ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ:Κανείς όμως και ποτέ δεν έκαμψε τον αυτοσεβασμό μου και την πίστη μου στο Θεό

Aνήκω στην αντίπερα όχθη,στην πλευρά των ανθρώπων που τους είπαν λόγια που δεν έπρεπε να ειπωθούν,που τους έκαναν να πονέσουν και που κάποιοι προσπάθησαν να τους διαβάλουν. Κανείς όμως και ποτέ δεν έκαμψε τον αυτοσεβασμό μου και την πίστη μου στο Θεό.Δοκιμάστηκα,έπεσα,σηκώθηκα και πάλι από την αρχή.Θυμάμαι πράγματα και καταστάσεις από το παρελθόν σαν αμυδρές κουκίδες στο χρόνο πλέον.Και δεν τους κρατώ κακία,άφησαν μόνο μια πίκρα να πορεύομαι,αλλά και μια ζωή να ζήσω..

Πατριάρχης Βαρθολομαίος:Συνάντηση με το μυστήριο

	Αίθουσα Λόγου και Τέχνης Στοά του Βιβλίου ΠΕΣΜΑΖΟΓΛΟΥ 5, ΣΤΟΑ ΒΙΒΛΙΟΥ Πέμπτη, 1 Δεκέμβριος · 7:30 μ.μ. - 9:00 μ.μ.

Οι Εκδόσεις Ακρίτας τιμούν τα 20 χρόνια Πατριαρχίας του Πρώτου της Ορθοδοξίας,
Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κυρίου Βαρθολομαίου
και σας καλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Συνάντηση με το μυστήριο.

Στην παρουσίαση συμμετέχουν οι:
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πισιδίας κ. Σωτήριος Τράμπας,
Μαριάννα Κορομηλά, συγγραφέας και ιστορικός, Πρόεδρος της Πολιτιστικής Εταιρίας Πανόραμα,
Μάριος Μπέγζος, καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Προλογίζει ο Δημήτριος Κόκκινος, επιμελητής του τόμου.
Συντονίζει:
ο Παντελής Καλαϊτζίδης, Δρ. Θεολογίας,
Διευθυντής της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου
Η εκδήλωση θα πλαισιωθεί με παραδοσιακή μουσική από το συγκρότημα Θρυαλλίδες και τον μουσικό Στέλιο Κατσιάνη.
 

π. Λίβυος:Περί θλίψεως...

Ένα πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τον "καταθλιπτικό"(αναφορά σε ήπιες μορφές θλίψεως) είναι και η εργασία, το ενδιαφέρον για τη ζωή. Ο κήπος, τα φυτά, τα λουλούδια, τα δέντρα, η εξοχή, ο περίπατος στην ύπαιθρο, η πορεία, όλ’ αυτά βγάζουν τον άνθρωπο απ’ την αδράνεια και του δημιουργούν άλλα ενδιαφέροντα. Επιδρούν σαν φάρμακα. Η ασχολία με την τέχνη, τη μουσική κ.λπ. κάνει πολύ καλό. Σ’ εκείνο, όμως, που δίδω τη μεγαλύτερη σημασία είναι το ενδιαφέρον για την Εκκλησία, για τη μελέτη της Αγίας Γραφής, για τις ακολουθίες. Μελετώντας τα λόγια του Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς να το καταλάβει.(Γέροντας Πορφύριος) 

Σχόλιο: Αυτό το κειμενάκι θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται σε εγχειρίδιο Υπαρξιακής Ψυχοθεραπείας. Ήταν μεγάλος ο Γέροντας αλλά κι αυτόν όπως τόσους αλλους λίγοι, ελάχιστοι τον κατάλαβαν, οι πολλοί τον παρερμήνευσαν. 

Διαβάζω τα κείμενα του, από την καταπληχτική έκδοση της Μονής Χρυσοπηγής "Βίος και Λόγοι" που διατήρησαν ακέραια και αυτούσια τα λογια του Γέροντος και έπειτα ακούω ομιλίες ή διαβάζω άρθρα πάνω στην διδασκαλία του και απογοητεύομαι. Υπάρχει τεράστια απόσταση απο το πνεύμα του Γέροντος. 

Πραγματικά ελάχιστοι έχουν κατανοήσει το πνεύμα του Γέροντος Πορφυρίου. Γι ακόμη μια φορά αισθάνθηκα ότι διαβάζουμε με τα δικά μας μάτια, αυτά που θέλουμε και κατανοούμε εκείνα που αντέχουμε ή συμφέρουν το εγωτικό οικοδόμημα μας. Άλλωστε ειναι τέτοιες οι άμυνες του ψυχισμού μας που αποφεύγει και ξεχνάει εκείνα που τον οδηγούν στην συνάντηση του βαθύτερου εαυτού, της βαθύτερης αλήθειας. 

Ας μην ξεχνάμε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός, ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου είναι η συνάντηση με τον εαυτό του. Κάνει τα πάντα για να μην συναντηθούν.
http://plibyos.blogspot.com/2011/11/blog-post_29.html

Σοφίας Χατζή "Μουτότο 2, περιπέτεια στη σαβάνα"

κυκλοφορεί το νέο βιβλίο της Σοφίας Χατζή "Μουτότο 2, περιπέτεια στη σαβάνα", με DVD, εκδ. Άθως/παιδικά, σελ. 202 (κεντρ. διάθεση εκδ. Σταμούλης, 210 5238305).

                                                   

Το πρώτο βιβλίο της Σοφίας Χατζή με ήρωα τον Μουτότο και τίτλο Μια μικρή αφρικάνικη ιστορία  αγαπήθηκε ιδιαίτερα  από μικρούς και μεγάλους. Οι εκδόσεις Σταμούλη παρουσιάζουν τώρα στη σειρά ΑΘΩΣ/ΠΑΙΔΙΚΑ το δεύτερο βιβλίο με τον ίδιο ήρωα και την αγαπημένη  παρεούλα του. Το νέο βιβλίο συνοδεύεται από έναν ψηφιακό δίσκο με στιγμιότυπα από τη ζωή στην Αφρική.

Ο Μουτότο, από τη φτωχική καλύβα του χωριού του, την ορφάνια και την πείνα, βρέθηκε στην ιεραποστολή, όπου αφού έζησε συγκλονιστικές εμπειρίες αποφάσισε να γίνει χριστιανός.

 Στο δεύτερο βιβλίο,  μετά το τέλος της σχολικής χρονιάς  ο Mουτότο με τους συμμαθητές του θα ξεκινήσουν για μια περιπέτεια  στη σαβάνα. Θα βρεθούν ανάμεσα σε ψηλά χορτάρια και τεράστια δένδρα με σκαμένους κορμούς που κρύβουν ένα σωρό μυστικά. Καινούργιοι επισκέπτες από το ζωϊκό βασίλειο θα βρεθούν στο δρόμο τους. Όμως το ταξίδι κρύβει και άλλους μεγαλύτερους κινδύνους. Θα μπορέσουν οι μικροί φίλοι  να ελευθερωθούν από το στρατόπεδο όπου πιάνονται αιχμάλωτοι; Θα γλιτώσουν από τον άγριο ιπποπόταμο; Θα καταφέρουν να επιστρέψουν όλοι;

Στο νέο αυτό βιβλίο τα παιδιά αντιμετωπίζοντας  περιπέτειες και δυσκολίες, μαθαίνουν τη δύναμη της φιλίας,  την αξία της θυσίας και ζουν μαζί κάθε μέρα την εμπειρία της πίστης.

Το βιβλίο έχει εικονογραφήσει με πολύ χαριτωμένο τρόπο η έμπειρη εικονογράφος  Τέτη Σώλου.  Πρωτότυπη και ταιριαστή με το αφρικάνικο κλίμα και η επιλογή των χρωμάτων της έκδοσης.

Γιώργος Κ. :Ο Ντόρος του περισσεύματος

Είμαι έτοιμος να συμβάλω...

στην ανακούφιση του κόσμου.

(δήλωση ελλαδικού επισκόπου του 2011)

Όταν δίνω φαγητό στους φτωχούς,

με αποκαλούν άγιο.

Όταν ρωτάω γιατί είναι φτωχοί,

με αποκαλούν κομμουνιστή.

(δήλωση ένος άλλου μη σύγχρονου επισκόπου)

Ψάχνει να βρει κανείς στις μέρες μας, αυτή τη λεπτή γραμμή που διαφοροποιεί το κοσμικό από το εκκλησιαστικό φρόνημα στο γεγονός της φιλανθρωπίας, της ελεημοσύνης και της αλληλεγγύης. Με έκπληξη ανακαλύπτει ότι πιθανόν να μην υπάρχει και μεγάλη διαφορά, όσον αφορά τουλάχιστον στα θεσμικά πλαίσια αυτών των δυο φρονημάτων για τις παραπάνω προοπτικές και πρακτικές.

Θέτοντάς το λίγο διαφορετικά. Υπάρχει διαφορά μεταξύ θεσμικών πιστών και θεσμικών απίστων, όταν ακόμη κι οι μεγαλοκαρχαρίες του εμπορίου και των επιχειρήσεων ή όταν ακόμη και οι δολοφόνοι μπορούν να δείξουν, σε άλλες περιστάσεις και στιγμές, με επίγνωση ή όχι της υποκρισίας τους, καλοσύνη και έλεος και να χτίσουν ορφανοτροφεία, σχολεία και νοσοκομεία; 1

Μας προβληματίζουν οι διαφορές ή ψάχνουμε μόνο τις ομοιότητες για να συντηρούμε ο καθένας στατιστικά τον χώρο του;

Όπως και να χει , στη βιβλική θεολογία τα κριτήρια υπήρχαν και δεν φαίνονται να είναι αποκλειστικά θεσμικά. Ήταν κριτήρια εκκλησιαστικά, δηλαδή μιας κοινότητας πιστών, τα οποία ενώ αρχικά επηρέασαν τους θεσμούς μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας, έφτασαν σήμερα στο σημείο να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, τα κριτήρια της αυτοκρατορίας να επηρεάζουν τα εκκλησιαστικά θεσμικά πρόσωπα.

Το βιβλικό κριτήριο πορευόταν και πορεύεται ανάμεσα στην αναγνώριση της δίλεπτης και αυτοπροαίρετης προσφοράς από το υστέρημα της άγνωστης φτωχής χήρας καθώς και σε αυτή τη προτροπή του Χριστού προς τον πλούσιο ότι ένα μόνο του λείπει, να πάει να τα πουλήσει όλα, να δώσει τα χρήματα στους φτωχούς και να συμπορευτεί μαζί Του σταυρικά.

Αυτό το κριτήριο δεν άλλαξε για την εκκλησία. Άλλαξαν όμως οι νοοτροπίες των θεσμικών πιστών. Και είναι η νοοτροπία σήμερα που ασκεί πίεση και κρίση σε αυτά τα κριτήρια. Δεν υπήρχε ποτέ ανάλογος ντόρος για την εκκλησιαστική ελεημοσύνη. Μήπως λοιπόν μας έχει ξεφύγει αυτό το βέβαιο κριτήριο που έλεγε «...εσύ αντίθετα (με αυτούς που κάνουν ντόρο), όταν δίνεις ελεημοσύνη, ας μην ξέρει ούτε το αριστερό σου χέρι τι κάνει το δεξί σου, για να’ ναι αληθινά κρυφή η ελεημοσύνη σου»; 2

Πώς να βγουν, αυτές οι (θα έλεγα ηρωικές) κυρίες των φιλόπτωχων να ζητήσουν ελεημοσύνη, όταν σ’ αυτούς όπου θα χτυπήσουν την πόρτα πρόκειται να είναι και οι πρώτοι που θα είναι οι αναγκεμένοι;

Και τι θα γίνει στη τελική, αν τα φιλόπτωχά μας από δω και στο εξής δεν καταφέρνουν να ξαναπιάσουν τους δυσβάστακτους ενοριακούς στόχους τους (ακόμα και αν είχε την καλοσύνη να μην τους ανεβάσει για φέτος η ιερά αρχή!) ;

Ανησυχούμε μήπως δεν γίνει η ελεημοσύνη μας ντόρος ή το γεγονός ότι αν εμείς είχαμε την ίδια ανάγκη για ελεημοσύνη θα ξεστρατίζαμε σχετικά εύκολα από τον ντόρο του Ναζωραίου; 3

Δεν έχουμε καταλάβει ότι όσο μεγαλύτερο φιλάνθρωπο ντόρο και να κάνουμε, ο Κύριος μας τελικά θα συνεχίζει να επαινεί το δίλεπτο της άγνωστης φτωχής χήρας και θα μας προτρέπει να πουλήσουμε όλες τις περιουσίες μας (και όχι όπως αρέσκονται με υπεκφυγές να καταφεύγουν ορισμένοι θεσμικοί πιστοί για το ξεπούλημα των λειτουργικών μας σκευών, τα οποία και αυτά είναι λειτουργικές προσφορές κάποιων άλλων φτωχών!) για χάρη αυτών των φτωχών όπου σε λίγο θα είναι ένας κόσμος ολάκερος;

1. Ζήσης Σαρίκας, «Μακριά απ’ τον κόσμο», σελ. 127 «ο ντόρος», εκδ. Πανοπτικόν.
2. Ματθαίος 6:3-4
3. Ζήσης Σαρίκας, «Μακριά απ’ τον κόσμο», σελ. 128 «ο ντόρος», εκδ. Πανοπτικόν.

Γιώργος Κ.

http://kafsokaliva.blogspot.com/2011/11/blog-post_26.html

Ενας άγγελος για τους "γιους του Ασώτου"

Το προσωπικό του σύνθημα είναι «η ζωή μας είναι σύντομη. Ας βιασθούμε να κάνουμε το καλό στον κόσμο». Και η προσευχή του, «Κύριε, μάθε μας να αγαπήσουμε αυτούς που δεν αγαπήθηκαν. Κάνε μας να υποφέρουμε με τον πόνο των άλλων. Μην επιτρέψεις πια να ευτυχούμε μόνοι μας… Δώσε μας την αγωνία της παγκόσμιας δυστυχίας και φύλαξέ μας από τη λησμονιά των άλλων».


     Είναι γνωστός σε όλον τον κόσμο για τη φιλευσπλαχνία του. Με οδηγό τον λόγο του Θεού, θέλει πάντα να κάνει το καλό. Εχει συμβάλει ταπεινά τα τελευταία τριάντα τέσσερα χρόνια στην αποφυλάκιση δεκατεσσάρων χιλιάδων απόρων φυλακισμένων στην Ελλάδα και σε ογδόντα χώρες των πέντε ηπείρων, συγκεντρώνοντας περίπου έξι εκατομμύρια ευρώ για την εξαγορά των ποινών τους. Ο λόγος, για τον 80χρονο αρχιμανδρίτη Γερβάσιο, κατά κόσμον Γεώργιο Ραπτόπουλο.Ο ίδιος δηλώνει παντού ότι νιώθει πληρότητα και ευτυχία, την οποία μπορεί να μη γνωρίζουν άνθρωποι που ζουν μέσα στη δόξα, στα πλούτη και στις κάθε λογής κοσμικές ανέσεις. Ο πατέρας Γερβάσιος είναι ο ιδρυτής της Αδελφότητας «Οσία Ξένη», Διακονία Αποφυλακίσεως Απόρων Κρατουμένων και Φυγοποίνων, που έχει την έδρα της την Περαία Θεσσαλονίκης. Γεννήθηκε στον Αιμιλιανό Γρεβενών το 1931. Είναι ένα από τα πέντε παιδιά μιας φτωχής οικογένειας. «Για ψωμί τρώγαμε βελανίδια, αλλά, δόξα τω Θεώ, επιβιώσαμε» λέει, όταν θυμάται τα δύσκολα παιδικά του χρόνια. Ο π. Γερβάσιος είναι από το 1959 διορισμένος τακτικός ιεροκήρυκας στις ακριτικές μητροπόλεις. Στις Σέρρες μελετά και ξαναμελετά τον λόγο του Θεού: «Οταν διαβάζω το Ευαγγέλιο, προσπαθώ να δω τι μπορώ να κάνω εγώ προσωπικά, ώστε να φτάσουν στον κόσμο τα μηνύματά του». Ωσπου μια ημέρα ένα από αυτά τρυπώνει στο μυαλό του: «Το “εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με” πάντα με προβλημάτιζε. Και ο Κύριος, τον Μάρτιο του 1978 μου άνοιξε μια νέα κηρυκτική πορεία, μια πρόσθετη διακονία στην ήδη υπάρχουσα διακονία μου: πορεία στην περιθωριοποιημένη και συστηματικά αποίμαντη κοινωνία των κρατουμένων» αναφέρει ο π. Γερβάσιος. Και η ιδέα πήρε σάρκα και οστά. «Η πρώτη επίσκεψη έγινε την Κυριακή της Απόκρεω τον Μάρτιο του 1978. Δεκαπέντε τουριστικά λεωφορεία με εφτακόσιους πενήντα Σερραίους επισκεφθήκαμε τους κρατουμένους της Αγροτικής Φυλακής Κασσάνδρας, τους “'ελαχίστους αδελφούς”', όπως τους αποκαλεί ο Χριστός. Αλησμόνητη έχει μείνει εκείνη η Κυριακή. Ο χώρος έχασε την αίσθηση της φυλακής. Ελαμψαν τα πρόσωπα των κρατουμένων, γέλασαν τα χείλη τους. Γεγονός πρωτόγνωρο γι’ αυτούς. Μια κοινωνία ολόκληρη μέσα στον χώρο της φυλακής» θυμάται. Οι επισκέψεις συνεχίστηκαν και τα επόμενα δέκα χρόνια και όλο και περισσότερα άτομα συμμετείχαν σε αυτές τις εκδρομές που περιελάμβαναν, εκτός από την καθιερωμένη λειτουργία, και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις για τους κρατουμένους αλλά και χρήσιμα δώρα και χρηματικά ποσά για αποφυλάκιση απόρων κρατουμένων που βαρύνονταν με μικροποινές ή για τα δικαστικά τους έξοδα: «Οι εύποροι εξοφλούν την ποινή τους αμέσως μετά την καταδίκη τους για το αδίκημα που διέπραξαν. Οι άποροι όμως οδηγούνται στη φυλακή. Την ποινή αυτών των κρατουμένων εξαγοράζουμε ύστερα από έγγραφο της κοινωνικής υπηρεσίας της φυλακής, η οποία γνωρίζει την οικογενειακή τους κατάσταση και την αδυναμία τους να εξαγοράσουν την ποινή τους μόνοι τους» λέει ο λαμπρός κληρικός. Το 1985, η Διακονία Αποφυλάκισης Απόρων Κρατουμένων και Φυγόποινων εντάχθηκε στους τομείς της Αδελφότητας «Η Οσία Ξένη», την οποία είχε ιδρύσει από το 1966 ο αρχιμανδρίτης Γερβάσιος. Από το 1989 οι επισκέψεις επεκτάθηκαν σε όλες τις φυλακές της Ελλάδας. Αυτή ήταν και η αρχή μιας μακράς πορείας που συνεχίζει επί τριάντα τέσσερα χρόνια και φθάνει έως τις φυλακές των πέντε ηπείρων.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΜΟΤΟΡΣΙΠ «ΘΑΝΑΣΗΣ»Η αρχή των επισκέψεων σε φυλακές του εξωτερικού έγινε το 1999 στην Αίγυπτο, όπου τον κάλεσαν οι τρεις καταδικασμένοι εις θάνατον διά αγχόνης Ελληνες ναυτικοί του μότορσιπ «Θανάσης» που κρατούνταν στις φυλακές Ελ Κανάτερ της Αιγύπτου, οι Κώστας Καστανιάς, Τάσος Κοντογιάννης και Νίκος Ζεγγελίδης. Ο π. Γερβάσιος δεν έπαψε να βρίσκεται στο πλευρό των τριών ναυτικών και να τους στηρίζει μέχρι τέλους. Ακολούθησαν πολλές επισκέψεις σε χώρες των Βαλκανίων, της Ευρώπης και όχι μόνον, όπως η Ρωσία, η Ουκρανία, το Ισραήλ, οι ΗΠΑ, η Μαδαγασκάρη, η Κύπρος, κ.ά. Ο δε κατάλογος των αποφυλακισθέντων είναι ακόμα πιο μακροσκελής και εντυπωσιακός: από την Αγγλία μέχρι το Πακιστάν και άλλες χώρες της Ασίας, την Τουρκία, την Τσετσενία, την Αμπχαζία, το Ιράν, το Ιράκ, την Παλαιστίνη, τη Λατινική Αμερική και την Αυστραλία, χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Επειτα από τόσα χρόνια πια, οι άποροι κρατούμενοι έχουν μάθει για τη Διακονία και αναζητούν τη βοήθειά της. Τα αιτήματα που λαμβάνουν καθημερινά στα γραφεία στην Περαία Θεσσαλονίκης είναι εξακριβωμένα από την κοινωνική υπηρεσία της κάθε φυλακής. Στη συνέχεια, η Διακονία αποστέλλει τα χρήματα μέσω τραπέζης και έτσι δρομολογείται η διαδικασία. Τα περίπου έξι εκατομμύρια ευρώ για την εξαγορά των ποινών απόρων κρατουμένων έχουν συγκεντρωθεί κυρίως από συνεισφορές απλών ανθρώπων, διαβεβαιώνει ο γέροντας Γερβάσιος. «Οι απλοί άνθρωποι, οι φτωχοί, είναι αυτοί που κυρίως βοηθούν το έργο μας» τονίζει και προσθέτει: «Παίρνουμε και μεγάλες προσφορές, αλλά αυτές είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Με συγκινεί αφάνταστα, για παράδειγμα, η πράξη κάποιας ανώνυμης κυρίας από τη Θεσσαλονίκη που καταθέτει κάθε μήνα δύο ευρώ στον τραπεζικό λογαριασμό της αδελφότητας». Ο πατήρ Γερβάσιος ταξιδεύει παντού όπου τον ζητούν. Σε μια επίσκεψή του στη Μαδαγασκάρη το 1999 σε μια φυλακή δυόμισι χιλιάδων κρατουμένων, στους οποίους οργάνωσε γεύμα και μοίρασε δέματα, ο π. Γερβάσιος συγκλονίστηκε όταν κατάλαβε ότι οι άνθρωποι δεν είχαν φάει κρέας για είκοσι χρόνια. Ταξίδεψε μέχρι τη Ρωσία για να βρεθεί στην κεντρική φυλακή της Μόσχας με τη θερμοκρασία στους -32 βαθμούς και να μοιράσει δέματα στους κρατουμένους, τα οποία συσκευάστηκαν στη ρωσική πρωτεύουσα. Ηταν μεγάλη η χαρά του για την πρώτη αποφυλάκιση που πέτυχε η Διακονία στη Ρωσία ενός νέου είκοσι επτά ετών. Θυμάται σχεδόν μία-μία τις περιπτώσεις ξεχωριστά σαν να τον έχουν σημαδέψει. Η ικανοποίησή του είναι μεγάλη και για το γεγονός ότι συνέβαλε στο να αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου για τους κρατουμένος. Με χαρά διαπιστώνει όλο και περισσότερες προσπάθειες ευαισθητοποίησης του κόσμου τοπικά από διάφορες μητροπόλεις της Ελλάδας, καλώντας τους πιστούς να δίδουν το «παρών» με επισκέψεις σε σωφρονιστικά ιδρύματα. «Θα είμαι ευτυχής, και τούτο το λέω στους κρατουμένους κάθε φυλακής, αν η καρδιά μου χτυπήσει τον τελευταίο της χτύπο στις επισκέψεις μου αυτές σε κάποια φυλακή»! 


Η περίπτωση Πάσσαρη


Αισθήματα συμπόνιας δεν παύει να τρέφει και για τον περιβόητο κακοποιό Κωνσταντίνο Πάσσαρη: «Ηξερα όσα γνωρίζανε και όλοι οι Ελληνες. Πολλά τα αδικήματά του, περίπτωση όμως να μην ανταποκριθώ στο κάλεσμά του δεν υπήρχε. Είναι και ο κρατούμενος αυτός ένα απολωλός πρόβατο, είπα. Την πρώτη φορά, η εξομολόγηση κράτησε μιάμιση ώρα. Εξω από το εξομολογητήριο, τέσσερις κουκουλοφόροι με προτεταμένα τα αυτόματά τους, μαζί τους και ο διευθυντής της φυλακής, μας περιφρουρούσαν. Είναι κατάδικος και η Δικαιοσύνη δίκαια τον καταδίκασε, δεν παύει όμως να είναι παιδί του Θεού. Και σε αυτά τα πεσμένα παιδιά του Θεού η Εκκλησία μας δίνει την ευκαιρία με τις επισκέψεις των κληρικών για μετάνοια, να εξομολογηθούν και να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων. Ας μην ξεχνάμε ότι και στην καρδιά τού πιο μεγάλου εγκληματία υπάρχει πάντα η σπίθα της ανθρωπιάς. Με εξορμήσεις που κάνουμε στις φυλακές αυτό πράττουμε: προσπαθούμε να ανάβουμε αυτές τις σπίθες των κρατουμένων συνανθρώπων μας».Θεάρεστο έργοΗ Διακονία Αποφυλακίσεως Απόρων Κρατουμένων και Φυγοποίνων συμπαραστέκεται όχι μόνο στους κρατουμένους αλλά και στις οικογένειές τους, δίνοντας σε κάποιες περιπτώσεις και υποτροφίες στα παιδιά τους για να σπουδάσουν. Για όσους επιθυμούν να συνδράμουν το έργο της Διακονίας Αποφυλακίσεως Απόρων Κρατουμένων και Φυγοποίνων υπάρχει λογαριασμός στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Στοιχεία επικοινωνίας με την Αδελφότητα «Οσία Ξένη»: T.Θ. 10147, 54110 Θεσσαλονίκη, τηλ.:             23920-25866      , φαξ: 23920-25391, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:info@diakonia-filakon.gr.ΣΟΦΙΑ ΔΙΓΕΝΗ-ΚΟΛΙΟΤΑΣΗ

http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&catid=1&artID=1457297

Αίγυπτος:οι μουσουλμάνοι προσεύχονται και οι χριστιανοί κάνουν αλυσίδα γύρω τους, για να τους προστατεύσουν

Αν και είμαι άθεος -ή σε αναζήτηση θεού-, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ τους Αιγύπτιους διαδηλωτές της πλατείας Ταχρίρ· οι μουσουλμάνοι προσεύχονται και οι χριστιανοί κάνουν αλυσίδα γύρω τους, για να τους προστατεύσουν. Αυτό συμβαίνει από την αρχή των διαδηλώσεων στην Αίγυπτο, αν και είναι ολοφάνερη η προσπάθεια της εξουσίας να στρέψει τη μια θρησκευτική ομάδα κατά της άλλης.

(Την πρώτη φωτογραφία την βρήκα στο Κουτί της Πανδώρας)

.net/2011/11/%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%B5%CE%AC%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/

π. Αντώνιος Πινακούλας:Η παραβολή για τον άφρονα πλούσιο

Αγαπητοί αδελφοί, ακούσαμε σήμερα στο ευαγγέλιο την παραβολή για τον άφρονα πλούσιο. Την ξέρουμε όλοι. Είπε ο Χριστός ότι τα χωράφια κάποιου έτυχε να είναι γεμάτα καρπούς. Βλέποντάς τα άρχισε να σκέπτεται τι να κάνει. «Τι ποιήσω;». Και έλεγε με τη σκέψη του ότι «θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου για να μπορέσω να τα συγκεντρώσω καλύτερα και να τα συγκεντρώσω όλα.  Και στη συνέχεια θα πω στον εαυτό μου ότι έχεις πάρα πολλά αγαθά, δεν κινδυνεύεις να μείνεις χωρίς αυτά. Τώρα μπορείς να είσαι ήσυχος. Φάε, πίνε, ευφραίνου». Κι ενώ σκεπτόταν αυτά, άκουσε τη φωνή του Θεού που λέει ότι «απόψε σού ζητάνε την ψυχή σου, τη ζωή σου. Αυτά που ετοίμασες σε ποιον θα ανήκουν;».

Είναι χαρακτηριστικό της παραβολής ότι δεν γίνεται πουθενά λόγος για άλλα πρόσωπα εκτός από τον ίδιο αυτό άνθρωπο, τον πλούσιο. Δεν γίνεται λόγος για την οικογένειά του, για το συγγενικό του περιβάλλον, ούτε καν για τον δημόσιο χώρο. Φαίνεται ότι είναι μόνος του μέσα στο σύμπαν. Βέβαια δεν είναι έτσι τα πράγματα. Το περιβάλλον, οι άλλοι άνθρωποι, είναι πάρα πολύ έντονα μέσα στη ζωή του. Είναι παρόντα, εκεί μέσα στην ψυχή του. Όταν μιλάει εκείνος για τον εαυτό του, όταν λέει «τι ποιήσω;», «τι θα κάνω;», βλέποντας τα χωράφια γεμάτα καρπούς, εκεί ακριβώς η σκέψη του είναι η σκέψη του περιβάλλοντος, η σκέψη των άλλων ανθρώπων, αυτό που σκέπτονται οι περισσότεροι άνθρωποι. Ρωτώντας «τι ποιήσω;» και δίνοντας αυτή την απάντηση, ο άνθρωπος αυτός σκέπτεται όπως σκέπτονται όλοι. Όπως σκεπτόμαστε κι εμείς. Τουλάχιστον οι περισσότεροι από μας, η μεγάλη πλειοψηφία. Τι ποιήσω, τι να κάνω; Είναι γεμάτος ανησυχία και μέριμνα. Αυτόματα, χωρίς τίποτε άλλο να περάσει από το μυαλό του, πρέπει να εξασφαλίσει το μέλλον του, πρέπει να έχει αγαθά για να καταναλώνει. Αλλιώς πώς θα ζήσει; Έτσι όμως σκέπτονται όλοι οι άνθρωποι. Οι άλλοι λοιπόν που τόσο απουσιάζουν και δεν γίνεται λόγος γι’ αυτούς είναι παρόντες στη σκέψη αυτού του ανθρώπου. Οι άλλοι καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να σκέπτεται. Και πώς απαντάει; «Θα γκρεμίσω τις αποθήκες, θα κάνω άλλες, θα βάλω εκεί τα γεννήματά μου κλπ.» Βρισκόμαστε σε άλλη εποχή, δεν μπορούσε να καταφύγει στις τράπεζες, δεν μπορούσε να ασφαλίσει αυτά τα οποία είχε, δεν μπορούσε να έχει τους τρόπους που έχουμε εμείς σήμερα, για να εξασφαλιστεί μελλοντικά. Ο τρόπος ήταν αυτός. Έπρεπε να συγκεντρώσει αυτά τα οποία είχαν τα χωράφια του, για να τα έχει στο μέλλον. Σκεπτόταν όμως όπως σκεπτόμαστε κι εμείς. Κι όπως σκέπτονται και οι περισσότεροι από μας. Άρα οι άλλοι ήταν εκεί. Δηλαδή ο άνθρωπος αυτός εφήρμοζε αυτό που έλεγε η κοινή γνώμη. Αυτό που ήταν ο μέσος όρος της ζωής των ανθρώπων. Έτσι σκεπτόταν ο άνθρωπος.

Βέβαια έρχεται να τον ξυπνήσει απ’ αυτή την κατάσταση η φωνή του Θεού. Γιατί συνέβη αυτό το πράγμα; Γιατί έπρεπε κάποιος να τον ξυπνήσει; Διότι οι δυνατότητές του ήταν πια περιορισμένες. Δεν φαίνονταν καν. Είχε ισοπεδωθεί μέσα του και δεν μπορούσε να σκεφτεί διαφορετικά. Έτσι, ακούγεται η φωνή του Θεού μέσα από τη συνείδησή του: «Απόψε πεθαίνεις. Αυτά που ετοίμασες σε ποιον ανήκουν;»

Αγαπητοί αδελφοί, πού έκανε λάθος ο άνθρωπος αυτός; Πού έκανε λάθος και την πάτησε τόσο χοντρά, όπως θα λέγαμε εμείς σήμερα; Προφανώς στα κριτήρια που είχε στη ζωή του, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βρει τι είναι πρωτεύον και τι δευτερεύον. Και πιο πολύ, τι είναι το πιο επείγον. Και το πιο επείγον βέβαια είναι το να νιώσει κανείς, να καταλάβει και να βάλει βαθιά μέσα στο μυαλό του, ότι είμαστε περιορισμένοι κι ο χρόνος μας τελειώνει. Και έχουμε ημερομηνία λήξης την οποία δεν γνωρίζουμε. Αυτό θα έπρεπε να το βάλει μέσα στους άλλους παράγοντες. Καλά σκέφτηκε τα άλλα. Δεν ήταν όλα λάθος. Έπρεπε όμως να βάλει κι αυτό. Κι αυτό να το βάλει πριν από τα άλλα. Γιατί είναι πιο επείγον από τα άλλα. Αλλά, όπως είπαμε, δεν μπορούσε. Δεν μπορούσε αυτό να το καταλάβει. Είχε μέσα του ισοπεδωθεί. Οι δυνατότητές του ήταν πάρα πολύ λίγες. Μόνο μέσα από τα βάθη της συνείδησής του μπόρεσε να του μιλήσει ο Θεός. Έπρεπε να του δείξει κάποιος άλλος την κατάστασή του για να βγει από εκείνη. Δηλαδή από ποια; Είναι αιχμάλωτος της κοινής γνώμης, του μέσου όρου της ζωής των ανθρώπων, του τρόπου που συνήθως σκέπτονται οι άνθρωποι. Έπρεπε να βγει από κει και να αντιμετωπίσει ο ίδιος τον ίδιο του τον εαυτό. Ενώ μιλάει τόσο πολύ για τον εαυτό του (τι θα κάνω, τι ποιήσω, θα κάνω κείνο ή το άλλο κλπ.) και σ’ αυτόν απευθύνεται συνέχεια, πολύ λίγο ποσοστό κατέχει ο εαυτός του σε όλα αυτά. Τον έχουν καταλάβει οι άλλοι, το περιβάλλον του, ο τρόπος που σκέφτεται ο κόσμος. Έτσι σκεπτόταν ο άνθρωπος. Γι’ αυτό ήταν ανάγκη να του δειχτεί αυτό από τον Θεό, μέσα από τα βάθη της συνείδησής του, όπως είπαμε.

Αγαπητοί αδελφοί, τι ήθελε να πει ακόμη ο Χριστός; Και γιατί εμείς διαβάζουμε αυτή την παραβολή σήμερα; Ήθελε ο Χριστός να μας πει ότι η κατάστασή μας ήταν τέτοια που μόνο προς τον θάνατο πήγαινε. Έπρεπε να έρθει ο ίδιος ο Θεός από τους ουρανούς, να γεννηθεί ανάμεσα στους ανθρώπους, να γίνει ένας από μας. Γιατί; Για να μας δώσει τις δυνατότητες που χάσαμε, να μας βγάλει απ’ αυτή την ισοπέδωση που βρίσκεται μέσα μας, να ξαναβρούμε κριτήρια, να ξέρουμε τι είναι πρώτο και τι δεύτερο, τι επείγει και τι μπορεί να αργήσει και να καθυστερήσει. Γι’ αυτό ήρθε ο Θεός στον κόσμο. Γι’ αυτό κι εμείς σήμερα διαβάζουμε αυτή την παραβολή, παραμονή των Εισοδίων της Θεοτόκου και παραμονή που θα αρχίσουμε να ψάλλουμε το «Χριστός γεννάται». Ο Χριστός δεν μίλαγε ξεκάρφωτα, δεν έλεγε διάφορες ιστορίες για να αρέσει στους ανθρώπους, δεν έδινε οδηγίες για να ζήσουμε οι άνθρωποι καλά. Ήθελε να μας δώσει το μέτρο της ζωής. Γι’ αυτό μιλώντας για τον πλούσιο αυτό άνθρωπο και γι’ αυτό που τον βρήκε, έφερε τη φωνή του Θεού, την ίδια τη φωνή τη δική του, για να ακούσει εκείνος ένα άγγελμα, να ακούσει ένα κάλεσμα, το οποίο ήταν αδυσώπητο και μονοσήμαντο: πεθαίνεις. Τι θα γίνει; Με μία μόνο σημασία: τι μπορείς να κάνεις; Αποφάσισε τώρα.

Αγαπητοί αδελφοί, ο Θεός δεν ήθελε να πεθάνει ο άνθρωπος. Ήθελε βλέποντάς τον σε μια κρίσιμη στιγμή της ζωής του, εκεί που σκεπτόταν κι έπαιρνε αποφάσεις και βρισκόταν μπροστά στη λάθος απόφαση -δεν είχε μπει ακόμα στα έργα, σκέψεις είχε μόνο-, ακριβώς εκεί ήθελε ο Θεός να επέμβει και να του δείξει τον δρόμο της ζωής. Έναν δρόμο που τον είχε χάσει, επειδή είχε χάσει ήδη τις δυνατότητές του. Αλλά ήρθε ο Χριστός και συνεζωποίησε εμάς, όπως ακούσαμε σήμερα στον Απόστολο, διότι εκείνος είναι πλούσιος σε έλεος όχι σε χωράφια, σε αγαθά, σε κτήματα και σε εξασφαλίσεις. Πλούσιος σε έλεος. Ήρθε ανάμεσά μας. Να μας χαρίσει δυνατότητες, να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι και να βαδίζουμε όπως εκείνος θέλει. Αμήν.

(κήρυγμα που εκφωνήθηκε στον Ι. Ν. Αγίου Παντελεήμονος Χαλανδρίου στις 20-11-11)

Πάτρα:Άρχισε η επιμόρφωση των θεολόγων για το Νέο Σχολείο

Άρχισε ,σήμερα 25-11-2011, στην Πάτρα, η επιμόρφωση των θεολόγων των σχολείων της Πελοποννήσου αλλά και της Ζακύνθου, για το Νέο σχολείο.Η πρώτη φάση της επιμόρφωσης τους ,θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 27-11.

Πολιτισμός και διαφορετικότητα: Εμείς και οι άλλοι

Ηλίας Κουλακιώτης, Ε. Λαζόγκας, Δ. Γ. Μαγριπλής, Α. Γ. Μαράς, Φ. Β. Πέρρα, Γ. Κόνδης, Ρόνι Σου Σάμπα, Σ. Κατούντα, Ι. Κ. Σπηλιοπούλου, Α. Ν. Δουλαβέρας, Σ. Γουνελάς, Β. Μανουσάκης, Γ. Αλεξιάς, Μ. Παπαθανασίου, C. F. Schmitzberger, Γ. Ι. Παπαϊωάννου, Θ. Ν. Παπαθανασίου, Δ. Κ. Πατσόπουλος, Τ. Πατρώνης, Χ. Βάγια, Σ. Σπανέας, Α. Ε. Καρακώστα, Θ. Φούσκας, Χ. Οικονόμου, Κ. Καστανιώτη, Μ. Α. Κουρή, Κ. Β. Σκλάβου, Σ. Γιαγκάζογλου, Δ. Μπεκριδάκης, π. Π. Καποδίστριας, Ι. Χ. Δρίτσας, Β. Δημόπουλος, Χ. Γροσδάνη

επιμέλεια: Δημήτριος Γ. Μαγριπλής

Σταμούλης Αντ., 2011
550 σελ.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ:εκατό χρόνια από την κοίμηση του Παπαδιαμάντη

«ΤΕΧΝΗ»

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Άφθιτος μνήμη μετ’ εγκωμίων:

 εκατό χρόνια από την κοίμηση του Παπαδιαμάντη

Ομιλητές:

Χρυσή Καρατσινίδου, επίκ. καθηγήτρια ΑΠΘ: Οι μεταφραστικοί τρόποι του Παπαδιαμάντη: «Το αίσθημα ανώτερον της θεωρίας»

Παναγιώτης Αρ. Υφαντής, επίκ. καθηγητή ΑΠΘ: Ανώνυμη αγιότητα γένους θηλυκού στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη

Στέλιος Παπαθανασίου, Δρ. Φιλολογίας και Θεολογίας: Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στην επικράτεια της χαρμολύπης

Προβολή ντοκυμαντέρ «Παπαδιαμάντης εαρινός και αναστάσιμος».

Αμφιθέατρο Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (στον χώρο της ΔΕΘ).

Τρίτη, 29 Νοεμβρίου 2011

Ώρα έναρξης: 20:30.

π.Χαράλαμπος Παπαδόπουλος:Ο Κινέζος,Ο Θεός και η Μοναξιά

Dr John - Litanie des saints

Τινα με λέγουσιν οι ιδιότητες είναι ;

Πες μουσε ποιό Θεό πιστεύειςνα σου πω ποιός είσαι.
(γεροντικό)

Μικροί και ασήμαντοι, άνθρωποι χωρίς ιδιότητες και περικυκλωμένοι από άλλα άτομα, πνιγμένα στις ιδιότητες, δυσκολευόμαστε να ανασάνουμε ακόμα και σε χώρους όπου δεν ανήκουν σε κανέναν μα σε όλους και στον Έναν. Μας πνίξανε στις ιδιότητες κάνοντας απίστευτα επίκαιρο και τον εξαιρετικό Ρόμπερτ Μούζιλ.
Ακόμα και αυτός ο χώρος ( ή μάλλον ο κατεξοχήν μοναδικός χώρος που ελπίζει και στηρίζεται σε ιδιότητες) και που άλλοτε καυχιόταν ότι, δια του βλέποντος έβλεπε τα χαρίσματα και καλούσε κοντά του ελεύθερα και τον κτηνοτρόφο και τον ανειδίκευτο γραφιά και τον άγνωστο ασκητή για να τους κάνει πατριάρχες, έχασε αυτή την αρχοντιά του και έπεσε με τα μούτρα στις πρόσκαιρες ιδιότητες.
Βγήκε και αυτός ο χώρος στην αγορά εργασίας αναζητώντας απεγνωσμένα όχι τον Κύριο του, αλλά δικηγόρους, δικαστές, γιατρούς, λογιστές, οικονομολόγους, ασφαλι(σ)τές, τραπεζίτες, μπάτσους και ενίοτε και θεολόγους με μοναδικό κριτήριο επιλογής των τελευταίων την αναπαραγωγή μιας ζιγκολό θεολογίας.
Έλα ντε όμως που το Άγιο Πνεύμα δεν φωτίζει τελικά τις ιδιότητες των καλεσμένων αλλά τον ίδιο τον καλεσμένο, αυτό το ξεχωριστό πρόσωπο που θα μπορέσει να κουβαλήσει (αν έχει) και τις ιδιότητες του αλλά δεν θα στηρίζεται επάνω σε αυτές!
Δεν είναι σίγουρο βέβαια και κάτι ακόμα. Το αν ξαφνικά και απρόσμενα, θα σκάσουν από επιθυμία να φωτιστούν με το στανιό οι έχοντες ιδιότητες, απλά και μόνο για να εξυπηρετήσουν ένα χώρο που δυστυχώς εξακολουθεί να πιστεύει ακόμα περισσότερο σε αυτές (και όχι σε Αυτόν), την ίδια στιγμή όπου ακόμα και ο «έξω» κόσμος έχει ήδη πάψει να τις πιστεύει!
Το πρόβλημά μας δεν είναι η απιστία. Πίστη υπάρχει σήμερα και μάλιστα μπόλικη. Ακόμα και ο διάβολος πιστεύει στο Θεό, αλλά φρίττει και μόνο στην σκέψη αυτή. Το πρόβλημά μας είναι η αθεοφοβία. Και είναι τραγικό λάθος να επιπλήττονται στα κηρύγματα οι «λεγεώνες των αθεόφοβων άθεων». Γιατί αθεόφοβος, δεν είναι αυτός που δεν πιστεύει αλλά αυτός που πιστεύει σε έναν σταυρωμένο Θεό και τον εμπαίζει σαν τον ιεροεξεταστή του Ντοστογέφσκυ.
Ο χώρος που αγαπάμε, δεν έχει ανάγκη να στηρίζεται στις ιδιότητες των πλούσιων «φίλων«, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουμε καλά δυο βασικά πράγματα : Και το ευχάριστο γεγονός ότι δεν είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν μαζί μας τους καρπούς της ανομίας τους, αλλά και το ότι κάπου, κάποτε λάβαμε μια δωρεά και πως αυτή την ίδια δωρεά μοιραζόμαστε μαζί με  άλλους.

Ας αφήσουμε τις ιδιότητες στους ψωνισμένους των καιρών συνεχίζοντας να επικαλούμαστε το καθάριο βλέμμα του βλέποντος. Γιατί πάντοτε, επάνω σε αυτό το άγρυπνο βλέμμα του Κυρίου στηριζόμασταν και το αφήναμε να εισχωρεί ελεύθερα δια του Αγίου Πνεύματος και να αναδεικνύει τους αγράμματους και απλοϊκούς σε κάτι παραπάνω από σοφούς και τους  ψαράδες σε θεολόγους. Αν ωστόσο προτιμήσουμε το λασποπερπάτημα των ιδιοτήτων μας αντί του  Χριστού, τότε είναι που και πάλι Αυτός θα μας επαναλάβει μια παλιά ερώτηση αλλά λίγο διαφορετική : «Τίνα με λέγουσιν οι ιδιότητες είναι;»


Γιώργος Κ.

ΟΙ ΝΕΟΙ,Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ-ΤΕΤΑΡΤΗ ΒΡΑΔΥ στο TV ΜΥΤΙΛΗΝΗ

Την επόμενη Τετάρτη,23-11-2011 το βράδυ στο

 TV MΥΤΙΛΗΝΗ ,ώρα 10μ.μ.

στην εκπομπή του Αντώνη Δουμούζη ,"Χωρίς ενδοιασμούς" συζητάμε για τη σχέση των νέων ανθρώπων με την Εκκλησία και το Θεό.

Όσοι είναι εκτός Λέσβου μπορούν να την παρακολουθήσουν διαδικτυακά στη διεύθυνση:

http://www.tvmitilini.gr/

ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΑΤΑΞΙΑ: ΟΙ ΝΕΟΙ ΦΩΝΑΖΟΥΝ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΙΤΛΟ

ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΑΤΑΞΙΑ

ΟΙ ΝΕΟΙ ΦΩΝΑΖΟΥΝ

ΜΕ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΑΡΙΟΥ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΑ ΛΙΑΓΚΗ

ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ, ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ.

ΓΡΑΦΟΥΝ 20 ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ, ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ.

ΕΥΗ ΒΟΥΤΣΙΝΑ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ, ΤΕΡΕΖΑ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΥ, Π.ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΚΑΝΑΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΕΛΗΚΩΣΤΑΝΤΗΣ, ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΖΟΥΡΓΟΣ, Π.ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ, ΜΗΤΡ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ, ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΤΖΕΝΗ ΚΑΤΣΑΡΗ-ΒΑΦΕΙΑΔΗ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΙΓΝΑΔΗΣ, ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ, ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΛΗΟΣ, ΖΩΗ ΠΛΙΑΚΟΥ, ΝΙΚΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ, Π.ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΦΑΡΟΣ.