Στον απόηχο της χριστουγεννιάτικης Θείας Λειτουργίας...

Στον απόηχο της χριστουγεννιάτικης Θείας Λειτουργίας και με αφορμή το πρωινό κήρυγμα σκέφτομαι πόσο ταλαιπωρημένη είναι αυτή η υπόθεση του κηρύγματος. Αντί να είναι λόγος ελπίδας και να εμπνέει, γίνεται μέσο αναπαραγωγής εθνικιστικών κλισέ (του τύπου "ο Θεός που σήμερα γεννιέται δεν άφησε και δεν πρόδωσε ποτέ το γένος των Ελλήνων"), σχολιασμού του βραδινού δελτίου ειδήσεων (ο νοών νοείτω) ή αναπαραγωγής θεωριών συνωμοσίας (του τύπου " θέλουν να καταστρέψουν το πνεύμα των Χριστουγέννων και να διαφθείρουν τους Έλληνες με κάθε τρόπο για να μην σκέφτονται"). Προσπαθώ να κάνω ένα ψυχογράφημα αυτών που πιάνουν το μικρόφωνο διακόπτοντας αντιαισθητικά και βάναυσα τη ροή της λατρείας όχι για να εξηγήσουν τα αναγνώσματα ή όσα τελούνται στην ώρα της λατρείας τέλος πάντων, αλλά για να εξαπολύσουν μύδρους εναντίον επώνυμων ή ανώνυμων εχθρών της Εκκλησίας (με ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει για εκείνους), της πατρίδας (με όποια όρια και με όποιους μπορεί αυτή να χωρεί), ακόμη κι αυτών των Χριστουγέννων. Κι έτσι αν καταλαβαίνω καλά, το κήρυγμα δυστυχώς τις περισσότερες φορές αποτυπώνει είτε την αγωνία μίας πλειοψηφίας που χάνει πλέον το ποίμνιό της και την μοναδικότητα που είχε κι επομένως αντιδρά σπασμωδικά απειλώντας, είτε τα φοβικά σύνδρομα μίας σέκτας (με την κοινωνιολογική αντίληψη του όρου) που χρησιμοποιώντας το ιδιόλεκτό της κι ανατρέχοντας στο δικό της κοσμοείδωλο κινδυνολογεί για εσχάτους καιρούς και για σκοτεινές απειλές. Κι όμως στους ύμνους σήμερα δεν είχε χώρο η κινδυνολογία, η απειλή, ο φόβος, παρά μονάχα το φως κι η ελπίδα κι η χαρά κι η περιχώρηση. Σήμερα δεν είχε ξένους και δικούς. Σήμερα όλοι ήταν το ίδιο. Το τραπέζι στρωμένο ήταν με την ίδια χαρά για όλους, το μήνυμα της ελπίδας για ένα κόσμο καλύτερο και για το φως που διώχνει το σκοτάδι ήταν το ίδιο για όλους. Αλήθεια, θα ήταν τόσο δύσκολο όλοι αυτοί οι διαπρύσιοι κήρυκες να ακούσουν μια φορά το λόγο του Θεού κι αυτόν να προσπαθήσουν να μεταφέρουν, έτσι απλά κι απέριττα, όπως απλός και συνάμα δυνατός εκείνος είναι. Χρόνια πολλά κι είθε ο Εμμανουήλ που γεννήθηκε σήμερα να μένει στη ζωή μας και να τις φωτίζει!

(από τον "τοίχο" της κ.Αικατερίνης Τσαλαμπούνη,Επίκουρης Καθηγήτριας στο Α.Π.Θ.)