Αἴτημα πνευματικῆς καταδίκης τοῦ φαινομένου τοῦ ᾿Εθνοφυλετισμοῦ-Νεοναζισμοῦ/Νεοφασισμοῦ-Νεοπαγανισμοῦ

ΚΙΝΗΜΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

᾿Αθήνα 4 Σεπτεμβρίου 2012

Πρὸς τὸν Μακαριώτατο ᾿Αρχιεπίσκοπο ᾿Αθηνῶν

καὶ πάσης ῾Ελλάδος κ. ῾Ιερώνυμο

Πρόεδρο τῆς Διαρκοῦς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος

Θέμα: Αἴτημα πνευματικῆς καταδίκης τοῦ φαινομένου τοῦ ᾿Εθνοφυλετισμοῦ-Νεοναζισμοῦ/Νεοφασισμοῦ-Νεοπαγανισμοῦ καὶ τῶν συνακόλουθων ἐκδηλώσεων μίσους, διχασμοῦ καὶ προσβολῆς τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου

Μακαριώτατε,

Μὲ μεγάλη χαρὰ διαβάσαμε τὴ δήλωσή σας ὅτι «ὁ Χριστὸς δὲν εἶπε πώς, ἂν κάποιος εἶναι ἔγχρωμος ἢ μουσουλμάνος, νὰ τὸν διώξεις» (ἐφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 14.5.2012), ἀπαντώντας στοὺς ἰσχυρισμοὺς στελεχῶν τῆς ΧΡΥΣΗΣ ΑΥ- ΓΗΣ ὅτι δῆθεν ἡ ἐπίσημη ᾿Εκκλησία «ἂν ἐνημέρωνε τὸν κόσμο ὅτι ἡ βοήθεια ποὺ δίνουν στὶς ἐνορίες γιὰ τὰ συσσίτια πηγαίνει κυρίως σὲ μετανάστες, θὰ ἔπαυαν νὰ δίνουν στὴν ᾿Εκκλησία ὁποιαδήποτε βοήθεια».

Τὰ ὅσα διακηρύξατε, εἶναι ἀπόρροια τοῦ μηνύματος τοῦ Εὐαγγελίου ὅτι ὁ κάθε ἄνθρωπος, ἀνεξάρτητα ἀπὸ φυλή, ἐθνικότητα ἢ δοξασία, εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, μὲ ἀποτέλεσμα, κάθε μορφῆς κοινωνικὴ ἢ ἄλλη διάκριση νὰ ἔρχεται σὲ εὐθεῖα ἀντίθεση μὲ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία. Πῶς, ἄλλωστε, θὰ μποροῦσε ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστὸς νὰ διώξει τοὺς ξένους, ὅταν στὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κρίσης δήλωνε εὐθέως ὅτι ἡ φιλοξενία εἶναι κριτήριο γιὰ τὴ σωτηρία μας καὶ ὅτι ᾿Εκεῖνος βρίσκεται στὸ πρόσωπο τοῦ κάθε «ξένου»; ῍Η ὅταν, σὰν ἀπόηχος τῆς βιβλικῆς περικοπῆς, ἔρχεται ὁ ῾Ιερὸς ῾Υμνογράφος νὰ βάλει στὸ στόμα τοῦ ᾿Ιωσὴφ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας τὸ «Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον»;

Τὰ παραπάνω, αὐτονόητα μέχρι προχθὲς στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία, ἔρχονται νὰ ἀμφισβητηθοῦν ἀνοιχτὰ τὰ τελευταῖα χρόνια ἀπὸ ἕνα τμῆμα της. ῾Η τάση αὐτὴ ἀποκτᾶ κεντρικὴ πολιτικὴ ἔκφραση μὲ τὴν ἐκλογικὴ ἄνοδο τῆς ΧΡΥΣΗΣ ΑΥ- ΓΗΣ στὶς ᾿Εκλογὲς τῆς 6ης Μαΐου καὶ τῆς 17ης ᾿Ιουνίου. ῾Η ὀργάνωση αὐτὴ μέσα ἀπὸ τὸ ὁμώνυμο ἔντυπό της, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ εἶχε ἀνοικτὰ ἐξυμνήσει τὸ Χίτλερ καὶ τὸν ᾿Εθνικοσοσιαλισμό, καθὼς καὶ τὸν Νεοπαγανισμό. Πιὸ πρόσφατα, περιορίζεται νὰ ἐπικαλεῖται τὴν ἐθνικιστικὴ ἰδεολογία, ἐνῶ ἐμφανίζεται νὰ ἀποδέχεται καὶ τὴν ᾿Ορθοδοξία. Στὴν πράξη ὅμως, ἐκτιμοῦμε ὅτι οὐδέποτε ἀποκήρυξε κατὰ τρόπο κατηγορηματικὸ καὶ εἰλικρινῆ τὶς παλαιότερες ἀναφορὲς στὸν Ναζισμὸ καὶ στὸν Νεοπαγανισμό, τὸν ὁποῖον ἀνοικτὰ ἀσπάζονται στελέχη της.

῎Αλλωστε, ἡ ἐπίσημα ἐκφρασμένη καὶ ἀπὸ τὸ βῆμα τῆς Βουλῆς ἄποψη, ὅτι κατηγορίες συνανθρώπων μας μποροῦν νὰ χαρακτηρίζονται «σκουπίδια» καὶ κατ᾿ ἐπέκταση «γιὰ πέταμα», ἤτοι β’ κατηγορίας, ἀποτελεῖ βασικὸ χαρακτηριστικὸ τῆς ναζιστικῆς ἰδεολογίας καὶ τῶν πάσης φύσεως λοιπῶν ρατσιστικῶν δοξασιῶν. ῾Η διατύπωση αὐτὴ δὲν εἶναι ἁπλὰ μιὰ «βαρειὰ κουβέντα», ἀλλὰ ἀποτελεῖ μεγάλη ἀσέβεια πρὸς τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, ποὺ χωρὶς ἐξαιρέσεις καὶ διακρίσεις, εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Σημειώνουμε τὸ γεγονὸς ὅτι ἤδη, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς μετανάστες, ἡ λογικὴ τοῦ μίσους πλήττει καὶ ἄλλες κατηγορίες συνανθρώπων καὶ συμπολιτῶν μας.

Τὸ εὐρύτερο αὐτὸ ρεῦμα τοῦ σύγχρονου ἐθνοφυλετισμοῦ δὲν γεννήθηκε τυχαῖα. Δυστυχῶς, τὸν 20ό αἰώνα, ἡ ἐκκοσμίκευση καὶ ὁ κρατισμὸς καλλιέργησαν ἰδεολογικὰ τὴν ἀντιστροφὴ τῶν ἀξιῶν καὶ μετέτρεψαν τὴν ᾿Ορθοδοξία σὲ «ἐθνικὴ θρησκεία», ὑποχείριο τῆς ἑκάστοτε ἐθνικῆς ἰδεολογίας. ᾿Απὸ τὴν ἀρχή, ὁ ἀείμνηστος ἱδρυτὴς τοῦ Κινήματός μας Νίκος Ψαρουδάκης εἶχε ἐπισημάνει τὰ ἄτοπα αὐτῆς τῆς μορφῆς τοῦ ἐθνικισμοῦ· «῾Ο ᾿Εθνικισμὸς ἐμπνέεται ἀπὸ τὸ διάβολο ποὺ θέλει τὰ ἔθνη χωρισμένα καὶ ἐχθρικὰ μεταξύ τους, γιὰ νὰ τὰ πετσοκόβει κάθε τόσο μὲ τὸν πόλεμο...». («῾Η ἐπανάσταση τῆς ἀγάπης», σελ. 191) καὶ «᾿Εθνικισμὸς σημαίνει θεοποίηση τῆς πατρίδας καὶ τοῦ κράτους... Μὲ τὸν ἐθνικισμὸ ἡ πατρίδα γίνεται σκοπός, ἀντικείμενο λατρείας, παίρνοντας τὴ θέση τοῦ Θεοῦ. Οἱ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ ξέρουν πὼς ὁ ἐθνικισμὸς εἶναι ἐπικίνδυνη μορφὴ εἰδωλολατρίας, ὄργανο τοῦ διαβόλου καὶ ἄρνηση τῆς φιλοπατρίας τῶν ἄλλων» («῾Η Χριστιανικὴ ᾿Επανάσταση», σσ. 144-150).

῾Η ἀντιστροφὴ αὐτὴ τῶν ἀξιῶν μὲ τὸν καιρὸ ρίζωσε σὲ μεγάλο μέρος τοῦ κόσμου τῆς ᾿Εκκλησίας, ὥστε νὰ μὴ μποροῦν νὰ προβληθοῦν ἐπαρκεῖς ἀντιστάσεις σὲ ἀντιλήψεις καὶ ἰδεολογίες, πού, ὅσο καὶ ἂν φαινομενικὰ ὅτι δέχονται τὴν ᾿Ορθοδοξία, εἶναι στὴ βάση τους βαθιὰ ἀντιχριστιανικές. Κατὰ τρόπο ἐντελῶς παράλογο, ἡ ἐπίκληση τοῦ ᾿Εθνικισμοῦ ἔχει γίνει τὸ κλειδὶ γιὰ τὴ διεισδυτικότητα στὸν κόσμο τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν πλέον ἀντιχριστιανικῶν ἀντιλήψεων, ποὺ ὁδηγοῦν στὸν κοινωνικὸ δαρβινισμό, τὴν κοινωνικὴ βία καὶ τὶς διακρίσεις εἰς βάρος τῶν συνανθρώπων μας· ᾿Ενῶ καλλιεργοῦνται ὡς δῆθεν πατριωτικὲς καὶ «χριστιανικές», στὴν πραγματικότητα ὑπονομεύουν τὴν πίστη τῶν ᾿Ορθοδόξων καὶ δηλητηριάζουν τὸ φρόνημά τους σιγά-σιγά, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ μιθριδατισμοῦ. Μὲ βάση αὐτές, ἡ «᾿Ορθοδοξία», καὶ ὅταν γίνεται τυπικὰ ἀποδεκτή, γίνεται ὀργανικὸ τμῆμα ἑνὸς κηρύγματος μίσους καὶ διχασμοῦ, ποὺ καμμία σχέση δὲν ἔχει μὲ τὴ θρησκεία τῆς ἀγάπης.

Στὸ πλαίσιο τοῦ παραπάνω ρεύματος ἐντάσσεται ἡ τάση —στὰ ἴχνη των «Γερμανῶν Χριστιανῶν» τῆς ναζιστικῆς Γερμανίας κατὰ τὸν Μεσοπόλεμο— γιὰ τὴ «διόρθωση» ἐπὶ τὸ «ἑλληνικότερον» τῆς χριστιανικῆς πίστης, μὲ ἐπίκεντρο τὶς ἐπιθέσεις ἐναντίον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἡ ὁποία θεωρεῖται τμῆμα τῆς ἰουδαϊκῆς μυθολογίας, ποὺ πρέπει νὰ καταργηθεῖ. Αὐτὸ εἶναι τὸ πρῶτο βῆμα στὸν ὁδικὸ χάρτη γιὰ τὴν πλήρη ἀποδόμηση τῆς πίστης τοῦ λαοῦ μας· Μιὰ μόνο κατ᾿ ὄνομα «᾿Ορθοδοξία», προσχηματικὴ καὶ ἀδειανὴ ἀπὸ κάθε περιεχόμενο, θεραπαινίδα τῆς ἐθνικιστικῆς ἰδεολογίας, ἐνταγμένη στὴν οὐσιωδῶς ἀντιχριστιανικὴ καὶ ἀντι-ορθόδοξη λογικὴ τῆς «Σταυροφορίας», τὴν ὁποία ἐπιχειρεῖ νὰ προβάλει ὡς σημαία της ἡ εὐρωπαϊκὴ ᾿Ακροδεξιά.

῍Αν κάποιοι τηροῦν τὰ προσχήματα, τὸ κάνουν ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο γιὰ λόγους τακτικῆς, κρίνοντας ὅτι δὲν εἶναι ἀκόμα ὥριμες οἱ συνθῆκες γιὰ τὸ τελικὸ στάδιο τῆς ἀνοιχτῆς ἀποστασίας, ποὺ εἶναι ὁ Νεοπαγανισμὸς στὶς διάφορες μορφές του. ᾿Επικαλούμαστε σχετικὸ ἀπόσπασμα τῆς προκήρυξης τοῦ 1942, τῆς γερμανικῆς χριστιανικῆς ἀντιναζιστικῆς ὀργάνωσης «Λευκό Ρόδο»· «Κάθε λέξη ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Χίτλερ εἶναι ἕνα ψέμα. ῞Οταν μιλᾶ γιὰ εἰρήνη, ἐννοεῖ τὸν πόλεμο καὶ ὅταν κατὰ τρόπο βλάσφημο χρησιμοποιεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Παντοδύναμου, ἐννοεῖ τὴ δύναμη τοῦ κακοῦ, τὸν ἐκπεσόντα ἄγγελο, τὸ Σατανᾶ». Στὴν ἀντιστασιακὴ ὀργάνωση καὶ στὴ σύνταξη τῆς ἀνωτέρω καὶ ἄλλων παρόμοιων προκηρύξεων περιλαμβανόταν καὶ ὁ ἅγιος ᾿Αλεξάντερ Σμορέλ, ποὺ ἦταν Χριστιανὸς ᾿Ορθόδοξος καὶ ἀποκεφαλίστηκε τὸ 1943, μαζὶ μὲ τοὺς ὑπόλοιπους πρωτεργάτες, χριστιανοὺς ἀντιναζιστὲς νέους, ἀπὸ τὸ ναζιστικὸ καθεστώς. ῎Ηδη ἀπὸ τὸ Φεβρουάριο τοῦ 2012, ἔχει ἀνακηρυχθεῖ νεομάρτυς καὶ ὁμολογητὴς ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία τῆς Ρωσίας, διότι ἐκτιμήθηκε ὅτι ὁ ἀντιστασιακός του ἀγώνας δὲν ἦταν ἁπλῶς πολιτικὴ στράτευση, ἀλλὰ ὁμολογία πίστεως κατὰ τῆς θεομάχου καὶ ἀντιχριστιανικῆς πολιτικῆς τοῦ ναζιστικοῦ καθεστῶτος.

῎Ηδη, μὲ τὴν ἐπερχόμενη ἐκκοσμίκευση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, οἱ μάσκες πέφτουν σταδιακὰ καὶ γίνεται φανερὴ ἡ ἐκδοχὴ αὐτὴ τῆς ἀποστασίας· Εἴτε υἱοθετεῖται ἀνοιχτὰ ὁ Νεοπαγανισμός, ὡς πιὸ «ταιριαστὸς» μὲ τὴν «ἑλληνικότητα» ἀπὸ τὸ Χριστιανισμό, εἴτε ὁ τελευταῖος γίνεται σεβαστός κατ᾿ ὄνομα, πλὴν ὅμως ἀγνώριστος ἀπὸ τὶς αὐθαίρετες ἐπεμβάσεις, ἀλλοιώσεις καὶ κακοδοξίες. ῎Αλλωστε, ἡ ἐκδοχὴ τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ ἡ ὁποία προβάλλεται, εἶναι βαρβαρική, μονομερής καὶ κατ᾿ ἐπίφασιν ἑλληνική, στὴν πραγματικότητα ἀντιδάνειο καὶ κακοφτιαγμένη προσαρμογὴ ξένων ἰδεολογιῶν.

Τὸ Κίνημα τῆς Χ.Δ., ἐδῶ καὶ μιὰ δεκαετία, ἔχει καταγγείλει ὡς ἀντιχριστιανικὲς καὶ φασιστικὲς τὶς ἀντιλήψεις ποὺ ἀποδομοῦν τὴν ᾿Ορθόδοξη πίστη καὶ λειτουργικὴ ζωὴ στὸ ὄνομα τοῦ ἐθνικισμοῦ (ἰδίως πρόταση γιὰ ἀποβολὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης). Σχετικὸ δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδας μας, στὶς 13.6.2002, μᾶς στοίχισε καὶ μακροχρόνιες δικαστικὲς διαμάχες στὰ πολιτικὰ Δικαστήρια, μὲ τὴν ἀπειλὴ ἐξοντωτικῶν χρηματικῶν ἀποζημιώσεων εἰς βάρος τοῦ Κινήματος καὶ τῶν στελεχῶν του ὕστερα ἀπὸ ἀγωγὴ τοῦ ἰδιοκτήτη τοῦ περιοδικοῦ «Δαυλός». Τελικά, δικαιωθήκαμε δικαστικῶς τρεῖς φορές· ὁριστικὰ ἀπὸ τὸ Πολυμελὲς Πρωτοδικεῖο ᾿Αθηνῶν, τελεσίδικα ἀπὸ τὸ ᾿Εφετεῖο ᾿Αθηνῶν καὶ ἀμετάκλητα ἀπὸ τὸν ῎Αρειο Πάγο.

῎Αλλωστε, ὁ ῾Ελληνισμὸς μεγαλούργησε χάρη στὴ δυνατότητά του νὰ συμβιώνει μὲ ἄλλους λαοὺς καὶ πολιτισμούς, νὰ προσλαμβάνει ἀπὸ παντοῦ στοιχεῖα καὶ στὴ συνέχεια, νὰ τοὺς δίνει τὸ δικό του περιεχόμενο. ᾿Απὸ τὰ χρόνια τοῦ Μεγάλου ᾿Αλεξάνδρου καὶ μετά, ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς ἀπέκτησε τὴν οἰκουμενικὴ διάσταση, ἡ ὁποία ἔκανε δυνατὴ τὴν ἀνάπτυξη τοῦ Μεσαιωνικοῦ ῾Ελληνισμοῦ, διάδοχος τοῦ ὁποίου εἶναι σήμερα ἡ ᾿Ορθόδοξη Ρωμηοσύνη.

Μέσα ἀπὸ τὴν ᾿Ορθοδοξία, ἡ ἑλληνικὴ παιδεία καὶ πολιτισμὸς ἔγιναν παράγοντες ἀνάπτυξης πολιτισμοῦ καὶ ἄλλων λαῶν, μὲ σεβασμὸ στὴν ἰδιαιτερότητα καὶ στὴν ταυτότητα τοῦ καθενός.

Οἱ φασιστικὲς ἀντιλήψεις καὶ πρακτικὲς βρίσκουν ἔδαφος σὲ μιὰ ὥρα ἰδιαιτέρως κρίσιμη γιὰ τὸ μέλλον τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στὴν πατρίδα μας. ῾Η φτώχεια καὶ ἡ ἀπελπισία τῶν ἀνθρώπων μεγαλώνει, τὸ μέλλον στὴν Εὐρωπαϊκὴ ῞Ενωση μοιάζει ἀβέβαιο, ἡ χρεοκοπία σχεδόν μοιραία κατάληξη. ᾿Εξάλλου, ἡ ἀνεργία αὐξάνει, οἱ ἐπιχειρήσεις ἀσφυκτιοῦν καὶ κλείνουν, ἡ οἰκονομία μαραζώνει... ῾Η κατάθλιψη ἔχει παγιδέψει χιλιάδες ἀνθρώπους κάθε ἡλικίας, ἐνῶ οἱ αὐτοκτονίες ἔχουν ἀποκτήσει χαρακτήρα ἐπιδημίας...

Εἶναι γεγονὸς ὅτι τὸ μεταναστευτικὸ ζήτημα, ποὺ διογκώνει τὴν ξενοφοβία, ἔχει καταστεῖ μεῖζον θέμα λόγῳ τῆς ἔλλειψης ὑπεύθυνης μεταναστευτικῆς πολιτικῆς ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας καὶ πρέπει ἄμεσα νὰ ἀντιμετωπισθεῖ. ῞Ομως, αὐτὸ δὲν ἀντιμετωπίζεται μὲ μίσος, βία καὶ κραυγές, ἀλλὰ μὲ ὑπεύθυνη πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀναδιοργάνωση καὶ παύση τῆς ἐκμετάλλευσης καὶ τῆς δουλεμπορίας σὲ βάρος τῶν μεταναστῶν.

Σὲ τέτοιους δύσκολους καιρούς, ἡ λειτουργία τῆς δημοκρατίας καὶ τῶν θεσμῶν, οἱ ᾿Εκλογὲς ὡς διαδικασία ἔκφρασης τῆς λαϊκῆς βούλησης, οἱ ἄοκνες προσπάθειες τῶν δημιουργικῶν καὶ τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων, καὶ ἡ ἀγωνιστικότητα τοῦ λαοῦ μας, ἡ ὁποία πηγάζει ἀπὸ τὸ ἀνόθευτο ἀπελευθερωτικὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, εἶναι στοιχεῖα ποὺ δυναμώνουν τὴν ἐλπίδα.

Μαζὶ μὲ τὴν ἀνθρώπινη προσπάθεια, ἡ πίστη εἶναι πού συμβάλλει τὰ μέγιστα στὴ γέννηση ἐλπίδας. ῾Ο λαὸς ἐνδυναμώνεται, ἐπίσης, ὅταν γνωρίζει ὅτι καὶ ἡ ῾Ιεραρχία τῆς ᾿Εκκλησίας, οἱ πνευματικοί του πατέρες καὶ ὁδηγοί, εἶναι μαζί του, συμμέτοχοι ὄχι μόνο στὸν πόνο του, ἀλλὰ καὶ στὸν ἀγώνα του.

῾Ο ᾿Εθνοφυλετισμὸς εἶναι ἀπόλυτα ἀντίθετος πρὸς τὸ πνεῦμα τῆς ᾿Εκκλησίας, ἡ ὁποία, ὅπως γνωρίζετε, τὸν ἔχει ἤδη ἀπερίφραστα καταδικάσει στὸν ῞Ορο τῆς τοπικῆς συνόδου τῆς ᾿Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, τὸ 1872. Συγκεκριμένα, στὸν πρόλογο τῆς ἀποφάσεως ἡ Σύνοδος χαρακτηρίζει τοὺς κήρυκες τοῦ ᾿Εθνοφυλετισμοῦ «λύκους τε βαρεῖς μὴ φειδομένους τοῦ ποιμνίου καὶ ἄνδρας διεστραμμένα λαλοῦντας, τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητάς...».

Μακαριώτατε,

Γνωρίζουμε ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία εἶναι μάνα ὅλου τοῦ λαοῦ, καὶ ἔτσι πρέπει νὰ παραμείνει, ἀποφεύγοντας τὶς κακοτοπιὲς τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς ᾿Εκκλησίας, ἡ ὁποία παρενέβαινε στὴν πολιτικὴ ζωὴ ὑπὲρ ἢ κατὰ συγκεκριμένων πολιτικῶν κομμάτων, λειτουργώντας ἀνοιχτὰ ὡς πολιτικὸς καὶ ἰδεολογικὸς σύμμαχος τῆς ἑκάστοτε ἐξουσίας. ῾Υποστηρίζαμε καὶ ἐξακολουθοῦμε νὰ ὑποστηρίζουμε ὅτι οἱ λειτουργοὶ τῆς ᾿Εκκλησίας πρέπει νὰ ἐργάζονται γιὰ τὴν ἑνότητα καὶ τὴν εἰρήνη καὶ ὄχι νὰ κηρύσσουν καὶ νὰ ἐνισχύουν τὸ μίσος καὶ τὸ διχασμό.

῞Ομως, θεωροῦμε ὅτι ἡ ὅλη κοσμοαντίληψη ποὺ ἐκφράστηκε πολιτικὰ μὲ τὴν ἐκλογικὴ ἄνοδο τῆς ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ δὲν συνιστᾶ ἁπλῶς κίνδυνο πολιτικό (ὁ ὁποῖος ἐπιβάλλεται νὰ ἀντιμετωπιστεῖ μὲ πολιτικά μέσα ἀπὸ τοὺς καθ᾿ ὕλην ἁρμόδιους), ἀλλὰ καὶ κρίσιμο πνευματικὸ κίνδυνο, διότι παγιδεύει τὸ λαό, τὸν ἀποπροσανατολίζει καὶ τὸν ὁδηγεῖ σὲ ὀλισθηρὰ μονοπάτια μακρὰν τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστης.

᾿Εκφράζουμε τὴ χαρά μας, διότι προσωπικὰ καὶ μὲ τὸν πιὸ ἀπερίφραστο τρόπο, καταδικάσατε τὴ θρασύτατη ἀπαίτηση τῶν στελεχῶν τῆς ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ νὰ ἀκολουθήσει ἡ ᾿Εκκλησία πολιτικὴ διακρίσεων στὸ κοινωνικό της ἔργο, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ δήλωσή σας, πρόσφατα, στὴ Μόσχα ὅτι «ἄλλο ὁ ἐθνικισμὸς καὶ ἄλλο ἡ ἀγάπη πρὸς τὴν πατρίδα. Τὴν ἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα τὴν ἐπαινοῦμε, τὸν ἐθνικισμὸ τὸν καταδικάζουμε».

᾿Εκτιμοῦμε, ὅτι ἡ τοποθέτησή σας αὐτὴ πρέπει νὰ ἔχει καὶ συνέχεια, προκειμένου ἡ ᾿Εκκλησία μας νὰ ὁριοθετηθεῖ μὲ σαφήνεια ἀπέναντι στὰ κηρύγματα τοῦ ᾿Εθνοφυλετισμοῦ καὶ τοῦ μίσους. Νὰ γίνει ξεκάθαρη ἡ διαφορὰ ἀνάμεσα στὴν ἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα, ὡς ἔκφραση τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον, καὶ στὸν ᾿Εθνικισμό, ὅταν αὐτὸς λειτουργεῖ ὡς ἔκφραση μίσους γιὰ τὸν ἄλλο, καθὼς καὶ στὸν ᾿Εθνοφυλετισμό, ὅπου οἱ λαοὶ ὑποβιβάζουν τὴν ᾿Εκκλησία ἀπὸ Μητέρα ὅλων σὲ θεραπαινίδα τοῦ ᾿Εθνικισμοῦ τοῦ καθενός.

῎Αλλωστε, ἕνας «᾿Εθνικισμὸς» ποὺ νοσταλγεῖ τὸ Ναζισμὸ καὶ ἐμπνέεται ἀπὸ τὴν ἰδεολογία καὶ τὴν πρακτική του, ἔρχεται σὲ εὐθεῖα ἀντίθεση μὲ τὰ πατριωτικὰ αἰσθήματα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ποὺ ὑπέστη τὰ πάνδεινα στὴ διάρκεια τῆς ναζιστικῆς κατοχῆς τῆς Πατρίδας μας καὶ πρωτοστάτησε, σὲ εὐρωπαϊκὸ καὶ διεθνὲς ἐπίπεδο, στὴν ἀντιναζιστικὴ καὶ ἀντιφασιστικὴ ἀντίσταση, μὲ πρωταγωνίστρια τὴν ᾿Εκκλησία.

᾿Εκτιμοῦμε ὅτι τὸ ζήτημα εἶναι ἰδιαίτερα σοβαρὸ καὶ ἐπεῖγον καὶ πρέπει νὰ ἀπασχολήσει τὴ Σύνοδο τῆς ῾Ιεραρχίας, ὥστε νὰ ὑπάρξει καὶ ἐπίσημη τοποθέτηση τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος. ᾿Επίσης, ἐκτιμοῦμε ὅτι ἐπιβάλλεται τὸ φαινόμενο νὰ ἀντιμετωπισθεῖ στὸ ἐπίπεδο τῆς κατηχητικῆς πράξης καὶ λόγου, μὲ στόχο τὴν πνευματικὴ θωράκιση τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ ἰδίως τῶν νέων ἀπὸ τὰ πάσης μορφῆς κηρύγματα, ποὺ ἐκμεταλλευόμενα τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν πατρίδα, ποὺ διακρίνει τὸν κόσμο τῆς ᾿Εκκλησίας, ὁδηγοῦν στὸ ἐθνικιστικὸ μίσος, στὴ σταδιακὴ ἀποστασία καὶ στὸ νεοπαγανισμό.

Μακαριώτατε,

῾Η Χριστιανικὴ Δημοκρατία θὰ εἶναι ἀρωγός σὲ ὅ,τι χρειαστεῖτε σὲ αὐτὴ τὴν προσπάθεια. ῎Ηδη·

1. ῾Η ἐφημερίδα «Χριστιανικὴ» ἀποκόμισε πολύτιμη πείρα ἀπὸ τὴ μακρά δικαστική διένεξη μὲ τὸ περιοδικὸ «Δαυλός».

2. Στελέχη τοῦ Κινήματός μας μελετοῦν τὸ φαινόμενο ἀπὸ κοινωνική, θεολογικὴ καὶ πολιτικὴ σκοπιὰ καὶ θέτουν στὴ διάθεσή σας τὶς γνώσεις, τὶς ἔρευνες καὶ τὰ συμπεράσματά τους.

3. ῾Η ἐφημερίδα «Χριστιανική» θὰ φιλοξενεῖ συχνὰ σχετικὴ ἀρθρογραφία, προκειμένου νὰ ἐνημερώνεται τὸ κοινό.

4. Στοὺς στόχους μας εἶναι ἡ δημιουργία πρωτοβουλίας Χριστιανῶν κατὰ τοῦ Νεοναζισμοῦ καὶ τοῦ Νεοφασισμοῦ στὰ ἠλεκτρονικὰ μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης.

῾Η ἐλπίδα μας, Μακαριώτατε, εἶναι νὰ βρεῖ ὁ τόπος τὸ δρόμο του γιὰ τὸ καλύτερο καὶ ὁ λαὸς τὴν ἐλπίδα του.

Γιὰ τὸ σκοπό αὐτό ἀγωνιζόμαστε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις.

Εὔχεσθε,

Μὲ τιμὴ καὶ βαθὺ σεβασμό

Γιὰ τὸ Π.Γ. τῆς Χ.Δ.

῾Ο πρόεδρος τῆς Χ.Δ.

᾿Εμμ. Μηλιαράκης

῾Ο Γραμματέας τῆς Κ.Ε.

Δημ. Πισίνας