Κοιμήθηκα πάνω στις ζεστές πέτρες
ξύπνησα στην αγκαλιά του Θεού
η πέτρα
μού μεταδίδει τη θέρμη της
έτσι καθώς ακουμπώ τις παλάμες μου πάνω της
άνθρωπος δεσπότης της πέτρας
πέτρα δεσποτεία του ανθρώπου
συναγωνίζομαι την πέτρα
άσπρη πέτρα φθονερή χιλιάδες χρόνια
τα μυστικά της κλέβω
σκύβω και τη φιλώ
συναγωνίζομαι το γλάρο
άσπρος ο γλάρος εφορμά, όμως εγώ
από ψηλά στο κάστρο τού αποσπώ τη λεία
έναν αφρό χαμόγελο του κύματος
μια αστραφτερή ριπή του ήλιου στα νερά
μολυβιάτικο απομεσήμερο
πάνω στις ζεστές πέτρες
ό,τι φοβάμαι
ό,τι αγαπώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου