Θρησκευτικά:Η ώρα του παιδιού;Ναι,η ώρα που χαίρεται το παιδί.

Ανοικτή επιστολή στον Υπουργό της Παιδείας.

Άκουσα με θλίψη κ.Υπουργέ της Παιδείας να λέτε στη συγκέντρωση που έγινε στην Καλλιθέα:"Τα Θρησκευτικά η ώρα του παιδιού είναι.Αυτή είναι η πραγματικότητα".Λάθος πληροφόρηση έχετε κ.Υπουργέ.Σίγουρα στα Θρησκευτικά αλλά και σε όλα τα μαθήματα υπάρχουν καθηγητές και καθηγήτριες που δεν ανταποκρίνονται στα "θέλω" των παιδιών.Δε μου αρέσει να ωραιοποιώ τα πράγματα.Σε όλους του κλάδους υπάρχουν συνάδελφοι με ακραίες συμπεριφορές και αντιλήψεις . Σας προκαλώ όμως κ.Υπουργέ να κάνετε μία έρευνα στις Διευθύνσεις της Δευτεροβάθμιας και εκεί θα διαπιστώσετε ότι άλλη είναι η εικόνα που έχουν για τα Θρησκευτικά και τους θεολόγους οι κατά τόπους εκπαιδευτικές κοινότητες.
Να ρωτήσετε κ.υπουργέ το ποσοστό των θεολόγων που χρησιμοποιούν τις  Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας στη Διδακτική πράξη .
Να πληροφορηθείτε κ.Υπουργέ για τις διακρίσεις των θεολόγων καθηγητών και καθηγητριών στις διάφορες καινοτόμες δράσεις, προγράμματα  και δραστηριότητες.
Υπηρετώ κοντά μια δεκαετία ως σχολικός σύμβουλος και έχω επισκεφθεί  300 περίπου σχολεία της νησιωτικής και ηπειρωτικής Ελλάδας.Από τα Ψαρά,τη Λήμνο και την Ικαρία μέχρι την Καστοριά  τη Φλώρινα και την Αριδαία.Αυτό που διαπίστωσα στα περισσότερα είναι ότι το μάθημα των Θρησκευτικών είναι η ΩΡΑ του ΠΑΙΔΙΟΥ... είναι η ώρα που το παιδί πολλές φορές βρίσκει νόημα στο να βρίσκεται στο σχολείο.

Ανδρέας Χ. Αργυρόπουλος

π. Ιουστίνος Πόποβιτς:Η Εκκλησία είναι οικουμενική, καθολική, θεανθρωπίνη.

«Η Εκκλησία είναι οικουμενική, καθολική, θεανθρωπίνη, αιωνία, δια τούτο αποτελεί βλασφημίαν, ασυγχώρητον βλασφημίαν εναντίον του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος, το να κάμωμεν την Εκκλησία ένα εθνικόν ίδρυμα (institutio), να την στενεύωμεν μέχρι των μικρών, πεπερασμένων, χρονικών εθνικών σκοπών και μεθόδων. Ο σκοπός της είναι υπερεθνικός, οικουμενικός, παναθρώπινος: να ενώση εν τω Χριστώ όλους τους ανθρώπους, όλους άνευ εξαιρέσεων εθνικότητος ή φυλής ή κοινωνικού στρώματος… Το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας συνθέτει και ορίζει και αποτελεί την μέθοδον του Χριστού και το μέσον δια την ένωσιν όλων των ανθρώπων… Εις την πορείαν των δια μέσου της ιστορίας πολλαί τοπικαί Εκκλησίαι περιωρίζοντο εις τον εθνικισμόν, εις σκοπούς και μεθόδους εθνικάς. Πολλαί Εκκλησίαι, και μεταξύ αυτών και η ιδική μας… Είναι πλέον καιρός, είναι η ενδεκάτη ώρα, να παύσουν οι εκκλησιαστικοί μας αντιπρόσωποι να είναι αποκλειστικά δούλοι του εθνικισμού, και να γίνουν αρχιερείς και ιερείς της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας… Κάθε μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι πρόσωπον καθολικόν, πρόσωπον αιώνιον και θεανθρώπινον… Είναι του Χριστού και δια τούτο αδελφός όλων των ανθρώπων, και διάκονος όλων των ανθρώπων και των κτισμάτων. Αυτός είναι ο από Χριστού δεδομένος σκοπός της Εκκλησίας· κάθε άλλος σκοπός δεν είναι από τον Χριστό αλλ’ από τον αντίχριστον. Δια να είναι η τοπική μας Εκκλησία Εκκλησία του Χριστού, Εκκλησία καθολική, πρέπει να πραγματοποιή συνεχώς αυτόν τον σκοπόν είς τον λαόν μας».

π. Ιουστίνος Πόποβιτς, «Άνθρωπος και Θεάνθρωπος» (μτφρ. ιερομον. Αθανασίου Γιέβτιτς), Σύναξη 79 (2001), εσώφυλλο.

Χριστός, ο μόνος Επαναστάτης.(Από το Γαλλικό Μάη)

Ένα από τα πολλά συνθήματα του Γαλλικού Μάη:

"Χριστός,ο μόνος Επαναστάτης".

Η φωτογραφία είναι του Henri Cartier.

ΚΑΙΡΟΣ-ΕΚΔΗΛΩΣΗ:Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

clock

Παρασκεύη ,3 Ιουνίου στις 7 μ.μ.

Πατάρι εκδόσεων Εν Πλω, 
Εμπορικό Κέντρο Atrium
Χαρ. Τρικούπη 6-10, Αθήνα






7.00-7.10 μμ. Χαιρετισμοί
7.10- 7.35 ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Θεόδωρος Ξ. Γιάγκου

Καθηγητής Πηγών Κανονικού Δικαίου, Τμ. Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας ΑΠΘ

7.35- 8.00 Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ Ή ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗΣ; - ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Σπυριδούλα Αθανασοπούλου-Κυπρίου

Δρ. Θεολογίας, Καθηγήτρια Θεολόγος, Διδάσκουσα στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο

8.00 -8.25 ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ – Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

π. Αντώνιος Καλλιγέρης

Εκπαιδευτικός, Δ/ντής, Διευθύνσεως Ποιμαντικής, Γάμου και Οικογενείας, Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών

8.25.-9.30 Συζήτηση

ΚΑΙΡΟΣ: Υπόμνημα στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής

    Ελ.Βενιζέλου 59^Α -15561 Χολαργός

    Ιστοσελίδα: http://www.kairosnet.gr                                         Χολαργός 8-5-2016

    Ηλ.Διεύθυνση: kairostheologoi@gmail.com                             Αριθ. Πρωτ. 43

                                                                                   Προς

                                                                                  Το Ινστιτούτο  Εκπαιδευτικής Πολιτικής

ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Ο «Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος ΚΑΙΡΟΣ - για την αναβάθμιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης»  με  την ιδρυτική του διακήρυξη (Δεκέμβριος 2009) έθεσε ως βασικό πρόταγμα την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης στη χώρα μας. Η πρόταση αυτή προφανώς αφορά τόσο στα προς διδασκαλία εισαγόμενα προγράμματα σπουδών, στα αναγκαία νέα διδακτικά εγχειρίδια για την υποστήριξή τους, στις καινοτόμες και προσαρμοσμένες στις τρέχουσες παιδαγωγικές ανάγκες, καλές πρακτικές και τεχνικές διδασκαλίας, όσο και στην διαρκή αλλά και ουσιαστική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που καλούνται καθημερινά να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του συγκεκριμένου μαθήματος. Ταυτόχρονα όμως ενδιαφέρεται και για την ακαδημαϊκή θεολογία, καθώς οι βασικές σπουδές όσων φοιτούν στις θεολογικές σχολές ή στα παιδαγωγικά τμήματα για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, με πρόθεση να ασχοληθούν επαγγελματικά με την εκπαίδευση, δεν πρέπει να είναι αποκομμένες από τις ανάγκες των σημερινών μαθητών αλλά και τις απαιτήσεις της σύγχρονης θρησκευτικής αγωγής. Η ικανοποίηση φυσικά όλων των προηγουμένων εξυπακούεται ότι υποστηρίζεται ουσιαστικά, όχι μόνο από την σωστή εκπαίδευση των λειτουργών του μαθήματος αλλά και  από την ορθή διαχείριση του υπάρχοντος εκπαιδευτικού προσωπικού, από την έγκαιρη πλήρωση των μόνιμων ή έκτακτων κενών, από την συνεχή παροχή  της κατάλληλης υποστήριξης, εκ μέρους των δομών του υπουργείου παιδείας , που έχουν ως βασική τους ευθύνη το συγκεκριμένο τομέα.

Εισαγωγικά οφείλουμε να υπογραμμίσουμε κεφαλαιωδώς  τις βασικές μας απόψεις σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών προκειμένου να είναι γνωστό το πλαίσιο αρχών βάσει του οποίου σταθερά κινούμαστε από την ίδρυση του Καιρού μέχρι σήμερα:

1.       Οι σταδιακές αλλαγές που συντελούνται και εδραιώνονται στην ελληνική κοινωνία (εκκοσμίκευση ,αυξανόμενος πολιτιστικός πλουραλισμός, αποστασιοποίηση από τις θρησκευτικές κοινότητες και παραδόσεις, ανάδυση φονταμενταλιστικών τάσεων και τέλος η τεχνοκρατική και χρησιμοθηρική αντίληψη για την παιδεία) καθιστούν υποχρεωτική την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

2.       Υπερασπιζόμαστε ένα αναβαθμισμένο μτΘ που:

·          ενθαρρύνει την κατάργηση στερεοτύπων, προκαταλήψεων, φανατισμών.

·          συμβάλλει ώστε οι μαθητές να έχουν τη γνωστική υποδομή και την ψυχική ευρυχωρία για απροκατάληπτο και εποικοδομητικό διάλογο με αποδοχή και σεβασμό της θρησκευτικής ετερότητας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απεμπολούν ή σχετικοποιούν τη δική τους θρησκευτική ή μη ταυτότητα.

·          λειτουργεί ως παράγοντας εμβάθυνσης και εμπλουτισμού της δημοκρατίας.

3.       Στο ευρύτερο ευρωπαϊκό περιβάλλον παρατηρείται τα τελευταία χρόνια

Ένας όλο και πιο ουσιαστικός διάλογος για τα θεμελιακά ιδεώδη και τους στόχους μιας εκπαίδευσης που θα συντονίζεται με τις αγωνίες και τα υπαρξιακά αιτήματα των νέων. Διερευνάται επίσης η δυνατότητας των θρησκειών να λειτουργήσουν ως παράγοντες κοινωνικής συνοχής και συναλληλίας. Όλο και περισσότερο η Ευρώπη ασχολείται με τη θρησκευτική εκπαίδευση που εμπνέει αμοιβαίο σεβασμό, αξιοποιεί δημιουργικά κάθε πολιτιστική και θρησκευτική ετερογένεια, με την προϋπόθεση ότι δεν θίγεται το δικαίωμα κάθε ευρωπαίου πολίτη για ανεμπόδιστο αυτοπροσδιορισμό.

Τι είναι πια Καιρός να κάνουμε;

§  Να αξιοποιήσουμε τα όποια θετικά βήματα έχουν γίνει στο μτΘ τα τελευταία 30 χρόνια. Να αξιοποιήσουμε τις προτάσεις που κατά καιρούς έχουν γίνει για το μτΘ.

§  Να βελτιώσουμε τις διδακτικές προσεγγίσεις, μακριά από κατηχητισμούς και μονοφωνίες αλλά και μακριά από μια αδιάκριτη ουδετερότητα που ισοπεδώνει.

§  Να επεξεργαστούμε προτάσεις τεκμηριωμένες παιδαγωγικά, βασισμένες στη δυναμική της σύνθεσης.

§  Να εξηγήσουμε στην ελληνική κοινωνία γιατί χρειάζεται κοινή θρησκευτική εκπαίδευση υποχρεωτική  για όλους τους μαθητές.

§  Να αναμετρηθούμε τίμια και ειλικρινά με τα υπαρξιακά και κοινωνικά αδιέξοδα των νέων.

§  Να συμπορευθούμε μαζί τους μαρτυρώντας την ελπίδα.

§  ,Να εκφέρουμε λόγο που συγκροτεί πρόταση συνεκτική της ζωής.

§  Να μελετήσουμε και να αναδείξουμε τον πάντοτε επίκαιρο και οικουμενικό λόγο της ορθόδοξης θεολογίας αλλά και  των άλλων χριστιανικών παραδόσεων.

§  Να σπουδάσουμε και να κατανοήσουμε τις άλλες θρησκείες και τα φιλοσοφικά συστήματα.

§  Να διαμορφώσουμε μια λειτουργική πρόταση για το μτΘ πέρα από την κλειστή και προκατασκευασμένη γνώση, πέρα από τη μεταβιβαστική και διαχειριστική αντίληψη για την εκπαίδευση.

Με την κατατεθείσα πρόταση για τη μορφή και το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση από τις δύο επιτροπές εμπειρογνωμόνων, θα έλεγε κανείς, ότι ολοκληρώνεται η πρώτη φάση μιας προσπάθειας ριζικής αναμόρφωσης ή και αναβάθμισης της θρησκευτικής εκπαίδευσης στη χώρα μας, πάνω στον άξονα και τις συντεταγμένες της ιδρυτικής μας διακήρυξης. Ωστόσο είναι φανερό ότι ο κύκλος δεν κλείνει στο σημείο αυτό, καθώς η καλόπιστη κριτική που έχει ασκηθεί με επιστημονικά επιχειρήματα  ανέδειξε σημαντικά προβλήματα, που απορρέουν από την πιλοτική εφαρμογή των νέων ΠΣ και συνδέονται ουσιαστικά με την προτεινόμενη καθολική τους εφαρμογή στο προσεχές μέλλον. Επομένως ο νέος κύκλος που ανοίγει, είναι εκ των πραγμάτων αυτός που σχετίζεται με την ολοκληρωμένη εφαρμογή των προγραμμάτων σπουδών σε όλα τα σχολεία της χώρας και το ρόλο του εκπαιδευτικού, που καθίσταται πρωταγωνιστικός, καθώς αυτός θα κατευθύνει, θα οργανώσει και θα συντονίσει τους μαθητές της τάξης του, στη διαχείριση του  εκπαιδευτικού υλικού μέσω των νέων πρακτικών και διαδικασιών διδασκαλίας του.

Ενόψει  λοιπόν της πιθανής εφαρμογής του όπως ήδη το έχει ζητήσει ο σύλλογός μας – με την έκδοση ανοιχτής επιστολής προς τον υπουργό παιδείας και ειδικής συνέντευξης  τύπου -  καταθέτει  το παρόν υπόμνημα στην αρμόδια επιτροπή του ΙΕΠ με συγκεκριμένες προτάσεις επί του πρακτέου, εφόσον το υπουργείο αποφασίσει για την καθολική του εισαγωγή στα σχολεία από την επόμενη σχολική χρονιά. Είναι αξιοσημείωτο ότι  επειδή από το 2012 (μετά την τελική μορφή που πήρε το νέο ΠΣ) η ποικιλότροπη κριτική που ασκήθηκε, επικέντρωσε στο περιεχόμενο του προγράμματος και στον μαθητή που θα το διδαχτεί, (εξ)αφανίζοντας ολοκληρωτικά το πρόσωπο του διδάσκοντα(δάσκαλου-καθηγητή) ο σύλλογός μας, θεωρώντας ως εξαιρετικά κρίσιμη την παρουσία του εκπαιδευτικού για την επιτυχία ή μη του όλου εγχειρήματος, καταθέτει  συγκεκριμένες προτάσεις όπως:

1.      Κλιμακωτή εφαρμογή του νέου ΠΣ(δημοτικό-γυμνάσιο) σε επίπεδο ποσότητας διδακτέας ύλης και σε βάθος τριετίας(τουλάχιστον) , με στόχο την εξοικείωση των διδασκόντων με τις διδακτικές απαιτήσεις που έχει ένα πρόγραμμα διαδικασίας,

2.      Επιλογή συγκεκριμένων βασικών θεμάτων από κάθε διδακτική ενότητα ή εναλλακτικά τη διδασκαλία κάποιων μόνο διδακτικών ενοτήτων από κάθε τάξη,

3.      Την παραγωγή  συγκεκριμένων παραδειγμάτων διδακτικής προσέγγισης, με βάση συγκεκριμένες τεχνικές-διαδικασίες που περιγράφονται ή προτείνονται στο ΠΣ αλλά και στον οδηγό του εκπαιδευτικού, ώστε να εφαρμόζονται οι ίδιες σε όλα τα σχολεία,

4.       Τη συγκρότηση επιμορφωτικής προσπάθειας των διδασκόντων σε βάθος χρόνου, αξιοποιώντας τους πρώτους επιμορφωτές της πιλοτικής εφαρμογής, τους σχολικούς συμβούλους, τους διδάξαντες στα πιλοτικά σχολεία, τα μέλη ΔΕΠ με αντικείμενο τη διδακτική στις αντίστοιχες θεολογικές σχολές και στα παιδαγωγικά τμήματα δημοτικής εκπαίδευσης αλλά και όσα μέλη της επιτροπής του ΠΣ έχουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις,

5.      Τον καταμερισμό της επιμόρφωσης όσον αφορά στους διδάσκοντες σε μικρά τμήματα ανά εκπαιδευτική περιφέρεια και την σε βάθος ικανού χρόνου (τριετία τουλάχιστον)διεξαγωγή της,

6.      Την διεξαγωγή της επιμόρφωσης και με άλλους τρόπους (π.χ. εξ αποστάσεως, δια ηλεκτρονικών μέσων, δηλ παρακολούθηση από ομάδα επιμορφουμένων - σε πραγματικό χρόνο- του τρόπου διδασκαλίας άλλης ομάδας από ειδικό επιμορφωτή),

7.      Την βιντεοσκόπηση υποδειγματικών διδασκαλιών με πραγματικούς μαθητές ή επιμορφουμένους στην θέση τους και αποστολή των DVD  σε διάφορες, απομακρυσμένες- κατά προτίμηση- περιοχές,

8.      Την παραγωγή συνοδευτικού εκπαιδευτικού υλικού (σε ηλεκτρονική ή έντυπη μορφή) που θα αφορά σε συγκεκριμένες διδακτικές ενότητες ή και βασικά θέματα  διδακτικών ενοτήτων,

9.      Την σαφέστερη επιλογή-πρόταση τμημάτων διδακτέας ύλης από τα υπάρχοντα και εν χρήσει διδακτικά εγχειρίδια,

10.  Τη διαμόρφωση συγκεκριμένων μοντέλων για την αξιολόγηση των μαθητών κατά τη διάρκεια της διδακτικής διαδικασίας αλλά και στο τέλος του διδακτικού έτους,

11.  Τη διευκόλυνση των διδασκόντων στο να καταθέτουν σε συγκεκριμένη ηλεκτρονική «πλατφόρμα» τις προτάσεις τους, τις απορίες τους, τους προβληματισμούς τους κατά το χρόνο εξέλιξης της εφαρμογής του ΠΣ, ώστε να υπάρχει αμφίδρομη σχέση μεταξύ εφαρμογής και ενός «κέντρου» ελέγχου της.

12.  Τη συγκρότηση μιας ειδικής ομάδας  επίλυσης πραγματικών προβλημάτων ή κάλυψης ενδεχόμενων κενών από την διεξαγωγή της επιμόρφωσης

Ιδιαίτερη προσοχή οφείλεται στην επιμόρφωση των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και λόγω του πλήθους των εκπαιδευτικών αλλά και του πλήθους των αντικειμένων που καλούνται οι ίδιοι να υποστηρίξουν μέσα στη τάξη. Εκεί ίσως απαιτηθεί έτι περαιτέρω μείωση της προς διδασκαλία ύλης ώστε να καταστεί περισσότερο ελκυστική για τους διδάσκοντες η νέα εφαρμογή ενώ κατά τα λοιπά προτείνεται η ίδια διαδικασία επιμόρφωσης όπως παρουσιάστηκε προηγουμένως. Εξυπακούεται ότι οποιαδήποτε, όπως η πρόσφατα εξαγγελθείσα, μείωση των ωρών του μαθήματος στη Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη του δημοτικού, δεν εξυπηρετεί τις προδιαγραφές εφαρμογής του νέου ΠΣ, αφού το συνεχόμενο δίωρο για την διδασκαλία των θεματικών ενοτήτων , αποτελεί ένα από τους βασικούς πυλώνες του.

Όσον αφορά στο νέο ΠΣ για το Λύκειο, το οποίο δεν έχει υποστεί τη βάσανο της πιλοτικής εφαρμογής, αλλά επίσης δεν έχει ολοκληρωθεί, λόγω αντικειμενικών δυσκολιών το πλάνο ολοκλήρωσής του, αφού δεν έχει συντεθεί το προβλεπόμενο συνοδευτικό βιβλίο υλικού, προτείνεται η τμηματική του εφαρμογή ανά τάξη σε βάθος τριετίας :  τη πρώτη χρονιά η Γ΄ λυκείου, τη δεύτερη χρονιά η Α΄ και την τρίτη χρονιά και η Β΄. Η πρόταση αυτή λαμβάνει υπόψη τόσο  το χρόνο διεξαγωγής του μαθήματος στη τελευταία λυκειακή τάξη (μονόωρο) αλλά και τις ειδικές συνθήκες, που ισχύουν για τους μαθητές της τάξης αυτής(προετοιμασία πανελλαδικών). Οι άλλες τάξεις θα ακολουθήσουν τις επόμενες χρονιές αφού οι μαθητές τους,  θα έχουν ήδη διδαχτεί στο Γυμνάσιο το νέο ΠΣ με τις νέες τεχνικές διδασκαλίας και θα είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με αυτό αλλά και περισσότερο συνεργάσιμοι με τον διδάσκοντα.

Η συγγραφή διδακτικού εγχειριδίου δοκιμιακής μορφής ή η σύνθεση – συλλογή διδακτικού υλικού θεωρείται απαραίτητη τόσο για το δημοτικό – γυμνάσιο όσο και για το λύκειο. Η αιφνίδια μετάβαση από μια εφαρμογή δεκαετιών με συγκεκριμένο διδακτικό εγχειρίδιο για κάθε τάξη(απαραίτητο έως και μοναδικό – δυστυχώς-  πολλές φορές βοήθημα για τον διδάσκοντα) σε μια άνευ οιουδήποτε πραγματικού υποστηρικτικού υλικού, με την όποια μορφή, διδακτική πρόταση, μόνο προβλήματα θα δημιουργήσει, καθώς η συνήθεια αλλά και η ευκολία που αυτή συνεπάγεται, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί τόσο ανώδυνα.

Ο σύλλογός  μας διαθέτει στις τάξεις του ανθρώπινο δυναμικό, με τις επιστημονικές δυνατότητες και προϋποθέσεις, που απαιτούνται από την κομιζόμενη νέα διδακτική πρόταση των ΠΣ για το μάθημα των Θρησκευτικών, σε όλες τις βαθμίδες της σχολικής εκπαίδευσης. Προφανώς έχει τη δυνατότητα αλλά και τη διάθεση να συνεργαστεί με το υπουργείο και τους φορείς του, που θα αναλάβουν το σύνθετο και απαιτητικό έργο της επιμόρφωσης του εκπαιδευτικού που θα τα υποστηρίξουν μέσα στη τάξη. Επομένως, θα βρίσκεται σε ετοιμότητα ώστε να παράσχει την όποια συνδρομή του ζητηθεί αλλά και να διαδραματίσει  το ρόλο,  που ως επιστημονικό σωματείο, με συγκεκριμένη – από την ιδρυτική του διακήρυξη- διατυπωμένη άποψη για την αναβάθμιση του θρησκευτικού μαθήματος, έχει αναλάβει ως υποχρέωση και ευθύνη, τόσο απέναντι στους εκπαιδευτικούς όσο και στους μαθητές αλλά και γενικότερα στη σημερινή ελληνική κοινωνία.

                                             Για   το Δ.Σ

Ο Πρόεδρος                                                                     

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΟΣΧΟΣ                                              

Επικ. Καθηγητής                                                          

Τμήματος Θεολογίας                                                      

Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ


 Ο Γ. Γραμματέας
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Θεολόγος-Φιλόλογος
Διευθυντής Λυκείου

ΚΑΙΡΟΣ: Θρησκευτικά,Μια άλλη πρόταση για το Δημοτικό

                                                                           Χολαργός 13-5-2016

Μια άλλη πρόταση για το δημοτικό…

Ήδη έχουν παρέλθει δυο εβδομάδες από την ανακοίνωση του ΥΠΠΕΘ για το νέο τύπο Δημοτικού σχολείου που θα λειτουργήσει το επόμενο σχολ. έτος σε όλη την επικράτεια, η οποία επιφέρει σημαντικές ανακατατάξεις, αλλαγές, περικοπές ωρών και ανάμεσα σε αυτές τη μείωση των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στη Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού. Υπήρχε η ελπίδα ότι θα επανεξεταζόταν η απόφαση αυτή αλλά αυτή μάλλον οριστικοποιήθηκε. Διαφαίνεται ότι ακόμη και η εκπαιδευτική πολιτική ως δέσμια των μνημονίων οφείλει κι αυτή να «θυσιάσει» διδακτικές ώρες, διδακτικά αντικείμενα, αναπληρωτές και ειδικότητες προκειμένου να μην ξεφύγει από τα ασφυκτικά δημοσιονομικά πλαίσια η οικονομία της χώρας μας.

Ο σύλλογός μας θεωρεί σοβαρότατο ατόπημα τη μείωση των ωρών διδασκαλίας Θρησκευτικών στις προαναφερθείσες τάξεις από τη στιγμή που:

1.      «Εδώ έχουμε μετανάστες, εδώ γίνονται πόλεμοι στην περιοχή μας πάνω σε δόγματα θρησκευτικά, δεν θα ξέρουν τα παιδιά στο σχολείο τι γίνεται γύρω τους;» (κ. Φίλης Υπουργός ΥΠΠΕΘ στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» Antenna 11-5-2016).

2.      Δεν ολοκληρώθηκε ο λεγόμενος διάλογος για την Παιδεία και δεν οριστικοποιήθηκαν πορίσματα ή συμπεράσματα από αυτόν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ η ΔΟΕ δεν έφυγε από το τραπέζι του διαλόγου, το ΥΠΠΕΘ την «αδειάζει» και σπεύδει ταχέως να υλοποιήσει αυτά που του ζητούν κι όχι αυτά στα οποία  διαλέγεται.

3.      Δεν υπηρετείται η πολλάκις εξαγγελόμενη θέση του ΥΠΠΕΘ για           «αναμόρφωση των Θρησκευτικών, να μην είναι ώρα του παιδιού στα σχολεία, να αποκτήσει ουσιαστική μορφωτική υπόσταση…» (κ. Φίλης στην ίδια εκπομπή) από τη στιγμή που αν μιλά για την εισαγωγή και γενίκευση στο σχολείο των πιλοτικών νέων ΑΠΣ, αυτά είναι δομημένα στην πρακτική του συνεχόμενου 2ωρου. Μήπως είμαστε έτοιμοι κι εδώ να «μπαλώσουμε» καταστάσεις; Να πάμε π.χ. στα δυο 2ωρα το μήνα για τα Θρησκευτικά και αντίστοιχα την Κοινωνική Πολιτική Αγωγή που είναι κι αυτή μονόωρο μάθημα με συνέπεια σε τυχόν επισκέψεις, εκδρομές τάξεων να «χάνεται» το μάθημα μέσα στο χρόνο κι άντε να το ξαναπιάσεις από εκεί που το άφησες με τα παιδιά…    

        Ο σύλλογός μας με νηφαλιότητα και σοβαρότητα προσπαθεί πέρα από κραυγές και αναθέματα να εγκύψει στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί γιατί πιστεύει ότι με τη μείωση του μτΘ στις συγκεκριμένες «μεγάλες» τάξεις χάνεται η ευκαιρία που έχουν τα παιδιά για ουσιαστική γνωριμία, προβληματισμό, και ανάπτυξη κριτικής σκέψης  των δικών τους θρησκευτικών «πιστεύω», των διπλανών τους αλλά και των πιο μακρινών άλλων ανθρώπων σε ένα σαφώς παιδαγωγικά υψηλότερο και ποιοτικότερο επίπεδο από ότι στις μικρότερες τάξεις. Στο πέρασμά τους στο Γυμνάσιο υπάρχει ο κίνδυνος να έχουν σοβαρές ελλείψεις στη θρησκευτική τους παιδεία οι οποίες μάλιστα να μην αναπληρωθούν ποτέ. Γι αυτό λοιπόν ο σύλλογός μας, με σεβασμό πάντοτε προς όλα τα διδακτικά αντικείμενα που ένα ένα αλλά και όλα μαζί βοηθούν στην οικοδόμηση της προσωπικότητας του παιδιού και αφού πρόκειται για τετελεσμένο γεγονός το 30ωρο την εβδομάδα ανά τάξη του Δημοτικού σχολείου, έρχεται να προτείνει με στενάχωρη ίσως διάθεση καταρχήν αλλά με όφελος μάλλον αν εφαρμοστεί μελετημένα και μεθοδικά, την μείωση όχι των ωρών του μαθήματος των Θρησκευτικών αλλά του μαθήματος της Γεωγραφίας και μάλιστα σύζευξή του με το μάθημα της Ιστορίας έτσι ώστε να «ωφελούνται» και τα δυο μαθήματα. Ήδη από την εφαρμογή των ισχυόντων ΔΕΠΠΣ-ΑΠΣ υπήρχαν απόψεις και μέσα στο πρώην Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (βλ. Γ. Καρανάσιος,  Διαθεματικότητα: Γεωγραφία και Ιστορία, οι «Επιστήμες του χάρτη», περιοδικό Επιθεώρηση Εκπαιδευτικών Θεμάτων, τχ. 7,       Νοέμβριος 2002, σελ. 200-208) για την ισχυρή οργανική σχέση και συγγένεια των επιστημών της Ιστορίας (ορίζεται με βάση το χρόνο) και Γεωγραφίας (ορίζεται με βάση το χώρο). Η  επιστημονική γεωγραφία πλέον δεν ταυτίζεται με την ατέρμονη παράθεση και εκμάθηση βουνών, πεδιάδων, κόλπων, ποταμών και λοιπών γεωγραφικών όρων αλλά ένα σημαντικό κομμάτι της αφορά τις ανθρώπινες δραστηριότητες μέσα στο χώρο. Στη γαλλική εκπαίδευση εφαρμόζεται εδώ και πολλές δεκαετίες η συνεξέταση πολλών ιστορικών και γεωγραφικών θεμάτων με την αξιοποίηση των σύγχρονων πολυπρισματικών θεωρήσεων που προσφέρουν οι αντίστοιχες επιστήμες ενώ τα σχολικά βιβλία έχουν σε πολλές περιπτώσεις μικτή, ιστορική και  γεωγραφική ύλη. Αλλά και στην Ελλάδα τα ήδη υπάρχοντα διδακτικά εγχειρίδια Γεωγραφίας εμφανίζουν στα πλαίσια της διαθεματικότητας ως συγγενικό τους χώρο την ενασχόληση με ιστορικά θέματα. Ακόμη ένα βήμα παραπάνω αποτελεί και το πιλοτικό νέο ΑΠΣ Γεωγραφίας όπου τονίζεται συμπερασματικά: «Η Γεωγραφία είναι το διδακτικό αντικείμενο που δημιουργεί και διατηρεί το ενδιαφέρον και την αίσθηση αναζήτησης για τόπους και βοηθάει τους μαθητές να κατανοήσουν έναν πολύπλευρο και δυναμικό κόσμο που αλλάζει. Εξηγεί πού βρίσκονται οι τόποι, πώς οι τόποι και τα τοπία σχηματίστηκαν, πώς άνθρωποι και περιβάλλοντα αλληλεπιδρούν και πώς μια σειρά από διαφορετικές οικονομίες, κοινωνίες και περιβάλλοντα συνδέονται μεταξύ τους» (Πρόγραμμα Σπουδών Γεωγραφίας Δημοτικού για το Νέο Σχολείο, 2011, σελ. 4).

          Ο σύλλογός μας λοιπόν προτείνει την αλλαγή αυτή προς την πολιτική και επιστημονική ηγεσία του ΥΠΠΕΘ γιατί αποτελεί τη μόνη εφικτή, αυτή τη στιγμή, λύση με το μικρότερο «κόστος» για όλα τα εμπλεκόμενα διδακτικά αντικείμενα και πάνω απ΄όλα «υπηρετεί» τους μαθητές που πολλαπλά θα ωφεληθούν, και με τη νέα θέαση και προσέγγιση Γεωγραφίας και Ιστορίας αλλά και το νέο τρόπο σπουδής στα Θρησκευτικά.     

                                                      Το   Δ. Σ 

Επιτρέπει ο Χριστός να καταριέσαι;

«Κάθε μέρα είναι η ημέρα της κρίσεως» έλεγε ο "άθεος" Αλμπέρ Καμύ, θεολογώντας πολύ καλύτερα από παπάδες και από δεσποτάδες, αφού επαναλάμβανε με λόγο συγκαιρινό την απόφανση του Χριστού: «περί παντός ἀργοῦ λόγου, λόγον δώσουσι οἱ ἄνθρωποι» (Ματθ. 12, 36). Δηλαδή για κάθε περιττό και ανωφελή λόγο θα τους απαιτηθεί να δώσουν λόγο οι άνθρωποι. Και, φυσικά αυτός ο λόγος υπομνηματισμένος από τον άλλο Του λόγο, ότι θα μας μετρήσει με τον τρόπο που μετράμε και ότι δεν Τον νοιάζει αν κηρύξαμε στο όνομα Του, ή βγάλαμε δαιμόνια με το όνομα Του, αφού τελικά δεν αποφύγαμε τον κίνδυνο και κάναμε το φάρμακο φαρμάκι και φαρμακωθήκαμε γινόμενοι τελικώς εργάτες της ανομίας... εμείς οι ιεροκήρυκες!!!

Μεγάλη Παρασκευή και στην πλατεία μιας πόλης ο Δεσπότης καταριέται τον υπουργό Παιδείας για το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία και τον Σύλλογο των Άθεων, που παραθέτει... «φανερό δείπνο» με κρέατα σε μέρα τέτοιας νηστείας.

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;!

Α. Την παλιομοδίτικη αναβίωση αντικληρικαλιστικού αθεϊσμού στην Ελλάδα του 2016; Απονέρια του 18ου και 19ουευρωπαϊκού αιώνα. Συμπλεγματικά εκδηλώματα ανθρώπων που φωνάζουν, ότι δεν τους χωράει το ρούχο που θέλουν να επιβάλλουν στον εαυτό τους, και συγχρόνως δεν βλέπουν το αδιέξοδο. Φαινόμενα που τα γέννησε η λάθος στάση των κληρικών απέναντι στους διαφωνούντες!! Τους βαφτισμένους διαφωνούντες!! Κληρικών που δεν θέλουν να σκεφτούν ότι «κάτι σάπιο συμβαίνει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας» και αγωνιούν για τα θρησκευτικά στα σχολεία...!! Αντί να ανασκουμπωθούν στην κατήχηση των ακατήχητων βαπτισμένων που δεν είναι χριστιανοί και να έχουν μέριμνα να φωνάζουν στεντορίως εκείνο το του Τερτυλλιανού: Χριστιανός δεν γεννιέσαι, γίνεσαι.

Β. Τον... «φανερό δείπνο»; Αυτοί οι καημένοι νομίζουν ότι Μυστικός Δείπνος σημαίνει, ένα γεγονός που έγινε στα κρυφά και στα μουγγά. Δεν αντιλαμβάνονται (αυτοί δικαιολογημένα), αυτό που διαφεύγει και από πολλούς κληρικούς, ότι ο Δείπνος είναι Μυστικός ως προς την δράση του αγίου Πνεύματος και όχι ως προς τον τρόπο και τις συνθήκες! Είναι Μυστικός γιατί μόνον μυημένοι μετέχουν. (Ας αφήσουμε την μετάδοση της Θείας Λειτουργίας από ραδιοφώνου και τηλεοράσεως... Ἵλεως Κύριε!).

Γ. Τον Δεσπότη, που τον πνίγει η αγανάκτηση και φαντάζεται τον εαυτό του ως Ηλία τον Θεσβίτη και μνημονεύει την σφαγή των ιερέων του (της) Βάαλ; Ξεχνάει, πνιγμένος στον εκνευριστικό θυμό του, την αλλαγή των δεδομένων ανάμεσα στη κολεκτιβιστική εβραϊκή κοινωνία και το σύγχρονο πεντανέμι, όπως επίσης και τους ρόλους. Ότι δηλαδή άλλο ο ιερέας Ηλίας της Παλαιάς Διαθήκης και άλλο ο ιερέας της Καινής Διαθήκης, πράγμα που έπρεπε να το θυμάται διαρκώς γιατί επ' αυτού την είχαν ήδη "πατήσει" και κάποιοι από τους μαθητές του Χριστού!! Όταν τους έδιωξαν, κακήν κακώς, τον Ιησού και τους μαθητές Του από την Σαμάρεια, τότε


«... οι μαθητές του Ιάκωβος και Ιωάννης Του είπαν: "Κύριε, θέλεις να ζητήσουμε να κατέβει φωτιά από τον ουρανό και να τους καταστρέψει όπως έκανε και ο Ηλίας;". Εκείνος στράφηκε προς αυτούς και τους επέπληξε λέγοντας: "Δεν καταλάβατε ποιο πνεύμα κατευθύνει την ζωή σας· ο υιός του ανθρώπου δεν ήρθε για να καταστρέψει ανθρώπους, αλλά για να τους σώσει"» (Λουκ. 9, 52-56).

Ο Δεσπότης "ξέχασε" τίνος Πνεύματος πρέπει να είναι καθώς και την αντιστοίχιση των διακονιών και χαρισμάτων μέσα στην εκκλησία, όπως τα περιγράφει ο Απόστολος Παύλος στο 12ο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους:


«... 5 Έτσι και το πλήθος των χριστιανών είμαστε ένα σώμα χάρη στο Χριστό, και καθένας μας αποτελεί μέλος του σώματος, που μέλη του είναι και όλοι οι άλλοι. 6 Η χάρη του Θεού μάς έδωσε διάφορα πνευματικά χαρίσματα: Άλλος είναι προφήτης, για να κηρύττει ανάλογα με το βαθμό της πίστεώς του· 7 άλλος έχει το χάρισμα της διακονίας, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Το ίδιο να κάνει κι ο δάσκαλος του λαού του Θεού με τη διδασκαλία 8 κι όποιος έχει το χάρισμα να στηρίζει τους αδερφούς, να τους στηρίζει. Αλλά κι όποιος μοιράζει τα αγαθά του με τους άλλους, να το κάνει με απλότητα· ο προϊστάμενος να δείχνει ζήλο για το έργο του· όποιος μοιράζει τις ελεημοσύνες να το κάνει με καλοσύνη.

9 Η αγάπη σας να είναι ειλικρινής. Να αποστρέφεστε το κακό και να ακολουθείτε το καλό. 10 Να δείχνετε με στοργή την αγάπη σας για τους άλλους πιστούς. Να συναγωνίζεστε ποιος θα δείξει περισσότερη εκτίμηση στον άλλο. 11 Μην είστε οκνηροί σ’ ό,τι πρέπει να δείχνετε ζήλο, να έχετε πνευματικό ενθουσιασμό, να υπηρετείτε τον Κύριο. 12 Η ελπίδα να σας δίνει χαρά. Να έχετε υπομονή στις δοκιμασίες. Να επιμένετε στην προσευχή. 13 Να βοηθάτε τους άλλους χριστιανούς, όταν βρίσκονται σε ανάγκη, και να επιδιώκετε να φιλοξενείτε τους αδερφούς. 14 Να προσεύχεστε για το καλό των διωκτών σας, να ζητάτε την ευλογία του Θεού γι’ αυτούς και όχι να τους καταριέστε» (Ρωμ. 12, 5-14).

Η διδασκαλία του Παύλου είναι έκφραση και παρουσίαση της στάσης του Χριστού επί του Σταυρού, όπου «ὑπέρ τῶν σταυρούντων παρεκάλει», γεγονός που ήταν επισφράγισμα των όσων είχε διδάξει (ο Χριστός) όντας μετά των Αποστόλων σε όλη τους την κοινή ζωή και στο τέλος των Μακαρισμών:


«38 Ξέρετε, ότι είχε δοθή η εντολή: «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». 39 Μα εγώ σας λέγω: Μη κάθεσθε να βρήτε την άκρη με άνθρωπο κακό! Αλλά αν τύχει και κάποιος άνθρωπος κακός, σε ραπίσει στην δεξιά σιαγόνα, γύρισέ του και την άλλη!

40 Και αν θέλει να σε τραβήξει στο δικαστήριο διεκδικώντας να σου πάρει τον χιτώνα σου, δος του και το ιμάτιό σου. 41 Και αν ένας τέτοιος άνθρωπος θέλει να σε αγγαρεύσει ένα μίλι, πήγαινε μαζί του δύο.

42 Καί γενικά, σε όποιον σου ζητάει κάτι, να του δίνεις· και εκείνον που θέλει να δανεισθή από σένα, να μη τον αποφεύγεις!

43 Ξέρετε, ότι έχει δοθη η εντολή: «Να αγαπάς τον πλησίον σου»· και «να μισείς τον εχθρό σου». Μα εγώ σας λέγω: Να τους αγαπάτε τους εχθρούς σας! Να λέτε καλά λόγια για εκείνους που σας κακολογούν. Να ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν. Και να προσεύχεσθε για εκείνους που σας ζημιώνουν και σας κατατρέχουν. 45 Έτσι θα γίνετε υιοί του επουρανίου Πατέρα σας, που τον ήλιο Του τον ανατέλλει και για τους καλούς και για τους κακούς· και ρίχνει την βροχή Του και για τους δικαίους και για τους άδικους. 46Γιατί, αν αγαπάτε μόνο εκείνους που σας αγαπούν, τι μισθό περιμένετε; Δεν το κάνουν αυτό και οι τελώνες; 47 Καί αν στο δρόμο χαιρετάτε μόνο τους φίλους σας, τι το καλό κάνετε; Και οι τελώνες δεν το κάνουν αυτό;

48 Και να το ξέρετε: Τέλειοι θα γίνετε, μόνο αν μιμηθήτε τον επουράνιο Πατέρα σας, που είναι τέλειος».(Ματθ. 5, 38-48)

Οι κληρικοί αναλαμβάνουν να είναι οι εργάτες του Αμπελώνος, όπως λέει ο Χριστός στο ευαγγέλιο. Αυτοί που έχουν την ευθύνη της φροντίδας και των άλλων αδελφών τους. Στην Εκκλησία του Χριστού όλα τα μέλη είναι βασιλείς και ιερείς, μέτοχοι των ιδιοτήτων του Χριστού, ως αδελφοί Του. Απ’ όλους αυτούς εκλέγονται κάποιοι προκειμένου να φροντίζουν, όσο ο Κύριος που αμπελώνος, σωματικά, απουσιάζει:
Να δίνουν στους αδελφούς τους «τήν τροφήν ἐν καιρῷ»·
Τους ανατίθεται «διδόναι αὐτοῖς (τοῖς ἀδελφοῖς) τό σιτομέτριον» (Λουκ. 12, 42)·
Τους υποδεικνύεται «ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἀσθενούντων» «να στηρίζουν θεμελιακά τους πνευματικά αδύνατους» (Πράξ. 20, 35)·
«Να γίνονται τα πάντα, ώστε να βοηθήσουν να σωθούν όσοι θέλουν» (Α’ Κορ. 9, 22).

Φυσικά δεν πρέπει οι κληρικοί (αυτοί στους οποίους ανετέθει ο κλήρος μιας τέτοιας διακονίας) να ξεχνούν: i. ότι τους δόθηκε υπόδειγμα πορείας· και ii) ότι η ευθύνη της φροντίδας δεν μετακυλίεται σε ευθύνη εξουσίας. Αν κάποιος θυμηθεί την εξουσία της αφέσεως και λύσεως των αμαρτιών θα πρέπει να την θυμάται για τους χριστιανούς, φυσικά για όσους τον εμπιστεύονται και απευθύνονται σ’ αυτόν, και εφ’ όσον την βλέπει να συλλειτουργεί με το άλλο χάρισμα και δώρημα... «το πατεῖν ἐπάνω ὄφεων και σκορπίων καί ἐπί πάσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ» (Λουκ. 10, 19). Δεν χωράει μεγαλοστομία στους διακόνους της Ιεροσύνης, δεν χρειάζεται να παριστάνουμε τους «Κολυμβητές μεγάλων αποστάσεων, μέσα σε ένα πηγάδι». Αυτό που μας δόθηκε πρέπει να το διακονούμε εν σιγή. «Υπάρχουν λέξεις που μοιάζουν πιο πολύ με την σιωπή παρά με λέξεις» γι' αυτό στην Λειτουργία παρακαλούμε «δός ἡμῖν λόγον ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματος ἡμῶν εἰς τό ἐπικαλεῖσθαι τήν χάριν Σου ἐπί τῶν προκειμένων δώρων».

Η όλη ιερατική διακονία έχει στόχο όχι το «ἐκτίλαι», αλλά το «καταφυτεῦσαι». Ο κληρικός αναλαμβάνει να είναι: «... ὁδηγός τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει, παιδευτής ἀφρόνων, διδάσκαλος νηπίων, φωστήρ ἐν κόσμῳ...».

Αυτά, είναι όλοι οι κληρικοί, αφού μία είναι η Ιεροσύνη του Χριστού και αυτής της Ιεροσύνης είναι μέτοχοι. Οι διακρίσεις βαθμών (πλήν του διακόνου για τον οποίον "μιλάει" ο προσδιορισμός του τίτλου-ονομασίας) δεν "ποσοστώνουν" σε αναλογία μετοχής την Ιεροσύνη, απλώς προσδιορίζουν αρμοδιότητες.

Επικύρωση όλων αυτών έρχεται από το ιστορικό και το θεολογικό παρελθόν της Εκκλησίας του Χριστού. Οι κληρικοί (όταν είναι υγιείς θεολογικά) υπεραμύνονται ακόμα και των αιρετικών! Όχι των αιρετικών αντιλήψεων, αλλά των φυσικών προσώπων! Ο μέγας όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης συγκρούεται με τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Ραγκαβέ υπερασπιζόμενος τους Παυλικιανούς (αιρετική γνωστικίζουσα ομάδα Καθαρών) και τους Βούλγαρους αιχμαλώτους. Οι όσιοι Νείλος της Σόρας και Παΐσιος Παροσλάβωφ υπερμαχούν των Ιουδαϊζόντων προστατεύοντας τους από διωγμούς. Και ο μέγας διδάσκαλος της Εκκλησίας άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ευρισκόμενος ο ίδιος σε εξορία, συγκεντρώνει χρήματα για εξαγορά αιχμαλώτων Ισαύρων (ειδωλολατρών). Ο ίδιος δε σχολιάζοντας τον ψαλμό 141 σε κήρυγμα στην γιορτή μάρτυρα γράφει τα εκπληκτικά:


«Δική μου συνήθεια είναι να διώκομαι και όχι να διώκω· να εκτοπίζομαι και όχι να εκτοπίζω. Όπως φέρθηκε ο Χριστός· δεν σταύρωσε, αλλά σταυρώθηκε· δεν ράπισε, αλλά ραπίστηκε. Αν μίλησα άσχημα, απόδειξέ το μου· αν μίλησα σωστά γιατί με δέρεις; (Ιω. 18, 23). Ο Κύριος της Οικουμένης απολογείται στον δούλο, ακόμα και όταν ραπίζεται στο στόμα, από το οποίο βγήκε λόγος που χαλίνωσε την θάλασσα και ανέστησε τον Λάζαρο τέσσερεις μέρες νεκρό. Αν και μπορούσε να ρίξει κεραυνό και να σείσει την γη και να παραλύσει το χέρι του δούλου τίποτε από αυτά δεν έκανε, αλλά απολογείται και φέρεται με πραότητα διδάσκοντας εσένα, που είσαι άνθρωπος, να μην αγανακτήσεις ποτέ»

Εις τον άγιο Ιερομάρτυρα Φωκά

P.G. 50, 841-842

Στον βίο του αγίου αποστόλου Κάρπου διαβάζουμε ότι αυτός ο μέγας άνθρωπος στεναχωρήθηκε πολύ γιατί ένας άθεος παρέσυρε ένα χριστιανό στο να φύγει από την Εκκλησία. Παρά το ότι ήταν Μεγάλη Τεσσαρακοστή «πολλήν τήν δυσμένειαν καί τήν πικρίαν ἐντήξας» (γέμισε δηλαδή η καρδιά του και έπηξε μέσα της δυσαρέσκεια και πικρία), ώστε και όταν σηκώθηκε τη νύχτα να προσευχηθεί ήταν ανάστατος και δυσφορούσε και προσευχόταν λέγοντας, ότι δεν είναι δίκαιο να ζουν οι άθεοι που διαστρέφουν «τάς ὁδούς Κυρίου τάς εὐθείας». Και μαρτυρεί ο ίδιος ότι έγινε μέτοχος τραγικού οράματος. Είδε τους γνωστούς του άθεους να βρίσκονται στο χείλος ενός χαοτικού ορύγματος και να τρεμοπαίζουν στο να αποφασίσουν ή όχι την πτώση, όπως τους προτεινόταν και από κάποιους που ήταν εντός του ορύγματος! Έλεγε ο Κάρπος, ότι βλέποντας κάτι τέτοιο ο ίδιος, ευχαριστιόταν πολύ σε μια προοπτική πτώσεως και αφανισμού τους, και δυσανασχετούσε γιατί δεν έπεσαν ήδη!! Και τότε ξαφνικά βλέπει τον Χριστό να απλώνει χέρι σε αυτούς τους δυστυχείς και να προσπαθεί και με τους αγγέλους τους να τους κρατήσει από τη συμφορά της πτώσεως! Και όχι μόνο αυτό, αλλά να στρέφεται προς τον Κάρπο και να του λέει: «Χτύπα με λοιπόν, Κάρπε, έτοιμος είμαι και πάλι να πάθω για τους ανθρώπους και μου είναι προσφιλές κάτι τέτοιο. Όμως εσύ πρόσεχε μήπως τέτοια διάθεση εκ μέρους σου, αλλάξει τα δεδομένα, και βρεθείς συ στο χάος και όχι μετά του Θεού και των καλών και φιλανθρώπων αγγέλων».

Η αιώνια μοίρα κάθε ανθρώπου είναι ένα απαραβίαστο μυστικό που το φυλάει ο Θεός. Ο Χριστός ακόμα και στου Ιούδα η τελευταία λέξη που απηύθυνε ήταν: "Φίλε"!! Και αυτού του καημένου η μεγαλύτερη αμαρτία δεν ήταν ότι πρόδωσε τον Χριστό, αλλά ότι αμφέβαλλε για την ευσπλαχνία του Χριστού!! Αν επέστρεφε, ο Χριστός θα τον δεχόταν, όπως δέχθηκε και τον Πέτρο.

«Στα "Κατά Ματθαῖον Πάθη" του Μπαχ υπάρχει η στιγμή που όλοι οι Απόστολοι ρωτούν τον Ιησού, "Μήτι ἐγώ, Κύριε;" Πριν μας αφήσει να ακούσουμε την απάντηση του Χριστού, ο συνθέτης –εξαλείφοντας την απόσταση μεταξύ του γεγονότος και της μνημόνευσής του– παρεμβάλλει ένα χορικό που αρχίζει μ’ αυτά τα λόγια: "Είμαι εγώ· εγώ είμαι ο προδότης! Πρέπει να κάνω επανορθώσεις για τις αμαρτίες μου". Όπως όλα τα χορικά σ’ αυτό το μουσικό έργο, κι αυτό το χορικό εκφράζει το αίσθημα του λαού που ακούει. Είναι επίσης μια πρόσκληση για μας να ομολογήσουμε τις αμαρτίες μας». (R. Cantalamessa)


«Όταν τουλάχιστον κατά πρόθεσιν βρισκόμαστε στην Εκκλησία, ας είμαστε συγκαταβατικοί με εκείνους που επέλεξαν διαφορετικούς δρόμους ζωής. Αν έκαναν λάθος, τότε έχουν περισσότερο ανάγκη την προσευχή μας. Αν είναι εχθροί μας, τότε δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι λάβαμε εντολή να προσευχόμαστε γι’ αυτούς»! (C. S. Lewis, «Χριστιανισμός απλώς»)

Επιμύθιο στο όλο θέμα είναι ο λόγος του θεοφόρου πατέρα μας Σιλουανού του Αθωνίτη († 1938):


«Η ψυχή δεν μπορεί να έχει ειρήνη, αν δεν προσεύχεται για τους εχθρούς. Χωρίς την χάρη του Θεού δεν μπορούμε να αγαπάμε τους εχθρούς μας. Το άγιο Πνεύμα όμως εμπνέει την αγάπη και τότε η ψυχή λυπάται ακόμη και τους δαίμονες... Σας ικετεύω, δοκιμάστε. Αν κάποιος σας προσβάλει ή σας ατιμάσει ή σας πάρει κάτι από τα υπάρχοντα σας ή και αν καταδιώκει την Εκκλησία ακόμη, προσευχηθείτε στον Κύριο, λέγοντας: "Κύριε, όλοι είμαστε πλάσματα Σου. Λυπήσου τους πλανεμένους δούλους σου και κάλεσε τους σε μετάνοια".

Αδελφέ, αν δεν έχεις αγάπη, τουλάχιστον μην τους διαβάλλεις και μη τους καταριέσαι και θάναι τότε καλύτερα. Αν όμως κάποιος σκέφτεται κακό για τους εχθρούς του, σημαίνει μάλλον πως κάποιο πονηρό πνεύμα εισήλθε στην καρδιά του και της φέρνει κακούς λογισμούς».

Άγιος Σιλουανός Αθωνίτης,)



Η Σταύρωση και η Ανάσταση του Χριστού είναι η διαβεβαίωση ότι υπάρχει μια δύναμη στον κόσμο που μεταμορφώνει την πιο επονείδιστη ήττα σε θεϊκή νίκη. Γι' αυτό, για να είμαστε απελευθερωμένοι από την τυραννία της επιτυχίας, πρέπει απλώς να είμαστε πιστοί.

Δεν είμαστε δούλοι επιτυχιών και του αποτελέσματος, αλλά ζούμε κοιτώντας αυτό που ακόμα δεν έχει εμφανιστεί στην πληρότητα του, αλλά μόνον ως σημείο.

http://enoriako.info/index.php?option=com_content&view=article&id=598%3A2016-05-06-21-41-23&catid=78&Itemid=491

Ο ντραμερ των Iron Maiden δηλώνει αφοσιωμένος χριστιανός

Παρά το ότι οι Iron Maiden έχουν τη φήμη ενός μάλλον «σκοτεινού» συγκροτήματος, ο ντράμερ της μπάντας Nicko McBrain σε συνέντευξή του στο ΑBC της Αυστραλίας, επισημαίνει πως ο ίδιος είναι ένας αφοσιωμένος χριστιανός ο οποίος δεν νιώθει πως κάνει κάτι κακό.

Σε σχετική ερώτηση του δημοσιογράφου αναφέρει: «Όταν ανακάλυψα την πίστη μου ήρθα σε εσωτερική σύγκρουση. Η προσευχή με βοήθησε να κατανοήσω πως δεν υπήρχε κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα». Και πιο κάτω σημειώνει: «Ξέρετε το παλιό γνωμικό λέει πως το πιο έξυπνο κόλπο του διαβόλου είναι το να προσπαθήσει να μας πείσει πως δεν υπάρχει, αλλά όλοι γνωρίζουμε πως αυτό είναι ένα ψέμα».

Στη συνέχεια της συνέντευξης δηλώνει: «Μπορώ να κοιτάξω άφοβα τους συνανθρώπους μου στα μάτια και να τους επιβεβαιώσω πως δεν έχω καμία σχέση με τον διάβολο και με ότι αυτός πρεσβεύει. Αν είχα δεν θα δήλωνα χριστιανός. Και ολοκληρώνοντας την σκέψη του: «Κάποιες φορές μου δίνεται η δυνατότητα να μιλάω στους ανθρώπους για την πίστη μου και ίσως αυτός είναι ο τρόπος που ο καλός Θεός «δουλεύει» με εμένα».    

Πιο κάτω: «Δε χρειάζεται να έχει κάποιος τη νοημοσύνη του Αϊνστάιν για να καταλάβει πως οι Iron Maiden δεν είναι σατανιστές καθώς μια απλή ματιά στους στίχους μας λύνει όλες τις απορίες. Ο Eddie είναι απλά ένα καρτούν».  

Σε παλιά του συνέντευξη ο McBrain όταν ρωτήθηκε πως ένας δηλωμένος χριστιανός γίνεται να συμμετέχει σε τραγούδια όπως το "The Number Of The Beast" απάντησε ως εξής: «Είναι μια ιστορία. Αν ανατρέξετε στην Αποκάλυψη του Ιωάννη θα δείτε πολλές αναφορές πάνω σε αντίστοιχα ζητήματα. Και επί τη ευκαιρία να υπενθυμίσω πως το εν λόγω κομμάτι αναφέρεται σε έναν εφιάλτη του Steve Harris».

Ολοκληρώνοντας: «Όταν ένας άνθρωπος ασπάζεται τον χριστιανισμό δεν σημαίνει πως αυτόματα γίνεται και αναμάρτητος. Αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να αποφεύγει συνειδητά κάποια πράγματα γιατί πλέον έχει τη γνώση. Είμαστε όλοι αμαρτωλοί και η προσπάθειά μας επικεντρώνεται στο πως θα καθαρίσουμε την ψυχή μας».

http://www.rocking.gr/news/nicko-mcbrian-interview/27254

«Έφυγε» αθόρυβα ο Κωνσταντίνος Γιοκαρίνης...

«Έφυγε» αθόρυβα στις αρχές του Μάρτη ένας τολμηρός θεολόγος ,ένας συνάδελφός μας που διακρινόταν για την ποιότητα και τις ευαισθησίες του, ο Κωνσταντίνος Γιοκαρίνης. Οι διαδικτυακές θεολογικές και εκκλησιαστικές σελίδες, εκτός από μία, (Θεολογικά δρώμενα) δεν ασχολήθηκαν με το γεγονός. Στην εποχή μας δεν «πουλάει» η ποιότητα ,η επιστημονικότητα, ούτε η ανιδιοτελής προσφορά.

Ο Κωνσταντίνος Γιοκαρίνης γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Θεολογία στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, Κοινωνιολογία στο Monash University of Melbourne και Παιδαγωγικά στο New England Univeristy of Syndey. Ήταν διδάκτωρ Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η επιστημονική του δραστηριότητα επικεντρώθηκε στο χώρο στη Συστηματικής Θεολογίας και των Παιδαγωγικών. Δίδαξε επί μία οκταετία στη Θεολογική Σχολή και στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Παν/μίου Αθηνών. Έλαβε μέρος σε πολλά θεολογικά συνέδρια των Θεολογικών Σπουδών στο Εξωτερικό και στην Ελλάδα. Τον Μάρτιο  του 2013 ήταν εισηγητής σε εκδήλωση του «Πανελλήνιου Θεολογικού Συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ» στην Αθήνα. Υπό την καθοδήγηση του αείμνηστου καθηγητού Νικολάου Ματσούκα, προσέφερε στην παγκόσμια θεολογική επιστήμη την πρώτη Ορθόδοξη επιστημονική θεώρηση του φλέγοντος ζητήματος της εισόδου ή μη των γυναικών στην μυστηριακή ιερωσύνη (Η ιερωσύνη των γυναικών στο πλαίσιο της Οικουμενικής Κίνησης, 1995). Με το θέμα αυτό συνέχισε να ασχολείται για πάνω από δέκα χρόνια με πολλές δημοσιεύσεις σε ξένα περιοδικά μέχρι και την μεταδιδακτορική του μονογραφία, "Το έμφυλο ή άφυλο τού σαρκωθέντος Χριστού",2011. Έγραψε και άλλα έργα, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν : «Η διδακτική και παιδαγωγική του Ιησού υπό το φως της σύγχρονης ψυχοπαιδαγωγικής» ,1998. (Η μελέτη αυτή αποτελεί μια προσπάθεια προσέγγισης της διδασκαλίας του Ιησού μέσα από το πρίσμα των πορισμάτων της σύγχρονης ψυχοπαιδαγωγικής. Η υπερχρονική σημασία της διδακτικής και παιδαγωγικής του Ιησού θεμελιώνεται μέσα από την πατερική μαρτυρία και τις θέσεις των σύγχρονων επιστημών της αγωγής) και «Η Τεχνική των ερωτήσεων στη διδακτική πράξη και την αξιολόγηση των μαθητών» ,1995.

Αγαπητέ Κώστα, Καλή Ανάσταση και καλή αντάμωση...