ΚΑΙΡΟΣ:Συνάντηση με τον κ.Χαρακόπουλο

                                                    

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στο πλαίσιο υλοποίησης απόφασης του ΔΣ για συναντήσεις με όλα τα πολιτικά κόμματα του συνταγματικού τόξου, με αρμόδιους φορείς και ενημέρωσή τους, σήμερα Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016 πραγματοποιήθηκε συνάντηση κλιμακίου του Δ.Σ. αποτελούμενο από τους Δ. Μόσχο (πρόεδρο), Α. Παναγάκη (ταμία) και Α. Αργυρόπουλο (μέλος) με τον Υπεύθυνο του Τομέα Παιδείας και Θρησκευμάτων της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτή κ. Μάξιμο Χαρακόπουλο. Στην μακρά και σε βάθος συζήτηση που διεξήχθη τα μέλη του ΔΣ ενημέρωσαν τον κ. Χαρακόπουλο για τη φυσιογνωμία και το ιστορικό ίδρυσης του Συλλόγου και τις απόψεις του για το μάθημα των Θρησκευτικών, τον προβληματισμό που έχει αναπτυχθεί γύρω από τα νέα Προγράμματα Σπουδών των Θρησκευτικών με φόντο τη γενικότερη πολιτική και εκκλησιαστική συγκυρία σήμερα, αλλά και επιμέρους κλαδικά ζητήματα, όπως η β΄ ανάθεση μαθημάτων για θεολόγους κλπ. Ο κ. Χαρακόπουλος παρακολούθησε με ενδιαφέρον τις απόψεις μας και έδειξε από την πλευρά του γνώση και ενημέρωση γύρω από τα σχετικά ζητήματα. Η αντιπροσωπεία μας του ευχήθηκε καλή δύναμη και προσφέρθηκε να επικοινωνεί μαζί του για να συνεχίσει να τον ενημερώνει για θέματα θρησκευτικής εκπαίδευσης.

Από το Δ.Σ.

         Χολαργός 27-6-2016

Π.Ε.Θ. προς τη Δικαιοσύνη:Να διαταχθεί η διάλυση του σωματείου ΚΑΙΡΟΣ...(το κείμενο)

Η Π.Ε.Θ. απαιτεί από τη δικαιοσύνη τη διάλυση του ΚΑΙΡΟΥ

Έγινε και αυτό...θεολογικό σωματείο να ζητάει την παρέμβαση της δικαιοσύνης για τη διάλυση άλλου θεολογικού σωματείου....Τις δυσκολότερες μέρες για το μάθημα των Θρησκευτικών (μείωση ωρών,περιορισμός αναθέσεων κ.λ.π.) διάλεξε η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων για να ζητήσει από τη δικαιοσύνη τη διάλυση του Πανελλήνιου Θεολογικού Συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ. Ενός συνδέσμου που έχει  μέλη του εκατοντάδες θεολόγους καθηγητές και καθηγήτριες,πανεπιστημιακούς δασκάλους και δασκάλες,ιερείς κ.λ.π. Το έγγραφο που προσκόμισε ο δικαστικός επιμελητής σήμερα στα γραφεία του ΚΑΙΡΟΥ είναι στο αρχείο μας και σύντομα θα δημοσιευθεί. Αφήνουμε στην κρίση του καθενός αυτή την κίνηση.Όταν ο θεολόγος δεν αντέχει να διαλεχτεί με τον συνάδελφό του θεολόγο και ζητάει από τη δικαιοσύνη να  παρέμβει τότε πως θα διαλεχτεί με την ΚΟΙΝΩΝΙΑ;;;;Όποιος περιμένει το 2016 μ.Χ. να επιβάλλει τις απόψεις του με τέτοιους τρόπους θα κριθεί από την ιστορία.Ήλθε η ώρα να πάρει ο καθένας θέση....

ΚΑΙΡΟΣ: Ανοικτή επιστολή στον Υπουργό για τις αναθέσεις

                                                  

 Χολαργός  11-6-2016

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Aξιότιμε κ. υπουργέ,

Είναι προφανές ότι  το σύστημα εκπαίδευσης στη χώρα μας,   χρειάζεται αλλαγές και ριζικές μεταρρυθμίσεις σε πολλά επίπεδα. Η εκπαιδευτική κοινότητα εδώ και χρόνια με διάφορους τρόπους και προ του τελευταία διενεργηθέντος εθνικού διαλόγου, είχε θέσει θέματα και προβλήματα: για τη δομή και τους άξονες, το πρόγραμμα μαθημάτων και το εξεταστικό σύστημα, για την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, για την επιμόρφωση των λειτουργών της, για τον τεχνολογικό εξοπλισμό των σχολικών μονάδων, για την οργάνωση  και  τον προσανατολισμό της τεχνικής εκπαίδευσης, για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, το πολλαπλό σχολικό εγχειρίδιο, την εσωτερική ζωή του σχολείου, τους πόρους για την εκπαίδευση, το άνοιγμα στη κοινωνία.

Το τελευταίο διάστημα η εκπαιδευτική κοινότητα παρακολουθεί τις προσπάθειές σας για την αναδιάταξη και   τον επανακαθορισμό βασικών ή και δευτερευουσών λειτουργιών του σχολείου, που έχουν όμως, όπως φαίνεται, ως στόχο όχι μόνο  την διόρθωση κάποιων κακώς κειμένων αλλά και ταυτόχρονα την περιστολή των δαπανών  και την εξοικονόμηση διδακτικού προσωπικού. Στις παρεμβάσεις αυτές θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε ως ένα βαθμό, εφόσον η τακτοποίηση προβληματικών καταστάσεων, η ορθολογική διαχείριση των οικονομικών, η ευχερέστερη διεκπεραίωση υπηρεσιακών θεμάτων με διοικητικό η εκπαιδευτικό περιεχόμενο, αποτελεί ευχή όλων μας.

Ωστόσο θα μας επιτρέψετε να παρατηρήσουμε ότι   τελευταία σας ρύθμιση σχετικά με τις αναθέσεις των μαθημάτων, που έρχεται να προστεθεί σε μια μακρά σειρά, προηγουμένων  παρεμβάσεων του υπουργείου, δημιουργεί και πάλι αναστάτωση σε μερίδα τουλάχιστον των υπηρετούντων εκπαιδευτικών, εξαιτίας των δημιουργουμένων εντυπώσεων, για τα δυσμενή αποτελέσματα, όσον αφορά στην πληρότητα του εκπαιδευτικού τους ωραρίου, γεγονός που έχει σχέση τελικά όχι μόνο με την εργασιακή τους θέση(ένα η περισσότερα σχολεία) αλλά και με την εύρυθμη λειτουργία του συλλόγου διδασκόντων.

Στη περίπτωση αυτή ανήκουν ειδικότητες, όπως και αυτή των θεολόγων, οι οποίες δεν έχουν εξ ορισμού πολλές δυνατότητες συμπλήρωσης ωραρίου στο ίδιο σχολείο, όπου η οργανική τους θέση, με άλλα γνωστικά αντικείμενα. Στη περίπτωση αυτή οι υπηρετούντες εκπαιδευτικοί αναγκάζονται στην ακούσια μετακίνησή τους σε πολλά σχολεία, με  κέρδος μεν για την πολιτεία (μη διορισμός αναπληρωτών, περιορισμός δαπανών) αλλά με κόστος τόσο για τον μετακινούμενο εκπαιδευτικό (υπηρεσία σε διαφορετικούς τύπους  σχολείων, έξοδα μετακίνησης, πολυδιασπασμένο ωράριο) , όσο και για το σχολείο της οργανικής του θέσης( δυσκολία σύνταξης του ωρολογίου προγράμματος, ελλιπής σχέση του με τον λοιπό σύλλογο, αδυναμία παρακολούθησης και ουσιαστικής συμμετοχής στην εσωτερική ζωή του σχολείου).

Κατόπιν αυτών θεωρούμε ότι η τελευταία σας ρύθμιση, όσον αφορά στην  αφαίρεση της επί πολλά έτη β΄ ανάθεσης του μαθήματος της Ιστορίας στους θεολόγους καθηγητές, δημιουργεί προβλήματα στην ειδικότητα σχετικά με την συμπλήρωση ωραρίου αλλά ταυτόχρονα  υποβαθμίζει το μάθημα, εφόσον οι λοιπές ειδικότητες  στις οποίες ανατίθεται, δεν έχουν όπως οι θεολόγοι στα ακαδημαϊκά προγράμματα σπουδών τους, το αντικείμενο αυτό. Η εμπειρία δηλαδή της διδασκαλίας του μαθήματος από τους καθηγητές ΠΕ01 αποδεικνύει ότι  έχουν με επάρκεια και επιτυχία διακονήσει  στη διδασκαλία του μαθήματος  της ιστορίας στο Γυμνάσιο.  Επιπλέον θα μας επιτρέψετε να παρατηρήσουμε, πως υπάρχουν ειδικότητες, πλην των φιλολόγων,  στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που έλαβαν με β΄ ανάθεση το μάθημα της Ιστορίας, ενώ  έχουν πληθώρα γνωστικών αντικειμένων   στο Γυμνάσιο αλλά και ιδιαίτερα στο Λύκειο, με αποτέλεσμα να υπερκαλύπτουν το ωράριό τους, σε τέτοιο βαθμό ώστε το πλεόνασμα των ωρών τους να καλύπτεται σε αρκετές περιπτώσεις από τους φιλολόγους..

Με την ελπίδα ότι το ζήτημα που θέτουμε  θα τύχει μιας  δικαιότερης μεταχείρισης

Διατελούμε με τιμή

 Για το  Δ.Σ 

Ο Πρόεδρος                                                                     

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΟΣΧΟΣ                                              

Επικ. Καθηγητής                                                          

Τμήματος Θεολογίας                                                      

Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ

 Ο Γ. Γραμματέας

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Θεολόγος-Φιλόλογος

Διευθυντής Λυκείου

ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ. Γιατί να συγκρούονται;

Ένα μικρό σχόλιο…

Μια πρόσφατη κουβέντα στο facebook μου θύμισε τις εμμονές και τα κολλήματα ορισμένων που θεωρούν δεδομένη τη σύγκρουση πίστης και επιστήμης. Εκείνο που με άφησε άφωνο στη συζήτηση, ήταν η αντίληψη κάποιων και μάλιστα εκπαιδευτικών ότι ούτε λίγο ,ούτε πολύ δεν υπάρχει «δείγμα» χριστιανού επιστήμονα. Αναρωτιόμουν  αν αγνοούν (πράγμα που σημαίνει ότι είναι απληροφόρητοι) ή θέλουν να αγνοούν( πράγμα που σημαίνει ότι κάνουν προπαγάνδα και όχι επιστήμη) ότι μεγάλες μορφές του επιστημονικού κόσμου (μαθηματικοί, φυσικοί κ. λ. π.) υπήρξαν πιστοί χριστιανοί. Πραγματικά πίστευα ότι αυτά έχουν ξεπεραστεί, ότι ο διάλογος για τη σχέση πίστης και επιστήμης έχει προχωρήσει…

       Ψαχουλεύοντας το αρχείο μου τις προάλλες, βρήκα  ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη της παγκοσμίου φήμης Ελληνίδας Ανθρωπολόγου, καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο του Tübingen κ. Χαρβάτη Κατερίνας, το οποίο και παραθέτω: «Πιστεύετε στο Θεό; Κι αν ναι, έρχεται σε αντίθεση η πίστη σας με το επιστημονικό σας υπόβαθρο;

Αυτά τα έχω ξεκαθαρίσει από πολύ νωρίς χάρη σε ένα θεολόγο που είχα στο Γυμνάσιο, ένα φωτισμένο άνθρωπο, που μας μιλούσε για την αλληγορική ερμηνεία της θρησκείας , της Αγίας Γραφής για παράδειγμα. Η επιστήμη και η θρησκεία δεν έρχονται σε σύγκρουση γιατί δίνουν απαντήσεις σε διαφορετικά ερωτήματα. Η επιστήμη απαντάει στο πως και η θρησκεία στο γιατί . Αν ο Θεός έπλασε τον κόσμο σε επτά μέρες, αυτό μπορεί να ερμηνευτεί συμβολικά και αφορά ένα «κοινό» που έζησε στη γη 2. 000 χρόνια πριν. Και στα παιδιά μου και στους φοιτητές μου αυτό το μήνυμα προσπαθώ να περάσω».(Καθημερινή,3-2-2008)

Η κ. Χαρβάτη λέει το απλό και σαφές, αυτό που στη χώρα του μη αυτονόητου ακούγεται περίεργα: «Η επιστήμη και η θρησκεία δεν έρχονται σε σύγκρουση γιατί δίνουν απαντήσεις σε διαφορετικά ερωτήματα».

Είναι σαφές πως υπάρχουν χριστιανοί επιστήμονες και άθεοι επιστήμονες. Η επιστήμη όμως δεν μπορεί να είναι «χριστιανική» ή «άθεη». 

Ανδρέας Χ. Αργυρόπουλος

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

                                                    

Ο Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος «ΚΑΙΡΟΣ-για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης»  πραγματοποίησε στις 3 Ιουνίου 2016 και ώρα 7.00 μ.μ. στο χώρο εκδηλώσεων των εκδόσεων «Εν πλω», την προγραμματισμένη εκδήλωσή του με  κεντρικό θέμα «Ο ρόλος του Θεολογικού στοχασμού στη σύγχρονη κοινωνία  στον καιρό της πανορθόδοξης συνόδου», με την παρουσία του υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη και πλήθους εκπαιδευτικών και των τριών βαθμίδων εκπαίδευσης. 

Μετά την παρουσίαση του θέματος και των ομιλητών καθώς και του στόχου της εκδήλωσης από τον Γ. Γραμματέα του Δ.Σ κ. Γεώργιο Παπαδόπουλο,  το λόγο έλαβε ο Πρόεδρος του Δ.Σ , επίκουρος καθηγητής του τμήματος Θεολογίας, της Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ, κ. Δημήτριος Μόσχος, ο οποίος αναφέρθηκε  στην ανάγκη του συλλόγου να συμβάλει στο δημόσιο διάλογο για θέματα που αφορούν μεν  στη πανορθόδοξη σύνοδο αλλά αποτελούν ταυτόχρονα αντικείμενο θεολογικού στοχασμού  στη σύγχρονη κοινωνία.

 Στη συνέχεια και κατά την τρίωρη και πλέον διάρκεια της εσπερίδας, οι εισηγητές ανέπτυξαν τα θέματά τους, κατά σειρά, σύμφωνα με το πρόγραμμα: ο καθηγητής των πηγών του Κανονικού Δικαίου του τμήματος Ποιμαντικής & Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ, κ. Θεόδωρος Γιάγκου μέσα από την ανάπτυξη του θέματος «Πανορθόδοξη σύνοδος και προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου» παρουσίασε την ιστορική πορεία της  υπέρ 100ετούς προετοιμασίας της μέλλουσας να συνέλθει στη Κρήτη, Πανορθόδοξης συνόδου, με πλήθος αναφορές σε κείμενα προσυνοδικών διασκέψεων, σε εκκλησιαστικά πρόσωπα που συνδέονται με αυτά καθώς και στη θεματολογία της συνόδου, η οποία παρακολουθεί τις  κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις των τελευταίων εκατό ετών και διαμορφώθηκε τελικά με τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτει κρίσιμα ζητήματα της εκκλησιαστικής ζωής, που σχετίζονται με  ζωτικές ανάγκες των πιστών στο σύγχρονο κόσμο. 

Ακολούθησε η Δρ. Θεολογίας, Καθηγήτρια Θρησκευτικών και διδάσκουσα στο ΕΑΠ, κ. Σπυριδούλα Αθανασοπούλου-Κυπρίου, η οποία προσπάθησε απαντώντας  στο θέμα  « Ο Θεολόγος  εκπαιδευτικός, συνδιαμορφωτής θεολογικού λόγου ή εργαλείο εκκλησιαστικής απολογητικής; Το παράδειγμα της θέσης των γυναικών» σχολίασε με επάρκεια και ζωντανά παραδείγματα την τρέχουσα πραγματικότητα στην εκπαιδευτική πράξη του θεολόγου μέσα στη σχολική τάξη και ταυτόχρονα σχολιάζοντας επιλεγμένα αποσπάσματα από  κείμενα-εισηγήσεις της Πανορθόδοξης συνόδου, αναφέρθηκε στη διαφαινόμενη αναντιστοιχία μεταξύ προθέσεων και σημερινής πρακτικής στην εκκλησιαστική πραγματικότητα, τόσο για τη θέση των λαϊκών αλλά και ιδιαίτερα της γυναίκας, σ΄ αυτήν.

 Ο τρίτος εισηγητής π. Αντώνιος Καλλιγέρης με την τριπλή ιδιότητα,  του κληρικού, του θεολόγου εκπαιδευτικού αλλά και Διευθυντού της Διευθύνσεως Ποιμαντικής, Γάμου και Οικογένειας της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ανέπτυξε με ενάργεια το θέμα « Οι ορθόδοξοι απέναντι στις άλλες θρησκείες και τον σύγχρονο κόσμο κατά την πανορθόδοξη σύνοδο- ο ρόλος των θεολόγων», καθώς διαβάζοντας τα εισηγητικά κείμενα της συνόδου σχολίασε με παραδείγματα από την  τρέχουσα εκκλησιαστική πράξη  και ζωή, τους άξονες που τα διέπουν, διαπιστώνοντας και αυτός συγκεκριμένες ανακολουθίες με την σημερινή άσκηση της ορθόδοξης ποιμαντικής στο σύγχρονο κόσμο.

Στη διάρκεια της ζωηρής και   μακράς σε διάρκεια συζήτησης, πολλοί εκ των παρισταμένων διατύπωσαν ερωτήματα προς τους ομιλητές αλλά και ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις – τοποθετήσεις, σχετικά με την θεματολογία της εκδήλωσης  και με αφορμή την δική τους εμπειρία από την εκπαιδευτική πραγματικότητα - διδακτική διαδικασία, που αφορά στο μάθημα των Θρησκευτικών στο σχολείο αλλά και στο ρόλο του θεολόγου μέσα και έξω από την τάξη.

 Ιδιαίτερη μνεία οφείλεται στην παρέμβαση- τοποθέτηση του παρισταμένου Υπουργού Παιδείας κ. Ν. Φίλη, ο οποίος με την ιδιότητα, περισσότερο του ενεργού πολίτη παρά αυτήν του υπουργού, κατέθεσε τις σκέψεις του και τις διαπιστώσεις του για τον τρόπο άσκησης της ποιμαντικής από την πλευρά της  διοικούσας  εκκλησίας  με αναφορά στα σημερινά προβλήματα και την σημερινή κοινωνική πραγματικότητα, θεωρώντας ότι η Εκκλησία αποφεύγει να απαντήσει επί της ουσίας σε κρίσιμα ερωτήματα που αναδύονται από την ίδια τη ζωή. Στο θέμα της σύνδεσης της κοινωνικής πραγματικότητας με αυτήν της σχολικής τάξης μέσα από το μάθημα των θρησκευτικών συμπλήρωσε ότι το υπουργείο Παιδείας, βλέπει στα υπάρχοντα νέα προγράμματα σπουδών μια ειλικρινή προσπάθεια απάντησης στα ερωτήματα που τέθηκαν και από τους εισηγητές και μια ευκαιρία προς την κατεύθυνση της αναβάθμισης της θρησκευτικής  εκπαίδευσης, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι τα νέα ΠΣ θα εισαχθούν από τη νέα σχολική χρονιά, για εφαρμογή στα σχολεία, υπογραμμίζοντας,  ότι αν δεν δοκιμαστούν στη πράξη δεν είναι δυνατόν να κριθούν σωστά, ενώ κάλεσε στη συνέχεια τους παρισταμένους  θεολόγους εκπαιδευτικούς να κρίνουν εκ του διδακτικού αποτελέσματος τα νέα προγράμματα, καθώς το υπουργείο είναι ανοικτό σε κάθε συζήτηση που αφορά στην περαιτέρω βελτίωσή τους.

Η όλη εκδήλωση που ολοκληρώθηκε μετά τρίωρο, διακρίθηκε  τόσο από το υψηλό επίπεδο  των πρωτότυπων όσο και επίκαιρων- με την εκκλησιαστική & κοινωνική συγκυρία-  εισηγήσεων,  αλλά και από το εξίσου υψηλό επίπεδο της συζήτησης  και τον τρόπο διεξαγωγής της, καθώς  ο δημόσιος λόγος των παρισταμένων και διαλεγομένων συναδέλφων χαρακτηρίστηκε από απόλυτο σεβασμό της διαφορετικής γνώμης, που διατυπώθηκε πάντα με στιβαρά επιχειρήματα.

Το Δ. Σ κρίνοντας  συνολικά το εγχείρημα μέσω της εκδήλωσης ως ιδιαίτερα επιτυχές και ενθαρρυντικό και λαμβάνοντας υπόψη πολλές προτροπές εκ των παρισταμένων, θεωρεί ότι έχει χρέος να συνεχίσει το διάλογο πάνω στην ίδια θεματολογία, επικεντρώνοντας την επόμενη φορά στη σχέση-θέση  του  θεολόγου- εκπαιδευτικού  μέσα στη τάξη, απέναντι στα κρίσιμα ζητήματα, που θέτει  επιτακτικά η σημερινή κοινωνική πραγματικότητα, καθώς και στις απαντήσεις που καλείται να δώσει ως εκφραστής αλλά και συνδιαμορφωτής του θεολογικού λόγου.

                                       Για το Δ.Σ

Ο Πρόεδρος                                             Ο Γ.Γραμματέας                                          

Δ. Μόσχος                                   Γεώργιος Παπαδόπουλος                                            

Επικ. Καθηγητής                          Διευθυντής Λυκείου                                                     

Τμήματος Θεολογίας                Θεολόγος-Φιλόλογος                                                        

Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ

ΚΑΙΡΟΣ:Οι δηλώσεις του Υπουργού αδικούν κατάφωρα την εικόνα του μαθήματος των Θρησκευτικών.

                                            

 Χολαργός 4-6-2016

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο  Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος  «Καιρός», με αφορμή τις τελευταίες  τοποθετήσεις  του Υπουργού Παιδείας, κ.  Ν. Φίλη στην Καλλιθέα (30-5-2016) για το μάθημα των Θρησκευτικών και για την διάλυση παρεξηγήσεων και παρερμηνειών, έχει την άποψη, ότι χαρακτηρισμοί όπως αυτοί που διατυπὠθηκαν για το μάθημα των θρησκευτικών, αν και πιθανότατα εκφράζουν ένα τμήμα της κοινής γνώμης, ωστόσο αδικούν κατάφωρα τόσο την αληθινή εικόνα του στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο ενώ ταυτόχρονα περιθωριοποιούν την προσπάθεια των θεολόγων εκπαιδευτικών, που διακονούν στη διδασκαλία του.

Η προσπάθεια πολλών εξ αυτών για την αληθινή αναβάθμιση του μαθήματος, ζήτημα πρώτης προτεραιότητος για τα μέλη του συλλόγου μας, δεν υποστηρίζεται με τον κατάλληλο τρόπο, εφόσον υπερ-απλουστευτικοί χαρακτηρισμοί για τη φυσιογνωμία ή την αξία του μαθήματος,  υπονομεύουν κάθε προσπάθειά μας, για την αποκάλυψη μιας θρησκευτικής εκπαίδευσης  «που θα εμπνέει τον αμοιβαίο σεβασμό» και θα «συμβάλει θετικά και ουσιαστικά στη συγκρότηση μιας κοινωνίας, η οποία θα αξιοποιεί δημιουργικά κάθε πολιτισμική και θρησκευτική ετερογένεια με την προϋπόθεση ότι δεν θα θίγεται το δικαίωμα του ευρωπαίου πολίτη για ανεμπόδιστο αυτοπροσδιορισμό».

Προφανώς ο κ. Υπουργός  θέλοντας να περιγράψει τις οποιεσδήποτε εξαιρέσεις και εκτροπές, οι οποίες καθώς είναι γνωστό εμφανίζονται σε όλα τα μαθήματα της εκπαίδευσης, έπεσε   προφανώς  στην παγίδα της απροϋπόθετης γενίκευσης, την οποία υφιστάμεθα πολλές φορές και από την εκκλησιαστική πλευρά με  αόριστους και γενικούς χαρακτηρισμούς για το ήθος, την επάρκεια ή και την ειλικρίνεια των προθέσεων και των λόγων μας. Είναι προφανές  πως μια  τέτοια αστοχία, όπως εξηγήσαμε  και δια ζώσης στο κ. υπουργό κατά την χθεσινή (3/6//2016) εκδήλωση του συλλόγου,  μπορεί να αποδομήσει κάθε προσπάθεια πραγματικού διαλόγου και να αποκαρδιώσει όλους εκείνους που παλεύουν με «νύχια και με δόντια», μέσα από ένα ανανεωμένο και δυναμικό μάθημα θρησκευτικών, να εκτιμήσουν «την αγωνιώδη αναμέτρηση των σημερινών νέων με τα υπαρξιακά και κοινωνικά αδιέξοδα (τη μοναξιά, την αδικία, τη φτώχεια, την ανεργία, την οικολογική απειλή κ.ά.) και να συμπορευθούν μαζί τους μαρτυρώντας την ελπίδα».

                                              Από το Δ. Σ

π. λίβυος: Ο μονόλογος του φοβισμένου «πιστού»…

Εκεί έξω όλα μοιάζουν «απειλητικά». Μέσα στο σπίτι όλα είναι «ήσυχα». Έτσι νομίζουμε. Αυτό νιώθω. Ξέρουμε που είναι το φαγητό, τα ρούχα, τα βιβλία, το φαρμακείο..... Εκεί έξω δεν ξέρω τίποτα. Μου μοιάζουν όλα απειλητικά.

Θέλω να ελέγχω την πραγματικότητα μου. Αυτό με ηρεμεί. Έτσι κτίζω τείχη σε κάθε τι νέο.
Με τρομάζουν τα καινούργια πράγματα. Οι καινούργιοι άνθρωποι, οι νέες σχέσεις με φοβίζουν. Δεν ξέρω, δεν γνωρίζω, τρομάζω. Θέλω κάτι σίγουρο, κάτι συνηθισμένο κι ας είναι βαρετό, ίσως και πεθαμένο.Όμως δεν θα με εκπλήξει.
Φοβάμαι τις εκπλήξεις. Εκεί που ξέρεις τι και πως, και γνωρίζεις τι σε περιμένει και προσπαθείς όλα να τα βάλεις σε μια σειρά και έναν προγραμματισμό, έρχεται η ανατροπή. Έκπληξη σου λένε, δοκιμασία, ευκαιρία.
Δεν θέλω εκπλήξεις βρε αδελφέ στην ζωή μου. Μπορούν όλα να είναι μετρήσιμα και προβλέψιμα; Αυτό θέλω. Να ξέρω τι με περιμένει κι ας είναι τα χειρότερα. Αλλά να γνωρίζω.
Κι αυτόν τον Θεό των εκπλήξεων τον τρέμω. Είναι παράδοξος λένε. Δεν ξέρεις τι ακριβώς θέλει και που θα αναπαυθεί. Δεν μπορείς να τον ορίσεις, να τον βρεις, να τον ελέγξεις. Εκεί που νιώθεις ότι τον βρίσκεις σου κρύβεται. Ναι. Αλήθεια σου λέω με τρομάζει, αυτή η αβεβαιότητα της σχέσης μαζί του. Χάνεται την ώρα ακριβώς που λες, τον βρήκα. Κι άντε πάλι από την αρχή αυτό το υπαρξιακό κρυφτούλι. Φοβερό.
Εγώ πώς να στο πω, θέλω να ελέγχω τα πάντα. Εάν γίνεται ολα να είναι κανονισμένα. Να ξέρω βρε αδελφέ τι να κάνω για να σωθώ. Βέβαια θα μου πεις, τα λέει ο λόγος του Θεού. Ναι, μα εκεί που νιώθεις ότι βρήκες και κατάλαβες τι θέλει, στα ανατρέπει πάλι όλα. Έτσι για να μην ησυχάσεις πάνω στις δάφνες του ναρκισσισμού σου. Να μην μεθάς στην αλαζονεία της αρετής σου. Να μην νιώθεις ότι τον κατέκτησες αλλά ότι σου δωρίστηκε.
Μου λένε ότι ο παράδεισος και η χάρις του Θεού, είναι δωρεά. Δεν είναι λένε αξιομισθία. Ε και τότε πως εγώ θα ξέρω τι να κάνω; Πως θα μπορώ ελέγχω την σωτηρία μου; Εάν είναι δωρεά, σημαίνει ότι όπου θέλει Εκείνος την δίνει. Αυτό με αγχώνει. Δεν γίνεται κάποιος να μας δώσει κάποιες οδηγίες, ένα χάρτη βρε παιδί μου να πλοηγηθούμε στα μέρη του;
Θα σου πουν πάλι τα λέει η αγία γραφή, το ευαγγέλιο, οι πατέρες. Μα κι’ αυτοί, δεν σου δίνουν βεβαιότητες. Μια σχέση γράφουν δεν ορίζεται, μόνο χτίζεται.
Που να χτίζω τώρα, κάτι έτοιμο δεν υπάρχει;


Μου τα χαλάει ο Θεός.
Γι αυτό φωνάζω για την «πίστη» μου, επειδή φοβάμαι. Τρέμω μην τυχόν μου την νοθεύσουν οι «προδότες» νεωτεριστές. Αγχώνομαι, υποφέρω πολύ. Πολλοί νομίζουν πως είμαι ήρωας και ομολογητής. Δεν είμαι όμως. Μεταξύ μας… φοβισμένος είμαι. Όχι, μην χάσω τον Θεό, εγώ την ψυχούλα μου θέλω να σώσω όπως και να’ ναι. Αυτή με απασχολεί, όχι ο Θεός.


**Το κείμενο είναι σαρκαστικό





http://plibyos.blogspot.gr/2016/06/blog-post_2.html?spref=fb

π.Αντώνιος Καλλιγέρης: Η ώρα του παιδιού…

     Επίσημα χείλη που νομίζουν ότι εκφράζουν την κοινή γνώμη εξέφρασαν μια από τις πολλές «αλήθειες» που ακούγονται τα τελευταία:  «Τα Θρησκευτικά είναι η ώρα του παιδιού». Πως όμως όσοι διατυπώνουν αυτή την άποψη διαπιστώνουν κάτι τέτοιο; Από την εμπειρία τους στη διδακτική πράξη σε δημόσιο σχολείο; Από την εμπειρία τους ως μαθητές ή είναι άποψη που απορρέει από προσωπική έρευνα; Ποτέ δεν μαθαίνει κανείς, ιδιαίτερα όταν αυτές οι διατυπώσεις ακούγονται από βήμα ομοϊδεατών ή σε συζητήσεις σε καφενεία οι οποίες δεν έχουν την απαίτηση του ορθού επιχειρήματος.

     Δεν είμαι έκπληκτος από ότι ακούγεται διότι, εδώ και πολλές δεκαετίες τα ίδια ακούγονται τα οποία όμως έμειναν στην ιστορία (και της εκπαίδευσης) ως αφορισμοί που ειπώθηκαν μόνο και μόνο για να πληγώσουν την προσπάθεια μόρφωσης των μαθητών από μια μεγάλη και πολύ καλά προετοιμασμένης παιδαγωγικά ομάδας εκπαιδευτικών.

    Αλήθεια τι γίνεται στην ώρα των Θρησκευτικών;  Χωρίς να θέλουμε να ωραιοποιήσουμε λάθη που συμβαίνουν στη διδασκαλία  ή αστοχίες από υπερβολές που έχουν διατυπωθεί από συναδέλφους θεολόγους η ώρα του μαθήματος είναι πρόσκληση για ένα ταξίδι.

E Ταξίδι γνωριμίας με τον  εαυτό. Συνοδοιπορούν καθηγητής και οι μαθητές για να ανακαλύψουν τη δυναμική της κλήσης. Τι άραγε παρακινεί έναν άνθρωπο να εγκαταλείψει την πατρίδα του για να αναζητήσει τη γη της υπόσχεσης; Αυτή την απάντηση δεν ψάχνουμε όλοι μας σήμερα; Ποια είναι η κλήση μας. Το νόημα της προσωπικής μας ζωής. Γιατί ενήλικες καθηλώνονται στις πληγές τους ή ακινητοποιούνται μετά από ένα αρνητικό γεγονός διότι δεν βρήκαν απάντηση στο ίδιο ερώτημα στο οποίο απάντησε καταφατικά ο Αβραάμ.

E Ταξίδι συγχώρεσης. Μπορεί ένας αδικημένος άνθρωπος να υπερβεί τους όρους που τον αδίκησαν; Να συνεχίσει να αγαπά και έχει όραμα μετά από την λεηλασία της προσωπικής του ζωής; Αν κοιτάξουμε την ιστορία του Ιωσήφ και τόσων άλλων μαθαίνουμε στα παιδιά ότι ο Θεός μπορεί να μετατρέψει το κακό σε καλό συνεργαζόμενος με τον άνθρωπο.

E  Ταξίδι σεβασμού κάθε ανθρώπου. Στα παιδιά δεν μαθαίνουμε μύθους, μαθαίνουμε στάσεις ζωής, πως η αγάπη δεν είναι ένα βελουδένιο ροζ συναίσθημα αλλά νόημα ζωής, πολιτική πράξη η οποία ριζώνει στο άνοιγμα της σκέψης και της καρδιάς «αφού τα μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχουν κληθεί να συμπεριφέρονται σαν τα ενεργά μάτια του Χριστού. Σαν τα γεμάτα από κατανόηση μάτια του Χριστού»[1]

E  Ταξίδι εμπέδωσης διαλόγου με τους ανθρώπους πιστούς άλλων θρησκειών αφού στην Αγ. Γραφή «τονίζεται  η κοινή καταγωγή της ανθρωπότητος, με τη δημιουργία του πρώτου ζεύγους από τον ίδιο τον Θεό, «κατ’  εικόνα Θεού» και καθ’ ομοίωσιν, καθώς και ο κοινός προορισμός και σκοπός του ανθρώπου»[2].

E  Ταξίδι υπέρβασης των ανισοτήτων αφού οι μαθητές μαθαίνουν να ζουν σε κοινότητα και να νοιάζονται ως κοινότητα για κάθε άνθρωπο.

E  Ταξίδι που κρύβει πολλές εκπλήξεις όπως θα συμβεί στη ζωή τους αλλά από κάθε μια να βρίσκουν την ουσία, το νόημα, την πρόκληση που κρύβει με εργαλείο την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη.

E   Ταξίδι ανακαλύψεων και συνεργασιών μια και πότε με τον υπολογιστή, το θέατρο, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία, τη λαϊκή παράδοση δείχνουμε στους μαθητές μας ότι ο Θεός δεν είναι ξεχασμένο στους ουρανούς, μνησίκακο ον αλλά Πρόσωπο που ζητά τη συνάντηση και εμπνέει κάθε άνθρωπο που τον αναζητά να βρίσκει αλλά και να δημιουργεί ομορφιά στη ζωή του. Μαθαίνουν οι μαθητές να διψούν και να εκτιμούν. Να συνεργάζονται και να δημιουργούν όπως βλέπουν να πράττουμε με τους συναδέλφους των άλλων ειδικοτήτων.

E  Οι μαθητές μας μαθαίνουν να εκτιμούν το θησαυρό που κρύβουν στην ψυχή τους αλλά και τον θησαυρό που κρύβουν και οι άλλοι στη δική τους ψυχή.

Πράγματι, η ώρα των θρησκευτικών είναι η ώρα που οι μαθητές μας γίνονται παιδιά, με έκπληκτα μάτια, με πολλά ερωτήματα και αντιρρήσεις. Γίνονται παιδιά που ζητούν γνησιότητα και ειλικρίνεια.

  Τα θρησκευτικά είναι η ώρα που οι μαθητές μας ανακαλύπτουν πως είναι παιδιά και ίσως αυτό φοβίζει ακόμα όσους θέλουν ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ελέγχει πότε με αριθμούς και πότε με περιγραφή την γνώση, πότε με τη λήθη και πότε την υποτίμηση την δυναμική και τη διάθεση για αλλαγή του εφήβου.

---

[1] Π.Δημητρίου Στανιλοάε Για ένα ορθόδοξο οικουμενισμό, εκδ.Άθως, Πειραιεύς 1976, σελ 103

[2] Αναστασίου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία, εκδ. Ακρίτας,,Αθήνα 2000, σελ 190