Για τους «υπερασπιστές» της αλήθειας που φοβούνται την αλήθεια

του Νίκου Κοσμίδη

Είναι άξιο απορίας το γεγονός πως συνεχίζουν μέχρι και σήμερα τα ελληνικά ΜΜΕ να διαδίδουν την «είδηση» περί ύπαρξης απόφασης του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) για την κατάργηση του άβατου του Αγίου Όρους. Δεδομένης της σοβαρότητας της κατηγορίας που εξαπολύει το άρθρο του Ορθόδοξου Τύπου, προκύπτει ο προβληματισμός για το αν τα mainstream ΜΜΕ που έσπευσαν να αναπαραγάγουν τα όσα αναφέρει η συγκεκριμένη εφημερίδα, επιχείρησαν να επιβεβαιώσουν το περιεχόμενο των καταγγελιών, είτε ζητώντας σχετική ενημέρωση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδος, είτε προχωρώντας σε δική τους έρευνα επί των πεπραγμένων της 10ης Γενικής Συνέλευσης, που το άρθρο επικαλείται. Το ταυτόσημο περιεχόμενο, όμως, των σχετικών δημοσιευμάτων δεν αφήνει περιθώρια λάθους: η είδηση κυκλοφόρησε με τη μέθοδο της αντιγραφής-επικόλλησης. Και είναι τέτοια η προχειρότητα, ώστε και αυτές οι δηλώσεις διάψευσης του Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου στο Amen.gr, είτε αγνοήθηκαν, είτε αποσιωπήθηκαν. Ίσως και γιατί κάποιοι δεν θέλουν η αλήθεια να τους χαλάσει ένα «καλό ρεπορτάζ».

Ίσως ακουστεί ως αστεϊσμός, αλλά νομίζω πως αξίζουν συγχαρητήρια στους συντελεστές του Ορθόδοξου Τύπου. Κατάφεραν με το κείμενο που δημοσίευσαν να τραβήξουν το ενδιαφέρον της ελληνικής κοινής γνώμης σχετικά με το εν πολλοίς άγνωστο και δαιμονοποιημένο έργο του εν λόγω διεκκλησιαστικού οργανισμού· άγνωστο και με ευθύνη της διοικούσας Εκκλησίας. Ένα έργο που τα ελληνικά ΜΜΕ θυμήθηκαν ξαφνικά και αναπάντεχα και μάλιστα χωρίς καν να προσπαθήσει γι’ αυτό το αρμόδιο τμήμα επικοινωνίας του οργανισμού, στο οποίο ο γράφων έτυχε να έχει εργαστεί. Όπως όμως λέγεται, ακόμα και η αρνητική διαφήμιση παραμένει διαφήμιση και ίσως έτσι ενδιαφερθούν ορισμένοι αναγνώστες να μάθουν περισσότερα για το «μυστήριο» που λέγεται Π.Σ.Ε! Πέρα, όμως, από το φαιδρό του θέματος, αξίζει να σταθούμε σε ορισμένες πτυχές της όλης υπόθεσης.

Ήδη αναφερθήκαμε στον αμφίβολης ποιότητας τρόπο με τον οποίο έδρασαν τα περισσότερα ΜΜΕ. Όσον αφορά πάλι στο περιεχόμενο των καταγγελιών, αρμόδιοι είναι άλλοι να απαντήσουν για το κατά πόσο αυτές ευσταθούν ή όχι. Δε μπορούμε όμως να μην αναφερθούμε στο συλλογικό εγωκεντρισμό που διακατέχει όσους διαρκώς φαντασιώνονται, πως ο κόσμος ολόκληρος συνωμοτεί και ενεργεί με δόλιο τρόπο εναντίων των ίδιων και των όσων αυτοί πιστεύουν. Πότε επιτέλους θα γνωρίσουν πως όχι μόνο η μίζερη ύπαρξή τους είναι (ευτυχώς) άγνωστη για το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού, και στην προκειμένη περίπτωση του Χριστιανικού κόσμου, αλλά ότι δεν είναι καν οι μόνοι που πρεσβεύουν ό,τι πρεσβεύουν και μάλιστα με τον τρόπο που το κάνουν;

Η ιστορία δεν είναι καινούργια. Όσοι επέλεξαν να ντυθούν με τη βία τον ρόλο του «μάρτυρα», μπορούν να συνεχίσουν το έργο τους. Αν και κάποια στιγμή πρέπει να ληφθούν μέτρα αντιμετώπισης, τουλάχιστον για το ηλεκτρονικό και λεκτικό bullying, στο οποίο επιδίδονται με μαεστρία όσοι τοποθετούν στο κέντρο του κόσμου τον εαυτό τους και κατακεραυνώνουν ονομαστικά όποιον, κάλως ή κακώς, διαφωνεί μαζί τους. Σε κάθε περίπτωση, είναι πραγματικά νοσηρή η κατάσταση όσων επιβεβαιώνουν το «εγώ» τους μόνο μέσα από τον ετεροκαθορισμό και μάλιστα με αρνητικό πρόσημο για όλους όσους δεν είναι όπως εκείνοι. Και είναι ακόμα πιο ατυχές το γεγονός πως οι ίδιοι θεωρούν ότι ασκούν, κατά τα λεγόμενά τους πάντα, πνευματικό διακόνημα και έργο ομολογίας της αληθείας. Δεν κατανοούν πώς ακόμα και αν όντως νοιάζονται για τη θεόσδοτη αλήθεια, ο κακοποιητικός τρόπος που την «υπερασπίζονται» κάνει τους ανθρώπους να την αποστρέφονται; Αρκεί κανένας να διαβάσει τα σχόλια που συνοδεύουν αρκετά από τα δημοσιεύματα για τη φερόμενη απόφαση του Π.Σ.Ε., για να καταλάβει πως ήδη ο κόσμος (αυτός που ορισμένοι ονοματίζουν εθελοτυφλώντας ως «ελληνορθόδοξος») έχει αποστρέψει το πρόσωπό του από ό,τι πρεσβεύουν οι σύγχρονοι «ομολογητές της πίστεως». Και η αποστροφή τους αυτή δεν οφείλεται καθόλου σε «οικουμενιστικές» και αντιορθόδοξες παρεμβάσεις του Π.Σ.Ε.

Ας το κατανοήσουν καλά ορισμένοι: Αν έχει επέλθει κακή αλλοίωση της χριστιανικής συνείδησης του ελληνικού λαού, αυτή δεν οφείλεται στις χριστιανοφεμινίστριες και στους ποικίλους διαφωτιστές της κακής Δύσης που αντιτίθενται στο άβατο του Αγίου Όρους, στη μη πρόσβαση των γυναικών στις τάξεις του ορθόδοξου κλήρου κτλ. Δεν οφείλεται ούτε στους οικουμενικούς μας ετέρους στο διαχριστιανικό διάλογο, που έχουν πλείστα όσα προβλήματα να λύσουν, όπως την πιθανή μελλοντική ανυπαρξία μερικών εξ αυτών και τα εσωτερικά σχίσματα, πριν τους μείνει χρόνος για να ασχοληθούν μαζί μας. Αν επέλθουν αλλαγές οι οποίες θα ανατρέπουν παραδοχές αιώνων σχετικά με το ρόλο της Εκκλησίας στο δημόσιο βίο της χώρας μας και ιδιαίτερα σε σχέση με τα οικονομικά και θεσμικά της κεκτημένα (αφού αυτά μοιάζουν να μας απασχολούν περισσότερο ένθεν και ένθεν, παρά το ευαγγελικό Της έργο), οι αλλαγές αυτές θα είναι αποτέλεσμα της έλλειψης ενδιαφέροντος και μεταβολής της αυτοσυνειδησίας της ίδιας της κάποτε νομιζόμενης «χριστιανικής» κοινωνίας.

Μήπως η λύση θα έλθει μαζί με το χρόνο εκείνο κατά τον οποίο θα πάψουμε να ομιλούμε για την Εκκλησία σα να είναι τμήμα του δημόσιου τομέα με συστημικά κεκτημένα και για τους λειτουργούς Της σα να είναι δημόσιοι υπάλληλοι με ανάθεση έργου; Και ας μην κάνει κάποιος καλοθελητής το λάθος να αναγνώσει σε αυτές τις τελευταίες λέξεις δήθεν αριστερίστικες ιδέες περί κατάργησης του μισθού των ιερέων και τα τοιαύτα. Εκτός αν προτιμούμε να προφασιζόμαστε προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις. Ή μήπως οι αυτοδιαφημιζόμενοι υπερασπιστές της αλήθειας, φοβούνται και αυτή την ίδια την αλήθεια;

Amen.gr