Αγαπημένες,-οι συνάδελφοι,
Σοβαροί προσωπικοί
λόγοι με οδήγησαν να παραιτηθώ από τη θέση του Σχολικού Συμβούλου της Δυτικής
Μακεδονίας και της Πέλλας. Η απόφαση της παραίτησης δεν ήταν χωρίς κόστος για
μένα. Αναγκάζομαι να αποχωριστώ ωραίους ανθρώπους, αληθινούς φίλους, εξαιρετικούς
δασκάλους, ακούραστους συνοδοιπόρους.
Η επικοινωνία μας όλα αυτά
τα χρόνια ήταν συνεχής και ουσιαστική. Η σχέση μαζί σας, μια αληθινή ευλογία.
Το ήθος σας, την ειλικρίνεια, την ανοικτότητα του πνεύματος , τη
διάθεση για προσφορά , την καλοσύνη , το ενδιαφέρον για τα παιδιά του σχολείου,
την παιδαγωγική και επιστημονική σας συγκρότηση
σπάνια τη συναντάει κανείς. Σήμερα, νιώθω την
ανάγκη να κάνω ένα μικρό απολογισμό και να αναφερθώ ενδεικτικά σε κάποιες από
τις δράσεις μου το χρονικό διάστημα που
συνεργαστήκαμε.
Πιστεύοντας
ότι η θέση του Σχολικού
Συμβούλου είναι στο πλευρό του μαχόμενου συναδέλφου επισκέφθηκα, κατ’επανάληψη, κατά
τη διάρκεια της θητείας μου, το σύνολο των σχολείων των Περιφερειακών
Ενοτήτων Κοζάνης ,Καστοριάς, Γρεβενών, Φλώρινας και της Πέλλας. Χαιρόμουν
πραγματικά βλέποντας σχεδόν σε όλα τα σχολεία την αγάπη και την εκτίμηση των
μαθητών και των μαθητριών για το πρόσωπό σας. Κατά τις επισκέψεις μου είχα ουσιαστικές συναντήσεις
συνεργασίας και με τους περισσότερους Διευθυντές και τις Διευθύντριες
των σχολείων τους οποίους και θα ήθελα να ευχαριστήσω.
Θεωρώντας απόλυτης προτεραιότητας το ζήτημα της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών και εκτιμώντας ότι η διαρκής
ανατροφοδότησή τους συμβάλλει στην αναβάθμιση της ποιότητας της
εκπαίδευσης, οργανώσαμε περισσότερες
από 40(σαράντα) επιστημονικές ημερίδες και επιμορφωτικές
συναντήσεις ,σε όλες
τις πρωτεύουσες των Π.Ε. αλλά και σε μικρότερες πόλεις της Περιφέρειάς μας. Εισηγητές
σε αυτές ήταν Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι, Σχολικοί Σύμβουλοι, στελέχη του Ι.Ε.Π.,
και αρκετές-οί από εσάς . Το γεγονός ότι
είκοσι περίπου συνάδελφοι της Δυτικής Μακεδονίας, πραγματοποίησαν
εισηγήσεις υψηλού επιπέδου στις επιμορφωτικές μας συναντήσεις σημαίνει πολλά.
Άξιο μνείας είναι επίσης το ότι στις
συνάξεις μας, πολλές από τις οποίες έγιναν εκτός ωραρίου, συμμετείχε το σύνολο των συναδέλφων αναλαμβάνοντας σε καιρούς
χαλεπούς την κάλυψη των εξόδων μετακίνησης.
Αυτά τα τέσσερα και
πλέον χρόνια με την ιδιότητα του Προέδρου του «Πανελλήνιου Θεολογικού Συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ» αλλά και με αυτή του
Σχολικού Συμβούλου δραστηριοποιήθηκα έντονα σε συνεργασία με τα υπόλοιπα μέλη
του Δ.Σ. αλλά και άλλους συναδέλφους Σχολικούς Συμβούλους για την επίλυση των
προβλημάτων του κλάδου.(Απαλλαγές, Αδιοριστία, Προγράμματα Σπουδών κ. λ. π.)
Γι’ αυτό το σκοπό ταξίδεψα κατ’
επανάληψιν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη για συναντήσεις με υπηρεσιακούς
παράγοντες αλλά και την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας όλων των κυβερνήσεων, τον Αρχιεπίσκοπο και τα μέλη της Ι.
Συνόδου, τον Πρόεδρο και τους
Συμβούλους του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, τις αντιπροσωπείες πολιτικών κομμάτων ,την Ο.Λ.Μ.Ε., τους Κοσμήτορες και τους Προέδρους
των τμημάτων των Θεολογικών Σχολών
Αθήνας και Θεσσαλονίκης, το
Σύλλογο των Αδιόριστων Θεολόγων κ. λ.
π. Τα γεγονότα έδειξαν ότι οι προσπάθειές μας έφεραν αποτελέσματα.
Πραγματοποίησα
εισηγήσεις για θεολογικά και
εκπαιδευτικά κυρίως ζητήματα σε αρκετές πόλεις, εντός και εκτός της Περιφέρειας
ευθύνης μου, προσκεκλημένος Διευθύνσεων Εκπαίδευσης, Θεολογικών Σχολών,
Μητροπόλεων, Ενοριών, Σχολείων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, Επιστημονικών
Συλλόγων, Θεολογικών Συνδέσμων, Συνδικαλιστικών Ενώσεων του κλάδου( Ε.Λ.Μ.Ε Καστοριάς και Κοζάνης) κ. λ. π. Οφείλω ένα
μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και όλους για τις προσκλήσεις και τη συνεργασία μας.
Αγαπημένες-οι συνάδελφοι,
Ο Ορθόδοξος θεολογικός λόγος εμπνέει, δεν είναι φοβικός
ούτε μισαλλόδοξος. Οι θεολόγοι δε μπορεί να είναι οι ουραγοί της ιστορίας, εκπρόσωποι μιας
ανέραστης θρησκευτικής κακομοιριάς όπως τους θέλουν κάποιοι. Είναι άνθρωποι αγάπης,
ελευθερίας και χαράς. «Χωρίς τη διακήρυξη της χαράς ο Χριστιανισμός είναι
ακατανόητος. Μονάχα ως χαρά η Εκκλησία θριάμβευσε στον κόσμο και έχασε τον
κόσμο όταν έχασε τη χαρά».(π. Αλεξ. Σμέμαν) Το μάθημά μας είναι μάθημα γνώσης, αλλά και ελεύθερης αναζήτησης. Οφείλουμε να διαλεγόμαστε
με τους νέους και τις νέες σεβόμενοι απόλυτα τις ανησυχίες και τις αντιρρήσεις τους.
Για να το πετύχουμε αυτό απαιτείται να είμαστε έτοιμοι να τους «ακούσουμε» αλλά
και να την «ακούσουμε». Για να διαλεχθούμε
μαζί τους απαιτείται επιστημονική συγκρότηση, διάκριση, σεμνότητα,
υπομονή, αλλά και αίσθηση του χιούμορ, θάρρος, μπόλικη αγάπη και το βασικότερο:
ταπείνωση. Η ταπείνωση έγραφε η Simon Weil «είναι η άρνηση να υπάρξουμε έξω από το Θεό, είναι η
βασίλισσα των αρετών ».Ο ρόλος μας ως δασκάλων δεν είναι να επιβάλουμε απόψεις,
θέσεις ,αντιλήψεις. Οι νέοι και οι νέες δεν έχουν ανάγκη από ιδεολογική
καθοδήγηση, από έτοιμες «πνευματικές» συνταγές και κανόνες «ηθικής»
συμπεριφοράς. Οι φθηνοί προπαγανδιστές
δεν τους αγγίζουν. Οι νέοι και οι νέες αγωνιούν, αμφισβητούν,
αμφιβάλλουν. Είναι απόλυτοι, διψάνε για ΖΩΗ και καλά κάνουν, διαφορετικά θα
ήταν ήδη πνευματικά νεκροί.
Από τους νέους έχουμε να μάθουμε πολλά. «Αν δεν υπήρχαν οι νέοι στην
Εκκλησία» έλεγε ο Πατριάρχης Δημήτριος «θα κινδυνεύαμε να βουλιάξουμε από τη
σύνεση των ενηλίκων».
Το μάθημά μας αλλά και η παιδεία
γενικότερα οφείλει να οδηγεί τους νέους στην ανακάλυψη του μυστηρίου της ζωής,
στην κατάκτηση της αληθινής ελευθερίας, στη μύησή τους στην παράδοση του τόπου
τους και στον πολιτισμό, στη γνώση της παγκόσμιας πνευματικής κληρονομιάς. Η
παιδεία έχει λόγο ύπαρξης μόνο όταν
απελευθερώνει τον άνθρωπο.
Αγαπημένες-οι συνάδελφοι,
Κατά τη διάρκεια της θητείας μου προσπάθησα με κάθε τρόπο να υπερασπιστώ την αξία και την ομορφιά του Μαθήματος των
Θρησκευτικών. Δεν γνωρίζω αν το πέτυχα. Αυτό θα το κρίνετε εσείς και η
εκπαιδευτική κοινότητα.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για όσα απλόχερα μου προσφέρατε και σας ζητώ
συγνώμη για τις όποιες ανεπάρκειές μου.
Από εκεί που αγαπάς, δεν έφυγες ποτέ.
Ο Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων Δυτικής
Μακεδονίας και Πέλλας( μέχρι σήμερα).
Ανδρέας Χ. Αργυρόπουλος
