Δε ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει αλλά αυτές τις μέρες, συναντάς ανθρώπους από τα παλιά. Φίλους που έχεις να δεις χρόνια και καιρούς. Που η ζωή σας έφερε κάποτε κοντά και έπειτα σας χώρισε.
Αυτό ίσχυσε φέτος και για μένα. Περπατώντας στους δρόμους της πόλης μου, συνάντησα έναν παλιό φίλο. Ένα πρόσωπο που είχα χάσει χρόνια καθ ότι οι δρόμοι μας είχαν χωρίσει. Υποθετικά τουλάχιστον . Σε επίπεδο ιδεών. Μια και οι ιδέες χωρίζουν. Μονάχα η ζωή, η εμπειρία, το βίωμα ενώνει τις καρδιές. Οι ιδέες και οι ιδεολογίες διαιρούν. Και στο ποσοστό που ο Χριστιανισμός δεν είναι βίωμα και ζωή, αλλά ιδεολογία τότε μας διαιρεί.
Είχαμε χαθεί για χρόνια. Εκείνος παρέμεινε στο αναρχικό χώρο και εγώ εισήλθα στην εκκλησία. Όχι αντίθετοι χώροι. Πάνω κάτω ίδιους ψυχισμούς κουρνιάζουν στους κόλπους τους, αλλά αυτό αφήστε να το πούμε μια άλλη φορά.
Ανταλλάξαμε χαιρετισμό και ευχές και πιάσαμε μια σύντομη κουβέντα στα όρθια.
-Αδελφέ πως πέρασες αυτές τις μέρες, οικογενειακά;
-Εεεε σχεδόν μου λέει πάτερ.
-Που αλλάξατε τον χρόνο στο σπίτι έτσι με την οικογένεια και τους φίλους.
-Όχι πάτερ μου.
Μου είπε με δύναμη ψυχής.
-Αλλά που ;
-Στις φυλακές πάτερ, όπως κάθε χρόνο. Σύντροφοι αναρχικοί, μαζευόμαστε κάθε χρόνο έξω από τις φυλακές, τραγουδάμε, φωνάζουμε συνθήματα, βάζουμε μουσική και γενικότερα δημιουργούμε μια ωραία ατμόσφαιρα, συμπαράστασης, αλληλεγγύης, συντροφιάς και ελπίδας στους συνανθρώπους μας, που τέτοιες μέρες στερούνται το μεγαλύτερο αγαθό του ανθρώπου που είναι η ελευθερία του.
Είχα πραγματικά σαστίσει. Τα μάτια μου τον κοιτούσαν με θαυμασμό. Η καρδιά μου έχαιρε σε αυτά που άκουγε. Μια συγκίνηση και ελπίδα άνθισε μέσα μου. Ναι υπάρχουν ακόμη ευαίσθητες ψυχές. Καρδιές που αγαπούν. Που νιώθουν και μπορούν να αντιστέκονται.
Συγχρόνως ντράπηκα. Αισθάνθηκα λίγος. Μπροστά του, ένα τίποτα. Απέναντι στο Θεό υπόλογος. Στο Χριστό ανάξιος μαθητής του.
-Εσύ πάτερ που άλλαξες χρόνο;
Τι να έλεγα. Ότι ήμουν στο σπιτάκι μου. Σαν ένας καλός χριστιανοαστός. Ότι αν ήμουν πραγματικός παπάς έπρεπε να ήμουν δίπλα στους κολασμένους αυτής της γης.
Τότε αυτομάτως στην σκέψη μου ήρθαν τα λόγια του Χριστού μας « Oύ πας ο λέγων μοι Kύριε Kύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ' ο ποιών το θέλημα του πατρός μου." Kατά Mατθαίο 7 (21).
Και μέχρι να συνέλθω έρχεται δεύτερο ράπισμα στην συνείδηση μου από τον λόγο Του Χριστού «και άλλα πρόβατα έχω, α ουκ έστιν εκ της αυλής ταύτης» Κατά Ιωάννη Κεφ. Ι΄ «16
Μέχρι που άκουσα να φωνάζει δυνατά μέσα μου ο Χριστός «εν φυλακήήμην...» (Ματθ. 25, 36).
Και σας λέω τώρα εγώ, ποιος από τους δυο μας, είχε πραγματώσει στην ζωή του το θέλημα του Θεού; Ποιος είχε ενσαρκώσει το μήνυμα του Χριστού στην ζωή του;
Δεν με νοιάζει τι λέει και τι πιστεύει ένας αναρχικός. Εμένα σαν παπά με δίδαξε, με έλεγξε όχι με τις ιδέες του, αλλά με το βίωμα του. Με την ζωή και πράξη του.
Την ώρα που τα εκατομμύρια των αστικοχριστιανών στην ορθόδοξη Ελλάδα, έτρωγαν την γεμιστή γαλοπούλα τους, την ώρα που οι χοροί και τα γλέντια καλά κρατούσαν μια χούφτα ανθρώπων που τους φωνάζουν «αλήτες» σε κάθε πόλη της Ελλάδος, παρέμειναν μέσα στο κρύο έξω από τις φυλακές, για να γιορτάσουν την αλλαγή του χρόνου με τα φυλακισμένα αδέλφια μας, τους συνανθρώπους μας, εκείνους για τους οποίους ο Χριστός είπε «ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με….».
Τότε για ακόμη μια φορά ήχησαν μέσα μου τα λόγια του Γέροντος Κορνηλίου «παιδί μου έρχονται κάποιες πόρνες στην εξομολόγηση που θέλω να πέσω στα πόδια τους και ευλαβικά να ασπαστώ τα ευλογημένα χέρια τους…..».
π. Λίβυος
Εξαιρετικό!Το κοινοποίησα στο g+
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή μας χρονιά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε έβαλες σε σκέψεις πάτερ μου. Από τη μια έχουμε το αναρχικός, ή για να το προσδιορίσουμε καλύτερα επειδή υπάρχουν πολλά είδη αναρχισμού, αναρχοκομμουνιστής ή αναρχοχριστιανός και από την άλλη έχουμε τον παπά, ιερέα του Χριστού που τελεί τα Μυστήρια και διδάσκει Χριστόν. Δεν υπάρχει αντίθεση, είναι αλληλοσυμπληρούμενοι και όπως λες... Όχι αντίθετοι χώροι. Πάνω κάτω ίδιους ψυχισμούς κουρνιάζουν στους κόλπους τους,... Ο αναρχικός, ακόμα και εάν επιφανειακά δεν πιστεύει εις Χριστόν, πράττει όμως τα του Χριστού. Πιστεύει στην αγάπη μεταξύ των ανθρώπων, την αλληλεγγύη, αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν, την κοινοκτημοσύνη, το αγαπάτε αλλήλους. Διδάσκει ο Χριστός, εάν σε ραπίσει τις... αυτό όμως αφορά μόνον εσένα. Από την άλλη το αγάπα τον πλησίον σου σου επιβάλλει έμπρακτη αγάπη. Εάν το βράδυ δεις μια κοπέλλα να βιάζεται ή κάποιους ληστές να κτυπούν κάποιον, δεν θα ορμήσεις να παλέψεις με νύχια και με δόντια να τους σώσεις; Η αγάπη στο δείχνει. Το ίδιο όταν οι αδελφοί σου πεινάνε, γιατί κάποιοι εξουσιαστές τους κλέβουν το βιός, το κοινόν βιός όλων των ανθρώπων, όταν τους εξοντώνουν, τους υποδουλώνουν ή θεσπίζουν νόμους αντίθετους με του Θεού, η αγάπη δεν θα σε κάνει να αγανακτήσεις, ιερά οργή, και να προσπαθήσεις με όλα τα μέσα να σώσεις τους πλησίον σου αδελφούς, θυσιάζοντας και τον εαυτό σου; Οι αναρχικοί διώκονται, όπως οι πρωτομάρτυρες Χριστιανοί, μόνο που δεν τους ρίχνουν στα λιοντάρια, αλλά σε λευκά κελιά και σε άγνωστα μέρη που δεν γνωρίζει κανείς την τύχη τους. Μπορεί να μήν αυτοπροσδιορίζονται σαν Χριστιανοί, αλλά φέρουν περισσότερο Χριστό μέσα τους και αρκεί λίγο νατους μιλήσει κανείς, όπως εσύ, για να τον αγκαλιάσουν πραγματικά και να μην είναι σαν τους εφησυχασμένους νοικοκυραίους με τα αγαθά τους, που πάνε εκκλησία και ανάβουν το κερί, περιμένοντας ανταλλάγματα ή φοβούμενοι τον θάνατο. Μακάρι να είχαμε πολλόυς ιερείς σαν εσένα που να τρέφουν τον λαό με την διδαχή του Χριστού και να κτυπούν μερόνυχτα τις καμπάνες, καλώντας σε εγρήγορση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΕΓΩ;;;; ΤΑ ΕΙΠΕ ΟΛΑ Ο "ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ" ΠΑΠΑΣ ΣΤΗΝ ΑΦΗΓΗΣΗ...!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή