Ανοίξτε τις πόρτες σας στους άστεγους κλέφτες, αφήστε τον έξω κόσμο να περάσει και να γκρεμίσει το υπέροχο λειτουργικό σας σύστημα, ταπεινώστε τον εαυτό σας, αδειάστε τον, κάντε τον εαυτό σας ασήμαντο. Όσο και αν το κάνετε αυτό, μπορεί νομίζετε, η κένωση του εαυτού σας να συγκριθεί με αυτή του Χριστού; Δεχτείτε τον όρκο της πενίας σε όλη του τη συντριπτική αυστηρότητα: καταστρέψτε κάθε άνεση, ακόμη και την μοναχική άνεση [...]
Υπάρχουν φορές που ό, τι έχει ειπωθεί δε μπορεί να γίνει σαφές και αντιληπτό καθώς η ατμόσφαιρα γύρω μας είναι παγανιστική κι εμείς οι ίδιοι μπαίνουμε στον πειρασμό της ειδωλολατρικής γοητείας. Αλλά η εποχή μας είναι πράγματι χριστιανική, μιας και η οδύνη αποτελεί κομμάτι αυτής της πραγματικότητας.
Γκρεμίζουν και καταστρέφουν στις καρδιές μας ό, τι είναι σταθερό, ώριμο, φωτοστεφανωμένο από τους αιώνες και κρατημένο με ευλάβεια μέσα μας. Μας βοηθούν πραγματικά, μας εξωθούν να δεχτούμε τον όρκο της πενίας, να μην αναζητάμε κανόνες, αλλά αντίθετα να επιζητούμε την αναρχία, την αναρχική ζωή των δια Χριστόν σαλών, μη ζητώντας τον μοναχικό εγκλεισμό, αλλά την απόλυτη απουσία και του πιο ανεπαίσθητου εμποδίου που μπορεί να χωρίσει την καρδιά από τον κόσμο και τις πληγές του.
Σεργκέι Χάκελ,
«Μαρία Σκόμπτσοβα –
Μια ¨δια Χριστόν σαλή¨στους μοντέρνους καιρούς»,
εκδ Ακρίτας, σελ 62-63
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου