Υπάρχει ένας άνθρωπος, Αγγλικής καταγωγής ,που δούλευε με την ιδιότητα του φαρμακοποιού για χρόνια στο Λονδίνο. Κάποια μέρα , άλλαξε όλη του τη ζωή. Πούλησε το φαρμακείο, άφησε αγαπημένους, φίλους, υπάρχοντα και ανέσεις. Περιφρόνησε χρήματα, περιουσίες και προοπτικές καριέρας.
Ένιωσε την σημασία της αγάπης, την πληρότητα που προσφέρει στη ψυχή και θέλησε να ζυμωθεί μαζί της! Να φθάσει στο υπέρτατο σημείο της ουσίας της, που είναι η προσφορά χωρίς κανένα προσωπικό συμφέρον και η αποδοχή του «πλησίον».
Συνειδητοποίησε την ματαιότητα των χρημάτων, την κενότητα να χτίζεις περιουσίες, να γεμίζεις αγαθά, να αποθηκεύεις.
Ξεπέρασε τον εαυτό του! Αρνήθηκε την πολυτέλεια της καλοπέρασης, της βολεμένης-εξασφαλισμένης ζωής. Θυσίασε ακόμα και όσα θεωρούμε φυσικά και δεδομένα: το ζεστό σπιτικό του, το καλό φαγητό του, τις ανέσεις του, την διασκέδασή του. Το ανατομικό κρεβάτι του, την ατομική του καθαριότητα, τα όμορφα καλοσιδερωμένα ρούχα του.
Έκανε την προσωπική του υπέρβαση και γνώρισε τον εαυτό του σε άλλα δεδομένα, μ' άλλα μέτρα και σταθμά. Έφυγε από το Λονδίνο και πήγε στην Τανζανία. Δέκα χρόνια τώρα, διακονεί ιατρικώς αλλά και με κάθε τρόπο τους αναγκεμένους και πονεμένους ανθρώπους της μαύρης Γης.
Δουλεύει ακούραστα με αυτοθυσία και αυταπάρνηση για την ανακούφιση της αρρώστιας, της πείνας, της φτώχειας τούτων των ανθρώπων. Δεν προσφέρει απλώς, γνωρίζοντας πως σε λίγο καιρό θα γυρίσει στην άνετη και εξασφαλισμένη ζωή του. Έχει γίνει ένας από αυτούς τους ανθρώπους. Ζει μόνιμα εκεί, κινδυνεύει από τους ίδιους κινδύνους, τρώει το ίδιο ελάχιστο φαγητό, δεν έχει τίποτα, όπως όλοι εκεί! Μα κατέχει τα πάντα, αφού ξέρει ν αγαπά! Όλη του η ζωή ολοκαύτωμα-προσφορά στην ασκητική της αγάπης. Το όνομά του και η προσφορά του δεν έχει φτάσει στην Ευρώπη! Τί σημασία έχει; Αρκεί που υπάρχει!
Δεν πήγε εκεί σαν ιεραπόστολος, ούτε σαν μέλος κάποιας εθελοντικής οργάνωσης. Κανείς δεν ξέρει σε τί, σε ποιόν κι αν πιστεύει η βαθιά ψυχή του! Λένε, πως δεν μιλά ποτέ για αιωνιότητα, για ανταπόδοση των καλών πράξεων μετά τον θάνατο. Μα η ψυχή του και η ζωή του αποτελούν απόδειξη αιωνιότητας!!!
Υπάρχει ένας άνθρωπος..
Που διδάσκει θεολογία σε παιδιά της εφηβείας, στην ηλικία της αμφισβήτησης, της άρνησης, της ανησυχίας, της αναζήτησης. Διδάσκει απλά, με το να τα αγαπά. Αφιερώνει χρόνο για να τα ακούσει, να τους πει δυο λόγια τρυφερότητας κι αναγνώρισης, ενάντια στην απορριπτική στάση που έχουν για τον εαυτό τους. Αφιερώνει χρόνο, να τα ψυχαγωγήσει και να τους μιλήσει για το Θεό, μέσα από τη χαρά και την απόλαυση.
Είναι από κείνους τους ανθρώπους, που αν τον συναντήσεις, το φως της ψυχής του σε διαπερνά κι αλλάζεις για πάντα. Είναι από τους λίγους παιδαγωγούς, που πλάθουν χαρακτήρες και διδάσκουν με την προσωπικότητά τους. Αναρωτιέσαι και σου γεννιέται η επιθυμία να μάθεις για το Θεό της αγάπης και της χαράς που εκείνος βιώνει και τον μεταμορφώνει σε πλάσμα ουράνιο!
Μου μίλησε ένας μαθητής του για κείνον:
«Εγώ πριν τον γνωρίσω, δεν πίστευα πως υπάρχει Θεός. Φέτος, άρχισα να ενδιαφέρομαι, να μάθω για την πίστη μας κι άκου τί μας είπε ο άνθρωπος προχτές. Πήγαμε γεμάτοι ενθουσιασμό μετά την πενθήμερη εκδρομή του σχολείου, να του πούμε τα νέα μας. Δέκα παιδιά, του μιλούσαμε ταυτόχρονα και του λέγαμε, του λέγαμε. Μας ρωτούσε κι εκείνος με αληθινό ενδιαφέρον, αν ευχαριστηθήκαμε, αν χαρήκαμε, αν ερωτευτήκαμε. Του τα πάμε όλα, με κάθε λεπτομέρεια. Πού πήγαμε, τι είδαμε, πώς νιώσαμε, τα χαζά που κάναμε, τις πλάκες αλλά και τις σχέσεις που προέκυψαν. Όταν πια δεν είχαμε τι άλλο να του πούμε, μας είπε με μια βεβαιότητα:
-Μπράβο βρε παιδιά, πάντα να χαίρεστε! Εμ, κι εγώ τι νομίζετε; Όταν σας μιλώ για αιωνιότητα, αυτή τη χαρά εννοώ! Σαν τούτη τη χαρά σας είναι η αιωνιότητα!!!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου