Ο ΗΡΩΔΗΣ ΧΤΥΠΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΑΣ.ΘΑ ΤΟΥ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ;ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

Για την Ιστορία...Το Δεκέμβρη του 1992 μια ομάδα από αντιφασίστες Ορθόδοξους Χριστιανούς είχε μοιράσει το παρακάτω κείμενο στους δρόμους της Αθήνας.Στην πρωτοβουλία  συμμετείχαν  κυρίως η εκδοτική ομάδα του περιοδικού "ΕΞΟΔΟΣ στην κοινωνία και τη ζωή"(το περιοδικό εξέδιδε η Εναλλακτική Κίνηση Χριστιανοσοσιαλιστών) , μέλη της Ορθόδοξης Παρέμβασης του Βύρωνα και της Ελληνικής Χριστιανοσοσιαλιστικής Οργάνωσης Νέων (νεολαίας της Χριστιανικής Δημοκρατίας)

Αναζητώντας την ισότητα και την ελευθερία στην Κατασκήνωση του Συνδέσμου Νέων της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος

       Την ισότητα και την ελευθερία που πηγάζει από την πίστη στον Χριστό αναζήτησαν διαλογικά και ως κοινότητα οι 55 συμμετέχοντες της ετήσιας συνάντησης νέων που φιλοξένησε για μια ακόμα χρονιά η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και Αλμυρού και ο Σύνδεσμος Νέων της οικίας Μητρόπολης, από τις 16 - 22 Αυγούστου 2014. Η επιτυχημένη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις κατασκηνώσεις του Αγίου Λαυρεντίου Πηλίου, προσκάλεσε τους συμμετέχοντες που προέρχονταν από αρκετές πόλεις και Μητροπόλεις της χώρας, σε μια αλληλογνωριμία με κεντρικό θέμα «Η ισότητα και η ελευθερία, οι θεμέλιοι λίθοι του δυτικού πολιτισμού μέσα από το πρίσμα της Ορθοδοξίας».

       Οι νέοι της Μητρόπολης Δημητριάδος, σκεπτόμενοι τις καθοριστικές για το μέλλον προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή οικογένεια και διερωτώμενοι για τη σταθερότητα των θεμελίων του ευρωπαϊκού πολιτισμού, με ακρογωνιαίους λίθους την ισότητα και την ελευθερία, προσκάλεσαν τους συνομηλίκους τους σε μια από κοινού αναζήτηση της προσφοράς που η Ορθόδοξη πίστη και παράδοση μπορεί και πρέπει να έχει σήμερα.

       Αρωγοί σε αυτή την αναζήτηση των συμμετεχόντων, στάθηκαν οι ομιλίες-παρεμβάσεις τριών προσώπων, που σε πνεύμα ισότητας, κατέθεσαν τις απόψεις τους, προεκτείνοντας τον νεανικό προβληματισμό και σε νέες οδούς σκέψεις.

       Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, στο εναρκτήριο καλωσόρισμά του, προσκάλεσε τους νέους να δουν τους συνανθρώπους τους πέρα από τα στεγανά που καλλιεργεί ο φόβος προς το διαφορετικό. Τόνισε τον καθοριστικό ρόλο που καλείται να διαδραματίσει η Ορθόδοξη Εκκλησία στο σύνολό της, καθώς οι τρέχουσες διασπαστικές συγκυρίες στην Ευρώπη, διαταράσσουν και την αρμονική σχέση των τοπικών Ορθόδοξων Εκκλησιών. Μάλιστα, τους κάλεσε να διδαχθούν από την ελπιδοφόρα εμπειρία της Ορθόδοξης ενότητας, έτσι όπως αυτή άνθισε κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα και μέσα από τη συνεργασία των κατά τόπους Ορθοδόξων νεολαιών, όπως και ο ίδιος τη βίωσε. Ζήτησε από τους νέους να ανακαλύψουν στο πρόσωπο της Παναγίας, το αιώνιο πρότυπο ανοιχτής καρδιάς, που με πλήρη ελευθερία και χαρά απαντά θετικά στην πρόσκληση του Θεού για την εσχατολογική επίτευξη της ουράνιας βασιλείας στο εδώ και τώρα.

Τη σκυτάλη στην ανάπτυξη του προβληματισμού παρέλαβαν δυο κληρικοί που έγιναν γνωστοί στο νεανικό και όχι μόνο κοινό, χάρη στην διάδοση των ηλεκτρονικών μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Ο π. Ανδρέας Κονάνος από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών μέσα από τον λόγο του παρουσίασε πτυχές της ελευθερίας στις διαπροσωπικές σχέσεις. Κεντρικός άξονας της σκέψης του, ήταν η ρόλος της πίστης ως μοναδική πλήρη απάντηση στην ανθρώπινη αβεβαιότητα, που πηγάζει από τη διαρκή ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση και ετεροεπιβεβαίωση. Σε μια εποχή που ο άνθρωπος βιώνει τη διαρκή ανασφάλεια, η πραγματική ευτυχία γεννιέται στη ζωή όσων «ξεκολλούν από τις υλικές σιγουριές», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, και «μπορούν να ρέουν μαζί με τη ζωή». Η κοινωνία ελευθερίας οικοδομείται, όταν επιτρέπουμε στο συνάνθρωπο την εσωτερική απελευθέρωση, σε πλαίσιο άνευ όρων αποδοχής, κατά το αγαπητικό πρότυπο του Ιησού Χριστού.

Για την υπαρξιακή προοπτική της ισότητας ως αναζήτηση της πληρότητας έκανε λόγο ο π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (π. Λίβυος), κληρικός της Ιεράς Μητρόπολης Γορτύνης και Αρκαδίας. Για τον π. Χαράλαμπο, το καθολικό αίτημα για ισότητα ενυπάρχει εγγενώς μέσα στη ψυχή του ανθρώπου, ως δημιούργημα του Θεού. Σε σχέση με τις υπαρκτές τάσεις θρησκευτικού ναρκισσισμού και πνευματικής αλαζονείας, που διαμορφώνουν συνθήκες ανισότητας, πρόβαλε ως θεραπεία τη σημαντικότητα του ευχαριστιακού βιώματος που πραγματώνεται μέσα στην Εκκλησία ως τόπο συνάντησης προσώπων. Σε έναν κόσμο που μέσα από ιδεολογίες και ρεύματα επιχειρεί μέχρι και σήμερα την «επίτευξη» της κοινωνικής ισότητας μέσω της άνωθεν επιβολής της, η Ορθόδοξη κατανόηση εμβαθύνει στην οντολογική διάσταση της ανισότητας που συνίσταται στην ανθρώπινη φθαρτότητα και κτιστότητα.      

Ο πλούτος των νοημάτων που ανέπτυξαν οι ομιλητές, εκφράστηκε και στις πολύωρες ανοικτές συζητήσεις που ακολούθησαν την κάθε εισήγηση, αλλά και στην ολομέλεια της συνάντησης.

Η πνευματική εμπειρία των ομιλητών αλλά και του υπευθύνου του Συνδέσμου Νέων της  Μητρόπολης μας π. Χρίστου Χαχαμίδη μας βοήθησε να εμβαθύνουμε στην αξία της ποικιλίας των χαρισμάτων που βιώνουμε στην Εκκλησία μέσα σε ένα πλαίσιο όχι πνευματικής αυτοϊκανοποίησης αλλά ελεύθερης και ισότιμης κοινωνίας τους. Οι νέοι καλούμαστε να κατανοήσουμε την οικουμενική διάσταση της ανθρώπινης αμαρτίας και μετάνοιας, που έχουν αναφορά και επίδραση σε όλο τον κόσμο. Μέσα σε ένα πρίσμα εσχατολογικό, όπου η σωτηρία δεν νοείται ατομικιστικά αλλά συλλογικά, καλούμαστε να βιώνουμε την ευχαριστιακή κοινότητα και σε επίπεδο οικογενειακό και σε επίπεδο κοινωνικό με διάθεση αγωνιστικότητας και συμμετοχικότητας.

Σύνδεσμος Νέων Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος

Παναγίες της Οικουμένης

Αρχιμ. Βασίλειος Βαρβέλης:Γιορτάζει η φτωχή Παναγιά

Είναι η γιορτή της Παναγιάς "λαμπρή" μέσα στο καλοκαίρι. Γεμίσανε οι Εκκλησίες, τα Μοναστήρια, τα εξωκλήσια και ο κόσμος τρέχει στη χάρη της. Βλέπεις τις εικόνες τους ναούς, τα τέμπλα ακόμα και τους πολυελαίους στολισμένους με άνθη, αλλού βλέπεις και επιταφίους καταστόλιστους με ωραία υφάσματα, μπάντες να παιανίζουν στις Λιτανείες της και κόσμο, πολύ κόσμο, λαό, στα μεγάλα Θεομητορικά προσκυνήματα.
Κάπου μακρυά από όλα αυτά, στην ματωμένη Αφρική, σε μια καλύβα που επιμένει να λέγεται ναός σε πείσμα όλων όσων μέχρι σήμερα μάθαμε αρχιτεκτονικά να αναγνωρίζουμε, γιορτάζει η φτωχή Παναγιά, με τους λιγοστούς και πάμφτωχους πιστούς της, χωρίς ίχνος στολισμού, χωρίς μπάντες και θούρια, χωρίς λουλούδια και παράτες. Εκεί είναι η ΜΑΝΑ που αντι για γιορτή προσπαθεί να θρέψει τα πεινασμένα της παιδιά, να τα μαζέψει στην αγκαλιά της να τα προφυλάξει, να τα παραμυθήσει. Και είναι πολύ πιο γλυκιά αυτή η μάνα και συνάμα πολύ πιο αληθινή.

το αλίευσα στο facebook

Άνεμος της Παναγίας – του Οδυσσέα Ελύτη

Σε μια παλάμη θάλασσας γεύτηκες τα πικρά χαλίκια
Δύο η ώρα το πρωί περιδιαβάζοντας τον έρημο Αύγουστο
Είδες το φως του φεγγαριού να περπατεί μαζί σου
Βήμα χαμένο. Ή αν δεν ήτανε η καρδιά στη θέση της
Ήταν η θύμηση της γης με την ωραία γυναίκα
Η ευχή που λαχτάρησε μέσ’ απ’ τους κόρφους του βασιλικού
Να τη φυσήξει ο άνεμος της Παναγίας!

Ώρα της νύχτας! Κι ο βοριάς πλημμυρισμένος δάκρυα
Μόλις ερίγησε η καρδιά στο σφίξιμο της γης
Γυμνή κάτω από τους αστερισμούς των σιωπηλών της δέντρων

Γεύτηκες τα πικρά χαλίκια στους βυθούς του ονείρου
Την ώρα που τα σύννεφα λύσανε τα πανιά
Και δίχως ήμαρτον κανέν’ από την αμαρτία χαράχτηκε
Στα πρώτα σπλάχνα του ο καιρός. Μπορείς να δεις ακόμη
Πριν από την αρχική φωτιά την ομορφιά της άμμου
Όπου έπαιζες τον όρκο σου κι όπου είχες την ευχή
Εκατόφυλλη ανοιχτή στον άνεμο της Παναγίας!

[Από τη Θητεία του καλοκαιριού.]

http://frear.gr/

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου!!

Υπάρχουν βιβλία που τα διαβάζεις αποκτώντας γνώσεις, βιβλία που απλά σε κάνουν να περνάς όμορφες στιγμές χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς, μα κι εκείνα που γεμίζουν λυτρωτικούς λυγμούς την ύπαρξή σου. Εκείνα που σου δίνουν την ώθηση να μεταμορφώσεις την πιο βαθιά ματιά σου. 
Σε αυτά τα τελευταία, δεν υπάρχει απλώς μια γνώση ή γνώμη, ένα χάρισμα συγγραφικό, μα πρωτίστως ένα βίωμα καρδιακό. Μια εμπειρία που κοινωνεί το φώς.
Ένα τέτοιο φώς, φως Χριστού, κοινωνεί μαζί μας, ο αγαπητός π. Ανδρέας Κονάνος με το νέο του πόνημα «.. ψάχνω το παραμύθι μου».
Πρόκειται για ένα βιβλίο που περιέχει σκέψεις, προσευχές και ποιήματα, γραμμένα σε στιγμές εσωτερικής έμπνευσης και γόνιμης μοναχικότητας.
Κείμενα που διακρίνονται από αμεσότητα και φιλανθρωπία, Θεϊκή αύρα και πνευματική ευωχία.
Δημοσιεύθηκαν στο facebook, ως τόλμημα εξομολογητικό μιας ψυχής που ανιχνεύει και ψηλαφά την δυνατότητα να κοινωνήσει μέσα απ’ όλες τις μορφές τού λόγου με το ανθρώπινο πρόσωπο. Προσπάθεια ποιητικής καρδιάς και αναζήτησης του κάλλους που θα σώσει τον κόσμο.
Άλλωστε ο Άγιος Πορφύριος μας το είπε, ότι για να σωθούμε θα πρέπει να γίνουμε ποιητές, και ο π. Ανδρέας Κονάνος φαίνεται ότι σε αυτό το βιβλίο ξεδιπλώνει και αναδεικνύει με ταπεινό φρόνημα αλλά ηχηρώ τω τρόπω, ότι η ομορφιά κατοικεί κυρίως και πρωτίστως στα στήθη των ανθρώπων ως παρουσία του Θεού.
Του ευχόμαστε το νέο του βιβλίο, να είναι καλοτάξιδο και να ομορφύνει της ψυχές των ανθρώπων.

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (Λίβυος) 

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου:Ο ΥΜΝΟΣ ΜΙΑΣ ΧΩΡΙΑΤΙΣΣΑΣ ,Δεκαπενταύγουστος…

Ώρα, φίλοι, να στήσουμε αυτί στον ύμνο που ξεστόμισε μια χωριάτισσα, εργάτρια (μπορεί και καθαρίστρια). Μια δοξολογία των οραμάτων απελευθέρωσης από κάθε σκλαβιά, παιάνας για έναν ελευθερωτή Θεό που δεν είναι ουδέτερος, αλλά παλεύει με το μέρος των κατατρεγμένων.

Από το ευαγγέλιο του Λουκά το απόσπασμα που ακολουθεί, από τον ύμνο που ανέπεμψε η Παναγία ανταποκρινόμενη στο μαντάτο ότι θα γεννήσει τον Χριστό:

«Η ψυχή μου δοξάζει τον Κύριο, και το πνεύμα μου νιώθει αγαλλίαση για το Θεό, το σωτήρα μου, γιατί έδειξε την ευμένειά του στην ταπεινή του δούλη. Από τώρα θα με καλοτυχίζουν όλες οι γενιές, γιατί ο δυνατός Θεός έκανε σ’ εμένα έργα θαυμαστά. Άγιο είναι τ’ όνομά του, και το έλεός του υπάρχει από γενιά σε γενιά, σ’ όσους με δέος τον υπακούνε.
Έδειξε έμπρακτα τη δύναμή του: διασκόρπισε τους περήφανους και χάλασε τα σχέδια που είχανε στο νου τους. Καθαίρεσε άρχοντες από τους θρόνους τους και ταπεινούς ανύψωσε.
Ανθρώπους που πεινούσαν τους γέμισε με αγαθά και πλούσιους τους έδιωξε με χέρια αδειανά…».

Δύσκολη ίσως γλώσσα για τον σημερινό άνθρωπο. Και κυρίως για όσους δεν διακρίνουν ότι η φράση «δούλη Θεού» σημαίνει «κανενός ανθρώπου και καμιάς εξουσίας δούλη», αλλά ολόκαρδη και ηθελημένη αφοσίωση σε έναν Θεό ερωτευμένο με τον άνθρωπο. Όσοι αγαπούν θα το νιώσουν…

Ο ύμνος δονείται από την έννοια της υπόσχεσης, της προσδοκίας και της εμπιστοσύνης ότι η υποταγή της ζωής σε κάθε λογής θανατίλα (πνευματική και κοινωνική, αδιάκριτα) δεν είναι παντοτινή. Οι χριστιανοί το λέμε πίστη.

Το 2ον αιώνα μ.Χ. ο αντιχριστιανός φιλόσοφος Κέλσος διατύπωσε μια ένσταση, η οποία σήμερα αποτελεί πολύτιμη πληροφορία για το τι σήμανε η εμφάνιση του Χριστιανισμού: Δείγμα παραλογισμού των χριστιανών – λέει περιφρονητικά ο Κέλσος– είναι η διδασκαλία τους ότι ο Χριστός «γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της Ιουδαίας από μια ντόπια, άπορη χειρώνακτα… Θα ταίριαζε μήπως να ερωτευτεί ο θεός μια κακόμοιρη που τίποτε το αρχοντικό δεν είχε πάνω της; Κι ο ίδιος ο Χριστός, άλλωστε, ακριβώς επειδή ήταν φτωχός, πήγε να δουλέψει εργάτης στην Αίγυπτο»[*].

Βρωμομετανάστες, θα έλεγαν πολλοί σήμερα μάνα και γιο. Και αποτυχημένους, στη νεοφιλελεύθερη αξιολόγηση…

Η λαϊκή ευσέβεια κουβαλά πολλά – και διαυγή και θολά. Αλλά το σημαντικό εδώ είναι ότι η λαϊκή αγάπη για την Παναγία, διασώζει το συμ-πονετικό (σκεφτείτε το συγκλονιστικό νόημα της λέξης: την πιο βαθειά, ειλικρινή και βιωμένη αλληλεγγύη) και απελευθερωτικό μεδούλι της. Κι όταν την αποκαλεί Ελευθερώτρια, την αποκαλεί κυριολεκτικά, από κάθε σκλαβιά (πνευματική και κοινωνική, αδιάκριτα), και σε πείσμα κάθε λογιοτατισμού που μεταλλάσσει την Παναγία σε άνευρο, ανάλατο διάκοσμο του όποιου κατεστημένου.

Ανταπόκριση ελεύθερη και έμπρακτη, σε ένα κάλεσμα απελευθερωτικό, ενός Θεού που αδιάκοπα δρα στην ιστορία. Αυτή η ανταπόκριση είναι το μυστήριο της Παναγίας, μακριά από μοιρολατρίες και απάθειες. Αχ, και να το αντέξουμε…

Γερβάσιος Ραπτόπουλος: Ο Αρχιμανδρίτης "Άγιος" των φυλακισμένων που εξαγοράζει ποινές

Το πρακτορείο ειδήσεων Associated Press αφιέρωσε εκτενές ρεπορτάζ για τη ζωή και το ξεχωριστό έργο του Αρχιμανδρίτη Γερβάσιου Ραπτόπουλου, που είναι γνωστός και ως ο "Άγιος των φυλακισμένων".

Ο ίδιος είναι Ιεροκήρυκας εδώ και 36 χρόνια και κατά τη διάρκεια της ζωής και της δράσης του, έχει επισκεφθεί διαφορετικά σωφρονιστικά ιδρύματα σε 90 χώρες, από την Αλβανία μέχρι τη Μαδαγασκάρη.

Στα 83 του χρόνια, έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να αποφυλακίσει 15.500 άπορους κρατουμένους, δίνοντας συνολικά 4,4 εκατομμύρια ευρώ, χρήματα, που προήλθαν από προσφορές ανθρώπων που γνωρίζουν και στηρίζουν το έργο του.

"Στην Ελλάδα της κρίσης, ένας παπάς εξαγοράζει τις ποινές των κρατουμένων με αντάλλαγμα την ελευθερία τους", γράφει χαρακτηριστικά το A.P. προλογίζοντας το αφιέρωμα του.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο Αρχιμανδρίτης προσφέρει έως και 500 ευρώ για κάθε κρατούμενο τον οποίο προσπαθεί να βοηθήσει. Τον Οκτώβριο του 2012, προτάθηκε μάλιστα και για το Νόμπελ Ειρήνης από τη Νορβηγική Ακαδημία.

"Κάποτε, δώσαμε 8,5 ευρώ σε έναν άνδρα, και ήταν αυτά που του έλειπαν για να κερδίσει την ελευθερία του", λέει ο Γερβάσιος Ραπτόπουλος.

"Αλλά σε ακραίες περιπτώσεις, έχουμε ξεπεράσει το όριό μας. Έχουμε δώσει 10.000 ευρώ σε έναν φυλακισμένο, που ήταν άρρωστος και είχε πολλά παιδιά".

Βοηθοί του είναι μια ομάδα μοναχών που μαζεύουν τις δωρεές και τις φιλανθρωπίες, οι οποίες όμως λιγοστεύουν. Όπως αναφέρει σε δηλώσεις του ο ίδιος, πλέον το έργο του γίνεται δυσκολότερο μιας και μειώνονται οι δωρεές προς το ίδρυμά του λόγω της κρίσης και της οικονομικής ανέχειας.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο Αρχιμανδρίτης δεν ενδιαφέρεται μόνο για Έλληνες κρατούμενους, αλλά και για ξένους. Αν μάλιστα πεθάνουν μέσα στη φυλακή, πληρώνει ακόμα και για τη μεταφορά των σορών τους στην ιδιαίτερη πατρίδα τους.

Δείτε το έργο και την Ιεραποστολική Αδελφότητα του Πατέρα Ραπτόπουλου, εδώ

"Σε κάθε αποφυλακιζόμενο στέλνεται ειδική προσωπική επιστολή της Διακονίας. Ήδη μέχρι σήμερα έχει δοθεί η ελευθερία σε 15.000 περίπου απόρους κρατουμένους και φυγοποίνους,οι οποίοι προέρχονται, εκτός από την Ελλάδα, από 80 άλλες χώρες του κόσμου. Το ποσό που καταβλήθηκε συνολικά από το 1978 μέχρι σήμερα είναι περίπου 4.000.000,00 ευρώ", αναφέρεται στο καταστατικό της Ιεραποστολικής Αδελφότητας.

Η Διακονία έχει τιμηθεί, στο πρόσωπο του π. Γερβασίου: 1) Δύο φορές από την Ακαδημία Αθηνών (1996 με Έπαινο. 2001 με Χαλκό μετάλλιο). 2) Δύο φορές από την Ι. Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος (1992 Έπαινος 4300/1737/22-12-1992, 2001 Παράσημο του Απ. Παύλου Χρυσούς Σταυρός μετά Αστέρος). 3) Από το Υπουργείο Δικαιοσύνης (28-9-06). 4) Από το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας-Ελληνική Ραδιοφωνία (Ε.Ρ.Α.) (5-12-2001 Βραβείο). 5) Από το Κέντρο Στήριξης Οικογένειας Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών (2001 Έπαινος Εθελοντικής Προσφοράς). 6) Από την Ι. Μητρόπολη Δημητριάδος (2002 Ανώτατο Παράσημο Χρυσούς Σταυρός μετά τιμητικού Διπλώματος της Τοπικής Εκκλησίας). 7) Τιμητική πλακέτα από το Δήμο Μίκρας, 2002. 8) Από το Σωματείο Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτα Νάουσας, 2001. 9) Από το Σύλλογο Ποντίων Λακκώματος Χαλκιδικής, 2002 κ.λ.π. Από το Δήμο Πολίχνης (4-6-06). Από το Δήμο Κορυδαλλού (26-6-06). Από τη Δικαστική Φυλακή Λαρίσης (30-12-06). Από την Κλειστή Φυλακή Πατρών (11-4-07). Από τις λοιπές Φυλακές. Επίσης από διάφορα Πατριαρχεία (Πολωνίας. Σερβίας. Ρωσίας.) κ.λ.π.

(Με πληροφορίες από: Associated Press)

http://news247.gr/

Ηχηρή απάντηση των 4 Μητροπολιτών στους «σωτήρες» της Θράκης που τους κατηγορούν για μετριοπάθεια στα Εθνικά !

Με μια ιδιαίτερα σκληρή ανακοίνωση που, εμμέσως, απαντά στις θέσεις που έχει διατυπώσει ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος, οι Μητροπολίτες της Θράκης παίρνουν σαφή θέση εναντίον όλων όσων διατυπώνουν κατά καιρούς υποδείξεις και νουθεσίες προς τους Θρακιώτες περί πατριωτισμού ή περί «κινδύνων» της Θράκης.

Σε κοινή δήλωσή τους οι 4 Μητροπολίτες (Ξάνθης Παντελεήμων, Κομοτηνής Παντελήμων, Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, Διδυμοτείχου Δαμασκηνός) χρησιμοποιούν τη φράση «Η θράκη Κινδυνεύει» που κατά καιρούς έχει ειπωθεί από διάφορους «θρακολόγους» – πατριδοκάπηλους και απαντούν στις κατηγορίες που έχουν δεχθεί για τη μετριοπαθή στάση τους στα θέματα της συμβίωσης με τη μειονότητα στη Θράκη και την εν γένει θέση τους για τα εθνικά θέματα.  Μάλιστα δεν διστάζουν να κατηγορούν όσους χρησιμοποιούν την γραφική πλέον φράση, ότι αυτή έχει αναχθεί σε προσοδοφόρο επάγγελμα !

Όπως είναι γνωστό, από διάφορους εθνικιστικούς ή ακροδεξιούς κύκλους, οι 4 Μητροπολίτες της Θράκης έχουν κατηγορηθεί ως υπερβολικά «προοδευτικοί» στα θέματα των σχέσεων με το σύνοικο στοιχείο στην περιοχή, με αποκορύφωμα την υπόθεση της Ίδρυσης Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στο ΑΠΘ, για το οποίο εμφανίζονται καταρχάς θετικοί.

Αναλυτικά αναφέρεται:

Πρόσφατα δημοσιεύθηκαν στον επαρχιακό και αθηναϊκό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο άρθρα τουρκολόγων και «θρακολόγων» οι οποίοι με σκαιό και ανοίκειο τρόπο καταφέρονται κατά των τεσσάρων Μητροπολιτών των Ιερών Μητροπόλεων της Δυτικής Θράκης, εγκαλώντας τους ως συνεργούς στην «εξόντωση του ελληνισμού και της ορθοδοξίας» και μάλιστα με βαρείς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς.

Οι τέσσερις Μητροπολίτες της Δυτικής Θράκης, «μηδέν από του χρέους μη κινούντες», έχουμε πλήρη συναίσθηση των ποιμαντικών μας ευθυνών καθώς και της κρισίμου ιστορικής συγκυρίας στην οποία βρισκόμαστε, και πιστεύουμε ακράδαντα πως κανείς δεν νοιάζεται για την περιοχή μας και τον λαό της περισσότερο από τους ποιμένες της. Από την ασφάλεια της πρωτεύουσας μπορεί κανείς να απαξιώνει κόπους και προσπάθειες, να βλέπει παντού εχθρούς και να θεωρεί τους πάντες «προδότες».

Η φράση «Η Θράκη κινδυνεύει» έχει σίγουρα αναχθεί σε ένα προσοδοφόρο για πολλούς επάγγελμα, όμως αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο κίνδυνο για την ευαίσθητη περιοχή μας. Όπως προσφυέστατα έχει ειπωθεί «στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται αλλά δε λέγονται». Αν μιλάμε συνεχώς κινδυνολογώντας «ουδέν ωφελεί αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται». Σε όσους αμφισβητούν τη φιλοπατρία και την ορθή πίστη των Μητροπολιτών της Θράκης ένα μόνο έχουμε να πούμε: «έχουσι γνώσιν οι φύλακες».

http://www.xanthipress.gr/

Για τους «υπερασπιστές» της αλήθειας που φοβούνται την αλήθεια

του Νίκου Κοσμίδη

Είναι άξιο απορίας το γεγονός πως συνεχίζουν μέχρι και σήμερα τα ελληνικά ΜΜΕ να διαδίδουν την «είδηση» περί ύπαρξης απόφασης του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) για την κατάργηση του άβατου του Αγίου Όρους. Δεδομένης της σοβαρότητας της κατηγορίας που εξαπολύει το άρθρο του Ορθόδοξου Τύπου, προκύπτει ο προβληματισμός για το αν τα mainstream ΜΜΕ που έσπευσαν να αναπαραγάγουν τα όσα αναφέρει η συγκεκριμένη εφημερίδα, επιχείρησαν να επιβεβαιώσουν το περιεχόμενο των καταγγελιών, είτε ζητώντας σχετική ενημέρωση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδος, είτε προχωρώντας σε δική τους έρευνα επί των πεπραγμένων της 10ης Γενικής Συνέλευσης, που το άρθρο επικαλείται. Το ταυτόσημο περιεχόμενο, όμως, των σχετικών δημοσιευμάτων δεν αφήνει περιθώρια λάθους: η είδηση κυκλοφόρησε με τη μέθοδο της αντιγραφής-επικόλλησης. Και είναι τέτοια η προχειρότητα, ώστε και αυτές οι δηλώσεις διάψευσης του Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου στο Amen.gr, είτε αγνοήθηκαν, είτε αποσιωπήθηκαν. Ίσως και γιατί κάποιοι δεν θέλουν η αλήθεια να τους χαλάσει ένα «καλό ρεπορτάζ».

Ίσως ακουστεί ως αστεϊσμός, αλλά νομίζω πως αξίζουν συγχαρητήρια στους συντελεστές του Ορθόδοξου Τύπου. Κατάφεραν με το κείμενο που δημοσίευσαν να τραβήξουν το ενδιαφέρον της ελληνικής κοινής γνώμης σχετικά με το εν πολλοίς άγνωστο και δαιμονοποιημένο έργο του εν λόγω διεκκλησιαστικού οργανισμού· άγνωστο και με ευθύνη της διοικούσας Εκκλησίας. Ένα έργο που τα ελληνικά ΜΜΕ θυμήθηκαν ξαφνικά και αναπάντεχα και μάλιστα χωρίς καν να προσπαθήσει γι’ αυτό το αρμόδιο τμήμα επικοινωνίας του οργανισμού, στο οποίο ο γράφων έτυχε να έχει εργαστεί. Όπως όμως λέγεται, ακόμα και η αρνητική διαφήμιση παραμένει διαφήμιση και ίσως έτσι ενδιαφερθούν ορισμένοι αναγνώστες να μάθουν περισσότερα για το «μυστήριο» που λέγεται Π.Σ.Ε! Πέρα, όμως, από το φαιδρό του θέματος, αξίζει να σταθούμε σε ορισμένες πτυχές της όλης υπόθεσης.

Ήδη αναφερθήκαμε στον αμφίβολης ποιότητας τρόπο με τον οποίο έδρασαν τα περισσότερα ΜΜΕ. Όσον αφορά πάλι στο περιεχόμενο των καταγγελιών, αρμόδιοι είναι άλλοι να απαντήσουν για το κατά πόσο αυτές ευσταθούν ή όχι. Δε μπορούμε όμως να μην αναφερθούμε στο συλλογικό εγωκεντρισμό που διακατέχει όσους διαρκώς φαντασιώνονται, πως ο κόσμος ολόκληρος συνωμοτεί και ενεργεί με δόλιο τρόπο εναντίων των ίδιων και των όσων αυτοί πιστεύουν. Πότε επιτέλους θα γνωρίσουν πως όχι μόνο η μίζερη ύπαρξή τους είναι (ευτυχώς) άγνωστη για το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού, και στην προκειμένη περίπτωση του Χριστιανικού κόσμου, αλλά ότι δεν είναι καν οι μόνοι που πρεσβεύουν ό,τι πρεσβεύουν και μάλιστα με τον τρόπο που το κάνουν;

Η ιστορία δεν είναι καινούργια. Όσοι επέλεξαν να ντυθούν με τη βία τον ρόλο του «μάρτυρα», μπορούν να συνεχίσουν το έργο τους. Αν και κάποια στιγμή πρέπει να ληφθούν μέτρα αντιμετώπισης, τουλάχιστον για το ηλεκτρονικό και λεκτικό bullying, στο οποίο επιδίδονται με μαεστρία όσοι τοποθετούν στο κέντρο του κόσμου τον εαυτό τους και κατακεραυνώνουν ονομαστικά όποιον, κάλως ή κακώς, διαφωνεί μαζί τους. Σε κάθε περίπτωση, είναι πραγματικά νοσηρή η κατάσταση όσων επιβεβαιώνουν το «εγώ» τους μόνο μέσα από τον ετεροκαθορισμό και μάλιστα με αρνητικό πρόσημο για όλους όσους δεν είναι όπως εκείνοι. Και είναι ακόμα πιο ατυχές το γεγονός πως οι ίδιοι θεωρούν ότι ασκούν, κατά τα λεγόμενά τους πάντα, πνευματικό διακόνημα και έργο ομολογίας της αληθείας. Δεν κατανοούν πώς ακόμα και αν όντως νοιάζονται για τη θεόσδοτη αλήθεια, ο κακοποιητικός τρόπος που την «υπερασπίζονται» κάνει τους ανθρώπους να την αποστρέφονται; Αρκεί κανένας να διαβάσει τα σχόλια που συνοδεύουν αρκετά από τα δημοσιεύματα για τη φερόμενη απόφαση του Π.Σ.Ε., για να καταλάβει πως ήδη ο κόσμος (αυτός που ορισμένοι ονοματίζουν εθελοτυφλώντας ως «ελληνορθόδοξος») έχει αποστρέψει το πρόσωπό του από ό,τι πρεσβεύουν οι σύγχρονοι «ομολογητές της πίστεως». Και η αποστροφή τους αυτή δεν οφείλεται καθόλου σε «οικουμενιστικές» και αντιορθόδοξες παρεμβάσεις του Π.Σ.Ε.

Ας το κατανοήσουν καλά ορισμένοι: Αν έχει επέλθει κακή αλλοίωση της χριστιανικής συνείδησης του ελληνικού λαού, αυτή δεν οφείλεται στις χριστιανοφεμινίστριες και στους ποικίλους διαφωτιστές της κακής Δύσης που αντιτίθενται στο άβατο του Αγίου Όρους, στη μη πρόσβαση των γυναικών στις τάξεις του ορθόδοξου κλήρου κτλ. Δεν οφείλεται ούτε στους οικουμενικούς μας ετέρους στο διαχριστιανικό διάλογο, που έχουν πλείστα όσα προβλήματα να λύσουν, όπως την πιθανή μελλοντική ανυπαρξία μερικών εξ αυτών και τα εσωτερικά σχίσματα, πριν τους μείνει χρόνος για να ασχοληθούν μαζί μας. Αν επέλθουν αλλαγές οι οποίες θα ανατρέπουν παραδοχές αιώνων σχετικά με το ρόλο της Εκκλησίας στο δημόσιο βίο της χώρας μας και ιδιαίτερα σε σχέση με τα οικονομικά και θεσμικά της κεκτημένα (αφού αυτά μοιάζουν να μας απασχολούν περισσότερο ένθεν και ένθεν, παρά το ευαγγελικό Της έργο), οι αλλαγές αυτές θα είναι αποτέλεσμα της έλλειψης ενδιαφέροντος και μεταβολής της αυτοσυνειδησίας της ίδιας της κάποτε νομιζόμενης «χριστιανικής» κοινωνίας.

Μήπως η λύση θα έλθει μαζί με το χρόνο εκείνο κατά τον οποίο θα πάψουμε να ομιλούμε για την Εκκλησία σα να είναι τμήμα του δημόσιου τομέα με συστημικά κεκτημένα και για τους λειτουργούς Της σα να είναι δημόσιοι υπάλληλοι με ανάθεση έργου; Και ας μην κάνει κάποιος καλοθελητής το λάθος να αναγνώσει σε αυτές τις τελευταίες λέξεις δήθεν αριστερίστικες ιδέες περί κατάργησης του μισθού των ιερέων και τα τοιαύτα. Εκτός αν προτιμούμε να προφασιζόμαστε προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις. Ή μήπως οι αυτοδιαφημιζόμενοι υπερασπιστές της αλήθειας, φοβούνται και αυτή την ίδια την αλήθεια;

Amen.gr

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ για την κατεύθυνση Ισλαμικών σπουδών

Οι Μητροπολίτες της Θράκης πραγματοποίησαν μια κοινή δήλωση που τάσσονται υπέρ της ίδρυσης της "Κατευθύνσεως Μουσουλμανικών Σπουδών"  στη Θεσσαλονίκη.

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Η πρόσφατη πρωτοβουλία του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για την Λειτουργία στην ελληνική ακαδημαϊκή κοινότητα «Κατευθύνσεως Μουσουλμανικών Σπουδών» είναι σημαντική και βρίσκει ανταπόκριση στην αρχική μας θέση, η οποία, μέσα στο όλο ποιμαντικό μας έργο, προσβλέπει στην επικοινωνία και εποικοδομητική συμβίωση μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων στην Θράκη.

Η μακρόχρονη συμβίωση μεταξύ των αυτοχθόνων χριστιανών και μουσουλμάνων εδώ έχει δημιουργήσει ιδιαίτερες συνθήκες και ανθρώπινες επικοινωνίες, δείγματα αλληλοσυμπάθειας και ανθρωπίνων σχέσεων πού προάγουν την έννοια του «προσώπου».

Η αξιοποίηση όλου αυτού του ιστορικού βιωματικού πλούτου δύναται να προσφέρει πολλά σε ακαδημαϊκό και πανανθρώπινο επίπεδο και να αναδείξει ευρέως τις μακραίωνες αυτές σχέσεις πού μαρτυρεί η περιοχή σε καιρούς χαλεπούς. Ελπίζουμε ότι η επιστημονική κατάρτιση επί θρησκευτικών ζητημάτων και πολιτισμού των μουσουλμάνων διδασκάλων και θεολόγων, εντός του κοινού θησαυρού, της πνευματικής και ιστορικής κληρονομιάς του τόπου μας, θα έχει ευμενείς επιπτώσεις για όλους και θα προωθήσει την καλλιέργεια και το πνεύμα του αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ των θρησκευτικών κοινοτήτων μας. Ως ποιμένες της Εκκλησίας πού υπηρετούμε τη διδασκαλία της Ευαγγελικής Αγάπης, βλέπουμε στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου χαραγμένη την εικόνα του Θεού.

Ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός,
Ο Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελέημων,
Ο Αλεξανδρουπόλεως και Τραϊαναουπόλεως Άνθιμος
Ο Μαρωνείας και Κομοτηνής Παντελεημων

Η ισότητα και η ελευθερία, οι θεμέλιοι λίθοι του δυτικού πολιτισμού μέσα από το πρίσμα της Ορθοδοξίας

Κατασκηνωτικό Πενθήμερο του Συνδέσμου Νέων στον Άγιο Λαυρέντιο Πηλίου

Το καλοκαίρι φέρνει μαζί του για μια φορά ακόμη την καθιερωμένη συνάντησή μας στον Άγιο Λαυρέντιο Πηλίου. Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας προσκαλέσουμε στο  κατασκηνωτικό πενθήμερο που οργανώνει ο Σύνδεσμος Νέων της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος με τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Ιγνατίου από τις 16 έως τις 21 Αυγούστου 2014 για νέους και νέες 18 - 40 ετών.

Το κεντρικό θέμα για φέτος θα είναι : « Η ισότητα και η ελευθερία, οι θεμέλιοι λίθοι του δυτικού πολιτισμού μέσα από το πρίσμα της Ορθοδοξίας». Μια ευκαιρία να συζητήσουμε και να αναζητήσουμε, να επικοινωνήσουμε και να βιώσουμε τη χαρά στα πρόσωπα των άλλων. Δύο εξαιρετικοί ομιλητές θα μας βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση του θέματος, ο π. Ανδρέας Κονάνος και ο π Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (π.Λίβυος). 

Δηλώσεις συμμετοχής (με τη δήλωση που επισυνάπτεται) θαγίνονται δεκτές έως την Τρίτη 5 Αυγούστου 2014 μόνο από το Νικόλαο Πολύζο στην ηλεκτρονική διεύθυνση polyzosvet@yahoo.gr και το τηλέφωνο 6930 78 98 26 (11-1 π.μ. και 7.30-9 μ.μ.). Οι δηλώσεις θα θεωρούνται έγκυρες εφόσον συνοδεύονται από αποστολή ταχυδρομικής επιταγής με το ποσό των 70 ευρώ στην παρακάτω διεύθυνση: Νικόλαος Πολύζος, Γιάννη Δήμου 110, Τ.Κ. 38221, Βόλος. Το ποσό δεν επιστρέφεται σε περίπτωση ακύρωσης με υπαιτιότητα του συμμετέχοντος. Λόγω περιορισμένων θέσεων θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Θα σας περιμένουμε με χαρά!

Για τους οργανωτές,

π. Χρίστος Χαχαμίδης - Νικόλαος Πολύζος

Δήλωση συμμετοχής