Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2021

Ανδρέας Βιτούλας:Οἱ ἀκρίτες τῆς χριστιανικῆς ἀντιδικτατορικῆς ἀλήθειας

(Εισήγηση στη διαδικτυακή παρουσίαση του βιβλίου του Ανδρέα Αργυρόπουλου ,"Χριστιανικός  αντιδικτατορικός τύπος ").



Τ ν εχαριστήσω τν δελφ νδρέα ργυρόπουλο κα τος καταπόνητους συναγωνιστς τς Χριστιανικς γι τν τιμ ν εμαι νας κ τν συνομιλητν τς σημερινς κδήλωσης εναι ατονόητο λλ κα λίγο κ μέρους μου· γι’ ατό, καταθέτοντας τν εγνωμοσύνη μου, θ προσπαθήσω μέσως ν καταδυθ στν φυπνιστικ πλοτο, πο μς χαρίζει τ τελευταο πόνημα το συμβίβαστου νδρέα.

Τ βιβλίο «Χριστιανικς ντιδικτατορικς τύπος», στ ποο γι πρώτη φορ παρουσιάζεται τ γνωστο στος πολλος ντιδικτατορικ ντυπο «Καινούριοι ρίζοντες», π ποψη ποσότητας λης μπορε ν χαρακτηριστε «βιβλιαράκι». π τν ποψη μως το περιεχομένου ποτελε να φαίστειο, κρηκτικότητα το ποίου συνεχίζει ν δονε συνειδήσεις, πο ετε φέθηκαν στ σκουρι τς πανάπαυσης ετε πασχίζουν ν τν ποτινάζουν. Ο πρτες ρχονται σ δικαιολόγητη μηχανία, ο δεύτερες παίρνουν νάσες λπίδας. νδρέας λοιπν ποδεικνύεται γι μία κόμη φορ νας κούραστος σκαπανέας τν λησμονημένων πολύτιμων τς χριστιανικς μαρτυρίας. Μις μαρτυρίας πείθαρχης στν πειρασμ τς βόλεψης. Ατς πο κατατρύχει κάθε ρθόδοξο, ταν ρθοδοξία του καθηλωθε ς να κόμη σύστημα θικο σωφρονισμο κα μεταφυσικς καταξίωσης τς διώτευσης.

Τ ντυπα τν «Καινούριων ριζόντων» παρουσιάζονται μετ π μία σύντομη λλ καίρια ναφορ το συγγραφέα σ πρόσωπα, πο στ χρόνια τς ωσφορικς «λλάδος λλήνων Χριστιανν» τίμησαν τν χριστιανικ κλήση τους μ γενναιότητα πο διαθέτει σίγουρα λίγη π τ λάμψη το ρωικο φρονήματος μαρτύρων κα νεομαρτύρων. Ατ ντιστασιακ μαρτυρία τν χριστιανν, πο δν φοβήθηκαν κα δν λύγισαν μπροστ στν πειλ τν χριστεπώνυμων (!) ρπυστριν, δηγε σ να θλιβερ ρώτημα: τελικ τ λας χει μωρανθε, λύχνος τέθηκε π τν μόδιον, μικρ ζύμη δυνατε ν πλάσει πι τ φύραμα; συγκλονιστικ ατ βάσανος γι κάποιους σως γγίζει τ ρια τς βλασφημίας. Κι ατ γιατ παρουσία τν χριστιανν π κενα τ σκοτειν χρόνια τίθεται σ πλαίσιο πολύτως θικιστικό. ντς ατο ο χριστιανο γκαλονται χι γιατ διαφορον νώπιον τς δικίας, τς καταπίεσης, τς κμετάλλευσης το διπλανο τους, πο κατ τν πίστη τους εναι διος Θεός, λλ ντίθετα πειδ δν πιδίδονται στν κατάκτηση μις ρετολογικς ατοβελτίωσης. γκαλονται δηλαδ γιατ δν βυθίζονται ποτελεσματικότερα σ μι μόλυντη π τν πλησίον τομικότητα βαυκαλιζόμενη μ θικ κατορθώματα, πο δν χουν καμία νάγκη χι μόνο τν διπλανό λλ - τς θρησκευόμενης θεας- δν χουν νάγκη τελικ οτε π τν διο τν Θεό! τσι διωτεύουσα θική, τομικ κα θεσμική, πιπλέει κίνδυνη στν πιφάνεια τόσο τς καταβόθρας το καπιταλισμο, σο μως κα το μπαρωμένου στ στεγανά του προοδευτικο κτιβισμο.

μαρτυρία πο καταθέτουν ο «κρίτες τς λήθειας», πως τόσο πιτυχημένα χαρακτηρίζουν ο «Καινούριοι ρίζοντες» τος συνεπες μ τν πίστη τους γωνιστές, εναι ντως ριζοσπαστική, γιατ θέτει τν ξίνα στ ρίζα τς πρωταρχικς σθένειας το νθρώπου: τν πόθο τς ξουσίας. Βέβαια μ πιπόλαια κκλησιαστικ κριτήρια ξουσία λέγχεται μόνο ταν κτρέπεται σ αταρχισμ λησμονώντας τι ξουσία συνιστ νόσο μ βαθύτερα κα οσιωδέστερα ατια. Ατ θυμίζουν μ τόσο πόνο λλ κα νυποχώρητη εθύτητα ατο ο κρίτες. Θυμίζουν τν καιρ τς πριλιανς πανθρωπις, τι πίστη διακυβεύεται κε στ κριτικά, δηλαδ στ πομακρυσμένα κα ξεχασμένα π τν πανάπαυση κα τν συμβιβασμ ξέφωτα το εαγγελίου.    

Σ’ ατος τος τόπους ρθώθηκε φων το παπα-Γιώργη Πυρουνάκη, το Νίκου Ψαρουδάκη, το Νικηφόρου Ζήση, το νν λβανίας ναστάσιου, το Φιλίππων, το Πειραις κα κάποιων μετρημένων στ δάχτυλα τίμιων παπάδων το Χριστο κα το λαο, μαζ μ τ φων λίγων λαϊκν. Μι φων πο πρξε γροθι στ καλοταϊσμένο π στικ θικ χριστιανικ στομάχι: φων το προδομένου. Το προδομένου μάλιστα π τν δια του τ μάνα, τ μάνα κκλησία, πο στν πίσημη θεσμικ κφρασή της εχε ν πιδείξει μόνο τν ντιεκκλησιαστικ ποτέλεια χι σ’ ναν θεο Καίσαρα λλ σ’ ατν πο καμωνόταν τν χριστιανό, δηλαδ στν πλέον ντίχριστο!

Τ ντοκουμέντο λοιπν πο μς χάρισε νδρέας ποτελε μία πολύτιμη φιάλη ξυγόνου στν ποπνικτικ τμόσφαιρα χι μόνο το χουντικο φαρισαϊσμο λλ κα κάθε ποχς κατ τν ποία ο χριστιανο ξαργυρώνουν τν εθύνη τς κλήσης τους μ μι πίπλαστη ερήνη, πο στν οσία πολεμ συντριπτικ τν διο τν πυρήνα το εαγγελίου κα τς πίστης. Γιατ ατ πο μ περισσ ναισχυντία στρέβλωσε κα γελοιοποίησε τόσο πριλιαν στρατοκρατία, σο κα ξωνημένη εραρχία, ταν τ διο τ ργο το Χριστο: πελευθερωτικ ταύτισή του μ κάθε δύναμο, ποταγμένο κα περιθωριοποιημένο. Τ θος τς ντεξουσίας, πο δρύει Χριστός, κα εθύνη πο προκύπτει π ατ δν συνιστον πλς μία κκεντρικ ριζοσπαστικ ρμηνεία το εαγγελίου λλ τν πεμπτουσία τς ζως πο διος φανέρωσε. Γι τν ποφυγ λοιπν τς παρεξήγησης, πο θέλει τ μαρτυρία τς κκλησίας ν ξαντλεται στν νέξοδη θικολογία κα τν ντικοινωνικ μεταφυσικ νατένιση, πιτρέψτε μου ν ναφερθ πολ συνοπτικ στς συντεταγμένες τς ν Χριστ πολιτείας, πο σταυρικ νέδειξαν ο νυπότακτοι χριστιανο τν καιρ τς χούντας.

νας φωτισμένος σύγχρονος εράρχης θ συνοψίσει ξαιρετικ τ ζητούμενο γράφοντας τι τ κοινωνικ πρόγραμμα τν χριστιανν εναι τ τριαδικ δόγμα. τριαδικότητα το Θεο, ποκαλύπτει τι ντως ζωή, που κα νθρωπος κλήθηκε ν μετάσχει, εναι ζω πο λεύθερα κα γαπητικ κοινωνεται, εναι ζω πο κάθε νεπανάληπτη μοναδικότητα ατοπροσφέρεται στν λλη. Σ’ ατ τ ρωτικ πανηγύρι πο συνιστ παρξη το τριαδικο Θεο καμία ξουσιαστικ προτεραιότητα κα νωτερότητα δν φίσταται.

συγκλονιστικ ατ λήθεια γι τν Θε τς κκλησίας ποκαλύφθηκε μ τν γαπητικ κίνηση το Υο το Θεο ν σαρκωθε. μέγας τν θνν Παλος θ διακηρύξει τν πολύτως ντιεξουσιαστικ χαρακτήρα ατο το σωτηριώδους γι τν νθρωπο δειάσματος το Θεο. Διακηρύσσει τι Υἱὸς κα Λόγος δν θεώρησε τν σότητά Του μ τν Θε κεκτημένο ρπαγς, γι’ ατ κα παραδίδεται ως θανάτου. δια παρξη λοιπν το Θεο κα ρωτας γι τ πλάσμα Του ποκαλύπτουν κα προτείνουν ναν τρόπο βίου γαπητικς λληλοπεριχώρησης, που ς μόνη ξουσία ναδεικνύεται ξουσία τς θυσίας, τς συν-χώρεσης κα το δειάσματος π κάθε παίτηση σχύος.

Δν εναι τυχαο τι κα ο τρες πειρασμο το Χριστο ποτελον συνιστσες το δηφάγου ξουσιαστικο φρονήματος. ξουσία πρν δρύσει κα θεσμικ τν σχ πρς τος λλους, ξεκιν π τν ξασφάλιση τς χωρς μόχθο πιβίωσης κα κολούθως διοποιεται τν λήθεια. τσι μως διαγράφεται τ σχέδιο «ετυχίας» κάθε λοκληρωτισμο. Τ δ πλέον παρεξηγημένο βιβλίο τς Καινς Διαθήκης, ποκάλυψη το ωάννη, λαβε τν ρχ κα τ περιεχόμενό του π τν καμπτη στάση τν πρώτων χριστιανν ναντι τς ασχρότερης κδοσης τς ξουσίας· ατς πο θεοποιε τν ρχοντα. κε ταύτιση το ντίχριστου μ τν κτηνωδία τς ξουσίας εναι πρόδηλη. Στν προοπτικ ατ γίνεται πολύτως κατανοητς περίφραστος φορισμς το γίου Γρηγορίου Νύσσης τι τελικ ξουσία σκεται μόνο στ ζα…   

Εναι λήθεια βέβαια τι συνθήκη πο δρυσε πτώση το νθρώπου κάνει τν ξουσία ν θεωρεται ναγκαία. μως, σύμφωνα μ τ γνωστ κα κακοποιημένη παρότρυνση το Παύλου, ξίωση γι ποταγ στν ξουσία προϋποθέτει τι ατ πραγματώνεται ς διακονία Θεο, πο κατ τν γιο Μάξιμο τν μολογητ φίσταται μόνο γι τν προστασία το σθενέστερου π τ δικο το σχυρότερου.

σο τώρα γι τ δεύτερο ζητούμενο, πο προκύπτει π’ τν νάγνωση το βιβλίου, ατ τς πολιτικς εθύνης, μς τ θυμίζει στος αἰῶνες κα πάλι πόστολος Παλος στν πρς Γαλάτας παράκλησή του: «Τ λευθερί ον Χριστς μς λευθέρωσε στήκετε». φειλόμενη κοινωνικ πραγμάτωση ατς τς πιλογς συνοδεύει τν νθρωπο ς ελογία π τν διο τν Δημιουργό του. πολιτικ εθύνη εναι μία π τς πολλς κφράσεις τς προτροπς το Θεο πρς τν νθρωπο ν ργάζεται κα ν φυλάσσει τ κόσμημα το κόσμου. Γι’ ατ Χριστός, πο δν ρθε γι ν διακονηθε λλ γι ν διακονήσει, ζώστηκε τ λέντιον φήνοντας ς ντολ στος μαθητς-συντρόφους Του κάθε ποχς τν νάληψη τς διας εθύνης, χι γι κάποιον πρόσιτο οραν λλ γι’ ατν δ τ γ. 

Τ καθημεριν ατημα το χριστιανο λοιπν «ς ν οραν κα π τς γς» δν φήνει περιθώρια οτε μεταφυσικς πάθειας, οτε θικς σταυροφορίας. μπνέει κα δωρίζει τν καθημεριν γώνα τς θυσιαστικς γάπης χι γι ν γίνει κόσμος καλύτερος λλ γι ν προγεύεται τ νίκη π το σχατου ξουσιαστ θανάτου. Στ πλαίσιο ατ προφανς δν εναι καθόλου νερμήνευτο τ γεγονς τι πρωτοχριστιανικ κοινότητα ατοπροσδιορίστηκε ς κκλησία, δηλαδ ς σύναξη, πο πραγματώνει συγκεκριμένο τύπο πολιτείας: κοινοκτημοσύνη, μεσοδημοκρατικ κλογ διακόνων, συνοδικότητα, τολμηρ παγκίστρωση π νομικς γκυλώσεις κα κυρίως κοιν ποτήριο.

λα τ παραπάνω, πο σύγχρονος γιος Σωφρόνιος το σσεξ χαρακτηρίζει π λέξει ς «θεία ναρχία κα εαγγελικ κομμουνισμ», θάφτηκαν νηλες π τν θικιστικ μικρόνοια κα τν διοτελ ποτέλεια τς εραρχίας στ ντιεκκλησιαστικ στρατοκρατία. Θύμισε τσι δυστυχς τν κακ δολο τς παραβολς τν ταλάντων. Ατ λοιπόν, πο λησμόνησε κούσια περιθωριοποίησε τότε εραρχία, κφράζονται συμπυκνωμένα στν σκληρ λλ πονετικ κριτικ το χριστιανικο ντιδικτατορικο γώνα. Στ φύλλα τν «Καινούριων ριζόντων» συναίνεση τς θεσμικς κκλησίας στ δικτατορία στηλιτεύεται ς διάσπαση τς νιαίας νθρώπινης πόστασης σ πνευματική, πο νδιαφέρεται ποκλειστικ γι τν οραν κα σ λική, πο ποτιμται ς ποδεέστερη, στε ν δίνεται χρος τελικ στν αταρχισμ τς χουντικς διακυβέρνησης. συναγελασμς τς πλειονότητας τν τότε πισκόπων μ τν κλεκτ στος πραξικοπηματίες πλουτοκρατία φανερώνει τ φαρισαϊκ ποκρισία τους, πο εθύνεται -προφητικ τότε, διεγνωσμένα σήμερα- γι τν περιθωριοποίηση το κκλησιαστικο θους. Τ ρώτημα τν συμβίβαστων χριστιανν π τς σελίδες τν «Καινούριων ριζόντων» προκύπτει μείλικτο: «τ δράμα το Γολγοθ κα το δειου τάφου χουν μηνύματα γι τν νθρωπότητα πο λιώνουν τ σίδερα;» πάντηση δν ρθε ποτ μ ποτέλεσμα σιδερόφρακτη χούντα ν πιτελε νενόχλητη τ… «χριστιανικ» ναγέννηση το θνους! ξάντληση το ν Χριστ ριζοσπαστικο πολιτεύματος σ μία νώδυνη κα ποκριτικ τελετουργία μ τ συνδρομ το -νόητου θικιστικο κα γι’ ατ κίνδυνου κηρύγματος κατέστησαν τ μαρτυρία τς διακινδύνευσης το εαγγελίου να κρως ξυπηρετικ γι τν ντίχριστο Καίσαρα μουσειακ πτμα. γελοος μεσσιανισμς τς χούντας συμπαρέσυρε στν πλήρη παξίωση τόσο τν ννοια τς πατρίδας, σο, κα ατ εναι τ χειρότερο, κα τ μαδημένη μ τ θέλησή της κκλησιαστικ θεραπαινίδα της. Τν δια ποχ σ να λλο φασιστικ καθεστώς, ατ το Φράνκο, πρωθυπουργς τς σπανίας δέχεται πίθεση π ντιφρονοντες. Ατ δίνει τν εκαιρία στν Νίκο Ψαρουδάκη ν προβε οσιαστικ σ μία νάπλαση το μύθου το μεγάλου εροεξεταστ καταγγέλοντας τν ξουσιαστικ στρέβλωση το εαγγελίου. λα ατ ποδεικνύουν περίφραστα τι χριστιανικ κριτικ πρς τν κουσίως ποδουλωμένη εραρχία τς ποχς κάθε λλο παρ νας κκεντρικός, περιθωριακς οτοπικς νθουσιασμς πρξε.

 

Φίλες κα φίλοι,

σαράντα φτ χρόνια μετ τν ντίχριστο πριλιαν λοκληρωτισμ θεωρ τι χρωστμε αώνια εγνωμοσύνη τόσο στ γενναο κα δυσεύρετο θος κείνων τν τίμιων χριστιανν, σο κα στ συνειδησιακ νάνηψη πο μς προσφέρει ρευνα το νδρέα ργυρόπουλου. Στν ποχ τς κατάρρευσης κάθε ατονόητου, μαζ κα τς ποικιλοτρόπως αμορροούσης πίστης, νομίζω τι τέτοιες μαρτυρίες λειτουργον ς παρηγορητικς βακτηρίες θάρρους κα λπίδας. Εναι σως καιρς ο χριστιανο κα μάνα κκλησία ν ποδείξουμε τι ντοχ τς λήθειας το Χριστο κα τς πολιτείας Του δν φείλεται στ ασθήματα νεκτικότητας ναντι νς φολκλορικο stock λλ στ μεταμορφωτικ δυνατότητα τς ποστολικς προτροπς «ξίως το εαγγελίου το Χριστο πολιτεύεσθαι».

 

νδρέα σ’ εχαριστομε πολύ. δελφο κα συναγωνιστς τς Χριστιανικς εχαριστομε πο συνεχίζετε ν μς αμοδοτετε π τέτοιους θησαυρούς.



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...