π.Χρήστου Ζαχαράκη:Κυριακή Γ´Νηστειῶν (Σταυροπροσκυνήσεως)

Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως· στὴ μέση τῆς Μ. Σαρακοστῆς καὶ στὸ μέσον τοῦ ναοῦ ἡ Ἐκκλησία μᾶς προβάλλει νὰ προσκυνήσουμε τὸν τίμιο Σταυρό τοῦ Κυρίου. «Τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν». Τὸ μακρὺ καὶ ἐπίπονο ταξίδι χρειάζεται ἐνίσχυση, τέτοια ποὺ μόνο ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει, γιατὶ πάνω του ἔσβυσε μιὰ γιὰ πάντα ἡ ἐξουσία τοῦ θανάτου· εἶναι ἡ ἐλευθερία μας γιατὶ πάνω του νικήθηκε ὁ θάνατος, ὁ θάνατος δὲν μπορεῖ πλέον νὰ μᾶς κλείσει τὸ δρόμο πρὸς τὴν Ἀνάσταση.
«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶἀκολουθείτω μοι». Γιὰ νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ Χριστὸ πρέπει νὰ ἐγκαταλείψουμε τὰ πάντα, ν᾽ ἀφήσουμε τὰ πάντα στὸ Χριστό, «πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν παραθώμεθα» καὶ νὰ περπατήσωμε «ἐν καινότητι ζωῆς», τῆς ζωῆς ποὺ ξεπρόβαλε ἀπὸ τὸ Σταυρό τοῦ Κυρίου. Εἶναι ὁ Σταυρὸς ποὺ «ἤνοιξεν ἡμῖν παραδείσου τὰς πύλας». Συμβαίνει πολλὲς φορὲς νὰ τὸ ξεχνοῦμε αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία πρὶν λιποψυχήσουμε μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι στὸ Σταυρό ὁ «θάνατος κατεπόθη εἰς νεῖκος». Ὅταν ὁ Χριστὸς μᾶς καλεῖ νὰ σηκώσουμε τὸ σταυρό μας καὶ νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε, οὐσιαστικὰ μᾶς καλεῖ νὰ σηκώσουμε τὸ ὅπλο αὐτῆς τῆς νίκης, νὰ γίνουμε μέτοχοί της. Ὁ θάνατος πάνω στὸ Σταυρό μᾶς ἀποκαλύπτει τὸ νόημα τῆς ζωῆς: «ὁ Σταυρός σου Κύριε, ζωὴ καὶ ἀνάστασις ὑπάρχει τῷ λαῷ σου, καὶ ἐπ' αὐτῷ πεποιθότες, σὲ τὸν ἀναστάντα, Θεὸν ἡμῶν ὑμνοῦμεν». Ἡ ἀνάσταση εἶναι ἡ ἀδιαμφισβήτητη ἐμπειρία τῆς ζωῆς μέσα στὸ θάνατο, ἡ κατάργησή του. Πλέον δὲν προσκυνοῦμε τὸν κόσμο, ἀλλὰ δοξάζουμε τὸ Θεό!