε είδους. Υπήρξε από τους πρώτους καθηγητές της Σχολής μας που δημιούργησε προσωπική ιστοσελίδα, ενώ σήμερα στα 67 του χρόνια χειρίζεται με εξαιρετική άνεση τις ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες, τα κοινωνικά δίκτυα και τις βιντεοκλήσεις. Βγάζει φωτογραφίες από το κινητό του, παρακολουθεί τηλεόραση και ραδιόφωνο μέσω διαδικτύου και είναι μάλιστα ο πρώτος που μετέτρεψε μόνος του ορισμένες από τις μελέτες του σε ηλεκτρονικό βιβλίο (e-book). Επιπλέον, από τη στιγμή που συνταξιοδοτήθηκε μέχρι σήμερα δεν έχει σταματήσει κυριολεκτικά να δημοσιεύει κείμενα στα οποία καταπιάνεται με διάφορα θεολογικά ζητήματα της επικαιρότητας σε διάφορα περιοδικά, εφημερίδες, ιστολόγια και ηλεκτρονικές εκκλησιαστικές ειδησεογραφικές ιστοσελίδες. Συχνά δε, απαντά ή προκαλεί να του απαντήσουν όσοι δεν συμφωνούν με τις θέσεις του.

Φωτ. στιγμιότυπο από την πέμπτη συνεδρία του συμποσίου προς τιμήν του καθ. Π. Βασιλειάδη

Μελέτες του εκτός από την ελληνική και αγγλική γλώσσα έχουν δημοσιευτεί επίσης στη γερμανική, ιταλική, δανική, ρουμανική και την τουρκική. Ο ημερήσιος τύπος της χώρας μας συχνά φιλοξενεί άρθρα του καθηγητή Βασιλειάδη με αφορμή πάντα την επικαιρότητα. Σχεδόν σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ο Βασιλειάδης έχει δημοσιεύσει ενδιαφέροντα άρθρα για τις μεγαλύτερες γιορτές του Χριστιανισμού, τη λειτουργική αναγέννηση, το διαθρησκειακό διάλογο, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, τα απόκρυφα κείμενα, το μάθημα των θρησκευτικών, τις σχέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τις διάφορες φυσιογνωμίες του αρχέγονου Χριστιανισμού, όπως ο απόστολος Παύλος και η Μαρία η Μαγδαληνή.

Ο τιμώμενος σήμερα καθηγητής οφείλει και στη σύζυγό του κ. Μαρίνα Ασλάνογλου Βασιλειάδη ένα μεγάλο μερίδιο της επιτυχημένης του καριέρας. Εκείνη φρόντιζε τα πάντα στο σπίτι τους, διαφορετικά o paterfamilias Βασιλειάδης δεν θα μπορούσε να έχει τέτοιο βιογραφικό. Ο καθηγητής σίγουρα ποτέ δεν έπληξε στη μέχρι τώρα ζωή του. Είχε πάντα πολλά να κάνει. Ο χρόνος ποτέ δεν είναι αρκετός για όσα σκέφτεται και κάνει ο Βασιλειάδης. Μου αρέσει όμως εξαιρετικά πέρα απ’ όσα έχει κάνει για μένα και τους άλλους μαθητές του στο επιστημονικό επίπεδο, το γεγονός ότι ενώ είναι ένας διεθνούς κύρους καθηγητής παραμένει πάντα εξαιρετικά απλός και αυθόρμητος. Αν πάτε το Σάββατο στη λαϊκή της Νεάπολης μπορεί να τον δείτε με το καρότσι να ψωνίζει ψάρια, τα οποία συχνά ψήνει ο ίδιος για το μεσημεριανό γεύμα. Αμέσως μετά είναι ικανός να καθίσει στο γραφείο του και να γράψει σε δύο ώρες μια εισήγηση. Θα σας αποκαλύψω κάτι εξωπραγματικό. Πριν δύο χρόνια ένα απόγευμα τον επισκέφτηκα στο σπίτι του. Όταν κάθισε στο γραφείο του πρόσεξα την κάτω γραμμή εργασιών του υπολογιστή να είναι ασφυκτικά γεμάτη από έγγραφα του word. Μέτρησα επτά, κάποια στα ελληνικά και άλλα στα αγγλικά. Δεν είχαν ξεχαστεί τυχαία ανοιχτά. Ο καθηγητής δούλευε ταυτόχρονα σε όλα. Μπορεί να καθυστερούσε κάθε φορά να βρει το κείμενο που ήθελε αλλά πετύχαινε το αδιανόητο. Από το 1997 που τον γνωρίζω μέχρι σήμερα δεν έχω αντικρύσει κάτι αντίστοιχο. Γιατί αυτό θα ρωτούσε κάποιος. Μα για να είναι παρών σε όλα όσα συμβαίνουν και αφορούν όχι εκείνον προσωπικά, αλλά πάντα τη θεολογία και την Εκκλησία.

 Εργογραφία

Βιβλία

- Η περί της Πηγής των Λογίων Θεωρία. Κριτική Θεώρησις των Σύγχρονων Φιλολογικών και Θεολογικών Προβλημάτων της Πηγής των Λογίων, (Διδακτ. Διατρ.), Αθήνα 1977.

- Σταυρός και Σωτηρία. Το Σωτηριολογικό Υπόβαθρο της Παύλειας Διδασκαλίας του Σταυρού υπό το Πρίσμα της Προ-παύλειας Ερμηνείας του Θανάτου του Ιησού, Θεσσαλονίκη 1983.

- Θέματα Ορθόδοξης Ερμηνευτικής, Θεσσαλονίκη 1985.

- Ορθόδοξη Χριστιανική Μαρτυρία. Εγχειρίδιο Ιεραποστολικής, σε συνεργασία με τον I. Bria, ΕΚΟ 1, Κατερίνη 1989.

- Ερμηνεία των Ευαγγελίων. Θεολογικές και Ιστορικο-Φιλολογικές Προϋποθέσεις καθώς και - Ερμηνευτικές Προσεγγίσεις στα Τέσσερα Ευαγγέλια, Θεσσαλονίκη 1990.

- Η Ορθοδοξία στο Σταυροδρόμι, Θεσσαλονίκη 1992.

- Χάρις-Κοινωνία-Διακονία. Ο Κοινωνικός Χαρακτήρας του Παύλειου Προγράμματος της Λογείας. (Εισαγωγή και Ερμηνευτικό Υπόμνημα στο Β΄ Κορινθίους 8-9), BB 2, Θεσσαλονίκη 1994.

- Eucharist and Witness. Orthodox Perspectives on Unity and Mission of the Church,Geneva-Boston, WCC-HC Press, 1998.

- ΛΟΓΟΙ ΙΗΣΟΥ. Studies in Q, Αtlanta, Scholars Press, 1999.

- Επίκαιρα Αγιογραφικά Θέματα. Αγία Γραφή και Ευχαριστία, ΒΒ 15, Θεσσαλονίκη 2000.

- Μετανεωτερικότητα και Εκκλησία. Η Πρόκληση της Ορθοδοξίας, Ορθόδοξη Μαρτυρία 80, Αθήνα 2002.

- Παύλος. Τομές στη Θεολογία του,  ΒΒ 31, Θεσσαλονίκη 2004.

- Lex Orandi. Λειτουργική Θεολογία και Λειτουργική Αναγέννηση, Ιδιόμελα 5, Aθήνα 2005.

- Τα Λόγια του Ιησού. Το Αρχαιότερο Ευαγγέλιο, Αθήνα 2005.

- Ενότητα και Μαρτυρία: Ορθόδοξη Χριστιανική Μαρτυρία και Διαθρησκειακός Διάλογος-Εγχειρίδιο Ιεραποστολής, Θεσσαλονίκη 2007.

- Θέματα Βιβλικής Θεολογίας (e-book) http://www.academia.edu/1924229/_

- (εκδ.), Challenging Traditional Theological Education. 20 Years of WOCATI, Θεσσαλονίκη 2008.

Μελέτες σε συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων

- «Bιβλική Κριτική και Ορθοδοξία», ΕΕΘΣΘ 25 (1980) 337-377.

- «Erwagungen zur Mission des Hl. Paulus und zu seiner Botschaft an die Thesalonicher», στο F. Heyer (εκδ.), Thessaloniki in seiner Ausstrahlung nach Sudosteuropa, Heidelberg 1980, 5-10.

- «Οι Απαρχές της Επιστήμης της Εισαγωγής στην Αγία Γραφή στη Νεώτερη Ορθόδοξη Θεολογία», ΕΕΘΣΘ 26 (1981) 293-320.

- «Σταυρός: Centre of the Pauline Soteriology and Apostolic Ministry», ΕΕΘΣΘ 27 (1982) 249-259.

- «The Original Order of Q. Some Residual Cases», στο J. Delobel (έκδ.), Logia. The Sayings of Jesus Memorial Joseph Coppens, BETL 59, Leuven 1982, 379-387.

- «Η Μεταφραστική Μέθοδος της Εννοιολογικής Αντιστοιχίας και η Ορθόδοξη Παράδοση», στο Η Μετάφραση της Αγίας Γραφής στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Εισηγήσεις Δ΄ Συνάξεως Ορθοδόξων Βιβλικών Θεολόγων, Θεσσαλονίκη 1986, 65-76.

- «Σταυρός: Centre of the Pauline Soteriology and Apostolic Ministry», στο A. Vanoyhe (έκδ.), L’Apôtre Paul, Leuven 1986, 247-253.

- «Βιβλική Ερμηνευτική», στο Η Φιλοσοφική Ερμηνευτική, Αθήνα 1986, 121-129.

- «Αποστολή-Διακονία-Επισκοπή (Η Συμβολή του Βιβλίου των Πράξεων στη Διαμόρφωση της [Πρωτο]χριστιανικής Εκκλησιολογίας)», στο Οι Πράξεις των Αποστόλων. Εισηγήσεις Ε΄ Συνάξεως Ορθοδόξων Βιβλικών Θεολόγων. Φραγκαβίλλα Ηλείας 26-30 Οκτωβρίου 1988, Αθήνα 1988, 29-44.

- «Νεομάρτυρες και η Σημασιολογική Εξέλιξη των Όρων “μάρτυς” και “μαρτυρία’», σταΠρακτικά του Θεολογικού Συνεδρίου εις τιμήν και Μνήμη των Νεομαρτύρων,Θεσσαλονίκη 1988, 437-448.

- «Βιβλική Θεώρηση της Ορθόδοξης Ιεραποστολής», στο «Γεννηθήτω το Θέλημά Σου». Η Αποστολή της Ορθοδοξίας Σήμερα, Θεσσαλονίκη 1989, 157-174.

- «Η Συμβολή της Παύλειας Χριστιανικής Διδασκαλίας στην Αναμόρφωση της Ελληνο-ρωμαϊκής Κοινωνίας», στο Χριστιανική Θεσσαλονίκη. Από του Αποστόλου Παύλου μέχρι της Κωνσταντινείου Εποχής, Θεσσαλονίκη 1990, 69-78.

- «Scriptural Authority in Early Christian Hermeneutics», στο Μνήμη Ιωάννου Ευ. Αναστασίου, Θεσσαλονίκη 1992, 51-59.

- «Spiritualita Eucaristica (Ecclesiologica) e Curativa (Monastica) in Rapporto alla Radicalita dell’ Escatologia Biblica”, EEΘΣΘ 3 (1993-1994), 149-173 (και στα ελληνικά 123-147).

- «Το Βιβλικό Υπόβαθρο της Ευχαριστιακής Εκκλησιολογίας», στο KΑΙΡΟΣ. Αφιέρωμα στον Καθηγητή Δαμιανό Αθ. Δόϊκο, Θεσσαλονίκη 1994, 61-83.

- «La Pneumatologia Ortodossa e la Conteplazione», στο  Vedere Dio. Incontro tra Oriente e Occidente, (έκδ. Y. Spiteris-B.Gianesin), Bologna 1994, 83-97.

