Επίσημα
χείλη που νομίζουν ότι εκφράζουν την κοινή γνώμη εξέφρασαν μια από τις πολλές
«αλήθειες» που ακούγονται τα τελευταία:
«Τα Θρησκευτικά είναι η ώρα του παιδιού». Πως όμως όσοι διατυπώνουν αυτή
την άποψη διαπιστώνουν κάτι τέτοιο; Από την εμπειρία τους στη διδακτική πράξη
σε δημόσιο σχολείο; Από την εμπειρία τους ως μαθητές ή είναι άποψη που απορρέει
από προσωπική έρευνα; Ποτέ δεν μαθαίνει κανείς, ιδιαίτερα όταν αυτές οι
διατυπώσεις ακούγονται από βήμα ομοϊδεατών ή σε συζητήσεις σε καφενεία οι
οποίες δεν έχουν την απαίτηση του ορθού επιχειρήματος.
Δεν είμαι έκπληκτος από ότι ακούγεται
διότι, εδώ και πολλές δεκαετίες τα ίδια ακούγονται τα οποία όμως έμειναν στην
ιστορία (και της εκπαίδευσης) ως αφορισμοί που ειπώθηκαν μόνο και μόνο για να
πληγώσουν την προσπάθεια μόρφωσης των μαθητών από μια μεγάλη και πολύ καλά
προετοιμασμένης παιδαγωγικά ομάδας εκπαιδευτικών.
Αλήθεια τι γίνεται στην ώρα των
Θρησκευτικών; Χωρίς να θέλουμε να
ωραιοποιήσουμε λάθη που συμβαίνουν στη διδασκαλία ή αστοχίες από υπερβολές που έχουν διατυπωθεί
από συναδέλφους θεολόγους η ώρα του μαθήματος είναι πρόσκληση για ένα ταξίδι.
E Ταξίδι
γνωριμίας με τον εαυτό. Συνοδοιπορούν
καθηγητής και οι μαθητές για να ανακαλύψουν τη δυναμική της κλήσης. Τι άραγε
παρακινεί έναν άνθρωπο να εγκαταλείψει την πατρίδα του για να αναζητήσει τη γη
της υπόσχεσης; Αυτή την απάντηση δεν ψάχνουμε όλοι μας σήμερα; Ποια είναι η
κλήση μας. Το νόημα της προσωπικής μας ζωής. Γιατί ενήλικες καθηλώνονται στις
πληγές τους ή ακινητοποιούνται μετά από ένα αρνητικό γεγονός διότι δεν βρήκαν
απάντηση στο ίδιο ερώτημα στο οποίο απάντησε καταφατικά ο Αβραάμ.
E Ταξίδι
συγχώρεσης. Μπορεί ένας αδικημένος άνθρωπος να υπερβεί τους όρους που τον
αδίκησαν; Να συνεχίσει να αγαπά και έχει όραμα μετά από την λεηλασία της
προσωπικής του ζωής; Αν κοιτάξουμε την ιστορία του Ιωσήφ και τόσων άλλων
μαθαίνουμε στα παιδιά ότι ο Θεός μπορεί να μετατρέψει το κακό σε καλό
συνεργαζόμενος με τον άνθρωπο.
E Ταξίδι σεβασμού κάθε ανθρώπου. Στα παιδιά δεν
μαθαίνουμε μύθους, μαθαίνουμε στάσεις ζωής, πως η αγάπη δεν είναι ένα
βελουδένιο ροζ συναίσθημα αλλά νόημα ζωής, πολιτική πράξη η οποία ριζώνει στο
άνοιγμα της σκέψης και της καρδιάς «αφού τα μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχουν
κληθεί να συμπεριφέρονται σαν τα ενεργά μάτια του Χριστού. Σαν τα γεμάτα από
κατανόηση μάτια του Χριστού»[1]
E Ταξίδι εμπέδωσης διαλόγου με τους ανθρώπους
πιστούς άλλων θρησκειών αφού στην Αγ. Γραφή «τονίζεται η κοινή καταγωγή της ανθρωπότητος, με τη
δημιουργία του πρώτου ζεύγους από τον ίδιο τον Θεό, «κατ’ εικόνα Θεού» και καθ’ ομοίωσιν, καθώς και ο
κοινός προορισμός και σκοπός του ανθρώπου»[2].
E Ταξίδι υπέρβασης των ανισοτήτων αφού οι
μαθητές μαθαίνουν να ζουν σε κοινότητα και να νοιάζονται ως κοινότητα για κάθε
άνθρωπο.
E Ταξίδι που κρύβει πολλές εκπλήξεις όπως θα
συμβεί στη ζωή τους αλλά από κάθε μια να βρίσκουν την ουσία, το νόημα, την
πρόκληση που κρύβει με εργαλείο την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη.
E Ταξίδι ανακαλύψεων και συνεργασιών μια και
πότε με τον υπολογιστή, το θέατρο, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία, τη λαϊκή
παράδοση δείχνουμε στους μαθητές μας ότι ο Θεός δεν είναι ξεχασμένο στους
ουρανούς, μνησίκακο ον αλλά Πρόσωπο που ζητά τη συνάντηση και εμπνέει κάθε
άνθρωπο που τον αναζητά να βρίσκει αλλά και να δημιουργεί ομορφιά στη ζωή του.
Μαθαίνουν οι μαθητές να διψούν και να εκτιμούν. Να συνεργάζονται και να
δημιουργούν όπως βλέπουν να πράττουμε με τους συναδέλφους των άλλων
ειδικοτήτων.
E Οι μαθητές μας μαθαίνουν να εκτιμούν το
θησαυρό που κρύβουν στην ψυχή τους αλλά και τον θησαυρό που κρύβουν και οι
άλλοι στη δική τους ψυχή.
Πράγματι,
η ώρα των θρησκευτικών είναι η ώρα που οι μαθητές μας γίνονται παιδιά, με
έκπληκτα μάτια, με πολλά ερωτήματα και αντιρρήσεις. Γίνονται παιδιά που ζητούν
γνησιότητα και ειλικρίνεια.
Τα θρησκευτικά είναι η ώρα που οι μαθητές μας
ανακαλύπτουν πως είναι παιδιά και ίσως αυτό φοβίζει ακόμα όσους θέλουν ένα
εκπαιδευτικό σύστημα που ελέγχει πότε με αριθμούς και πότε με περιγραφή την
γνώση, πότε με τη λήθη και πότε την υποτίμηση την δυναμική και τη διάθεση για
αλλαγή του εφήβου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου