...αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού.* -Γιώργος Κουτσοδιάκος

Ευτυχώς, είπε ο φτωχός,

"δεν είναι όλα με λεφτά."

Ως κι η πόρνη,

όταν της χαϊδέψουν

την καρδιά -

χαρίζεται, τα ρίχνει

στη φωτιά,

της φτάνει μόνον

να την θέλουν.

(Δαυίδ Μπάκας)

Κάποτε μια πόρνη που την έλεγαν Ραάβ ζούσε σε ένα σπίτι μέσα στα τείχη της Ιεριχούς. Την επισκέφτηκαν μέσα στη νύχτα δυο Ισραηλίτες κατάσκοποι, εχθροί της πατρίδας της, και αυτή τους έβαλε να φάνε, να κοιμηθούν ενώ αργότερα τους φυγάδευσε κιόλας. Ένοχη εσχάτης προδοσίας θα έλεγε κανείς.

Την Ραάβ όμως, δεν την ενδιέφεραν και τόσο οι εδώ πατρίδες, τα σύνορα, τα υψηλά και προστατευμένα τείχη του πολιτισμού όπου ζούσε.

Είχε ακούσει για ένα λαό ο οποίος πορευόταν μαζί με το Θεό του μέσα στην έρημο και γνώριζε ότι Αυτός ο Θεός τους ήταν και ψηλά στους ουρανούς αλλά και εδώ κάτω στη γη.1

Η Ράαβ έχοντας πλήρη υπαρκτική συναίσθηση , δεν τον αποκαλεί Θεό της αλλά Θεό τους. Τι παράδοξα πράγματα συμβαίνουν. Αυτή η τολμηρή γυναίκα, που θα έλεγε κανείς ότι δεν ζει και καμία «πνευματική» ζωή, αναγνωρίζει τον Θεό τους ακόμα και μέσα στα πάθη της. Οι «πνευματικοί» ισραηλίτες όμως, μέσα από τις πολλάπλές «πνευματικές» τους πορνείες, δεν είναι πάντα σε θέση να αναγνωρίσουν τον ελευθερωτή Θεό τους.

Η καρδιά της Ραάβ είναι πιο ανοιχτή από την σκληρόκαρδη καρδιά των Ισραηλιτών. Δεν ζητάει να σωθεί μετά από τη καταστροφή η αφεντιά της, αλλά να σωθούν οι γονείς της και τα αδέλφια της. Μια γυναίκα εκτός (μωσαϊκού) νόμου, ξέρει να τιμάει τον πατέρα της και την μητέρα της καλύτερα από αυτούς που κατέχουν τον νόμο.

Η Ραάβ τελικά σώζεται μαζί με ολόκληρη την οικογένειά της και μεταναστεύει μόνιμα ανάμεσα στους Ισραηλίτες. Η στάση αυτή της απάτριδος Ραάβ, όχι μόνο υπενθυμίζεται αιώνια από τον ίδιο το Θεό αλλά και επιβεβαιώνει ότι αυτή η πόρνη ήταν από τις γυναίκες που τον γνώριζαν και τον λάτρευαν.2 Ακόμα και μέσα από αυτήν την πόρνη περνάει το γενεαλογικό δέντρο του Ιησού Χριστού και το όνομα της μνημονεύεται επίσημα σε βιβλία της Καινής Διαθήκης.

Κάποτε, μια άλλη, πιο σύγχρονη πόρνη ονόματι Γαβριέλλα ζούσε στο κέντρο της Αθήνας. Θα πρέπει να ήταν πολύ όμορφη γυναίκα. Της άρεσε μάλλον ο έρωτας και όχι τόσο το επάγγελμα. Ωστόσο, η φήμη της εξαπλώθηκε σε αρκετά «υψηλούς» χώρους και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αποκτήσει ένα πελατολόγιο με σημαίνοντα πρόσωπα. Έβγαζε πολλά χρήματα από τους πλούσιους “φίλους της” ενώ έλεγαν πως με αυτά, τα πορνικά χρήματα, αυτή τάιζε ένας πλήθος πεινασμένων, φτωχών και αστέγων. Ξεχρέωνε απλήρωτους λογαριασμούς, βοήθαγε νέους ανθρώπους στις σπουδές τους και ενίσχυε οικονομικά τα φιλόπτωχα ταμεία των ενοριών!

Η Γαβριέλλα είχε κάνει τόση εντύπωση σ’ έναν ποιητή που παρακάλεσε κάποτε σε ποίημά του την Παναγία να μεσιτεύσει για την (κοιμωμένη πια) Γαβριέλλα με τους εξής (και ακόμα πιο θεολογικά τολμηρούς) στίχους: «Κερά των εκκλησιών... σεβάσου την αρχόντισσα Γαβριέλλα∙ κι ευδόκησε στις τάξεις των αγγέλων ν’ αριθμηθεί.»3

Δεν είναι τυχαίο ότι ο ποιητής ζητάει από την Κυρία Θεοτόκο την μεσιτεία της για την Γαβριέλλα. Ο ποιητής προφανώς γνωρίζει και την αγωνία της Θεοτόκου, όταν παραλίγο να παραδειγματιστεί, βάση του Μωσαϊκού νόμου, δια λιθοβολισμού.

Όπως δεν είναι τυχαίο το ότι μια ακόμα πόρνη, η όσια Μαρία η Αιγυπτία, προσκαλέστηκε από την Θεοτόκο και βγήκε στην έρημο να ζήσει μια άλλη ερωτική ζωή. Και γιατί ερωτική; Γιατί το κορμί της οσίας Μαρίας δεν έπαψε να είναι ερωτικό. Αυτό που συνέβηκε ήταν να μεταμορφωθεί ο έρωτάς της σε Έναν και μοναδικό έρωτα που επιθυμούσε να έχει.

Γι’ αυτό και αγώνας όλων αυτών των γυναικών κατά κάποιο ανεπανάληπτο τρόπο περνάει και μέσα από το μυστήριο της Θεοτόκου. Η Παναγία σε καμία περίπτωση δεν ήταν «ανέραστη». Η πορεία της δείχνει ότι είχε βρει (και την είχε βρεί) τον εραστή της από τότε που ήταν δώδεκα ετών. Αυτός ο εραστής ήταν που άγγιξε για πρώτη φορά την παρθενική της καρδιά μέσα στο ναό των Ιεροσολύμων. Αυτός ο ¨Ένας (και μοναδικός) εραστής ήταν που «άγγιξε» για πρώτη και τελευταία φορά αυτό το τρυφερό και ευαίσθητο κομμάτι της παρθενικής σάρκας της (και ουδείς άλλος έκτοτε) και την πληροφόρησε ότι θα γεννήσει δια Πνεύματος Αγίου τον Μεσσία. Αυτός ο εραστής ήταν και πάλι κατά την ημέρα της Πεντηκοστής που έκανε να τρέχουν ποτάμια με ζωντανό νερό από την κοιλιά της και πλημύριζαν ολόκληρο το σώμα της.

Αυτή η Κυρία έχει λοιπόν και το δικαίωμα να πρεσβεύει υπέρ αυτών των γυναικών καθώς και όλων των άλλων αμαρτωλών καθώς εμείς.

* Ματθαίος 21:31

1. Ιησούς του Ναυή 2:1.
2. Ψαλμός 86:4.
3. Ηλίας Λάγιος, «Μπαλάντα της διδασκάλισσας όλων των γενεών».