Κι ὁ θάνατος δὲν θά ᾽χει ἐξουσία.
Ὁλόγυμνοι οἱ νεκροὶ ἕνα θὰ γίνουν
Στὸ ζέφυρο τὸν φεγγαρολουσμένο·
Ἄσπρα χιονάτα κόκκαλα σὰ χαθοῦν
Πούλια κι αὐγερινὸς τὸ πόδι καὶ ὁ ὤμος·
Τρελλοὶ κι ἂν ἦταν μιὰ φορὰ μὲ νοῦ θὰ
μνημονέψουν,
Θ᾽ ἀναστηθοῦνε πρωινοὶ βαθειά κι ἂν
βασιλέψουν·
Οἱ ἐραστὲς σὰ σβήσουνε ἡ ἀγάπη πάντα
μένει·
Καὶ θάνατος οὐκέτι κυριεύει.
Κι ὁ θάνατος δὲν θά ᾽χει ἐξουσία.
Σ᾽ ὠκεανοῦ ρουφῆχτρες πεταμένοι
Πλέοντας χρόνια σ᾽ ἀνέμους δὲ χαθῆκαν·
Σὲ μέγγενη παιδεύοντας, τὰ νεῦρα τους τσακίζουν,
Μὲ τὸν τροχὸ τοὺς σφίγγουνε μὰ ἐκείνοι
δὲ λυγᾶνε·
Στὸ χέρι τους ἡ πίστη στὰ δυὸ ραγίζει,
Καὶ σύγκορμους ὁ πλάνος δαίμονας ριγᾶ·
Τοὺς πελεκᾶ ὡς τέλος δὲν κουρσεύει·
Καὶ θάνατος οὐκέτι κυριεύει.
Κι ὁ θάνατος δὲν θά ᾽χει ἐξουσία.
Γλάρους ὡς δὲν ἀκοῦν νὰ κλαῖνε
Ἢ κύματα σὲ βράχους νὰ βογγοῦν·
Σὰν ὁ ἄνεμος λικνίζει τὰ λουλούδια
Λουλούδια ξέσκεπα στὰ ρίγη τῆς βροχῆς·
Κι ἂν εἶν᾽ παράφοροι σὰν πετρωμένοι οἱ
νεκροὶ,
Σμιλεύουνε λευκούς ἀνθοὺς ἀπάνω στὰ
λιθάρια·
Ἥλιο σπάζουν ὅσο ὁ ἥλιος νὰ στερεύει
Καὶ θάνατος οὐκέτι κυριεύει.
Dylan Thomas
μετάφραση: Κωνσταντῖνος Μπλάθρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου