Γεώργιος Ντόκος:Ποιος άραγε μπορεί να φανταστεί...;

Τραυματίστηκα! Πληγώθηκα!
Νὰ καὶ τὰ βέλη τοῦ ἐχθροῦ,
ποὺ κατατρύπησαν
τὴν ψυχή μου καὶ τὸ σῶμα.
Νὰ τὰ τραύματα, οἱ φλεγμονές, τὰ σακατέματα.
Φανερώνουν τὰ χτυπήματα
τῶν ἀκυβέρνητων παθῶν μου.

Στίχος από τον Μεγάλο Κανόνα του Αγίου Ανδρέα Επισκόπου Κρήτης
Εικόνα: Πανσέληνος

Ποιος άραγε μπορεί να φανταστεί σήμερα ότι ένα τέτοιο ποίημα ανήκει σε έναν επίσκοπο, αυτόν τον αγέρωχο τύπο ανθρώπου που μιλάει μια ξύλινη γλώσσα, στολισμένος με τα πολύτιμα διακριτικά του Ρωμαίου αυτοκράτορα, με τις υψηλές καταθέσεις στην τράπεζα, με τις αναχρονιστικές έως και φασιστικές απόψεις που κατακεραυνώνει τους αμαρτωλούς και εντοπίζει πάντα το κοινωνικό κακό σε σκοτεινές συνωμοσίες και λέγεται πλέον δεσπότης;