Τριαντάφυλλος Σερμέτης:Η θεολογία της Αφύπνισης (απόσπασμα)

Η θεολογία της ελπίδας κυριάρχησε στον ευρωπαϊκό χώρο και  ιδιαίτερα στον προτεσταντικό, από τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Στην πραγματικότητα, αποτέλεσε προπομπό της πολιτικής θεολογίας που διαμορφώθηκε από το 1968 και έπειτα στην Ευρώπη. Η πολιτική θεολογία ιδιαιτεροποιεί τη θεολογία της ελπίδας και, σε συνδυασμό με τη θεολογία του θανάτου του θεού, της προσδίδει χαρακτηριστικά έντονα πολιτικά, αντίστασης και απελευθέρωσης των λαών από την καταπίεση της άρχουσας τάξης. Ο J. Moltman με τη μελέτη του «Υπαρξιστική ιστορία και ιστορία του κόσμου. Προς μια πολιτική ερμηνευτική του Ευαγγελίου» υποστηρίζει ότι αποτελεί ανάγκη πλέον ο χριστιανικός υπαρξισμός να αφήσει την ιστορία της ιδιαιτεροποίησης του υποκειμένου και να ανοιχτεί στη συλλογική ιστορία, την ιστορία του κόσμου. Ενώ, για την υπαρξιστική θεολογία ο ερμηνευτικός ορίζοντας ήταν το μέλλον του υποκειμένου μέσα στο ιστορικό πλαίσιο που βιώνουμε, η χριστιανική θεολογία θα πρέπει να ανασυνθέσει και να εφαρμόσει,  ως ερμηνευτικό ορίζοντα, όχι μόνον την ιστορία του ατόμου, αλλά και την ιστορία του κόσμου: «Αυτή η ερμηνευτική», υποστηρίζει ο Moltman, «μπορεί να ονομαστεί πολιτική ερμηνευτική γιατί αντιλαμβάνεται την πολιτική ως τον ευρύ ορίζοντα της ζωής του ανθρώπου». Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο χριστιανικός υπαρξισμός, με το να προτάσσει το υποκείμενο, δεν είχε άλλο στόχο παρά να αλλάξει όχι μόνο το πρόσωπο αλλά και όλο τον κόσμο. Με άλλα λόγια, για να αλλάξει ο κόσμος προϋποθέτει την αλλαγή του προσώπου. Υπό το πρίσμα αυτό, στην ουσία της η υπαρξιακή θεολογία είναι μια επαναστατική θεολογία αφού πρόκειται περί της ριζικής ανατροπής του προσώπου και κατά επέκταση της ιστορίας.