- «Η Συμβολή του Ανατολικού και Δυτικού Χριστιανισμού στον Πνευματικό Προσανατολισμό της Ευρώπης», στα Πρακτικά του Δ΄ Διαχριστιανικού Συμποσίου. Αλεξανδρούπολη, 3-7 Σεπτεμβρίου 1995, Θεσσαλονίκη 1995, 31-40.

- «The Future of Theological Education in Europe», in P. Vassiliadis (έκδ.), Oikoumene and Theology. The 1993-95 Erasmus Lectures in Ecumenical Theology, Thessaloniki, 1996, 11-24.

- «Ecumenism and Orthodoxy», στο P. Vassiliadis (έκδ.), Oikoumene and Theology. The 1993-95 Erasmus Lectures in Ecumenical Theology, Thessaloniki, 1996, 149-180.

- «Eucharist and Q», EEΘΣΘ 6 (1996) 111-130.

- «Το Βιβλικό Υπόβαθρο της Ευχαριστιακής Εκλησιολογίας», στο Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Προβλήματα Μεταφραστικά, Φιλολογικά, Ιστορικά, Ερμηνευτικά, Θεολογικά.  Εισηγήσεις Ζ΄ Συνάξεως Ορθοδόξων Βιβλικών Θεολόγων. Βουκουρέστι 25-30 Σεπτεμβρίου 1988, Αθήνα 1993, Αθήνα 1996, 65-86.

- «The Understanding of Eucharist in St. John’s Gospel», στο L. Padovese (έκδ.), Atti del VI Simposio Di Efeso Su S. Gionanni Apostolo, Rome 1996, 39-52.

- «Η Ορθόδοξη Εκκλησία και η Αναζήτηση της Ορατής Ενότητος», στο Ορθοδοξία και η των Πάντων Ενότης, Έκδοσις της Ι.Μ. Κουτλουμουσίου, Άγιον Όρος 1997, 139-152.

- «Ζώντας τη Δύση στη Ορθοδοξία. Η Είσοδος του Δυτικού Πνεύματος στον Ορθόδοξο Χώρο», στο Αναζητώντας την Ταυτότητά μας. Προβληματισμοί από μια ΝεανικήΣυνάντηση,  έκδοση ΝΕΟ Σύρου, 1997, 47-73.

- «The Importance of the Ecumenical Vision for Theological Education and Ecumenical Formation. Response», στο J. Pobee (έκδ.), Towards Viable Theological Education. Ecumenical Imperative, Catalyst of Renewal, Geneva 1997, 66-72.

- «Mission, Proselytism and the Ecumenical Movement», στο El. Voulgarakis at all (έκδ.),«Πορευθέντες…». Χαριστήριος Τόμος προς Τιμήν του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου (Γιαννουλάτου), Αθήνα 1997, 77-97.

- «The Eucharistic Perspective of the Church’s Mission», ΕΕΘΣΘ (Τιμητικό αφιέρωμα στον Ομότιμο Καθηγητή Νίκο Γρ. Ζαχαρόπουλο), 7 (1997) 21-44.

- «Pauline Theology, the Origins of Christianity and the Challenge of Q. Α Personal Journey», στο Atti del V Simposio Di Tarso Su S. Paolo Apostolo, έκδ. L. Padovese, Rome 1998, 39-60.

- «Towards a Eucharistic Understanding of Mission. Russia Facing Evangelicals», ΕΕΘΣΘ (Τιμητικό Αφιέρωμα στον Ομότιμο Καθηγητή Aντώνιο-ΑιμίλιοΤαχιάο), 8 (1998) 75-94.

- «Τowards a Costly Eucharistic Vision: A Jubilee Bible Study on John 13:1-20», στοEucharist and Witness. Orthodox Perspectives on Unity and Mission of the Church, Geneva-Boston, WCC-HC Press, 1998, 1-6.

- «Turn to God – Rejoice in Hope: The Joyful Cry of a Witnessing Eucharistic Community», στο Turn to God Rejoice in Hope. Orthodox-Evangelical Consultation, Hamburg, 30 March-4 April, 1998, Geneva 1998, 36-60.

- «Aποκάλυψη και Ευχαριστία», στο Η. Οικονόμου (έκδ.), 1900ετηρίς της ΑποκαλύψεωςΙωάννου, Αθήνα 1998, 663-685.

- «Sanctus and the Book of Revelation. Some Anthropological and Theological Insights on the Communal and Historical Dimension of Christian Liturgy», στο L. Padovese (έκδ.), Atti del  VII Simposio Di Efeso Su S. Gionanni Apostolo, Rome, 1999, 143-156.

- «Beyond Christian Universalism. The Church’s Mission in a Multicultural Society»,ΕΕΘΣΘ (Τιμητικό Αφιέρωμα στον Ομότιμο Καθηγητή Aλέξανδρο Γουσίδη), 9 (1999) 75-94.

- «Pauline Theology, the Origins of Christianity and the Challenge of Q. A Personal Journey», στο Οι Δύο προς Θεσσαλονικείς Επιστολές του Αποστόλου Παύλου.Προβλήματα Φιλολογικά, Ιστορικά, Ερμηνευτικά, Θεολογικά. Εισηγήσεις Θ΄ Συνάξεως Ορθοδόξων Βιβλικών Θεολόγων. Ιερισσός Χαλκιδικής 13-16 Σεπτεμβρίου 1997, Θεσσαλονίκη 2000, 329-351.

- «Reconciliation and Tolerance from an Orthodox Perspective», Toleranta si Convietuire in Transilvania secolelor XVII-XIX, Cluj 2001, 207-218 (και στα ρουμανικά 15-26).

- «ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ», στο Ο Άγιος Σιλουανός της Οικουμένης, Αθήνα 2001, 15-21.

- «Holiness in the Perspective of Eucharistic Theology», στο S. T. Kimbrough, Jr (έκδ.),Orthodox and Wesleyan Spirituality, SVS Press Crestwood 2002, 101-116.

- «Paul’s Theologia Crucis as an Intermediate Stage of the Trajectory from Q to Mark», στα Πρακτικά του VΙI Simposio di Tarso su S. Paolo Apostolo, έκδ. L. Padovese, Roma 2002, 47-55.

- «Τhe Canon of the Bible: Or the Authority of Scripture from an Orthodox Perspective», L” Αutorité de l’Écriture,sous la Direction de Jean-Michel Poffet, Paris 2002, 113-135.

- «Eschatology and the Mission of the Church: An Homage to Dumitru Staniloae», στοDumitru Staniloae, Bucarest 2002, 123- 135.

- «Politics in Orthodox Christianity, στο J. Neusner (έκδ.), God’s Rule. The Politics of World Religions, Georgetown University Press, Washington 2003, 86-105.

- «Το Πρόβλημα της Θεολογίας της Καινής Διαθήκης», στο Το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο.Προβλήματα Φιλολογικά, Ιστορικά, Ερμηνευτικά, Θεολογικά.  Εισηγήσεις Ι΄ Συνάξεως Ορθοδόξων Βιβλικών Θεολόγων. Βόλος 15-17 Σεπτεμβρίου 2000, Βόλος 2003, 75-91.

- «Εσχατολογία, Εκκλησία και Κοινωνία», στο Εκκλησία και Εσχατολογία, (εποπτεία-συντονισμός ύλης Π. Καλαϊτζίδης), Αθήνα 2003, 47-62.

- «O Βιβλικός Χαρακτήρας της Ορθόδοξης Λατρείας», στο Ιερουργείν το Ευαγγέλιον. Η Αγία Γραφή στην Ορθόδοξη Λατρεία. Πρακτικά Ε΄ Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου Στελεχών Ιερών Μητροπόλεων, Ποιμαντική Βιβλιοθήκη 10, Αθήνα 2004, 35-66.

- «Μετανεωτερικότητα, Σταυρική Θεολογία και οι Συνέπειές τους για τις Ποιμαντικές Επιστολές», στο Η Πνευματική Παρακαταθήκη του Αποστόλου Παύλου. Ποιμαντικές Επιστολές. Εισηγήσεις ΙΑ΄ Συνάξεως Ορθοδόξων Βιβλικών Θεολόγων, Λευκάδα 25-28 Σεπτεμβρίου 2003, Θεσσαλονίκη 2004, 85-100.

- «The Universal Claims of Orthodoxy and the Particularity of its Witness in a Pluralistic World», στο Orthodox Churches in a Pluralistic World: An Ecumenical Conversation, έκδ. E. Clapsis, World Council of Churches, 2004, 192-206.

- «Χριστιανικό Μυστήριο και Μυστηριακές Λατρείες», στο Χριστιανική Λατρεία και Ειδωλολατρία. Πρακτικά ΣΤ’ Πανελλήνιου Λειτουργικού Συμποσίου Στελεχών Ιερών Μητροπόλεων, Ποιμαντική Βιβλιοθήκη 11, Αθήνα 2005, 121-142.

- «Οι Προοπτικές του Διαλόγου μεταξύ της Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας», στο Ορθόδοξη Θεολογία και Οικουμενικός Διάλογος, Εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας, Αθήνα 2005, 156εξ.

- «On the Structure of the Church: Some Biblical Insights on the Eucharistic Ecclesiology», στο Αγία Γραφή και Σύγχρονος Άνθρωπος. Τιμητικός Τόμος στον Καθηγητή Ιωάννη Δ. Καραβιδόπουλο, Θεσσαλονίκη 2006, 607-618.

- «Ιησούς Χριστός, ο Μέγας Αρχιερεύς», σε συνεργασία με τον P. Meyendorff στο Το Μυστήριον της Ιεροσύνης. Πρακτικά Ζ΄ Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου Στελεχών Ιερών Μητροπόλεων, Ποιμαντική Βιβλιοθήκη 12, Αθήνα 2006, 40-47.

- «Inter-faith Dialogue as a Missiological Issue: Reconciliation as a New Mission Paradigm», στο Φιλία και Κοινωνία. Τιμητικός Τόμος στον Καθηγητή Γρηγόριο Δ. Ζιάκα,Θεσσαλονίκη 2008, 647-662.

- «Theological Education in the Orthodox World», στο Handbook of Theological Education in World Christianity. Theological Perspectives-Regional Surveys-Ecumenical Trends, έκδ. D. Werner-D. Esterline-N. Kang, Oxford 2010, 603-610.

- «St. Paul: Apostle of Freedom in Christ», στο In the Footsteps of Saint Paul. An Academic Symposium. Papers Presented at the Pauline Symposium October 11-16, 2008, έκδ. Archbishop Demetrios of America-J. Chryssavgis, Holy Cross Orthodox Press, Brookline, Massachusetts 2011, 153-167.

- «La Parola di Dio e la Chiesa da una Prospettiva Ortodossa», στο La Parola di Dio nella Vitae nella Missione della Chiesa, Lateranum 08 LXXIV 1, Lateran University Press, 2008, 145-166.

- «An Orthodox Contribution to a (Post-)modern Approach to Christology», στο Jesus Christ Today. Studies of Christology in Various Contexts. Proceedings of the Académie Internationale des Sciences Religieuses, Oxford 25-29 August 2006 and Princeton 25-30 August 2007, έκδ. S. G. Hall, Walter der Gruyter, Berlin 2009, 45-62.

- «Η Καινή Διαθήκη και οι Φιλολογικές Μορφές του Αρχέγονου Χριστιανισμού», στοΙστορία της Ορθοδοξίας. Τόμος 1. Οι Απαρχές του Χριστιανισμού, Αθήνα 2009, 200-239.

- «Η Λειτουργική Αναγέννηση και η Εκκλησία της Ελλάδος», στο Αγία Γραφή και Αρχαίος Κόσμος. Τιμητικό Αφιέρωμα στον Ομότιμο Καθηγητή Ιωάννη Λ. Γαλάνη, Θεσσαλονίκη 2010, 537-565.

