Χαζεύοντας σήμερα τηλεόραση , ανακάλυψα πως μια από τις ελάχιστες σταθερές αξίες στην ζωή μου είναι η Μ . Εβδομάδα. Σκεφτόμουν ποσά χρόνια βλέπω , στο πέρασμα της άνοιξης, επεισόδια της Βίβλου και του Ιησού από τη Ναζαρέτ και μέτρησα πάνω από 20, ίσως και λίγα περισσότερα. Μικρό παιδί να τραγουδάω το Λάζαρο,έφηβη να ξενυχτάω Μ. Πέμπτη στον Επιτάφιο και η εκκλησία να μοσχομυρίζει πασχαλιές, μάνα να στριμώχνομαι με το γιο μου βράδυ Μ Σαββάτου για να ανάψει τη λαμπάδα του πρώτος..και πάντα μέσα σ όλα αυτά, κουλούρια και τσουρέκια τη Μ. Τρίτη, κόκκινα αυγά, λαμπάδες ,βαφτιστήρια, νονές, λουστρίνια (κατόπιν δωδεκάποντα ) για την Ανάσταση, μαγειρίτσα, αρνί, συγγενείς.....χρόνια πολλά, πολλά χρόνια πολλά...
Και; Αυτό είναι το Πάσχα; Έτσι απλά; Μια σταθερή αξία μέσα στα πολλά χρόνια; Ήθη και έθιμα αναλλοίωτα στο χρόνο; Κι αν είναι τι πειράζει; Στο 2013 ζούμε καλό είναι ..ίσως να κρατήσουμε ζωντανές παραδόσεις χρόνων...
'Όλα καλά λέω και σκέφτομαι μη συμπέσουν Βίβλος και Ιησούς από τη Ναζαρέτ και ποιος θα βρεθεί να με βγάλει από το δίλημμα ... Κι ύστερα θυμάμαι τις μέρες μου, τα χρόνια μου, τα πολλά μου χρόνια στη Θεολογική και σκέφτομαι εκείνο ..ο αίρων την αμαρτία του κόσμου, πόσο βαθύ και ουσιαστικό είναι και πόσο μέσα στα χρόνο μας έχει διαφύγει ή το έχουμε απλά ξεχάσει. Γιατί το Πάσχα αυτό είναι κυρίως (ή θα πρεπε να ναι), το προσωπικό πέρασμά του καθενός από το θάνατο της αμαρτίας στη ζωή της αλήθειας και της αγάπης. 'Ένα πέρασμά όμως ουσιαστικό , που δεν θα αρχίζει και θα τελειώνει σε μερικούς ασπασμούς κοινωνικής αναγκαιότητας , αλλά θα γίνεται βίωμα μέσα από την κατανόηση πως ο Θεός δεν είναι κανένα φοβερό και τρομερό πλάσμα που σε κατασκοπεύει προκείμενου να καταγράψει το κάθε σου στραβοπάτημα, αλλά εκείνος που θυσιάστηκε για ΄σένα , για τον καθένα μας ξεχωριστά, προκείμενου να σηκώσει στους ώμους του και ταυτόχρονα ν αναιρέσει κάθε πόνο, να γιατρέψει κάθε πληγή, να σώσει εκείνο που δεν σώζεται, ν αναιρέσει την αμαρτία από τη ψυχή σου...
Μοναδική προϋπόθεση να το θέλεις και εσύ. Μέσα στις πολλές προσευχές των ημερών να μην ξεχάσεις ν ανοίξεις και την αγκαλιά σου σε φίλους και εχθρούς , σ όσους μπορείς και πιστεύεις πως αξίζουν ένα σ αγαπώ και ένα φιλί παραπάνω. Ας αρχίσουμε από τον εαυτό μας και συνεχίζουμε
κι ας κάνουμε και λάθη..κάποιος, κάποτε θυσιάστηκε γ αυτά.
Καλό πέρασμα , σ όλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου