του Ανδρέα Χ. Αργυρόπουλου*
Ο Χριστός θα έλθει
όχι σαν Θεός - κριτής και εξουσιαστής των ανθρώπων αλλά σαν φίλος και σωτήρας
Πάνε κάμποσα χρόνια που ο συγγραφέας Αντώνης Σαμαράκης σε μια συνέντευξή του σε καθημερινή εφημερίδα των Αθηνών, ανέφερε με το δικό του ξεχωριστό τρόπο, πως ο Χριστός φέτος δεν θα έλθει, γιατί μπούχτισε πλέον με αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο. Όμως ΟΧΙ. Δεν θα τους κάνει τη χάρη o Χριστός. Θα έλθει και φέτος. Κάποιος που αγαπάει θεϊκά, δεν μπουχτίζει. Η αγάπη Του δεν έχει όρια. Και θα έλθει όπως πάντα μέσα στη φάτνη Του, όχι σε έπαυλη, όχι εν μέσω των επισήμων, αλλά εν μέσω απλών ανθρώπων. Θα κάνει πάλι αυτή την επιλογή, γιατί ξέρει καλά πως δεν έρχεται για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει. «Ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι αλλά διακονήσαι»(Μαρκ.ι΄,45). Η άφιξή Του, όπως και τότε, θα προκαλέσει όλους αυτούς που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Αυτούς που έχουν μάθει να εκμεταλλεύονται και να καταδυναστεύουν τους λαούς και τις κοινωνίες. Το πολιτικό, κοινωνικό και θρησκευτικό κατεστημένο, όλους αυτούς που από νήπιο τον αντιμετώπισαν και τον αντιμετωπίζουν σαν ξένο «Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω»( ασματικό Μ. Παρασκευής), σαν περίεργο θα λέγαμε, και τον κυνήγησαν σε όλη τη δημόσια δράση Του, καταφέρνοντας στο τέλος να τον θανατώσουν. «Ο Χριστός», γράφει ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, «παραμένει ξένος στις άδικες επιλογές που καθορίζουν την πορεία του κόσμου, βάσει των δεδομένων “δογμάτων” της διεθνούς οικονομίας, της πολιτικής σκοπιμότητας, των ιδιοτελών στόχων των εκάστοτε ισχυρών».
Ο Χριστός θα έλθει όχι σαν Θεός
- κριτής και εξουσιαστής των ανθρώπων, αλλά σαν φίλος και σωτήρας. «Ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ’ ίνα σώσω τον
κόσμον»(Ιωαν.ιβ΄,47 ).Δεν ήλθα για να καταδικάσω τον κόσμο, αλλά για να τον
σώσω. Θα έλθει ως απελευθερωτής, για να λυτρώσει τους ανθρώπους από κάθε μορφή
δουλείας (πνευματική, κοινωνική, θρησκευτική), να τους απελευθερώσει από
δεισιδαιμονίες, προλήψεις, ανασφάλειες, προκαταλήψεις και στερεότυπα.
Ο ευαγγελιστής Λουκάς μας αναφέρει ότι μία από τις φορές που βρέθηκε στη Συναγωγή διάβασε ένα χειρόγραφο με τα παρακάτω λόγια του προφήτη Ησαϊα.«Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει, γιατί ο Κύριος με έχρισε και με έστειλε για να αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς, να θεραπεύσω τους συντριμμένους ψυχικά. Στους αιχμαλώτους να κηρύξω την απελευθέρωση και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους, να φέρω λευτεριά στους τσακισμένους…» (Λουκ. 4, 18).Τελειώνοντας την ανάγνωση του κειμένου τους είπε ότι ηπροφητεία βρήκε την εκπλήρωσή της στο πρόσωπό του.
Ο ευαγγελιστής Λουκάς μας αναφέρει ότι μία από τις φορές που βρέθηκε στη Συναγωγή διάβασε ένα χειρόγραφο με τα παρακάτω λόγια του προφήτη Ησαϊα.«Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει, γιατί ο Κύριος με έχρισε και με έστειλε για να αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς, να θεραπεύσω τους συντριμμένους ψυχικά. Στους αιχμαλώτους να κηρύξω την απελευθέρωση και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους, να φέρω λευτεριά στους τσακισμένους…» (Λουκ. 4, 18).Τελειώνοντας την ανάγνωση του κειμένου τους είπε ότι ηπροφητεία βρήκε την εκπλήρωσή της στο πρόσωπό του.
Ο Χριστός θα έλθει και φέτος, για να ταρακουνήσει
τη βολεμένη θρησκευτικότητά μας και τον υποκριτικό καθωσπρεπισμό μας. Δεν θα
έλθει για τους λίγους, τους εκλεκτούς, αλλά για όλους, ιδιαίτερα γι’ αυτούς που
δεν έχουν κανένα. Ο Χριστός ήλθε για ολόκληρη την Οικουμένη, για όλους τους
λαούς. Όπως αναφέρει ο Απόστολος Παύλος, επιθυμία του Χριστού είναι «να σωθούν
όλοι οι άνθρωποι και να λάβουν γνώση της αλήθειας». Αιώνες πριν τον ερχομό του
Χριστού, ο Ψαλμωδός τονίζει προφητικά: «Και ενευλογηθήσονται εν αυτώ πάσαι αι φυλαί της γης, πάντα τα έθνη
μακαριούσιν αυτόν και πληρωθήσεται της δόξης αυτού πάσα η γη» (…Και θα
απολαύσουν τις ευλογίες Του όλες οι φυλές της γης και όλα τα έθνη θα Τον
επευφημούν και θα Τον μακαρίζουν…ας πληρωθεί από τη δόξα Του όλη η γη», (Ψαλμ.
71: 17, 19).
Σε μια εποχή παράξενη και απρόβλεπτη σαν τη δική μας, έρχεται ο Χριστός, για να θυμίσει ότι δεν αποτελεί ιδιοκτησία κάποιων και μάλιστα ανάξιων, αλλά προσφορά σε όλους. Θα έλθει και, πριν καλά - καλά προλάβει να κάνει τα πρώτα βήματα στη ζωή, θα αναγκαστεί να μεταναστεύει, όπως χιλιάδες συνάνθρωποι μας στις μέρες μας. Απ’ τη Βηθλεέμ που γεννήθηκε, φυγαδεύτηκε αμέσως στην Αίγυπτο, γυρνάει στη Ναζαρέτ, όπου και μεγαλώνει. Ο Υιός του Ανθρώπου θα φτάσει στο σημείο να μην έχει «που την κεφαλήν κλίνη(αι)», (που να γύρει το κεφάλι), όπως ακριβώς στις μέρες μας η φτωχολογιά του τρίτου κόσμου, τα εκατομμύρια των προσφύγων, τα θύματα των πολεμικών συγκρούσεων, οι σύγχρονοι σκλάβοι, οι φυλακισμένοι για τις ιδέες τους, οι εγκαταλελειμμένοι, οι μοναχικοί, οι περιθωριακοί, οι άνεργοι, οι κακοποιημένες γυναίκες. Θα έλθει, λοιπόν, για να δώσει χαρά και ελπίδα σ’ όλους αυτούς που, όπως ο Θεός τους, δεν έχουν «πού να γύρουν το κεφάλι τους». «Τω ονόματι αυτού τα έθνη ελπιούσι» Ματθ.12,21 (στο όνομά Του ελπίζουν όλα τα έθνη).
Έρχεται ο Θεός της ελπίδας και της χαράς. Το ερώτημα είναι πώς Τον περιμένουμε. Είναι αλήθεια ότι στις μέρες μας το νόημα των Χριστουγέννων έχει χαθεί για τους περισσότερους. Έτσι εξηγείται, ίσως, γιατί έχει χαθεί και η ανθρωπιά. Αξίες της παράδοσής μας, που κατ’ εξοχήν βιώνονται αυτές τις μέρες, όπως η αδελφοσύνη, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, έχουν μπει στο περιθώριο. Τη θέση τους έχουν πάρει η καταναλωτική μανία και η επίδειξη. Ένας μεγάλος χριστιανός μάρτυρας της εποχής μας ο δολοφονημένος επίσκοπος του Σαλβαντόρ Όσκαρ Ρομέρο έλεγε στα κηρύγματά του : «Δεν πρέπει να αναζητούμε τον μικρό Ιησού στις όμορφες παραστάσεις των χριστουγεννιάτικων φατνών μας. Πρέπει να τον αναζητούμε ανάμεσα στα υποσιτιζόμενα παιδιά πού σήμερα πήγαν για ύπνο χωρίς να φάνε, ανάμεσα στα φτωχά παιδιά …που θα κοιμηθούν σε κατώφλια, σκεπασμένα με εφημερίδες».
Σε μια εποχή παράξενη και απρόβλεπτη σαν τη δική μας, έρχεται ο Χριστός, για να θυμίσει ότι δεν αποτελεί ιδιοκτησία κάποιων και μάλιστα ανάξιων, αλλά προσφορά σε όλους. Θα έλθει και, πριν καλά - καλά προλάβει να κάνει τα πρώτα βήματα στη ζωή, θα αναγκαστεί να μεταναστεύει, όπως χιλιάδες συνάνθρωποι μας στις μέρες μας. Απ’ τη Βηθλεέμ που γεννήθηκε, φυγαδεύτηκε αμέσως στην Αίγυπτο, γυρνάει στη Ναζαρέτ, όπου και μεγαλώνει. Ο Υιός του Ανθρώπου θα φτάσει στο σημείο να μην έχει «που την κεφαλήν κλίνη(αι)», (που να γύρει το κεφάλι), όπως ακριβώς στις μέρες μας η φτωχολογιά του τρίτου κόσμου, τα εκατομμύρια των προσφύγων, τα θύματα των πολεμικών συγκρούσεων, οι σύγχρονοι σκλάβοι, οι φυλακισμένοι για τις ιδέες τους, οι εγκαταλελειμμένοι, οι μοναχικοί, οι περιθωριακοί, οι άνεργοι, οι κακοποιημένες γυναίκες. Θα έλθει, λοιπόν, για να δώσει χαρά και ελπίδα σ’ όλους αυτούς που, όπως ο Θεός τους, δεν έχουν «πού να γύρουν το κεφάλι τους». «Τω ονόματι αυτού τα έθνη ελπιούσι» Ματθ.12,21 (στο όνομά Του ελπίζουν όλα τα έθνη).
Έρχεται ο Θεός της ελπίδας και της χαράς. Το ερώτημα είναι πώς Τον περιμένουμε. Είναι αλήθεια ότι στις μέρες μας το νόημα των Χριστουγέννων έχει χαθεί για τους περισσότερους. Έτσι εξηγείται, ίσως, γιατί έχει χαθεί και η ανθρωπιά. Αξίες της παράδοσής μας, που κατ’ εξοχήν βιώνονται αυτές τις μέρες, όπως η αδελφοσύνη, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, έχουν μπει στο περιθώριο. Τη θέση τους έχουν πάρει η καταναλωτική μανία και η επίδειξη. Ένας μεγάλος χριστιανός μάρτυρας της εποχής μας ο δολοφονημένος επίσκοπος του Σαλβαντόρ Όσκαρ Ρομέρο έλεγε στα κηρύγματά του : «Δεν πρέπει να αναζητούμε τον μικρό Ιησού στις όμορφες παραστάσεις των χριστουγεννιάτικων φατνών μας. Πρέπει να τον αναζητούμε ανάμεσα στα υποσιτιζόμενα παιδιά πού σήμερα πήγαν για ύπνο χωρίς να φάνε, ανάμεσα στα φτωχά παιδιά …που θα κοιμηθούν σε κατώφλια, σκεπασμένα με εφημερίδες».
Ο άγιος Γρηγόριος ο
Θεολόγος μας θυμίζει ότι ο εορτασμός των Χριστουγέννων δεν πρέπει να γίνεται με
τρόπο που να φροντίζει ο ένας να ξεπεράσει σε σπατάλη τον άλλον και, μάλιστα,
αυτό να γίνεται τη στιγμή που άλλοι άνθρωποι πεινούν και έχουν ανάγκες. Ο Θεός
της ΑΓΑΠΗΣ και της ΕΛΠΙΔΑΣ θα έλθει και φέτος και ο ερχομός Του θα είναι ακόμα
πρόσκληση και πρόκληση. Αν θέλουμε να τον συναντήσουμε, ας μην ψάξουμε στα
εορταστικά shows των τηλεοπτικών καναλιών. Μας περιμένει στους στενούς δρόμους
των κακόφημων περιοχών των μεγαλουπόλεων , στους καταυλισμούς των προσφύγων,
στα στρατόπεδα των αιχμαλώτων, στα ορφανοτροφεία, στα συσσίτια των απόρων, στις
σελίδες του Παπαδιαμάντη, του Κόντογλου , του Λειβαδίτη, του Ντοστογιέφκσι, στη
Λειτουργία των Χριστουγέννων. Η μέρα της χαράς, της ελπίδας και της χαμένης μας
ανθρωπιάς, πλησιάζει.«Χριστός γεννάται, δοξάσατε!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου