Ποιοί, κατά τη γνώμη σας, είναι οι λόγοι της πρόσφατης εμφάνισης άρθρων σε εφημερίδα σχετικά με την παρουσία κομμουνιστών ιερέων στην εκκλησία;
Για να μπορέσει κανείς να καταλάβει τα κίνητρα αυτών των κειμένων για τους κομμουνιστές ιερείς, θα πρέπει να αναλύσει το Μακαρθικό φαινόμενο συνολικά. Κάθε άρχουσα τάξη διαθέτει αμυντικά συστήματα, μερικά επίσημα και άλλα ανεπίσημα. Στην περίπτωση μιας αντιλαϊκής και μειοψηφικής άρχουσας τάξης, μια πολύ συνηθισμένη μέθοδος είναι η προσπάθεια δυσφήμισης των αντιπάλων της στα μάτια της κοινής γνώμης. Η κοινή γνώμη επηρεάζεται πιο εύκολα από «κοσμητικά» επίθετα παρά από φιλοσοφικές συζητήσεις.
Για να καταρρίψεις μια άποψη αρκεί απλώς να της κολλήσεις το επίθετο «σάπια». Για να διώξεις και να πετροβολήσεις έναν σκύλο, παρόλο που μπορεί να μην έχει κάνει τίποτα, αρκεί να φωνάξεις πως είναι «λυσσασμένος».
Στους πρώτους αιώνες της εποχής μας το να αποκαλέσεις κάποιον «χριστιανό» σήμαινε πως τον έθετες εκτός νόμου. Οι εχθροί της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ονοματίζονταν «βάρβαροι» ώστε να δικαιολογηθούν οι διωγμοί εναντίον τους. Πριν από τη Γαλλική επανάσταση, οι φιλελεύθεροι, οι οπαδοί του διαφωτισμού, οι δημοκράτες, οι πληβείοι κλπ., καταδιώκονταν. Σήμερα, ο καλυτερος τρόπος να εξαπολύσεις διωγμούς ενάντια στα στοιχεία που θεωρούνται επικίνδυνα από την άρχουσα τάξη, είναι να τα ονοματίσεις «κομμουνιστές».
Η Κολομβιανή άρχουσα τάξη θεωρεί την εκκλησία και το στρατό σαν βασικά στηρίγματά της και είναι φυσικό όταν εμφανίζονται αντικομφορμιστές ιερείς ή στρατιωτικοί, η τάξη αυτή να αισθανέται πως η εσωτερική δομή της αρχίζει να κλονίζεται. Γι’ αυτό, οι αντικομφορμιστές ιερείς και στρατιωτικοί αποτελούν μια πολύ πιο επικίνδυνη απειλή για το σύστημα απ’ ότι τα οργανωμένα μέλη ενός κομμουνστικού κόμματος. Και συνεπώς, αυτός είναι ο λόγος που η άρχουσα τάξη πασχίζει να τους δυσφημίσει, αποκαλώντας τους κομμουνιστές. Ο τύπος, υπηρέτης αυτής της τάξης, δεν μπορεί να ακολουθήσει διαφορετική πολιτική.
Απόσπασμα μιας συνέντευξης που έδωσε ο Camilo Torres στο περιοδικό La Hora, της Γουατεμάλα, το Μάη του 1965.
Από το βιβλίο «αριστερά και θρησκεία η θεολογία της απελευθέρωσης», σελ 142-143.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου