ΕΚΚΛΗΣΙΑ:ΣΩΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ Ή «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΛΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ» ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ Ή ΑΓΙΟΣ; ΕΔΩ ΣΕ ΘΕΛΩ

  Μια συνηθισμένη ευχή που απευθύνουμε στα παιδιά και κυκλοφορεί και στα καλύτερα σπίτια, χριστιανικά και μη , είναι «να μεγαλώσεις και να γίνεις καλό παιδί». Στις  χριστιανικές οικογένειες ακούγεται και στην εκδοχή «να πηγαίνεις στην Εκκλησία για να γίνεις καλό παιδί». Η Εκκλησία λοιπόν νοείται από πολλούς ,όχι ως Σώμα Χριστού αλλά ως «Σύλλογος Καλών Παιδιών». (Σ.Κ.Π.)Για μας όμως η Εκκλησία «αποτελεί τη συνέχιση της Σάρκωσης του Χριστού μέσα στην ιστορία… αποτελεί εργαστήρι που αδιάκοπα ο κόσμος μεταμορφώνεται σε σάρκα του Χριστού».(Θανάσης Παπαθανασίου) Είναι ο χώρος που ψάχνουμε να βρούμε την χαμένη αυθεντικότητά μας ,να Του μοιάσουμε. Καλό παιδί, μπορεί να είναι και ένας Βουδιστής ,ένας Ιεχωβάς ,ένας άθεος…(Δεν πίνει ,δεν καπνίζει ,δεν έχει ερωτικές σχέσεις… άρα όλα ο. κ. για τους χριστιανοηθικιστές). «Το μοντέλο της Εκκλησίας» λέει ένας σύγχρονος ιεράρχης «δεν είναι ο καλός ,ηθικός σωστός ,τίμιος ,ενάρετος άνθρωπος .Αλλά ο άγιος. Και ο άγιος είναι θεόμορφος .Τον βλέπεις και χωρίς να ανοίξει το στόμα του λες: Ναι ,υπάρχει Θεός». Αγιότητα είναι η άρνηση του κοσμικού υλιστικού πνεύματος ,του παρτακισμού. Άγιος είναι αυτός που μένει παιδί ,που αρνείται να «ωριμάσει». Αυτός είναι ο λόγος που μπορεί και αγαπάει το Θεό και τους άλλους ανθρώπους.

Το ποίημα του Λειβαδίτη , πάει γάντι.

            Αγιότητα

Ημερολόγιο ήσυχο στον τοίχο,

μια ημερομηνία κι οι άγιοι σιωπηλοί,

χλωμοί και αναμάρτητοι ,

σημειωμένοι μόνο με το μικρό τους όνομα ,

όπως τους φώναζε η μητέρα τους.

Κύριε κανείς τους δεν ήθελε να μεγαλώσει.

Το ήθος της Εκκλησίας οφείλει να είναι διαφορετικό από το ήθος της κοινωνίας. Ο Χριστός ανέτρεψε την κοινωνική ηθική και τις κατεστημένες αντιλήψεις της εποχής του.Το ίδιο έπραξαν και οι άγιοι. Οι χριστιανοί νέοι λοιπόν δε μπορεί να είναι τα καλά παιδιά μιας κοινωνίας οι αξίες της είναι ο εύκολος πλουτισμός , ο ατομικισμός ,ο χυδαίος υλισμός ,η κοινωνική ανέλιξη με κάθε τρόπο κ. λ .π. Δε μπορούν να αποδέχονται μια κοινωνία που η αξιοπρέπεια ,η συλλογικότητα, η αξιοκρατία ,η υπόληψη ,η συνευθύνη βρίσκονται στο περιθώριο . Οφείλουν να είναι πνευματική αλητεία της κοινωνίας. Πνευματικές μολότοφ ,άνθρωποι θυσίας και προσφοράς κατά το πρότυπο του Χριστού. Ο χριστιανός που διψάει για αληθινή ζωή κουβαλάει την τρέλα της αγάπης .

«Η τρέλα από αγάπη είναι ωραία .

Η τρέλα από αγάπη είναι αγνή!

Η τρέλα από αγάπη είναι αγία!

Αχ! Τι καλά

Να πλήθαιναν όσο πιο γρήγορα αυτοί οι τρελοί!» (π. Γεώργιος Πυρουνάκης)

Ο αυθεντικός χριστιανός είναι επικίνδυνος. Δε μπαίνει σε καλούπια . Ξεφεύγει …

Προδημοσίευση από το βιβλίο "Οι νέοι ,ο Θεός και άλλες Rock n Roll ιστορίες"...

Ανδρέας ο Αργυρόπουλος