Mνήμη Μαρίας Στ. Κελαδίτου

Κοντεύει χρόνος που έφυγε από κοντά μας η αγαπημένη θεία και δεύτερη μάνα μας Μαρία Κελαδίτου. Υπηρέτησε ως φιλόλογος τη δημόσια εκπαίδευση για δεκαετίες. Διετέλεσε Διευθύντρια Λυκείου στο Άργος ,στο Μαρούσι και στην Τήνο. Έζησε ασκητικά ακολουθώντας τις ευαγγελικές αρχές ,αγάπησε την Τήνο όσο λίγοι και λάτρευε τον Παπαδιαμάντη.Η ζωή της ,μια διαρκής προσφορά.

 

 

             Μεγάλη Τεσσαρακοστή, παραμονή της Σταυροπροσκυνήσεως,  λίγο πριν απ’ τον Εσπερινό, άφησε η αγιασμένη ψυχούλα της το φθαρτό σαρκίο της και  ανάλαφρη φτερούγισε  προς την ουράνια αιώνια πατρίδα. Και εκεί στο μέσον  του Ι. Ναού, μπροστά στο Σταυρό του Κυρίου μας, εκτέθηκε η σορός της για προσκύνημα. Η εικόνα- τόσο συμβολική - προκαλούσε ιερό ρίγος σε όσους ήξεραν το βίο και την πολιτεία της Μαρίας Κελαδίτου, Επιτίμου Λυκειάρχη. Γιατί αφιέρωσε τη ζωή της ολόκληρη στην Αγάπη του Εσταυρωμένου Ιησού κι έκανε πράξη τις Εντολές Του.

        Τίμησε  τις αρχές και αξίες που κληρονόμησε από τους ευσεβείς και ενάρετους γονείς της

και διακρίθηκε για την αγωνιστικότητά της απ’ τα φοιτητικά της χρόνια  στην Αθήνα ως Γραμματέας της Χ.Φ.Ε.  Δική της οικογένεια ένιωθε τα παιδιά του κόσμου, όπου υπηρέτησε ως  φιλόλογος καθηγήτρια είτε ως Γυμνασιάρχης  ή Λυκειάρχης. ΄Αφησε μνήμες αξιοζήλευτες στο Κορωπί, στο  Μαραθόκαμπο  Σάμου, στη Μύκονο, στο Μαρούσι, στο ΄Αργος, και κυρίως στη γενέτειρά της, την Τήνο. ΄Ηταν τότε, το 1954,  η πρώτη γυναίκα που διοριζόταν ως καθηγήτρια στο Οκτατάξιο Γυμνάσιο Τήνου κι ανάμεσα σ’ ένα ανδροκρατούμενο και πολύ αυστηρό Σύλλογο καθηγητών προσπαθούσε να εισαγάγει την παιδαγωγική αντίληψη της ηπιότητας και γλυκύτητας, που της ενέπνεε η  καλλιεργημένη φύση της.

    Μελίρρυτος ο λόγος της με πλαστικότητα  και χάρη μετέδιδε το μορφωτικό αγαθό και αριστουργηματική η διδασκαλία της ενεργοποιούσε τις πνευματικές λειτουργίες στον κάθε μαθητή. Χαρισματικός άνθρωπος, με το συγκερασμό της αυστηρότητας με την επιείκεια, έδινε  στο παιδί τη σωστή αγάπη, και σμίλευε ψυχές, διέπλαθε χαρακτήρες  έχοντας φωτοφόρους οδηγούς τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας μας. «Ανθρώπους  θέλομε» έλεγε «για να ευτυχήσει το κοινωνικό σύνολο. Η ουσιαστική παιδεία διαμορφώνει τον άνθρωπο».Ενέπνεε το ζήλο της στους συναδέλφους, αλλά και στους  περαστικούς νεοδιόριστους καθηγητές  μετάγγιζε  με ενθουσιασμό τον παιδαγωγικό παλμό και τη ζωογόνο πνοή της παιδείας της.

       Με «άριστα» την  επιβράβευαν οι κατά καιρούς Επιθεωρητές και με εκθέσεις- ποιήματα εξυμνούσαν τις αρετές της, όταν αξιολογούσαν την επιστημονική της κατάρτιση, τη διδακτική της ικανότητα, την παιδαγωγική της επάρκεια, τη διοικητική δεξιοτεχνία και την κοινωνική παράσταση και προσφορά της. ΄Ηταν το πρότυπό μας, η ευλογημένη γυναίκα που ανακαίνισε την πνευματική ζωή στην κοινωνία της Τήνου. Κατηχητικά για τους μαθητές και τις εργαζόμενες νέες, ομάδες,  κύκλους μελέτης Αγίας Γραφής και παιδαγωγικές ομιλίες για τις μητέρες, ζωηφόρος αύρα παιδείας για τις δόκιμες μοναχές του Κεχροβουνίου, κρυφός άγγελος αγάπης και φιλανθρωπίας για τους ανήμπορους και πονεμένους. Κι ήταν τόσοι πολλοί …

         Ναός του Αγίου Πνεύματος το σώμα της. Ασκήτρια μέσα στον κόσμο. Αγιασμένα τα σπλάχνα της απ’  την  αδιάλειπτη προσευχή για όλους, μικρούς και μεγάλους, το ΄Εθνος, την Εκκλησία, τους άρχοντες και  το λαό. Μας δίδασκε τη δύναμη της προσευχής, την αξία του ενάρετου βίου. Και σαν άλλος Απόστολος Παύλος έλεγε «να ενισχυθούμε εσωτερικά με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, για να κατοικήσει ο Χριστός μέσα στις καρδιές μας με την πίστη». Μας έδειχνε με το παράδειγμά της  το δρόμο προς την Εκκλησία και τη μυστηριακή ζωή. Ένα εφαρμοσμένο Ευαγγέλιο η ζωή της όλη!

       Με τον ανεξάντλητο ενθουσιασμό της για την προγονική μας κληρονομιά, και το μεγαλείο της φυλής μας εμψύχωνε μαθητές και συναδέλφους στις εθνικές γιορτές  και της Ευρέσεως  στάλαζε στις ψυχές τους ιερή συγκίνηση για τη μεγάλη μέρα της Τήνου. Παιδί γινόταν στις  πολυήμερες εκπαιδευτικές εκδρομές αλλά και ακοίμητος φρουρός για την ασφάλεια  των μαθητών και την εκλεπτυσμένη ψυχαγωγία τους.

        Συχνά θύμιζε στους εφήβους το στίχο του Σολωμού « Τα σπλάχνα μου κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν», για να  διώχνουν μακριά κάθε νωθρότητα και εφησυχασμό. « Πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου»,  για να τους  εμφυσά τη διάθεση για συνεχή επαγρύπνηση. ΄Εσκυβε  ώρες με  μητρική αγάπη πάνω στα τετράδια των εκθέσεών τους και μελετούσε τους παλμούς της σκέψης τους, για να τους γράψει λόγια κινητήρια, να αφυπνίσει την ψυχή και το πνεύμα τους. Κι εκείνοι αντλούσαν δύναμη απ’ τη μυστική αγάπη της και με το άγγελμα του  θανάτου της  ξεδίπλωσαν  στο διαδίκτυο  το θαυμασμό και την άκρατη ευγνωμοσύνη τους  στην προσωπικότητά της  ως γονείς  ή παππούδες σήμερα, επιστήμονες, επιχειρηματίες, συνταξιούχοι. Και ιδιαίτερα πρέπει να  δονήθηκαν οι καρδιές εκείνων που ένιωσαν την  εξαιρετικά δροσερή  ευεργετική της επίδραση  μετά την αποφοίτησή τους από το Σχολείο. Μόνο ο Θεός ξέρει ώς πού έφτανε η  προσφορά της…

          Ουσιαστική και με φόβο Θεού η παρουσία της  και στο Πανελλήνιο Ιερό ΄Ιδρυμα ως ex officio Επιτρόπου- Λυκειάρχη   επί σειρά ετών και ως Αντιπροέδρου για ένα διάστημα. Εναγώνια πάντα η μέριμνά της για τη συμπεριφορά μας στους  ευλαβείς προσκυνητές της Υπεραγίας Θεοτόκου. «΄Εχομε ευθύνη για τον τόπο που κατοικούμε, το νησί του Ευαγγελισμού», έλεγε. Και έμεινε ενεργός  πνευματικός άνθρωπος, με γόνιμο προβληματισμό σε κάθε περίσταση, με λόγο και πράξη, να εμπνέει και να καθοδηγεί με την αγάπη και το φωτεινό της παράδειγμα και μετά  την έξοδό της  από τη Μέση Εκπαίδευση.

        ΄Εγινε η συνείδησή μας και είναι για πάντα η Πνευματική μας Μητέρα! Μετέδιδε σε όλους μας τη φλόγα της ψυχής της. Ακόμη και κατά την περίοδο της αδυσώπητης ασθένειάς της έστρεφε γαληνεμένα τα μάτια της στον ουρανό και σταυροκοπιόταν. Και συχνά σκιρτούσε η καρδούλα της  φωνάζοντας «τα παιδιά, προσέχετε τα παιδιά». Εκείνα ήταν μέχρι τέλους η λαχτάρα της ψυχής της !  Κι εμείς, που είχαμε την ευλογία να  ζήσουμε κοντά της,  την ακούμε και τούτη τη στιγμή προσευχόμενη :  « Ζήσομαι εν τη δικαιοσύνη σου, Κύριε»!

 

                                                                              Α. Κ .ΚΟΡΝΑΡΟΥ - ΚΑΛΑΜΑΡΑ