«Comunione e Solitudine: I Date Biblici e I Loro Sviluppi nella Chiesa», στο Comunione e solitudine. Atti del XVIII Convegno Ecumenico di Spiritualità Ortodossa (Bose 8 – 11 Settembre 2010), Qiqajon, Comunità di Bose 2011, 43-74.

- «Η εν Χριστώ Ελευθερία κατά τον Απόστολο Παύλο», στο Εις Μαρτύριον τοις Έθνεσι. Τόμος Χαριστήριος Εικοσαετηρικός εις τον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαίον, Θεσσαλονίκη 2011, 87-103.

- «St. Paul: Apostle of Freedom in Christ», στο In the Footsteps of Saint Paul. An Academic Symposium. Papers Presented at the Pauline Symposium October 11-16, 2008, έκδ. Archbishop Demetrios of America-J. Chryssavgis, Holy Cross Orthodox Press, Brookline, Massachusetts 2011, 153-167.

- «Οι Κοινωνικές Συνέπειες της Παύλειας Θεολογίας», στο Βιβλική Θεολογία της Απελευθέρωσης, Πατερική Θεολογία και Αμφισημίες της Νεωτερικότητας σε Ορθόδοξη Οικουμενική Προοπτική, (εποπτεία ύλης-συντονισμός Π. Καλαϊτζίδης), Αθήνα 2012, 89-107 και στο ΔΒΜ 27 (2009) 51-72.

- «La Parola di Dio nella Theologia Ortodossa Contemporanea e Il Rinnovamento Biblico in Grecia», στο La Parola di Dio nella Vita Spirituale. Atti del XIX Convegno Ecumenico Internazionale di Spiritualità Ortodossa. Bose, 7-10 Settembre 2011, Qiqajon, Comunità di Bose 2012, 291-312.

Άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά

- «Το Μυστήριον της Μετανοίας εξ Επόψεως Ορθοδόξου», Ανάτυπο, Αθήνα 1973.

- «Όπισθεν του κατά Μάρκον (Προς μίαν Γραπτήν Πηγήν)», ΔΒΜ 2 (1973) 52-60 και στα αγγλικά «Behind Mark: Towards a Written Source», NTS 20 (1974) 156-160.

- «Ο καθ. W.D. Davies και το 4^ο Ευαγγέλιο: Μια Νέα Θεωρία για το Βαθύτερο Νόημα του κατά Ιωάννην», ΔΒΜ 2 (1974) 257-269.

- «The Function of John the Baptist in Q and Mark», Θεολογία 46 (1975) 405-413.

- «Prolegomena to a Discussion on the Relationship between Mark and Q-Document»,ΔBM 3 (1975) 31-46.

- «Το Πρόβλημα του Βαπτιστή Ιωάννη στο Δ΄ Ευαγγέλιο», ΔBM 4 (1976) 99-117.

- «The Nature and Extent of the Q-Document», NovT 20 (1978) 49-73.

- «Η Έννοια της Φράσης «μαρτυρία Ιησού» στην Αποκάλυψη», ΔΒΜ 13 (1978) 101-118.

- «Did Q Exist? A Critical Examination of the Arguments against the Existence of the Q-Document since the Time of Streeter», Εκκλησία και Θεολογία 1 (1980) 287-327.

- «Παράδοση και Θεολογία στα Συνοπτικά Ευαγγέλια», ΓρΠαλ 63 (1980) 152-160.

- «Η Αγία Γραφή στις Σύγχρονες Διορθόδοξες Αναζητήσεις και η Λειτουργική μας Παράδοση», Ανάτυπο, Λευκωσία 1982.

 - «Η Προτεραιότητα της Ηθικής και Κοινωνικής Ζωής (Σχόλιο στο Β΄ Κορ. 8,9)», ΓρΠαλ67 (1984) 248-252.

- «The Translation of μαρτυρία Ιησού in Revelation», The Bible Translator 35 (1985) 129-134.

- «Η Αγιοπνευματική Διάσταση του Χριστιανισμού (Σχόλιο στο Λουκ. 3,16)», ΓρΠαλ 68 (1985) 61-65.

- Αγιοπνευματική Βιβλική Ερμηνευτική (Δοκίμιο Συσχετισμού “Βιβλικής” και “Φιλοσοφικής” Ερμηνευτικής)», ΔΒΜ  4  (1985) 51-61.

- «Your Will be Done: Reflections from St. Paul», IRM 75 (1986) 376-382.

- «Μετάφραση της Αγίας Γραφής και Ορθοδοξία (Oρθόδοξες Αφετηρίες Αξιολόγησης μιας Μετάφρασης)», Σύναξη 17 (1986) 57-63.

- «Σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας (Σχόλιο στο Ρωμ 13,1)», ΓρΠαλ 69 (1986) 111-115. «Your Will be Done: Reflections from St. Paul», IRM 75 (1986) 376-382.

- «Ειρήνη και Εκπαιδευτική Διαδικασία», ΓρΠαλ 70 (1987) 21-29.

- «Η Εκκλησία ως Χαρισματικός Θεσμός (Σχόλιο στο Α΄ Κορ 12,27)», ΓρΠαλ 70 (1987) 195-199.

- «Μετάφραση της Αγίας Γραφής, Βιβλικές Εταιρίες και άλλα τινά», ΔΒΜ 6 (1987) 44-50.

- «God’s Will for His People: Deut 6:20-25», IRM 77 (1988) 179-184.

 - «Η Ορθόδοξη Θεώρηση της Χριστιανικής Ιεραποστολής (Σχόλιο στο Ματθ 28,19)»,ΓρΠαλ 71 (1988) 1112-1116.

- «New Testament Εcclesiological Ρerspectives on Laity», ΕΕΘΣΘ 29 (1988) 339-356.

- «Οι Κοσμικές Διαστάσεις της Σωτηρίας (Σχόλιο στο Κολ 1,19-20)», ΓρΠαλ 72 (1988) 278-282.

- «Η Εσχατολογική Διάσταση της Εκκλησίας (Σχόλιο στο Εβρ 13,8)», ΓρΠαλ 73 (1990) 649-653.

- «Η Αντισακραμενταλιστική Διάσταση του Χριστιανικού Μυστηρίου (Σχόλιο στο Ιω 6,56)», ΓρΠαλ 73 (1990) 859-866.

- «Orthodox Theology Facing the 21st Century», GOTR 35 (1990) 139-153.

- «Οι Απαρχές της Ορθόδοξης Πνευματολογίας (Σχόλιο στο Μάρκ 3,28-29)», ΓρΠαλ 73 (1990) 740-746.

- «The Legacy of St. Luke for the Church’s Mission», ΔΒΜ 9 (1990) 5-9.

- «Greek Theology in the Making. Trends and Facts in the 80′s-Vision for the 90′s», SVTQ 35 (1991) 33-52.

- «Οι Προοπτικές της Ελλαδικής Θεολογίας», Σύναξη 38 (1991) 49-61.

«Greek Theology in the Making. Trends and Facts in the 80′s-Vision for the 90′s», SVTQ35 (1991) 33-52.

- «Οι Προοπτικές της Ελλαδικής Θεολογίας», Σύναξη 38 (1991) 49-61.

- «Παράδοση και Ελευθερία κατά τον Απόστολο Παύλο», ΓρΠαλ 74 (1991) 385-393.

- «Equality and Justice in Classical Antiquity and in Paul: The Social Implication of the Pauline Collection», SVTQ 36 (1992) 51-59.

- «The Collection Revisited», ΔΒΜ 11 (1992) 42-48.

- «Ορθοδοξία και Λειτουργική Αναγέννηση», Καθ’Οδόν 1 (1992) 57-68.

- «Orthodoxie und Κontextuelle Theologie», ÖR 42 (1993) 452-460 και στα ελληνικάΚαθ’Οδόν 4 (1993) 11-24.

- «‘Εικών’ and ‘Εκκλησία’ in Apocalypse», GOTR 38 (1993) 103-117.

- «Lex Orandi (Από τη Λειτουργική στη Λειτουργική Θεολογία)», Καθ’Οδόν 7-8 (1994) 141-143.

- «Den Ortodokse Kirke og Vestens Kirker», στο Vinduer til Guds Rige, Copenhagen 1995, 285-295.

- «Τι Ελπίζει η  Εκκλησία από τη Θεολογία», Εκκλησιαστικός Κήρυκας 7 (1995) 201-208.

- «Mission and Proselytism-An Orthodox Understanding», IRM 85 (1996) 257-275.

- «Apocalypse and Liturgy», SVTQ, 41 (1997) 95-112.

- «Η Ευχαριστιακή Προοπτική της Αποστολής της Εκκλησίας», Σύναξη 61 (1997) 29-43.

- «Ecclesiologia Pneumatologica», Studi Ecumenici 15 (1998) 191-200.

- «The Reading of the Bible from the Orthodox Church Perspective», ER 51 (1999) 25-30.

- «Λειτουργική Αναγέννηση: Συμμετοχή του Λαού και Ενεργοποίηση της Αναφοράς»,Σύναξη 72 (1999) 34-41.

- «L’ Eschatologie dans la Vie de l’ Église: Une Perspective Chrétien Orthodoxe et son Impact sur la Vie de la Société», Irénikon 73 (2000) 316-334.

- «Ecumenical Theological Education and Orthodox Issues for the 3rd Millennium»,Μinisterial Formation 90 (2000) 15-21.

- «Προλεγόμενα στη Θεολογία της Καινής Διαθήκης», ΔΒΜ  19 (2000) 42-48.

- «To Mέλλον της Ορθόδοξης Θεολογίας», Θεολογία  72 (2001) 389-399.

- «Η Αποστολή της Εκκλησίας κατά τη Μετανεωτερικότητα», Σύναξη 78 (2001) 75-88.

- «Εκκοσμίκευση και Λειτουργική Αναγέννηση», Διάβαση (Ιούλιος- Αύγουστος) 2002, 9-20.

- «Beyond Theologia Crucis: Jesus of Nazareth from Q to John via Paul (or John as a Radical Reinterpretation of Jesus of Nazareth)», GOTR 47 (2002) 139-163.

- «Από την Εσχατολογία (και την Ευχαριστία;) στην Ιστορία. H Διαδρομή από την Πηγή των Λογίων στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο», ΔΒΜ (Τιμητικό Αφιέρωμα στον καθ. Σ. Αγουρίδη) 21-22 (2002-2003) 67-81.

- «Versohnungals ein Pneumatologisches Missions paradigma. Oder was es Bedeutet, sich zu  einer Missionskonferenz in Athen zu Treffen», σε συνεργασία με τον Δ. Πασσάκο, ÖR53 (2004) 444-458.

- «Επιστροφή στο Θεολογικό Διάλογο. Η Μόνη Διέξοδος για την Εκκλησιαστική Κρίση»,Εκκλησία 81 (2004) 366εξ.

- «Έκθεση επί του Επιστημονικού Συνεδρίου περί του ‘Λειτουργήματος του Αποστόλου Πέτρου’», σε συνεργασία με τον Βλ. Φειδά, Εκκλησία 81, τ. 4 (2004) 267εξ.

- «Reconciliation as a Pneumatological Mission Paradigm: Some Preliminary Reflections by an Orthodox», IRM 94 (2005) 30-42.

- «Η Ευχαριστία ως Στοιχείο Περιεκτικότητας και Ενότητας στην Εκκλησιολογία της Καινής Διαθήκης», ΔΒΜ 24 (2006) 77-105.

- «Από την Πρωτοχριστιανική Κοινωνία στην Πολυπολιτισμική και Παγκοσμιοποιημένη Ατομικότητα», ΔΒΜ 26 (2008) 75-94.

- «Ορθόδοξη Μυστηριολογία και Χριστιανική Μαρτυρία», Ηπειρωτικά Χρονικά 43 (2009) 11-26.

- «Contextuality and Catholicity: The Task of Orthodox Theology in Ecumenical Theological Education», IRM 98 (2009) 37-48.

- «Ο Ιερός Αυγουστίνος ως Ερμηνευτής του Αποστόλου Παύλου και το Πρόβλημα της Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας», Θεολογία 81 (2010) 129-158.

- «Ο Θεολογικός Προβληματισμός για τις Μεταφράσεις των Εκκλησιαστικών Κειμένων. Διάλογος με τους Μητροπολίτες Πρεβέζης και Ναυπάκτου», ΔΒΜ 28 (2010) 34-48.

- «Η Βιβλική Θεώρηση της Οικονομίας», Θεολογία 83 (2012) 25-36.

«From the Pauline Collection to Phos Hilaron of Cappadocia», SVTQ 56 (2012) 5-16.

Βιβλιοκρισίες

Βιβλιοκρισία του C.H. Dodd, The Founder of Christianity, London 1973, ΔΒΜ 2 (1974) 361-66.

Βιβλιοκρισία του J.A.T. Robinson, Can we Trust the New Testament? London/Oxford 1977, Sobornost (1979) 515-517 και στα ελληνικά ΓρΠαλ 63 (1980) 172-175.

Μεταφραστικό έργο     

Μετάφραση της Κ.Δ. στη νεοελληνική γλώσσα, Αθήνα 1985.

Μετάφραση της Κ.Δ. στη νεοελληνική γλώσσα, (2^η αναθεωρημένη έκδοση μαζί με τους Ι. Γαλάνη, Γ. Γαλίτη, Ι. Καραβιδόπουλο), Αθήνα 1989.

Διδακτορικές διατριβές υπό την επίβλεψή του

- Πασσάκος Δημήτριος, Ευχαριστία και Ιεραποστολή. Κοινωνιολογικές Προϋποθέσεις της Παύλειας Θεολογίας, Θεσσαλονίκη 1995.

- Jillions John, «Τo Πνεύμα σου το Αγαθόν Οδηγήσει με». Η Θεϊκή Καθοδήγηση στην Κόρινθο. Οι Απόψεις Αρχαίων Ελλήνων, Λατίνων, Ιουδαίων Συγγραφέων και του Παύλου, Θεσσαλονίκη 1998,

- Κασσελούρη-Χατζηβασιλειάδη Ελένη, Η Μυράλειψη του Ιησού. Σύγχρονη Ερμηνευτική Προβληματική και Ευχαριστιακή Προσέγγιση της Βιβλικής Διήγησης της Μυράλειψης του Ιησού (Ματθ. 26:6-13=Μαρκ. 14:3-9=Λουκ. 7:36-50=Ιω. 12:1-8), Θεσσαλονίκη 2000.

- Μπασιούδης Γεώργιος, Η Συμβολή του Σμέμαν στη Λειτουργική και την Ορθόδοξη Θεολογία, Θεσσαλονίκη 2001.

- Γκουτζιούδης Μόσχος, Ιωβηλαίο Έτος, Μελχισεδέκ και η προς Εβραίους Επιστολή. Συμβολή στη Διαμόρφωση της Χριστιανικής Σωτηριολογίας, Θεσσαλονίκη 2004.

- Τερλιμπάκου Ζωή, Οι Ευαγγελικές Διηγήσεις του Πολλαπλασιασμού των Άρτων, Θεσσαλονίκη 2006.

- Δημητριάδης Νικόλαος, Θεολογική και Θρησκειολογική Θεώρηση του Διαθρησκειακού Διαλόγου στη Σύγχρονη Ιεραποστολή, Θεσσαλονίκη 2009.

- Αδάμ Γεώργιος, Η Χρήση της Παλαιάς Διαθήκης στην προς Γαλάτας Επιστολή και πως Επηρεάζει τη Συζήτηση για την Ερμηνεία της Επιστολής υπό το Φως της Νέας Προοπτικής στην Παύλεια Θεολογία, Θεσσαλονίκη 2010.

- Kihali Elekiah Andago, Η Ορθόδοξη Μαρτυρία στην Ανατολική Αφρική, Θεσσαλονίκη 2010.

- Njoroge John Ngige, Χριστιανική Μαρτυρία και Ορθόδοξη Πνευματικότητα στην Αφρική: Η Δυναμική της Ορθόδοξης Πνευματικότητας ως Ιεραποστολικό “Παράδειγμα” της Ορθόδοξης Μαρτυρίας στην Κένυα, Θεσσαλονίκη 2011.

- Edwards Joshua Stant, Η Διακονία των Αγίων (Α΄ Κορ. 16,15): Διακονία και Μαρτυρία κατά τον Απόστολο Απ. Παύλο και η Σύγχρονη Ορθόδοξη Χριστιανική Μαρτυρία στην Βόρεια Αμερική, Θεσσαλονίκη 2012.

- Jovic Rastko, Οίκος και Ευχαριστία στις Παύλειες Επιστολές, Θεσσαλονίκη 2012.

Posted in ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΙΔΕΣ | Tagged Συνέδρια, Τιμητικές εκδηλώσεις | Σχόλια κλειστά

Τρία μικρά αποσπάσματα με χαρακτηριστικές σταθερές τοποθετήσεις του καθηγητή Πέτρου Βασιλειάδη σχετικά με την οικουμενική κίνηση και τον διαθρησκειακό διάλογο, τη λατρεία της Εκκλησίας και την Καινή Διαθήκη

Posted on 16 Ιανουαρίου 2013 by Μόσχος Γκουτζιούδης

Αν και η επιστημονική ειδικότητα του κ. Πέτρου Βασιλειάδη είναι η βιβλική επιστήμη, ο καθηγητής παρουσιάζει ευρύτατη θεολογική ενασχόληση. Έχοντας διαπιστώσει την υποχώρηση του λόγου του Θεού, του ευαγγελίου, και των βιβλικών καταβολών της Ορθόδοξης θεολογίας, ως αποτέλεσμα της ισχυροποίησης της θεσμικής έκφρασης της εκκλησίας εις βάρος του χαρισματικού χαρακτήρα της, στα περισσότερα έργα του επιχειρεί δημιουργική σύνδεση της μετέπειτα εξέλιξης της εκκλησιαστικής παράδοσης, αλλά και της σύγχρονης θεολογικής προβληματικής, με την βιβλική παράδοση. Θέλοντας να ξεπεράσει τον κατακερματισμό της θεολογικής επιστήμης ανέπτυξε επιστημονική και πρακτική δραστηριότητα σε περιοχές, όπως η οικουμενική κίνηση και θεολογία, η ιεραποστολική, η λειτουργική θεολογία και η παγκόσμια θεολογική εκπαίδευση.

Παραθέτουμε παρακάτω κατ” επιλογήν τρία μικρά αποσπάσματα από μελέτες του κ. Πέτρου Βασιλειάδη, τα οποία περιέχουν κάποιες από τις πλέον ενδεικτικές σταθερές τοποθετήσεις του.

“Απώτερος στόχος της Θείας Οικονομίας, και επομένως και σκοπός της αποστολής της Εκκλησίας, δεν μπορεί παρά να είναι η ενότητα όχι μόνον των ανθρώπων, αλλά και του συνόλου της κτιστής δημιουργίας. Από την άλλη μεριά, αυθεντικός τρόπος άσκησης αυτής της αποστολής δεν μπορεί να είναι η οποιαδήποτε επιθετική και επεκτατική συμπεριφορά των χριστιανών, αλλά η εκ του περισσεύματος της ευχαριστιακής εμπειρίας κατάθεση μαρτυρίας των πιστών.

«Μαρτυρία» είναι πλέον ο θεολογικά αυθεντικός ιεραποστολικός όρος, και μάλιστα μεταγλωττισμένος και στις λατινογενείς γλώσσες (martyria), ο οποίος αποδίδει το γνήσιο ιεραποστολικό πνεύμα του χριστιανισμού, το απαλλαγμένο από τις ιμπεριαλιστικές και επεκτατικές καταβολές των ιεραποστολικών κινημάτων του παρελθόντος. Η «μαρτυρία», χωρίς να παύει να είναι «Ορθόδοξη» είναι βασικά «χριστιανική», παγκόσμια και οικουμενική, καλύπτοντας το σύνολο της χριστιανικής πίστης χωρίς τους ομολογιακούς περιορισμούς και τις θεολογικές διαιρέσεις τον παρελθόντος. Συνέπεια αυτής της κατανόησης της ιεραποστολής είναι και η παγιωμένη πλέον αντίληψη περί «κοινής χριστια­νικής μαρτυρίας», της κοινής δηλαδή προσπάθειας όλων των χριστιανών με πνεύμα αγάπης και καταλλαγής, μέχρι την επίτευξη της ευχαριστιακής κοινωνίας μεταξύ τους”.

Από τον πρόλογο του βιβλίου του καθηγητή Πέτρου Βασιλειάδη, Ενότητα και Μαρτυρία: Ορθόδοξη Χριστιανική Μαρτυρία και Διαθρησκειακός Διάλογος-Εγχειρίδιο Ιεραποστολής, Θεσσαλονίκη 2007.

“H «λειτουργική αναγέννηση» δεν αποβλέπει στον εκσυγχρονισμό των παραδοσιακών λειτουργικών τελετών, aλλά στην επαναφορά της εκκλησιαστικής κοινότητας στην οντο­λογική εκκλησιακή της υπόσταση, και μόνον δευτερευόντος στην αυθεντική και εκκλησιολογικά ορθή λειτουργική πρακτική. Το ζη­τούμενο της «λειτουργικής αναγεννήσεως» είναι η κοινή λατρεία, και κατά κύριο λόγο η Θεία Ευχαριστία, να εκφράζει αυθεντικά το «είναι» της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια, κάθε φορά που οι πιστοί συνάζονται «επί το αυτό», να γίνεται η Εκκλησία αυτό που είναι: «σώμα» Χριστού, «λαός» του Θεού, «κοινωνία» του Αγίου Πνεύ­ματος. Γι’ αυτό και μοναδικό κριτήριο της λειτουργικής aναγεν­νήσεως είναι το εκκλησιολογικό”.

Από τον πρόλογο του βιβλίου του καθηγητή Πέτρου Βασιλειάδη, Lex Orandi. Λειτουργική Θεολογία και Λειτουργική Αναγέννηση, Ιδιόμελα 5, Aθήνα 2005.

“Στην προς Εφεσίους επιστολή διασώζεται μια κλασική διατύπωση περί ειρήνης με άμεση αναφορά στη χριστολογία. «Αυτός γάρ εστίν (ενν. ο Χριστός) ή ειρήνη ημών». Όπως και σε πολλές παρό­μοιες θεολογικές αναφορές του αποστόλου Παύλου, έτσι και η περί ει­ρήνης διδασκαλία του παρουσιάζεται ως συνάρτηση της χριστολογίας. Πρόσφατα, σε ορισμένους κύκλους της Εκκλησίας διαπιστώνεται έν­τονη παρανόηση και παρερμηνεία του νοήματος του γενικού χριστια­νικού αξιώματος, ότι «ο Χριστός είναι η ειρήνη του κόσμου». Σε ση­μείο μάλιστα να εσωτερικοποιείται το αίτημα της ειρήνης, κάτι που ουσιαστικά ισοδυναμεί με άρνησή της. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι σ’ ολόκληρη την ιστορία του χριστιανισμού, ο σχεδόν αποκλειστικός χώρος στον οποίο γινόταν λόγος και εκδηλωνόταν ειλικρινές ενδιαφέ­ρον για την ειρήνη, μέσα από συνειδητή λειτουργική και εκπαιδευτική διαδικασία, ήταν αναμφίβολα ο εκκλησιαστικός”.

Από το βιβλίο του καθηγητή Πέτρου Βασιλειάδη, Παύλος. Τομές στη Θεολογία του,  ΒΒ 31, Θεσσαλονίκη 2004.

http://blogs.auth.gr