Γεννήθηκα τὴν ἐποχὴ τοῦ χαλκοῦ
τώρα
δὲν μὲ θυμᾶται πιὰ κανένας
σκεπάσαν τοὺς βωμούς μου δάφνες καὶ φρύγανα.
Πικραμύγδαλο, σὺ ἔρωτά μου,
ἤπια τρία βαρέλια ρετσίνα στὴν Δόμνα
χτές, γιὰ νὰ ξεχάσω
ρούφηξα τὸν Αλιάκμονα, τὸν σφοδρὸ Bαρδάρη
- οἱ λιμναῖοι οἰκισμοὶ τῆς Θεσσαλίας
μείναν ξεροὶ γιὰ χάρη σου.
Περιμένω τρεὶς χιλιάδες χρόνια νὰ πεθάνω,
ἀδύναμος νἀ ἀποσυντεθῶ τόσο ποὺ σ' ἀγαπῶ.
(ἀπὸ τὰ Ποιήματα, Kαστανιώτης 1987)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου