Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

π. λίβυος: Ο μονόλογος του φοβισμένου «πιστού»…










Εκεί έξω όλα μοιάζουν «απειλητικά». Μέσα στο σπίτι όλα είναι «ήσυχα». Έτσι νομίζουμε. Αυτό νιώθω. Ξέρουμε που είναι το φαγητό, τα ρούχα, τα βιβλία, το φαρμακείο..... Εκεί έξω δεν ξέρω τίποτα. Μου μοιάζουν όλα απειλητικά.

Θέλω να ελέγχω την πραγματικότητα μου. Αυτό με ηρεμεί. Έτσι κτίζω τείχη σε κάθε τι νέο.
Με τρομάζουν τα καινούργια πράγματα. Οι καινούργιοι άνθρωποι, οι νέες σχέσεις με φοβίζουν. Δεν ξέρω, δεν γνωρίζω, τρομάζω. Θέλω κάτι σίγουρο, κάτι συνηθισμένο κι ας είναι βαρετό, ίσως και πεθαμένο.Όμως δεν θα με εκπλήξει.
Φοβάμαι τις εκπλήξεις. Εκεί που ξέρεις τι και πως, και γνωρίζεις τι σε περιμένει και προσπαθείς όλα να τα βάλεις σε μια σειρά και έναν προγραμματισμό, έρχεται η ανατροπή. Έκπληξη σου λένε, δοκιμασία, ευκαιρία.
Δεν θέλω εκπλήξεις βρε αδελφέ στην ζωή μου. Μπορούν όλα να είναι μετρήσιμα και προβλέψιμα; Αυτό θέλω. Να ξέρω τι με περιμένει κι ας είναι τα χειρότερα. Αλλά να γνωρίζω.
Κι αυτόν τον Θεό των εκπλήξεων τον τρέμω. Είναι παράδοξος λένε. Δεν ξέρεις τι ακριβώς θέλει και που θα αναπαυθεί. Δεν μπορείς να τον ορίσεις, να τον βρεις, να τον ελέγξεις. Εκεί που νιώθεις ότι τον βρίσκεις σου κρύβεται. Ναι. Αλήθεια σου λέω με τρομάζει, αυτή η αβεβαιότητα της σχέσης μαζί του. Χάνεται την ώρα ακριβώς που λες, τον βρήκα. Κι άντε πάλι από την αρχή αυτό το υπαρξιακό κρυφτούλι. Φοβερό.
Εγώ πώς να στο πω, θέλω να ελέγχω τα πάντα. Εάν γίνεται ολα να είναι κανονισμένα. Να ξέρω βρε αδελφέ τι να κάνω για να σωθώ. Βέβαια θα μου πεις, τα λέει ο λόγος του Θεού. Ναι, μα εκεί που νιώθεις ότι βρήκες και κατάλαβες τι θέλει, στα ανατρέπει πάλι όλα. Έτσι για να μην ησυχάσεις πάνω στις δάφνες του ναρκισσισμού σου. Να μην μεθάς στην αλαζονεία της αρετής σου. Να μην νιώθεις ότι τον κατέκτησες αλλά ότι σου δωρίστηκε.
Μου λένε ότι ο παράδεισος και η χάρις του Θεού, είναι δωρεά. Δεν είναι λένε αξιομισθία. Ε και τότε πως εγώ θα ξέρω τι να κάνω; Πως θα μπορώ ελέγχω την σωτηρία μου; Εάν είναι δωρεά, σημαίνει ότι όπου θέλει Εκείνος την δίνει. Αυτό με αγχώνει. Δεν γίνεται κάποιος να μας δώσει κάποιες οδηγίες, ένα χάρτη βρε παιδί μου να πλοηγηθούμε στα μέρη του;
Θα σου πουν πάλι τα λέει η αγία γραφή, το ευαγγέλιο, οι πατέρες. Μα κι’ αυτοί, δεν σου δίνουν βεβαιότητες. Μια σχέση γράφουν δεν ορίζεται, μόνο χτίζεται.
Που να χτίζω τώρα, κάτι έτοιμο δεν υπάρχει;


Μου τα χαλάει ο Θεός.
Γι αυτό φωνάζω για την «πίστη» μου, επειδή φοβάμαι. Τρέμω μην τυχόν μου την νοθεύσουν οι «προδότες» νεωτεριστές. Αγχώνομαι, υποφέρω πολύ. Πολλοί νομίζουν πως είμαι ήρωας και ομολογητής. Δεν είμαι όμως. Μεταξύ μας… φοβισμένος είμαι. Όχι, μην χάσω τον Θεό, εγώ την ψυχούλα μου θέλω να σώσω όπως και να’ ναι. Αυτή με απασχολεί, όχι ο Θεός.


**Το κείμενο είναι σαρκαστικό





http://plibyos.blogspot.gr/2016/06/blog-post_2.html?spref=fb

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...