Είναι η γιορτή της Παναγιάς "λαμπρή" μέσα στο καλοκαίρι. Γεμίσανε οι Εκκλησίες, τα Μοναστήρια, τα εξωκλήσια και ο κόσμος τρέχει στη χάρη της. Βλέπεις τις εικόνες τους ναούς, τα τέμπλα ακόμα και τους πολυελαίους στολισμένους με άνθη, αλλού βλέπεις και επιταφίους καταστόλιστους με ωραία υφάσματα, μπάντες να παιανίζουν στις Λιτανείες της και κόσμο, πολύ κόσμο, λαό, στα μεγάλα Θεομητορικά προσκυνήματα.
Κάπου μακρυά από όλα αυτά, στην ματωμένη Αφρική, σε μια καλύβα που επιμένει να λέγεται ναός σε πείσμα όλων όσων μέχρι σήμερα μάθαμε αρχιτεκτονικά να αναγνωρίζουμε, γιορτάζει η φτωχή Παναγιά, με τους λιγοστούς και πάμφτωχους πιστούς της, χωρίς ίχνος στολισμού, χωρίς μπάντες και θούρια, χωρίς λουλούδια και παράτες. Εκεί είναι η ΜΑΝΑ που αντι για γιορτή προσπαθεί να θρέψει τα πεινασμένα της παιδιά, να τα μαζέψει στην αγκαλιά της να τα προφυλάξει, να τα παραμυθήσει. Και είναι πολύ πιο γλυκιά αυτή η μάνα και συνάμα πολύ πιο αληθινή.
το αλίευσα στο facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου