Kατερίνα Τσιλιλή: Μέρες Διττές

Από το βιβλίο της συναδέλφου Κατερίνας Τσιλιλή* που  θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Manifesto: 

   ...κουτοί

Πάντα προσπαθούν οι άνθρωποι να μιλήσουν για τη αγάπη

…να γράψουν για την αγάπη

... κουτοί που είναι

 ...πως να χωρέσει μια καρδιά μέσα σε μια πρόταση....

πως να πεις το σ αγαπώ με λέξεις

...και ας είναι πλεγμένες τόσο όμορφα μεταξύ τους σαν μαγιάτικο στεφάνι με όλα τα λουλούδια του αγρού

... κουτοί που είναι οι άνθρωποι....

η αγάπη είναι ο ίδιος ο θεός είναι το μεγαλείο του, είναι ο τρόπος του θεού να μας πει: δείτε σας έφτιαξα αγαπήστε με και αγαπηθείτε όχι με λέξεις με έργα

...και οι άνθρωποι

... συνεχίζουν να προσπαθούν να τη βρουν ενώ είναι πάντα δίπλα τους , πάντα μπροστά τους.

... κουτοί που είναι.

* Η Κατερίνα Τσιλιλή γεννήθηκε στο Φωτεινό Τρικάλων (Τσιούκα). Εκεί, ανάμεσα στις πέτρες και στο φως έμαθε να σκαλίζει γράμματα και να φτιάχνει λέξεις στο χαρτί. Συνέχισε στο Γυμνάσιο Δεσκάτης κι από εκεί Λύκειο στη Λάρισα. Συνέχισε να βάζει ψιμίδια στο λευκό κι έφτασε στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει το Φως. Στη θεολογική σχολή προσπάθησε να βάλει σε τάξη πέτρες, γράμματα και λέξεις από τη ζωή της και να τα χωρέσει όλα μέσα στο σύμπαν της. Συνεχίζει να μαζεύει εικόνες και βότσαλα στα ακρονήσια που δουλεύει ως καθηγήτρια και να τα κάνει στίχους, ποιήματα, έννοιες, ζωή.
Έργα της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά αλλά και σε blogs. Διατηρεί κι η ίδια προσωπικό blog για την ψυχική ανάπαυσή της αλλά και την εγρήγορση των μαθητών της. Τις λέξεις, πέτρες, εμπειρίες, κύματα που μάζεψε μέχρι τώρα, για να φωτίσει έναν άλλον κόσμο, εκδίδει σήμερα στη συλλογή της Μέρες Διττές.
Μέρες ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, μέρες ανάμεσα στη βουή του κόσμου και στην ησυχία της μοναξιάς. Μέρες που κόβουν μυαλά και μέρες που στρογγυλεύουν σε χάδια. Μέρες που ματώνουν και μέρες που γλυκαίνουν. Τα μάτια, την καρδιά…