Χορωδία. Στέγη. Το βιβλιοπωλείο του παππού, του Αριστείδη. Κατασκήνωση Ιερού Ναού Αναλήψεως στο Σταυρό Χαλκιδικής. Το πρατήριο του Ίου. Η Λιλιπούπολη και το τρίτο του Μάνου. Στιγμές μικρές και μεγάλες. Χαρές, πίκρες, έρωτες, αποτυχίες, ζωή. Ζωή πραγματική. Και ο Σάββας πάντα εκεί. Πάντα χαμογελαστός, πρόθυμος, ενθουσιώδης, φιλότιμος. Άνθρωπος με αύρα θετική. Φίλος ακριβός. Και μετά η Έλπη, τα παιδιά, το ΚΑΛΑΜΑΡΙ, ο Καιρός. Και ο Σάββας πάντα εκεί. Καλός σύζυγος, σπουδαίος πατέρας, δάσκαλος με Δ κεφαλαίο. Έβλεπε πάντα με την ίδια έκπληξη, την έκπληξη μικρού παιδιού, τον ήλιο, το χιόνι, τη θάλασσα, οτιδήποτε θεωρούμε δεδομένο και τα χαιρότανε με την καρδιά του ολόκληρη...
Ξεχωρίζω δυο στιγμές από τις πολλές που μείνανε καρφωμένες στο μυαλό μου και στην καρδιά μου και δείχνουν την ομορφιά και την ευαισθησία ενός ανθρώπου, ενός φίλου που αγαπήσαμε σε χρόνια μυστικά κι έγινε εικόνα μαγική ενός καιρού που δε γυρνά. Καλοκαίρι στην ΚΙΝΑ –Κατασκήνωση Ιερού Ναού Αναλήψεως- κι ο Σάββας γεμάτος χαρά. Είχαν μόλις ανακοινωθεί τα αποτελέσματα για το Πανεπιστήμιο και ο Σάββας είχε περάσει στη Θεολογική. Χειμώνας στο Πήλιο με τη Χορωδία. Μόλις είδαμε το χιόνι ο Σάββας σα μικρό παιδί άρχισε να φωνάζει και να χοροπηδά.
Αφηνότανε στην έκπληξη απροστάτευτος. Παθιαζότανε με ό, τι καταπιάνονταν, με πάθος επαναστάτη ειρηνικού. Είχε την ομορφιά των ανθρώπων που σιγά σιγά χάνονται. Ένας ευγενής πρωτόγονος ήταν, που τιμούσε τη ζωή και την καταλάβαινε ως δώρο.
Αγαπητή Έλπη, αγαπητά παιδιά, αγαπητοί γονείς που καρπίσατε έναν τέτοιο καρπό, αγαπητοί αδελφοί, ο λαός μας λέει πως δεν φεύγουν αυτοί που τους θυμόμαστε. Και ο Σάββας ταξιδεύει όντας ακίνητος στις καρδιές μας και στη λειτουργική μας μνήμη.
Καλό ταξίδι Σάββα, καλό παράδεισο. Έφυγες και εμείς κρατούμε εκείνη την προσδοκία που χαρίζει ο σαρκωμένος Λόγος, ο Χριστός. Την προσδοκία μιας ανάστασης στην οποία με πάθος πίστευες. Μιας ανάστασης όχι απλά μελλοντικής, αλλά μιας ανάστασης σαρκωμένης ήδη, και μαζί αναμενόμενης, στα πρόσωπα και τα πράγματα στα οποία χαρίστηκες ολοκληρωτικά. Είμαστε όλοι εδώ και είμαστε όλοι μαζί.
Καλή ανάσταση.
"Ένας επικήδειος που δεν διαβάστηκε ποτέ"
Χορωδία. Στέγη. Το βιβλιοπωλείο του παππού, του Αριστείδη. Κατασκήνωση Ιερού Ναού Αναλήψεως στο Σταυρό Χαλκιδικής. Το πρατήριο του Ίου. Η Λιλιπούπολη και το τρίτο του Μάνου. Στιγμές μικρές και μεγάλες. Χαρές, πίκρες, έρωτες, αποτυχίες, ζωή. Ζωή πραγματική. Και ο Σάββας πάντα εκεί. Πάντα χαμογελαστός, πρόθυμος, ενθουσιώδης, φιλότιμος. Άνθρωπος με αύρα θετική. Φίλος ακριβός. Και μετά η Έλπη, τα παιδιά, το ΚΑΛΑΜΑΡΙ, ο Καιρός. Και ο Σάββας πάντα εκεί. Καλός σύζυγος, σπουδαίος πατέρας, δάσκαλος με Δ κεφαλαίο. Έβλεπε πάντα με την ίδια έκπληξη, την έκπληξη μικρού παιδιού, τον ήλιο, το χιόνι, τη θάλασσα, οτιδήποτε θεωρούμε δεδομένο και τα χαιρότανε με την καρδιά του ολόκληρη...Ξεχωρίζω δυο στιγμές από τις πολλές που μείνανε καρφωμένες στο μυαλό μου και στην καρδιά μου και δείχνουν την ομορφιά και την ευαισθησία ενός ανθρώπου, ενός φίλου που αγαπήσαμε σε χρόνια μυστικά κι έγινε εικόνα μαγική ενός καιρού που δε γυρνά. Καλοκαίρι στην ΚΙΝΑ –Κατασκήνωση Ιερού Ναού Αναλήψεως- κι ο Σάββας γεμάτος χαρά. Είχαν μόλις ανακοινωθεί τα αποτελέσματα για το Πανεπιστήμιο και ο Σάββας είχε περάσει στη Θεολογική. Χειμώνας στο Πήλιο με τη Χορωδία. Μόλις είδαμε το χιόνι ο Σάββας σα μικρό παιδί άρχισε να φωνάζει και να χοροπηδά.Αφηνότανε στην έκπληξη απροστάτευτος. Παθιαζότανε με ό, τι καταπιάνονταν, με πάθος επαναστάτη ειρηνικού. Είχε την ομορφιά των ανθρώπων που σιγά σιγά χάνονται. Ένας ευγενής πρωτόγονος ήταν, που τιμούσε τη ζωή και την καταλάβαινε ως δώρο.Αγαπητή Έλπη, αγαπητά παιδιά, αγαπητοί γονείς που καρπίσατε έναν τέτοιο καρπό, αγαπητοί αδελφοί, ο λαός μας λέει πως δεν φεύγουν αυτοί που τους θυμόμαστε. Και ο Σάββας ταξιδεύει όντας ακίνητος στις καρδιές μας και στη λειτουργική μας μνήμη.Καλό ταξίδι Σάββα, καλό παράδεισο. Έφυγες και εμείς κρατούμε εκείνη την προσδοκία που χαρίζει ο σαρκωμένος Λόγος, ο Χριστός. Την προσδοκία μιας ανάστασης στην οποία με πάθος πίστευες. Μιας ανάστασης όχι απλά μελλοντικής, αλλά μιας ανάστασης σαρκωμένης ήδη, και μαζί αναμενόμενης, στα πρόσωπα και τα πράγματα στα οποία χαρίστηκες ολοκληρωτικά. Είμαστε όλοι εδώ και είμαστε όλοι μαζί.Καλή ανάσταση."Ένας επικήδειος που δεν διαβάστηκε ποτέ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου