Νόνη Σταματέλου:Τα γραφεία

                                      

Γραφεία μίζερα στοίβες χαρτιών

και θλίψη απέραντη.

Ποίηση που αιμορραγεί

Στις ξύλινες προθήκες.

Δρόμοι αδιέξοδοι, βλέμματα άδεια

Χαμένα όνειρα, ζωές χαμένες 

Καρδιές  αλύτρωτες.

Λόγια που στέρεψαν, στεγνά απ’ τη σκόνη

Στην ερημία του πίνακα…

Κι’ η νιότη ασίγαστη

κι’   ευλογημένη

Τρέμει το αύριο

Κι’ όπου σταθεί, γράφει συνθήματα

Για τα γραφεία

που όλοι εργάζονται «για το καλό της».