Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος:ΑΠΟΡΙΑ ΚΑΙ ΦΟΒΟΣ !

Για πρώτη φορά αισθανόμαστε να μας νεκρώνουν τα δυό αυτά παγερά συναισθήματα. Δεν ξέρουμε, μήτε μπορούμε να υποπτευθούμε, ούτε να προβλέψουμε "τί τέξεται η επιούσα". Ένα πυκνό σκοτάδι, ένα θολό σύννεφο μας κρύβει τον ορίζοντα. Δεν είναι μόνο η απορία για την οικονομική έκβαση της κοινωνίας μας, είναι και ο φόβος που κατέλαβε την ψυχή μας και την μούδιασε. Παρέλυσε κάθε ικμάδα της ζωτικότητος που είχαμε και στα πρόσωπά μας ζωγραφίζεται ο πανικός ενός άγνωστου αύριο, με τραγικές επιπτώσεις στην καθημερινή μας πραγματικότητα.
Ήδη είμαστε πολύ κουρασμένοι, οι Έλληνες Ορθόδοξοι!
Μόνο έτσι μπορούμε να περιγράψουμε τα υποτροπιάζοντα ειδεχθή συμπτώματα της σύγχρονης πυορροούσης κοινωνίας μας, πλέον.
Ένας ελληνισμός τελείως ξεκομμένος απο το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Δίχως ίχνος φιλοσοφικού στοχασμού, χωρίς ελληνική παιδεία στα σχολεία μας, χωρίς τον πλούτο της γλώσσας μας, χωρίς την ομορφιά του ανθρωπισμού στην τέχνη μας, χωρίς περηφάνια για την συγκεχυμένη στα σχολικά εγχειρίδια ιστορία μας, χωρίς πρόταση στη διεθνή πολιτιστική κονίστρα. Μόνο ανόητες, αφελείς, ξαναμασημένες απόψεις για το "χρέος" των ξένων απέναντι στους αρχαίους μας προγόνους, που δεν δίστασαν κάποιοι να θυμηθούν πρόσφατα, προκειμένου να καλύψουν την εθνική μας τεμπελιά και την γενικευμένη απάτη που ωθήθηκε να ερωτευθεί ο λαός μας κατά τις τελευταίες τρισήμισυ δεκαετίες. Λες και οι ξένοι δεν γνωρίζουν την ένδεια των ιδεών, τη φτώχεια της παιδείας, την πενία της γλώσσης, την κατάντια της ζωής των νεοελλήνων, όπως τα βιώνουμε στη Χώρα "που γέννησε τις αρετές, το κάλλος και τη δημοκρατία".
Έπειτα, ο Χριστιανισμός, που κρατώντας τρυφερά τον Ελληνισμό από το χέρι, έγινε Ορθοδοξία. Οι ξένοι που καταλαβαίνουν, ακόμη σέβονται την Ελλάδα για την Ορθοδοξία της. Ακόμα τιμούν την οφειλή τους σ' αυτήν. Μέσα στη Χώρα, όμως, ελάχιστοι εντρυφούν, σήμερα, στο πρωτότυπο των βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Ελάχιστοι υποψιάζονται την ελευθερία των δογμάτων. Κανείς δεν εγκύπτει στο συμβολισμό της λατρείας. Κανείς δεν νοιάζεται για τα μηνύματα των μεταλλαγών που και η Εκκλησία ασύνειδα εκπέμπει. Ο θεολογικός μας λόγος, ισχνός, ξύλινος, ηθικοπλαστικός, πολιτικός, εθνικός, οπότε κενός ζωής και απαξιωμένος. Η Λατρεία μας, ειδωλική αναπαράσταση. Το Τυπικό μας, απαρχαιομένη έκφραση άλλων τόπων κι εποχών. Η αρρωστημένη εμμονή μας σε μια παρωχημένη Παράδοση, ανικανότητα να αντιμετωπίσουμε το παρόν και να καθορίσουμε προσευχητικά το μέλλον. Πρόσφατα επιδοθήκαμε στη μανία ευρέσεως αιρετικών, αν δεν τους εντοπίσουμε γρήγορα, τότε τους "κατασκευάζουμε" εύκολα και ακόμα, πισωγυρίσαμε σε μιά πεισιθάνατη εσχατολογία που στοχεύει να φοβήσει αντί να αγαπήσει, να προτείνει και να αγωνιστεί. Και οι ξένοι, αφού προσκύνησαν τα ιερά μας, απορημένοι, έκπληκτοι και με έκδηλη αμηχανία, μας προσπερνούν για το ραντεβού της Πίστεως με την Ιστορία.
Αυτή είναι η κατάσταση στην Πατρίδα μας, σήμερα. Αυτή είναι η εικόνα της Ορθοδόξου Ελλάδος, στις αρχές της 3ης χιλιετίας.

Μπορείτε να διαφωνήσετε μαζύ μου αλλά δεν έχετε να μου αντείπειτε.

Μπορείτε να τεντώσετε τα βέλη σας και να βουτήξετε τις γραφίδες σας στη χολή. Σ' αυτές τις τακτικές καταφεύγουν όσοι δεν έχουν επιχειρήματα. Αυτές τις μεθόδους μεταχειρίζονται όσοι δεν έχουν οπλοστάσιο πνευματικό, ελληνικό, ορθόδοξο χριστιανικό.
Έτσι συμπεριφέρονται όσοι εγείρουν τις μάζες για να αναδειχθούν παχνόβιοι ηγέτες τους, προσφέροντας στους ανθρώπους πέτρες αντί για πνευματικό άρτο, ευθύνη, σοβαρότητα, αξιοπρέπεια.
Κουραστήκαμε, λοιπόν, οι έλληνες, αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Κουραστήκαμε να κουβαλάμε στις πλάτες μας "πραμάτεια", που μανιωδώς αγόραζαν, αντέγραφαν ή έκλεβαν οι ξένοι. Κουραστήκαμε και ήδη πετάξαμε τα τιμαλφή μας γονίδια, παρελθόντος και παρόντος, στο έρεισμα του δρόμου του πολιτισμού. Κουραστήκαμε να είμαστε μπροστάρηδες και να δίνουμε παράδειγμα ζωής. Γι αυτό απορούμε και φοβόμαστε.
Αυτή ειναι η αιτία της κρίσεως που βιώνουμε. Η οποία ίσως, λέω ίσως, λειτουργήσει σαν την κάθαρση των αρχαίων, σαν την θεία δίκη, για να σωθεί ένα λείμμα που αξίζει να σωθεί, όταν το κακό που οικοδομήσαμε με τα χέρια μας, ολοκληρώσει την καθαρτήρια και λυτρωτική δράση του. Όταν η κόπωση μας φύγει και ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας, εγωϊσμό και φιλότιμο, τότε ό,τι έχει απομείνει, ό,τι δεν έχει συλληθεί, θα ναι δικό μας πάλι. Εξάλλου όταν έπεσε η Ρωμηοσύνη με το πλιάτσικο στα 1204 και με την Άλωση στα 1453, τότε γεννήθηκε η Αναγέννηση. Ήταν αρκετές οι στάχτες μας να γίνουν ζώπυρα του όσου ανθρωπισμού ευδοκίμησε στην Ευρώπη.
Η λαμπάδα που φωτίζει το σκοτεινό δωμάτιο, ακόμα κι όταν λιώσει τελείως, κάτι αφήνει στον πάτο του κηροστάτη. Είναι το απόκερο που ξαναπλάθεται και γίνεται πάλι κερί. Η ελπίδα αυτή μας κρατάει πιά.
Και είναι αρκετή, τώρα που η απορία και ο φόβος ετοιμάζονται να ενεργήσουν σπασμωδικά για να επιβεβαιώσουν την παραπάνω πραγματικότητα.





http://www.imalex.gr

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ και τη Eurovision

Επιτρέψτε μου μια τέτοια μέρα…

Κλείστε παρακαλώ τα μάτια. Αφουγκραστείτε τον Θρήνο της Αλώσεως, από τα βάθη των αιώνων, καθώς διατρέχει τις αγωνίες και τα οράματα, τις πτώσεις και τους συντριμμούς, το θρύλο και την ιστορία του «καημού της Ρωμιοσύνης»…

Μετράμε το μπόι των κρίσεων αναλογιζόμενοι το βάρος του σταυρού που μας έλαχε. Λογίζουμε τις δυσκολίες συναισθανόμενοι την αδυναμία των ώμων που καλούνται να τον σηκώσουν… Λυγίζουμε.

Και δεν διακρίνουμε μέσα στην αργόσυρτη διαχρονία του Γένους ανάλογα διλήμματα και εκβιασμούς, θυσίες και ολοκαυτώματα, «προστάτες» και κερκόπορτες.

Ακούγοντας τον Χρόνη Αηδονίδη δεν συγκινούμαι τόσο για το πάρσιμο της Πόλης ούτε γι’ αυτά που είχαμε και χάσαμε… Άλλωστε «ούκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν».

Συγκινούμαι περισσότερο με τον Λαό που έδινε μάχες ακόμη κι όταν ήταν χαμένες. Θαυμάζω τον πολιτισμό που βρήκε τον τρόπο να θρηνωδεί τις μεγάλες του απώλειες και τις ήττες με τη λεβεντιά και τη μεγαλοσύνη που τους έπρεπε.

Λυπάμαι το κρατίδιο Ελλάδα που υποκλέπτει τη σύνταξη της απόμαχης γιαγιάς την ώρα που χρυσοπληρώνει την αποστολή της Eurovision. Και τους συνέλληνες που έχασκαν προχθές στις γιγαντοοθόνες των σουβλατζίδικων τον τελικό της μουσικής υποκουλτούρας με …εθνική υπερηφάνεια.

Με τόσα «ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις» πες μου, σε παρακαλώ,  για ποια χρεοκοπία θα πρέπει να φοβάμαι, για ποια Άλωση;

γ.μ.

Γ΄ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΕΠΙΣΤΗΜΗ & ΘΡΗΣΚΕΙΑ μεταξύ διαλόγου και πολεμικής

ΤΕΤΑΡΤΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2012
ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ Α.Π.Θ

17:30-18:00 Προσέλευση Εισηγητών και Συνέδρων
18:00-19:00 Έναρξη και Χαιρετισμοί
ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
Συντονιστής
Χρυσόστομος Σταμούλης
Καθηγητής, Πρόεδρος Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.

19:00-19:20 Αργύρης Νικολαΐδης
Αν. Καθηγητής Τμήματος Φυσικής Α.Π.Θ.
“Η μεταφυσική της επιστήμης”

19:20-19:40 Ιωάννης Πλεξίδας
Δρ. Φιλοσοφικής Ανθρωπολογίας
Δρ. Βυζαντινής Φιλοσοφίας
"Θεολογία: Επιστήμη ή μεταφυσική;
Περί της αδυνατότητας του αυτεξουσίου"

19:40-20:00 Παναγιώτης Χαρίτος
υπ.Δρ. Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
“Η έννοια της αρχής στη σύγχρονη φυσική,
θεολογικές προεκτάσεις”
20:00-20:30 Συζήτηση

ΠΕΜΠΤΗ 31 ΜΑΪΟΥ 2012

ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΥ
ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Β΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

Συντονιστής
Φώτιος Ιωαννίδης
Αν. Καθηγητής
Αναπλ. Πρόεδρος Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
10:00-10:20 Αντωνία Κυριατζή
Λέκτορας Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
“Επιστήμη και Θρησκεία: Η αντίδραση του
Σέργιου Μακραίου στο ‘Περί πληθύος κόσμων’
του Παναγιώτη Κοδρικά”
10:20-10:40 Θεόδωρος Ντίνας
υπ.Δρ. Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και
Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών
Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
“Επιστήμη και Θρησκεία κατά τον 14ο αιώνα:
Η περίπτωση του Νικηφόρου Γρηγορά
10:40-11:00 Αναστάσιος Κανταράς
υπ.Δρ. Τμήματος Φιλολογίας Α.Π.Θ.
“Βυζάντιο και Σταυρός: Μια σχέση ιερή;”
11:00-11:30 Συζήτηση
11:30-12:00 Διάλειμμα
Γ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
Συντονιστής
Αργύρης Νικολαΐδης
Αν. Καθηγητής Τμήματος Φυσικής Α.Π.Θ.
12:00-12:20 Ελένη Καλοκαιρινού
Αν. Καθηγήτρια Τμήματος Φιλοσοφίας &
Παιδαγωγικής Α.Π.Θ.
“Η θρησκεία και η επιστήμη
εντός των ορίων του λόγου και μόνο”
12:20-12:40 Ιωάννης Κουρεμπελές
Αν. Καθηγητής Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
“Ἠθική προοπτική δίχως Θεό;
Κριτική ἀναφορά στίς ἀπόψεις τοῦ P. Kitcher”
12:40-13:00 Κωνσταντίνος Λιθηρόπουλος
Μεταπτυχιακός Φοιτητής Τμήματος Θεολογίας
Α.Π.Θ.
“Η παραπεμπτικότητα
του κτιστού και του ακτίστου”
13:00-13:30 Συζήτηση
14:00 Γεύμα

Δ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
Συντονίστρια
Ελένη Καλοκαιρινού
Αν. Καθηγήτρια Τμήματος Φιλοσοφίας και
Παιδαγωγικής Α.Π.Θ.
17:00-17:20 Λάμπρος Σιάσος
Καθηγητής Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
“Εἶναι ἡ ἀκαδημαϊκή θεολογία θεραπαινίς
τῆς ἀμερικανικῆς ἐπιστημολογικῆς
πρεσβειωπίας; Ἀπαντοῦν: Ἅγιος Γρηγόριος
Παλαμᾶς, Μ. Φουκώ καί σύγχρονες φυλλάδες”
17:20-17:40 Ευάγγελος Αλεξίου
Επίκ. Καθηγητής Τμήματος Φιλολογίας Α.Π.Θ.
“Λουκιανός ο Σαμοσατεύς:
βλάσφημος ή σατιρικός;”
17:40-18:00 Ιορδάνης Κουμασίδης
υπ.Δρ. Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής Α.Π.Θ.
“Η γειτνίαση ψυχαναλυτικού και θεολογικού
λόγου ως συνθήκη συγκρότησης
επιστημολογικών πεδίων: Η προσέγγιση του
Μισέλ Φουκώ”
Φουκώ”
18:00-18:30 Συζήτηση
18:30-19:00 Διάλειμμα

Ε΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
Συντονίστρια
Άννα Κόλτσιου-Νικήτα
Αν. Καθηγήτρια Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
19:00-19:20 Πέτρος Βασιλειάδης
Καθηγητής Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
“Από την ‘Εξαήμερο’ στην Οικονομία του Αγίου
Πνεύματος: Η Εκκλησία απέναντι στην επιστήμη”
19:20-19:40 Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου
Λέκτορας Τμήματος Νομικής Α.Π.Θ.
“Το ζήτημα της συνταγματικής
κατοχύρωσης των ιερών κανόνων”
19:40-20:00 Σταυρούλα Χατζηϊωαννίδου
Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια Τμήματος Θεολογίας
Α.Π.Θ.
“Υπάρχει κοινός τόπος συνάντησης
επιστήμης και θρησκείας;”
20:00-20:30 Συζήτηση
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012
ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΥ
ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΣΤ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
Συντονιστής
Παναγιώτης Σκαλτσής
Αν. Καθηγητής Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
10:00-10:20 Δήμητρα Κούκουρα
Καθηγήτρια Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
“Η δυναμική της ελληνικής γλώσσας
και η παγιωμένη γλώσσα των βιβλικών
και λειτουργικών κειμένων”
10:20-10:40 Βασιλική Μητροπούλου
Επίκ. Καθηγήτρια Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
“Μύθοι και Αλήθειες για τη χρήση της
Τεχνολογίας στη διδασκαλία”
10:40-11:00 Θεοχάρης Αναγνωστόπουλος
υπ.Δρ. Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
“Οι εκπαιδευτικές προσπάθειες των Αμερικανών
μισσιοναρίων στη Σμύρνη του 19ου αιώνα”
11:00-11:30 Συζήτηση
11:30-12:00 Διάλειμμα

Ζ΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
Συντονιστής
Χρήστος Τσιρώνης
Λέκτορας Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
12:00-12:20 Θεόδωρος Αμπατζόπουλος
Καθηγητής Τμήματος Βιολογίας Α.Π.Θ.
“Η εξελικτική βιολογία σε διάλογο
με την ορθόδοξη θεολογία”
12:20-12:40 Θεολόγος Παπαδόπουλος
Βιολόγος
“Εξελικτική βιολογία και θρησκεία”
12:40-13:00 Νίκη Παπαβραμίδου
Λέκτορας Τμήματος Ιατρικής Δ.Π.Θ.
“Οι απόψεις του Γαληνού και του Σωρανού
σχετικά με την αρχή της ζωής του εμβρύου
και τις αμβλώσεις”
13:00-13:30 Συζήτηση
14:00 Γεύμα

Η΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
Συντονιστής
Ιωάννης Κουρεμπελές
Αν. Καθηγητής Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
17:00-17:20 Γεώργιος Χ. Παπαδόπουλος
Καθηγητής Ανατομικής, Ιστολογίας και
Εμβρυολογίας Κτηνιατρικής Σχολής Α.Π.Θ.
“Η βιολογική σχέση των πεποιθήσεων με το χθες”

17:20-17:40 Αθανάσιος Πολυχρονίδης
υπ.Δρ. Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
“Η νευροεπιστημονική κατανόηση του
ανθρώπινου υποκειμένου και ο ριζικός
θεολογικός αποφατισμός του”

17:40-18:00 Ζήσης Σίσκος
υπ.Δρ. Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.
“Οντολογία του σώματος στην πατερική σκέψη
και σύγχρονος θεολογικός προβληματισμός”

18:00-18:30 Συζήτηση

18:30-19:00 Διάλειμμα

Πόρισμα Συνεδρίου - Χορήγηση Βεβαιώσεων

ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ “ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΕΠΟΧΗ”

Την Πέμπτη 24 Μαΐου 2012 ξεκίνησε το Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Εκκλησιολογία και Εθνικισμός», το οποίο διοργανώθηκε από την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος με τη συνεργασία επτά ακόμη Ορθόδοξων θεολογικών Φορέων από διάφορες χώρες (Έδρα Ορθόδοξης Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Munster- Γερμανία, το Πρόγραμμα Ορθοδόξων Χριστιανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου  του Fordham – Η.Π.Α., το Ρουμανικό Ινστιτούτο Διορθόδοξων, Διαχριστιανικών και Διαθρησκειακών Σπουδών, INTER- Ρουμανία, το Χριστιανικό Πολιτιστικό Κέντρο του Βελιγραδίου – Σερβία, το St Andrews Biblical Theological Institute, Μόσχα-Ρωσία, την Ορθόδοξη Ακαδημία του Valamo-Φιλανδία και το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών –EFOST, Βρυξέλλες). Το συνέδριο καλύφθηκε ζωντανά από το διαδικτυακό τηλεοπτικό κανάλι intv.gr.

Οι εργασίες του συνεδρίου άρχισαν με την ανάγνωση εκ μέρους του Διευθυντή της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου Δρ Παντελή Καλαϊτζίδη του χαιρετισμού της οργανωτικής επιτροπής του Συνεδρίου, όπου συνοπτικά περιέγραψε τη σπουδαιότητα, τους άξονες, τη θεματολογία και τον διαλογικό χαρακτήρα του Συνεδρίου. Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας ανέγνωσε τον χαιρετισμό του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου όπου αναγνωρίστηκαν τα προβλήματα που δημιουργεί ο εθνικισμός, ως ένα είδος πειρασμού και παρέκκλισης για την Εκκλησία, καθώς κυριαρχεί η λατρεία του έθνους υποκαθιστώντας την πίστη στον Χριστό, ενώ έγινε επίσης αναφορά στην καταδίκη του εθνοφυλετισμού, από τη Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου το 1872. Ο π. Επιφάνιος ιερέας της Μητρόπολης Δημητριάδος ανέγνωσε στη συνέχεια το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου, όπου επισημάνθηκε, στη συνάφεια του συνεδρίου ο κίνδυνος η σύγχρονη πολυεπίπεδη κρίση να οδηγήσει σε ανάδυση ποικίλων νέων μορφών εθνικισμού. Ο Δήμαρχος κ. Σκοτινιώτης στο σύντομο χαιρετισμό του ανέδειξε την διπλή κατανόηση της εθνικής ταυτότητας, ως ανοικτής και διαλογικής, όσο και ως εσωστρεφούς και αμυντικής κατανόησής της λόγω της ανάγκης υπεράσπισης της εθνικής ιδιοπροσωπίας. Ο επόμενος χαιρετισμός αναγνώστηκε από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο ο οποίος με συντομία ανέδειξε τον ιστορικά διαλογικό χαρακτήρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναφορά στις ποικίλες εκφάνσεις που η σχέση Εκκλησίας και έθνους έλαβε στο πλαίσιο της Ανατολής. Τέλος αναγνώστηκαν από την κ. Κλαίρη Νικολάου, μέλος της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών, σύντομοι χαιρετισμοί  εκ μέρους του Αριστοτέλη Παπανικολάου (Fordham University) και της Sirpa Koriala (Orthodox Academy of Valamo), οι οποίοι δεν κατέστη δυνατό να παραβρεθούν στο Συνέδριο.

Στην εναρκτήρια (και μοναδική) ανακοίνωση της πρώτης συνεδρίας του Συνεδρίου, ο Μητροπολίτης Διοκλείας κ. Κάλλιστος Ware ανέπτυξε το θέμα «’Ουκ ενι Ιουδαίος ουδέ Έλλην’.: Εθνότητα και Καθολικότητα». Αναφερόμενος στην ανάγκη ισορροπίας μεταξύ ενότητας και πολλαπλότητας, έκανε λόγο για την ευχαριστιακή ταυτότητα της Εκκλησίας, όπου υπερβαίνονται όλα τα είδη διακρίσεων και διαιρέσεων. Σημείωσε ότι το κριτήριο οργάνωσης της Εκκλησίας ιστορικά δεν ήταν και ούτε μπορεί να αποτελέσει σε καμιά περίπτωση η εθνότητα παρά μόνο η τοπικότητα, ο γεωγραφικός παράγοντας. Αναλύοντας (ετυμολογικά και θεολογικά) την έννοια του φυλετισμού, αναφέρθηκε στην καταδικαστική απόφαση της Συνόδου του 1872. Έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην σημασία να υπάρξει σύνθεση μεταξύ εθνότητας και καθολικότητας, καθώς εάν η καθολικότητα αποσυνδεθεί πλήρως από την εθνότητα κινδυνεύει να μεταβληθεί σε καθαρά αφαιρετική έννοια, ενώ στην αντίστροφή περίπτωση η προσήλωση προς το έθνος καθίσταται καθοριστικός παράγοντας θεώρησης και οργάνωσης της τοπικής Εκκλησίας, όπως συχνά συμβαίνει στην λεγόμενη «Διασπορά», αποτελώντας ένα είδος αντικανονικής πραγματικότητας ή ακόμη και «αίρεσης». Αναφερόμενος στον τρόπο που η έννοια «έθνος» χρησιμοποιείται στην αγία Γραφή, επέμεινε στο ότι η εθνότητα αποτελεί όντως το πλαίσιο μέσα στο οποίο η κάθε τοπική Εκκλησία υπάρχει αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει κα προσδιορίζει και την ταυτότητα της Εκκλησίας, η οποία είναι «Μία, Αγία, Καθολική…και όχι Εθνική Εκκλησία».

Στην πρώτη πρωινή συνεδρία της δεύτερης ημέρας του Συνεδρίου, υπό την προεδρία της Δρ. Έφης Φωκά, ομιλητές ήταν οι Δρ. Lucian Leustean και Δρ. Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης.

Ο Δρ. Lucian Leustean, Λέκτωρ Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων στο Aston Centre for Europe μίλησε με θέμα «Η βυζαντινή αρχή της «συμφωνίας» και η οικοδόμηση ενός έθνους: η Αυτοκεφαλία της «Εκκλησίας της Ρουμανικής Μολδαβίας», όπου μελέτησε τη σχέση ανάμεσα σε Ορθόδοξες Εκκλησίες και τον εθνικισμό κατά τη διάρκεια του 19^ου αιώνα στην Νοτιο-ανατολική Ευρώπη. Υποστήριξε ότι η βυζαντινή αρχή της συμφωνίας έχει προσδιορίσει τις σχέσεις Εκκλησίας και κράτους στην περιοχή, με τη θρησκευτική και πολιτική εξουσία να νοσταλγούν εξίσου το πρότυπο αυτό κατά τη διαδικασία της οικοδόμησης του έθνους τους.

Ο δεύτερος ομιλητής Δρ. Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών ανέπτυξε το θέμα «Διαφωτισμός, Εθνικισμός και εθνικό κράτος, και ο αντίκτυπός τους στον Ορθόδοξο κόσμο». Επιχειρώντας να προβεί σε μια ιστορική αποτύπωση και περιγραφή του είδους, (όπως επίσης και παραδειγμάτων), της σχέσης μεταξύ Ορθοδοξίας και Διαφωτισμού, και Ορθοδοξίας και Εθνικισμού, επεχείρησε να δείξει πως η τρέχουσα και κυρίαρχη ερμηνεία για τις σχέσεις αυτές κρίνεται τουλάχιστον ως αστήρικτη και αναχρονιστική.

Στη δεύτερη πρωινή συνεδρία υπό την προεδρία του Δρ. Alexei Bodrov ομιλητές ήταν οι Δρ. Bošco Bojovic, Δρ. Daniella Kalkandjieva, Δρ. Δημήτρης Σταματόπουλος.

Στην πρώτη εισήγηση ο  Δρ. Bošco Bojovic, Καθηγητής στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, Παρίσι, μίλησε με θέμα «Ανάμεσα στο Κράτος και το Έθνος, Οι Εκκλησίες της Νοτιο-ανατολικής Ευρώπης ανάμεσα στην εθνότητα και τον κονφεσιοναλισμό». Αναφορικά προς τη σχέση τους προς το Κράτος και το έθνος, οι Ορθόδοξες Εκκλησίες ακολούθησαν δρόμο αντίθετο σε σύγκριση μ’ εκείνον που ακολούθησε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ο εθνοκεντρισμός των Ορθοδόξων Εκκλησιών οφείλεται κυρίως στην ιστορική κληρονομιά της ανατολικής χριστιανοσύνης, σε αντίθεση προς τη θεοκρατία της Εκκλησίας της Ρώμης. Μετά την κατάρρευση του μαρξιστικού καθεστώτος, οι Ορθόδοξες Εκκλησίες βρέθηκαν αντιμέτωπες με νέες προκλήσεις, που αφορούσαν στις σχέσεις τους προς τα κράτη στα οποία παροικούσαν. Αυτή είναι κυρίως η περίπτωση της περιοχής εκείνης που ορίζεται κατ’ ευφημισμό ως «ανατολικά Βαλκάνια», όπου ο ευαγγελισμός των αποχριστιανοποιημένων χωρών βρέθηκε αντιμέτωπος με την εργαλειοποίηση της ιεραρχίας από τα μετακομμουνιστικά καθεστώτα που νοσταλγούσε την ιδεολογία και την νομιμότητά της.

Η Δρ. Daniella Kalkandjieva, Ερευνήτρια στο Τμήμα Επιστημών του Πανεπιστημίου της Σόφιας, Βουλγαρίας ανέπτυξε το θέμα «Ορθοδοξία και Εθνικισμός στην Ρωσική Ορθοδοξία». Στην εισήγησή της ερεύνησε τη σχέση μεταξύ Ορθοδοξίας και εθνικισμού στη Ρωσική ορθόδοξη παράδοση. Η εισήγηση παρουσίασε μια κριτική ανάλυση της ευρέως διαδεδομένης αντίληψης ότι η Ορθοδοξία υπήρξε εκ γενετής συνδεδεμένη με τον εθνικισμό, ο οποίος στην περίπτωση της Ρωσίας, υποστηρίζεται ότι έκανε την εμφάνισή του ήδη από το βάπτισμα των Ρώσων του Κιέβου. Επομένως σκοπός της ομιλήτριας ήταν να καθορίσει τα προσωρινά όρια της σύζευξης ανάμεσα στον εθνικισμό και την Ορθοδοξία στην περίπτωσης της Ρωσικής Ορθοδοξίας, και να ανιχνεύσει την εξέλιξή της και τις βασικές της έννοιες.

Στην τελευταία εισήγηση της συνεδρίας ο Δρ. Δημήτρης Σταματόπουλος, Επ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Μακεδονίας, ανέπτυξε το θέμα «Ορθόδοξος Οικουμενισμός: προνεωτερικό επιβίωμα, νεωτερική εργαλειακότητα ή μετανεωτερική επινόηση; Κάποιες σκέψεις πάνω στο ζήτημα της καταδίκης του ‘εθνοφυλετισμού’ το 1872». Η προφανής ιδεολογική χρήση της επίκλησης του Βουλγαρικού Σχίσματος του 1872 τα τελευταία χρόνια, κυρίως από ένα τμήμα της νεο-ορθόδοξης διανόησης, έστρεψε κάποιους εκπρόσωπους της νεοελληνικής ιστοριογραφίας να κριτικάρουν την ειλικρίνεια των προθέσεων της Τοπικής Συνόδου που συγκλήθηκε και τον εθνοφυλετισμό ως αίρεση. Στην ανακοίνωσή ο ομιλητής προσπάθησε να αναδείξει τις προϋποθέσεις αυτής της μεταμοντέρνας μετάλλαξης αλλά ταυτόχρονα να προσδιορίσει ποιο ήταν το ιστορικό περιεχόμενο της οικουμενικής ιδεολογίας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στα τέλη του 19ου αιώνα.

Στην απογευματινή συνεδρία υπό την προεδρία του Νικόλαου Ασπρούλη Mth, ομιλητές ήταν οι Δρ. Βασίλειος Μακρίδης και Δρ. Assaad Kattan (στη θέση του Δρ. Tarek Mitri, ο οποίος για προσωπικούς λόγους δεν κατέστη δυνατό να παραβρεθεί ή να στείλει κείμενο στο συνέδριο).

Ο Δρ. Βασίλειος Μακρίδης, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Erfurt, Γερμανία ανέπτυξε το θέμα «Γιατί οι Ορθόδοξες Εκκλησίες είναι επιρρεπείς στην εθνικοποίηση; Παραδείγματα και υποθέσεις από τον Ελληνόφωνο κόσμο». Στην παρούσα ανακοίνωση έγινε προσπάθεια να δειχθεί, με βάση παραδείγματα κυρίως από τον ελληνόφωνο Ορθόδοξο χώρο,  ότι η έντονη εθνικοποίηση της Ορθοδοξίας κατά τους τελευταίους δύο αιώνες δεν θα πρέπει ουσιαστικά να εκπλήσσει. ενώ τονίστηκε η ανάγκη να θεωρηθεί το όλο θέμα σε μια πιο ουδέτερη βάση και δη πέραν του καλού και του κακού, δεδομένου ότι πρόκειται για εξελίξεις, οι οποίες δεν καθορίζονται, ούτε επιβάλλονται από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, αλλά από ευρύτερες και δη αναπόφευκτες δομικές αλλαγές στα πλαίσια της γενικότερης εξέλιξης των ανθρώπινων κοινωνιών.

Ο Δρ. Assaad Kattan Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Munster, Γερμανία, μίλησε με θέμα «Κοινοτισμός και Εθνικισμός: η περίπτωση της Εκκλησίας της Αντιόχειας». Ο τρόπος με τον οποίο οι Ορθόδοξοι του Πατριαρχείου Αντιοχείας αυτοαποκαλούνται ως Ορθόδοξοι-Ρωμιοί («Rum-Orthodox») χαρακτηρίζεται τόσο από ένα βυζαντινό όσο και από ένα αραβικό χρωματισμό. Σήμερα, οι Rum-Orthodox διχάζονται μεταξύ της κατάρρευσης της αραβικής εθνικής ιδέας, του δικτατορικού καθεστώτος της Συρίας και του συστήματος του κοινοτισμού στο Λίβανο, που αναγνωρίζει τα δικαιώματα του ατόμου, στο βαθμό που ανήκει σε μια θρησκευτική κοινότητα. Στη Διασπορά, η κατάσταση των Rum-Orthodox παρουσιάζει μια αμφισημία ανάμεσα στην ένταξη τους όσον αφορά στη γλώσσα και την έμφαση τους στις πολιτιστικές διαφορές, με σκοπό την καλλιέργεια αισθημάτων ανωτερότητας.Η πρώτη μέρα του συνεδρίου ολοκληρώθηκε με την επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο των Φθιωτίδων Θηβών (παλαιοχριστιανικά μνημεία Νέας Αγχιάλου).

Στην πρώτη πρωινή συνεδρία της τρίτης ημέρας του Συνεδρίου, υπό την προεδρία του Καθηγητή Χρυσόστομου Σταμούλη, ομιλητές ήταν οι Δρ. Χρήστος Καρακόλης, π. Νικόλαος Λουδοβίκος, Δρ. Paul Meyendorff.

Ο Δρ. Χρήστος Καρακόλης, Επ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών μίλησε με θέμα «Εκκλησία και Έθνος στην Καινή Διαθήκη: ο σχηματισμός των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων». Στην αρχή της εισήγησής του ο ομιλητής αναφέρθηκε στα χαρακτηριστικά της εθνικής ιουδαϊκής ταυτότητας εντός του πλαισίου του αρχαίου ρωμαϊκού κόσμου. Στη συνέχεια διαπιστώθηκε ότι αυτή ακριβώς η ιουδαϊκή ιδιαιτερότητα δημιουργεί προβλήματα στις νεοπαγείς πρωτοχριστιανικές κοινότητες (λ.χ. η συμμετοχή στα κοινά δείπνα). Στο επόμενο μέρος της εισήγησης εξετάστηκε ο τρόπος με τον οποίο ο Παύλος επιχειρεί να αντιμετωπίσει αυτού του είδους τα προβλήματα. Επίσης επισημάνθηκαν ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά της νέας υπερ-εθνικής ταυτότητας των παύλειων κοινοτήτων σύμφωνα με τη ρητορική του Παύλου. Τέλος επιχειρήθηκε να απομονωθούν κάποια στιγμιότυπα από τη μετεξέλιξη της χριστιανικής ταυτότητας εντός του βυζαντινού κράτους μέχρι και τη σύγχρονη Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ο δεύτερος ομιλητής π Νικόλαος Λουδοβίκος, Καθηγητής Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης, Διδάσκων στο Ορθόδοξο Ινστιτούτο του Cambridge, ανέπτυξε το θέμα «Έθνος και Εθνικισμός στην Πατερική Θεολογία και στη σύγχρονη σκέψη. Δυνατότητες ενός διαλόγου». Ξεκινώντας από μια σύντομη περιγραφή και νοηματική διάκριση των εννοιών έθνους και εθνικισμού, ο ομιλητής επεχείρησε να απαντήσει στο εάν είναι δυνατό στα όρια της ορθόδοξης θεολογίας να διαμορφωθεί μια πρόταση πολιτικής θεολογίας. Με αφετηρία τη διαλεκτική «Ερήμου-Αυτοκρατορίας» (π. Γ. Φλωρόφσκυ), ο ομιλητής παρουσίασε συγκεκριμένα παραδείγματα από την εκκλησιαστική παράδοση (Γρηγόριος ο Θεολόγος, Αυγουστίνος) για να δείξει την ύπαρξη, μιας διαφορετικής από την τρέχουσα, εκκλησιακής κατανόησης του έθνους, στην προοπτική της χριστολογικής, εσχατολογικής μεταμόρφωσης των εθνικών διαιρέσεων και ταυτοτήτων σε χαρίσματα του Πνεύματος. Επίσης έγινε αναφορά σε ποικίλες ερμηνείες και κατανοήσεις του έθνους στο πλαίσιο της δυτικής φιλοσοφικής και πολιτικής σκέψης.

Ο Δρ. Paul Meyendorff, Καθηγητής του Θεολογικού Σεμιναρίου του Αγίου Βλαδίμηρου, Νέα Υόρκη μίλησε με θέμα «Εθνοφυλετισμός, Αυτοκεφαλία και Εθνικές Εκκλησίες: Θεολογική προσέγγιση και εκκλησιολογικές συνέπειες». Επειδή η Εκκλησία είναι ‘εν τω κόσμω αλλά ουκ εκ του κόσμου’, η ταύτιση της Εκκλησίας με το κράτος, ή της Εκκλησίας με μια ιδιαίτερη εθνοτική ή εθνική ταυτότητα, δημιουργεί σοβαρά θεολογικά προβλήματα. Εκτός από τα καθαρά θεολογικά ζητήματα που η κατάσταση αυτή δημιουργεί, παρακωλύει σε μεγάλο βαθμό και τις ιεραποστολικές προσπάθειες της Εκκλησίας. Η Αυτοκεφαλία, όπως γίνεται κατανοητή και εφαρμόζεται σήμερα, έφτασε να σημαίνει την απόλυτη ανεξαρτησία, χρησιμοποιώντας ως μοντέλο τα ευρωπαϊκά κράτη-έθνη του 19^ου αιώνα, επιδεινώνοντας το πρόβλημα του εθνικισμού.

Στη δεύτερη πρωινή συνεδρία υπό την προεδρία του Καθηγητή π. Εμμανουήλ Κλάψη ομιλητές ήταν οι Δρ. Dragica Tadić – Papanikolaou και π. Cyril Hovorun.

Η Dragica Tadić – Papanikolaou, Master Θεολογίας, συνεργάτις του Χριστιανικού Πολιτιστικού Κέντρου Βελιγραδίου ανέπτυξε το θέμα «Η κατασκευή της Εθνικής Ιδέας και Ταυτότητας μέσω των εκκλησιαστικών αφηγήσεων». Στην εισήγησή της η ομιλήτρια αναφέρθηκε σε ορισμένα  παραδείγματα που αφορούν στην οικοδόμηση των βαλκανικών εθνών κατά την διάρκεια των 19^ο και των αρχών του 20^ου αιώνα. Τα παραδείγματα αυτά έδειξαν πως η χρήση των εκκλησιαστικών αφηγήσεων σε ένα γεωγραφικό χώρο δεν έχει ουσιαστικά αλλάξει εδώ και 150 χρόνια. Στο τέλος διερευνήθηκε εάν και κατά πόσο η Εκκλησία και τα μοντέλα της χρησιμοποιούνται για την καλλιέργεια του εθνικού συναισθήματος.

Ο π. Cyril Hovorun, Διευθυντής του Θεολογικού Τμήματος στη Σχολή  Μεταπτυχιακών και Διδακτορικών Σπουδών της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας «Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος», παρουσίασε το θέμα «Εκκλησία και έθνος από τη σκοπιά της μετα-εκκοσμίκευσης». Στα πρόσφατα χρόνια, οι κοινωνιολόγοι, οι πολιτικοί επιστήμονες και οι φιλόσοφοι άρχισαν να συζητούν ένα φαινόμενο το οποίο χαρακτηρίστηκε «μετα-εκκοσμίκευση». Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλές εκδοχές της μετα-εκκοσμίκευσης. Στην παρούσα εισήγηση το βάρος δόθηκε στην μετα-εκκοσμίκευση στο πλαίσιο των μετά-ολοκληρωτικών κοινωνιών. Η τελευταία αυτή εκδοχή χαρακτηρίζει τον δυαλισμό και την ιδεολογικοποίηση της Εκκλησίας. Ωστόσο, υπάρχουν και θετικοί ρόλοι, που η μετα-εκκοσμίκευση διαδραματίζει στις κοινωνίες και τις Εκκλησίες, όπως λ.χ. ότι ωθεί τους Χριστιανούς να πιστεύουν με έλλογο τρόπο.

Στην πρώτη απογευματινή συνεδρία υπο την προεδρία του Καθηγητή Assaad Kattan, ομιλητές ήταν οι π. Γρηγόριος Παπαθωμάς και Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας.

            Ο π. Γρηγόριος Παπαθωμάς, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών και του Θεολογικού Ινστιτούτου Αγίου Σεργίου ανέπτυξε το θέμα «O Εθνοφυλετισμός και [η αποκαλούμενη] Εκκλησιακή ‘Διασπορά’ Εφαρμογή του εθνικού ή γεωγραφικού κριτηρίου». Στην εισήγησή του ο ομιλητής αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην έννοια του Εθνοφυλετισμού, ως πηγή τροφοδοσίας της εκκλησιακής «Διασποράς», ενώ έκανε λόγο για το εκκλησιο-κανονικό περιγεγραμμένο της έννοιας του Αυτοκεφάλου. Επίσης αναφέρθηκε στην αναδρομική κανονική λύση του ζητήματος της «Διασποράς» και στη διπλή σχέση ανάμεσα στο Κράτος-Έθνος (État-Nation) και Έθνος-Κράτος αναφορικά προς την «Διασπορά».

            Ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας, Ακαδημαϊκός, Οικουμενικό Πατριαρχείο, ανέπτυξε το ζήτημα «Πρωτείο και Εθνικισμός». Ο ομιλητής επιχειρώντας να απαντήσει στο ερώτημα για τον τρόπο λειτουργίας του πρωτείου μέσα στο πλαίσιο του εθνικισμού, και τον τρόπο άσκησής του στην προοπτική αυτή περιέγραψε τους βασικές εκκλησιολογικές αρχές κατανόησης του πρωτείου (ευχαριστιακή ταυτότητα Εκκλησίας, συνοδικότητα, κλπ.). Έτσι αναδείχθηκε ο ρόλος (ιστορικά και θεολογικά) του πρωτείου στην προοπτική υπέρβασης κάθε είδους διαιρέσεως μέσα στο σώμα της Εκκλησίας, ενώ παράλληλα σημειώθηκαν οι εκκλησιολογικές εκτροπές που εμφανίζονται στο πλαίσιο της Διασποράς, λόγω της επίκλησης εθνικών και πολιτισμικών κριτηρίων συγκρότησης των τοπικών Εκκλησιών.

            Στην τελευταία συνεδρία της ημέρας υπο την προεδρία του Καθηγητή Πέτρου Βασιλειάδη, ομιλητές ήταν οι Δρ. Davor Džalto και Δρ. Radu Preda.

            Ο Δρ. Davor Džalto, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Niss, ανέπτυξε το θέμα «Εθνικισμός και κρατική Ορθοδοξία». Ο Εθνικισμός, ο εθνοφυλετισμός και ο κρατισμός αποτελούν διαρκείς προκλήσεις τις οποίες η Ορθοδοξία αντιμετωπίζει στις χώρες, όπου είναι η παραδοσιακή και κυρίαρχη πίστη. Υπάρχει μια γενική αντίληψη ότι η εθνική αρχή σε σχέση προς την οργάνωση της Εκκλησίας είναι έγκυρη και μπορεί να νομιμοποιηθεί στο πλαίσιο της ορθόδοξης θεολογίας. Αν και αυτή η αρχή βρίσκεται στον αντίποδα της ορθόδοξης εκκλησιολογίας, συνεχίζει να είναι η δεσπόζουσα έκφραση της Ορθοδοξίας σ’ ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο, όπως επίσης και έξω από τις παραδοσιακά ορθόδοξες χώρες.

            Ο Δρ. Radu Preda, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Babes – Bolyai μίλησε με θέμα «Θρησκευτικός Εθνικισμός, Φονταμενταλισμός και κοινωνικός αναχρονισμός». Ο εισηγητής ασχολήθηκε καταρχάς με τον θρησκευτικό εθνικισμό που, πράγματι, εκπροσωπεί ως τέτοιος την πλέον ανεπτυγμένη μορφή θρησκευτικής εκκοσμίκευσης. Στη συνέχεια έκανε λόγο για την φανέρωση ενός κοινωνικού αναχρονισμού που ήλθε στην επιφάνεια όχι μόνο από τον παλμό της εποχής μας, μιας εποχής όπου χαρακτηρίζεται από την επικοινωνία και την παγκοσμιοποίηση, αλλά επίσης από την αυθεντική παγκοσμιότητα του μηνύματος της Εκκλησίας του Χριστού. Στο τέλος έκανε λόγο για τις ποικίλες προσπάθειες εθνικής «ιδιωτικοποίησης» της πίστης, που δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο παρά τρόπους άρνησής της.

Το πρωί της τελευταίας ημέρας του Συνεδρίου οι σύνεδροι έλαβαν μέρος στην πολυαρχιερατική θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη, που έλαβε χώρα στον ιερό Ναό της Αναλήψεως του Χριστού, στην πόλη του Βόλου. Στην τελευταία συνεδρία υπό την προεδρία της Λέκτωρος Αικατερίνης Τσαλαμπούνη, ομιλητές ήταν οι Δρ. Παντελής Καλαϊτζίδης και Alexander Verkhovsky.

Ο Δρ. Alexander Verkhovsky, (Κέντρο SOVA), ανέπτυξε το θέμα «Πολιτική Ορθοδοξία»: Η συμμετοχή της θρησκείας στη διαδικασία σχηματισμού της ταυτότητας». Ο βασικός στόχος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, που δεν είναι άλλος από το να βλέπει την επιρροή της να αυξάνεται, συνεπάγεται μια βαθμιαία απο-εκκοσμίκευση της κοινωνίας. Αν και η Εκκλησία δεν εμπλέκεται στην πολιτική με τη στενή έννοια του όρου, παραταύτα προσφέρει την δική της πολιτική θεωρία στη χώρα, η οποία διατυπώθηκε σε μια σειρά από κείμενα, με αφετηρία το: ‘Το θεμέλιο της κοινωνικής αντίληψης’. Αυτή η διδασκαλία μπορεί να ιδωθεί ως μια πρωτότυπη και σχετικά καλά ανεπτυγμένη εκδοχή του ρωσικού εθνικισμού. Από τη στιγμή που η διδασκαλία αυτή αναπτύχθηκε εκ των πραγμάτων κάτω από την καθοδήγηση του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου, όταν ήταν ακόμη Μητροπολίτης, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ‘το δόγμα του Κύριλλου’. Οι προτάσεις της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αποσκοπούν στον απο – εκσυγχρονισμό και την απο- εκκοσμίκευση της κοινωνίας, αν και ο βαθμός, στον οποίο οι ιδέες αυτές των ηγετών της Εκκλησίας μπορούν να εφαρμοστούν στην πραγματική ζωή, αποτελεί ένα ζήτημα προς διερεύνηση. Ωστόσο η ίδια Ρωσική Εκκλησία άρχισε να αλλάζει, ως αποτέλεσμα των μεθόδων που χρησιμοποιούνταν για την ανάπτυξη και προβολή του ‘Κυριλλικού δόγματος’. Στην εισήγηση εξετάστηκαν δυο όψεις του φαινομένου: το ακροατήριο στο οποίο στοχεύουν ο Πατριάρχης Κύριλλος και οι υποστηρικτές του, και η γλώσσα που χρησιμοποιούν για να απευθυνθούν προς το ακροατήριο αυτό. Ως ένα προσωρινό συμπέρασμα παρατηρήθηκε ότι η δημόσια δράση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας οδηγεί σε μια βαθμιαία αλλαγή της εικόνας της Ρωσικής Ορθοδοξίας στην ρωσική κοινωνία.

            Ο Δρ. Παντελής Καλαϊτζίδης, Διευθυντής της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών μίλησε με θέμα «Εκκλησιολογία και Παγκοσμιοποίηση: Σε αναζήτηση εκκλησιολογικού «παραδείγματος» στην εποχή της παγκοσμιοποίησης (σε συνέχεια των προηγούμενων «παραδειγμάτων»: τοπικό, αυτοκρατορικό εθνικό)». Αφετηρία της εισήγησής του ήταν η θέση του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν που διακρίνει τρεις τύπους εκκλησιολογικών ‘παραδειγμάτων’ και σχέσεων των εκκλησιών μεταξύ τους, τρία ‘επίπεδα’ κανονικής παράδοσης στην ιστορική πορεία της Εκκλησίας: το τοπικό, το αυτοκρατορικό και το εθνικό. Τους τύπους αυτούς ο π. Σμέμαν συσχετίζει προς συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους με τα αντίστοιχά τους πολιτισμικά και πολιτικά μορφώματα, καθώς και με παραδείγματα σχέσεων κράτους-Εκκλησίας. Έτσι ο τύπος του τοπικού εκκλησιολογικού ‘παραδείγματος’ σχετίζεται με την προ-κωνσταντίνεια περίοδο των ανά την οικουμένη εγκατεσπαρμένων πρωτοχριστιανικών κοινοτήτων, ο τύπος του αυτοκρατορικού εκκλησιολογικού ‘παραδείγματος’ με τη Ρωμαϊκή/Βυζαντινή Αυτοκρατορία, και ο τύπος του εθνικού εκκλησιολογικού ‘παραδείγματος’ με την εμφάνιση του εθνικισμού την εποχή του Διαφωτισμού και τη δημιουργία εθνικών κρατών. Μετά από μια σύντομη θεολογική προβληματική γύρω από τη σχέση τοπικής και κατά την οικουμένη Εκκλησίας και τη σχέση του Ενός με τα πολλά, ο προβληματισμός του ομιλητή επικεντρώθηκε στο ερώτημα ποιο είναι το εκκλησιολογικό ‘παράδειγμα’, με το οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία θα πορευθεί την εποχή της παγκοσμιοποίησης, όπου υπερβαίνονται ταχύτατα τα εθνικά σύνορα και ρευστοποιούνται πολύ συχνά τα γεωγραφικά όρια.

Στο τέλος κάθε συνεδρίας δόθηκε επαρκής χρόνος για πολύ ενδιαφέρουσα και ζωντανή συζήτηση μεταξύ των συνέδρων.

Μπεντ: "Η πίστη μου με κράτησε όρθιο"

Ο Ντάρεν Μπεντ αποκλείστηκε από το EURO 2012 εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού και δήλωσε πως η πίστη του τον βοήθησε να το ξεπεράσει

Τον  

Φεβρουάριο που μας πέρασε ο Ντάρν Μπεντ υπέστη ρήξη συνδέσμων και τέθηκε νοκ άουτ τόσο από το πρωτάθλημα, όσο και από το EURO 2012.

Πολλοί ποδοσφαιριστές θα είχαν λυγίσει από το γεγονός, όμως ο έμπειρος φορ λόγω της πίστης του στάθηκε εκ νέου όρθιος.

"Η γιαγιά μου με "έβαλε" στο τρυπάκι της πίστης, αφού κάθε Κυριακή με έπαιρνε μαζί της στην εκκλησία. Διαβάζω την Βίβλο κάθε μέρα πριν σηκωθώ από το κρεββάτι. Πρέπει να πιστεύεις σε κάτι", είπε αρχικά και συνέχισε:

"Όπου πάω έχω μαζί μου την Βίβλο και τη διαβάζω κάθε μέρα. Πέρασα δύσκολες στιγμές με την Βίλα και στην Τότεναμ, ενώ έχασα το EURO. Όμως η πίστη μου μου λέει πως τα καλά πράγματα θα έρθουν σε αυτούς που έχουν υπομονή και πίστη".

Τέλος για το αν οι συμπαίκτες του τον κριτικάρουν, τόνισε: "Δεν έχω τέτοια προβλήματα. Οι συμπαίκτες μου έχουν αποδεχθεί το γεγονός της πίστης μου. Βλέπω ποδοσφαιριστές με τατουάζ θρησκευτικού περιεχομένου, κάτι που το βρίσκω κοινότυπο, η πίστη όμως είναι μέσα μας"

χαϊκού τελικό(1).asf- Εργασία -4o Γυμνασίου Χίου,(Πιλοτικό))

Κωνσταντίνος Κουγιουμτζής: Τζάμπα...

     Δεν έχω ακούσει ποτέ πιο κενό πολιτικό λόγο από αυτόν που ακούμε και διαβάζουμε τον τελευταίο καιρό… Δεν μου είναι καθόλου παράξενο που δεν μπόρεσαν να τα βρουν οι πολιτικοί μετά από τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Μα πως θα μπορούσαν άλλωστε… Από τη στιγμή που δεν έχει ΚΑΝΕΝΑΣ ένα σχέδιο, μια πολιτική για κανένα ζήτημα που αφορά τη χώρα… Έχουν χωρίσει κατά το πώς φυσά ο άνεμος τις θέσεις τους σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς λες και είναι πρόβλημα το πως θα ονομάσουμε μια πολιτική που δεν έχει σε καμιά περίπτωση σαν στόχο να δημιουργήσει... ΚΟΙΝΩΝΙΑ… ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ. Ένα τρόπο δηλαδή που οι άνθρωποι θα μπορούν να δημιουργούν και να ζούνε ως ένα σώμα που το κάθε μέλος είναι απαραίτητο για την υγεία και την προκοπή ολόκληρου του σώματος. Η αυτοαπασχόληση και η ιδιωτεία του ανθρώπου είναι προϊόν της πολιτικής που ασκήθηκε από όλα τα πολιτικά ρεύματα και τώρα θερίζουμε τους καρπούς αυτής ακριβώς της πολιτικής… Και είναι φυσικό οι διάφορες κυβερνήσεις (υπηρέτες των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων) να επιλέξουν αυτή την πολιτική που σπάει τη συνοχή της κοινότητας, που απομονώνει τον άνθρωπο και τον κάνει ΑΣΧΕΤΟ (χωρίς την ικανότητα να δημιουργεί σχέσεις). Με τον τρόπο αυτό μπορούν πολύ εύκολα να ελέγξουν τα «θέλω» του ανθρώπου, να πουλήσουν και να αγοράσουν για ένα ξεροκόμματο… Να φοβίσουν, να πανικοβάλουν, να εκβιάσουν. Ο άνθρωπος που δεν έχει μάθει να δημιουργεί σχέσεις, σε μια δύσκολη στιγμή δεν έχει που να γύρει το κεφάλι, να αντλήσει κουράγιο… Ελπίδα. Τόσα χρόνια προβάλουν ως ιδανικό τρόπο ζωής, ως πρότυπο τη ζωή των δήθεν σταρ… Σταρ κάθε λογής… Ατάλαντοι τραγουδιστές, μοντέλα του ενός μήνα και ανεπάγγελτοι πλούσιοι που τρώνε τα χρήματα των μπαμπάδων τους (τα οποία τις περισσότερες φορές αποκτήθηκαν με ύποπτες ή παράνομες συναλλαγές και μάλιστα με την κάλυψη του κάθε πολιτικού κατεστημένου) ήταν τα πρότυπα της κοινωνίας. Όνειρο κάθε φουκαρά Έλληνα ήταν να αποκτήσει ένα εξοχικό σε ένα κοσμοπολίτικο νησί, να κάνει 3ήμερες αποδράσεις με κάθε ευκαιρία, ενώ στην κατοχή του έπρεπε να έχει ένα τηλέφωνο, που το λιγότερο που κάνει είναι ο καφές, ένα αυτοκίνητο (τζιπ κατά προτίμηση) και να είναι πάντοτε ντυμένος με την τελευταία λέξη της μόδας… Και όλα αυτά με δανεικά χρήματα…. Ή ακόμη χειροτέρα χωρίς χρήματα… Τα σχολεία έχασαν το στόχο τους που είναι να μορφώσουν ελεύθερα τον άνθρωπο, να του μάθουν να σκέφτεται και να του δώσουν τα εφόδια να δημιουργεί συνεργασίες, κοινότητες. Έγιναν ένας στίβος μάχης για υποψήφιους φοιτητές... Η Εκκλησία, ενώ η ίδια πρέπει να είναι καταφύγιο, νοσοκομείο ψυχών, μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους (όπως αυτή που ο ίδιος ο Χριστός άνοιξε την ώρα του πόνου επάνω στο σταυρό), εξαντλήθηκε στην ηθικολογία, σε ένα λόγο δημιουργίας ενοχών και αντί να χαρίσει την ελπίδα , την παρηγοριά, ύψωσε πρώτη το δάχτυλο για να δείξει επικριτικά το κάθε λάθος κάθε αστοχία. Αποτέλεσμα είναι να κριθεί και αυτή με την ηθική και με τα μέτρα που η ιδία έθεσε. Ο Θεός χάρισε στο κόσμο άγιες μορφές, ψυχούλες πραγματικές που φανέρωναν το αληθινό πρόσωπο ενός ανθρώπου που είναι φορέας της χάριτος του Θεού και εμείς χωρίς ίχνος διάκρισης αναλωθήκαμε να ερμηνεύουμε αποσπάσματα από τους λόγους τους (χωρίς καν να προσπαθούμε να καταλάβουμε αυτό που ο κάθε άγιος γέροντας θέλει να φανερώσει στον κόσμο) με τον τρόπο που εμείς καταλαβαίναμε αυτούς τους λόγους ή με το πώς θα θέλαμε εμείς να είναι, σύμφωνα με τη γνώμη μας ή ακόμη και με την ηθική μας. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να περιμένουμε από ανίκανους και ατάλαντους πολιτικούς να δώσουνε μια λύση για τη δική μας ζωή…. «Ανάπτυξη» αυτή είναι τελευταία η λέξη της μόδας… Μα τι θα πει άραγε ανάπτυξη; Αν πράγματι είναι η δυνατότητα που θα έχει ο κάθε άνθρωπος να δημιουργήσει, να ονειρευτεί και να παλέψει για τα όνειρα αυτά, να αγαπήσει, να ερωτευτεί , να κάνει παιδιά που θα έχουν δικαίωμα στην τροφή, στη στέγη, στη μόρφωση, τότε ναι… μάλιστα!!! Αλλά από όλα αυτά που ακούω μάλλον «ανάπτυξη» είναι να έρθουν οι μεγάλες εταιρίες και να εκμεταλλευτούν τους εξαθλιωμένους πλέον ανθρώπους ως φθηνό εργατικό δυναμικό. Η ανάπτυξη δεν θα είναι για την κοινότητα αλλά για τις πολυεθνικές και εμείς θα πρέπει να πούμε και «ευχαριστώ» μάλιστα, που απλά θα μας δώσουν ένα κομμάτι ψωμί, αφού η κρίση που αυτοί δημιούργησαν (και εμείς φάγαμε το δόλωμα) θα μας έχει στερήσει και αυτό ακόμη… Η γιαγιά μου έλεγε: «οι πολλές βέργες δε λυγάνε…». Το άνοιγμα της ζωής μας… Η κοινωνία των προσώπων, οι σχέσεις… Αυτή είναι η μονή λύση… Όσο ο άνθρωπος είναι αυτοαπασχολούμενος, τόσο χειροτέρα θα είναι τα πράγματα για όλους… Και οι σχέσεις είναι ΤΖΑΜΠΑ!!!!!

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟ ΝΑΟ ΧΙΟΥ.wmv-Εργασία στο μάθημα των Θρησκευτικών -4o Γυμνασίου Χίου,(Πιλοτικό))

ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΕΤΣΑΙΝΑ.wmv-Εργασία στο μάθημα των Θρησκευτικών -4o Γυμνασίου Χίου,(Πιλοτικό))

Ελληνική Δημοκρατία 4o Γυμνάσιο Χίου 
Καθηγητής: κ. Καρατζάς Κωνσταντίνος
Ομαδική Εργασία στο μάθημα των Θρησκευτικών 
Τάξη: Γ΄ Τμήμα : 1 Ημερομηνία:


Θέμα: Ο Ιερός Ναός της Ζωοδόχου Πηγής Λέτσαινας.



Ομάδα Α΄:



Θέμα: Σύντομη αναδρομή στην ιστορία του Ναού.

- που βρίσκεται (panoramio).

- που είναι αφιερωμένος.

- πότε γιορτάζει.

- πότε χτίστηκε.

- σε ποιους ανήκε.

- που οφείλει την ονομασία του.

- παρεκκλήσια.

- ανακαινίσεις – επεκτάσεις.

- παλιές και σημερινές φωτογραφίες.

- σημερινός ιερέας, ψάλτες, επίτροποι.



Ομάδα Β΄:



Θέμα: Εσωτερικοί χώροι ναού



- φωτογράφησή τους.

- λείψανα αγίων.

- σημαντικές εικόνες.

- κλίτη ναού, ιερό, τέμπλο κλπ.



Ομάδα Γ΄:



Θέμα: Εξωτερικοί χώροι ναού



- φωτογράφησή τους.

- τάφος Μητροπολίτη Χίου Ιερωνύμου Γοργία + βιογραφικό του.

- καμπαναριό.

- μαρμάρινες επιγραφές.

- ενοριακή αίθουσα.

- νεκροταφείο.

- απομεινάρια κελιών μοναχών.













Ομάδα Δ΄:



Θέμα: Τοιχογραφίες κεντρικού κλίτους ναού που αφορούν την ζωή του Χριστού.



- φωτογράφηση τους.

- πότε φιλοτεχνήθηκαν, από ποιον και γιατί.

- ποιοι οι δωρητές.

- δημιουργία σχετικού powerpoint.



Ομάδα Ε΄:



Θέμα: Θαύματα της Ζωοδόχου Πηγής.

- φωτογράφιση εικόνων Ζωοδόχου Πηγής

- ερωτήσεις προς τον ιερέα