Η σοφία του Ρίλκε

·        Το να θέλεις να αλλάξεις, να βελτιώσεις την κατάσταση ενός ανθρώπου σημαίνει, αντί για τις δυσκολίες που γνωρίζει εκ πείρας κι έχει ασκηθεί στην αντιμετώπισή τους, να τον φέρεις αντιμέτωπο με άλλες, που ίσως τον κάνουν ακόμη πιο ανήμπορο.

·        Όταν κλονίζεται η θέλησή σου, κλονίζεται κι ο κόσμος σου.

·        Η αληθινή πρόοδος στη ζωή μου δεν επιβάλλεται διά της βίας αλλά επέρχεται αθόρυβα και την προετοιμάζω δουλεύοντας σιωπηλά και επίμονα πάνω σε ό,τι ενδόμυχα έχω αναγνωρίσει ως καθήκον μου.

·        Θα ΄λεγε κανείς  πως ο λόγος που ένας βίος θεωρείται κάποτε σπουδαίος και έντονος έγκειται ακριβώς στο ότι ενστερνίστηκε υπέρμετρες επιθυμίες. Αυτές λειτουργούν προωθητικά εκ των έσω, σαν ένα είδος αποθέματος, προκαλώντας δράσεις και επιδράσεις… Η ύπαρξή τους είναι τώρα στοιχειώδης, σαν το νερό που πέφτει με δύναμη…

·        Κι όμως, ο καθένας έχει μια νύχτα μπροστά του, στη διάρκεια της οποίας θα του προκαλέσουν τρόμο τα όσα μέσα του άφησε ανεπεξέργαστα, θα ΄ρθουν πιεστικά κοντά του οι συμφορές απ΄ τις οποίες αποστρέφει το βλέμμα, οι οφειλές που δεν εξοφλεί, η θλίψη που δεν παραδέχεται. Μια νύχτα, στη διάρκεια της οποίας θα γίνει περισσότερο παρά ποτέ κτήμα και παιχνίδι του θανάτου του, του θανάτου εκείνου που τον αποστρέφεται και τον αρνείται μπροστά στο ίδιο του το αίμα, που γλυκά και βαθιά συγκατατίθεται στο θάνατο…

·        Βαθιά μέσα του ο καθένας μας είναι σαν μια εκκλησία, κι οι τοίχοι διακοσμημένοι με εορταστικές αγιογραφίες. Κατά την πρώιμη παιδική ηλικία, όταν η πρόσβαση σε τούτη τη μεγαλοπρέπεια παραμένει ελεύθερη, είναι ακόμη πολύ σκοτεινά για να δούμε τις εικόνες. Μετά, καθώς η αίθουσα φωτίζεται σιγά-σιγά, έρχονται οι εφηβικές ανοησίες και οι εσφαλμένοι πόθοι και η διψασμένη ντροπή, οι οποίες καλύπτουν τον έναν τοίχο μετά τον άλλον. Και κάποιοι προχωρούν μακριά μες στη ζωή και φεύγουν χωρίς ούτε καν να υποψιαστούν την παλιά μεγαλοπρέπεια κάτω απ΄ τη νηφαλιότητα της φτώχιας. Μακάριος όμως όποιος την αισθανθεί, τη βρει και κρυφά την αποκαλύψει. Προσφέρει δώρο στον εαυτό του. Και σ΄ αυτό τον εαυτό θα επιστρέψει.

·        Οι γονείς ποτέ δεν θα ΄πρεπε να θέλουν να μας διδάξουν· διότι μας διδάσκουν τη δική τους ζωή.

·        Και μόνο μές στα σκοτάδια των δυσκολιών έχει νόημα το πολύτιμο χαμόγελό μας· μόνο εκεί φεγγοβολά με το βαθύ, ονειροπόλο φως του, και μες στο φως που για μια στιγμή απλώνεται βλέπουμε τα θαύματα και τους θησαυρούς που μας περιβάλλουν.

·        Η μικρή σοφία της ζωής συνίσταται στην αναμονή (να βρίσκεται όμως αυτός που περιμένει στη σωστή διάθεση, με διαύγεια και καθαρότητα), η δε επιβράβευση που μας απονέμεται κάπου-κάπου συνίσταται στο ν΄ αντέξουμε…

·        Οι επιθυμίες είναι οι αναμνήσεις από το μέλλον μας!

Ρίλκε

(Από το “Η σοφία του Ρίλκε", εκδ. Πατάκη)