Νίκη Η. Παπαγεωργίου, Θρησκεία και Μετανάστευση. Η Κοινότητα των Σιχ στην Ελλάδα, Εκδόσεις Κ. Σφακιανάκη, Θεσσαλονίκη 2013

Από τον πρόλογο του βιβλίου

Η σχέση θρησκείας και μετανάστευσης αποκτάει στην εποχή μας ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον. Από τη μια πλευρά, η ανεξέλεγκτη αύξηση της μεταναστευτικής ροής θέτει σοβαρά ζητήματα αυτοπροσδιορισμού των ίδιων των μεταναστών, οι οποίοι επιδιώκουν να ενταχθούν στην κοινωνία που ζουν χωρίς να «λησμονήσουν» την ιδιαίτερή τους ταυτότητα, της θρησκευτικής συμπεριλαμβανομένης, και από την άλλη θέτει κρίσιμα ζητήματα στις κοινωνίες υποδοχής, όπου η συνύπαρξη πολλών και διαφορετικών πολιτισμικά κοινοτήτων μπορεί να οδηγήσει σε μια εμπλουτιστική συμβίωση αλλά και σε μια απευκταία σύγκρουση. Η διερεύνηση των σχέσεων θρησκείας και μετανάστευσης μπορεί να πραγματοποιηθεί σύμφωνα με ένα αμφίπλευρο επιστημονικό πρίσμα: Από τη μια πλευρά όσοι ερευνούν ζητήματα μετανάστευσης ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για το ρόλο της θρησκείας, προκειμένου να κατανοήσουν σφαιρικά τη μεταναστευτική διαδικασία. Διαπιστώνεται ότι θρησκεία αποτελεί βασική συνιστώσα της ατομικής και συλλογικής ταυτότητας των μεταναστών, επειδή εξακολουθεί να χαρακτηρίζει τις παραδοσιακές κοινωνίες από όπου συνήθως αυτοί προέρχονται. Ως εκ τούτου αναδεικνύεται σε αξιοσημείωτο παράγοντα της μεταναστευτικής διαδικασίας και είναι θεμιτό να λαμβάνεται υπόψη για την καλύτερη κατανόηση της θέσης τους στην κοινωνία. Από την άλλη πλευρά, μέσα από τη μεταναστευτική κινητικότητα, το θρησκευτικό φαινόμενο αποκτάει νέα δυναμική που αφορά τόσο τη θρησκεία των μεταναστών όσο και τη θρησκεία της χώρας υποδοχής. Αυτό προκαλεί το ενδιαφέρον της Κοινωνιολογίας της Θρησκείας, η οποία, με αυτόν τον τρόπο, εμπλουτίζει τα πεδία ερευνάς της, επαναπροσδιορίζει τους στόχους της, στρέφεται σε νέες κατευθύνσεις, και επανατροφοδοτείται με νέες υποθέσεις εργασίας.

Ένα τέτοιο εγχείρημα αναλαμβάνει η παρούσα εργασία, η οποία επικεντρώνεται στη μελέτη των Ινδών μεταναστών στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην κυριαρχούσα θρησκευτική τους έκφραση που είναι ο Σιχισμός. Η ιδέα για την έρευνα αυτή προέκυψε από ένα ιδιαίτερο προσωπικό ενδιαφέρον για την Ινδία, τον πολιτισμό της και τους ανθρώπους της. Η πρωτογενής έρευνα πραγματοποιήθηκε στον Πολιτιστικό Σύλλογο Ινδών Ελλάδος που εδρεύει στον Ταύρο Αττικής και «φιλοξενεί» τη γκουρντουάρα Sri Guru Nanak Darbar, το λατρευτικό κέντρο των Σιχ. Θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου σε όλους τους Ινδούς μετανάστες που με δέχτηκαν στην κοινότητά τους, με ενημέρωσαν για τη θρησκευτική τους πίστη, με εισήγαγαν στην παράδοσή τους, μου τόνισαν τη σημασία του θρησκευτικού τους κέντρου για τη ζωή τους στην Ελλάδα και μοιράστηκαν μαζί μου τις μεταναστευτικές τους εμπειρίες. Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον κ. Maghar Gandhi, πρόεδρο του Ελληνο-Ινδικού Πολιτιστικού Συνδέσμου, ο οποίος μου έδωσε τις πρώτες και σημαντικές πληροφορίες για την ινδική κοινότητα στην Ελλάδα, τον κ. Victor Jagparves Singh Garm, πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Ινδών Ελλάδος, πάντα πρόθυμο να με ενημερώσει και να με εξυπηρετήσει σε ό,τι ζητούσα, και τον κ. Παναγιώτη Τζιέρη, τον ελληνο-ινδό, ο οποίος με εισήγαγε στην κοινότητα των συμπατριωτών του στον Ταύρο, έτοιμο πάντα να μου εξηγήσει την πίστη και τις πρακτικές των Σιχ και να με πληροφορήσει, ως παλιός μετανάστης, για τη μικρή ιστορία της ινδικής κοινότητας στην Ελλάδα.

Επιπλέον, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους καθηγητές και μέλη του Τομέα Ηθικής και Κοινωνιολογίας, οι οποίοι συμπορεύονται μαζί μου τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τον καθηγητή κ. Ιωάννη Πέτρου, οι εξαιρετικές επιστημονικές γνώσεις του οποίου με βοηθούν, μέσα από μακρές συζητήσεις, να ξεκαθαρίζω πολλά ερευνητικά ζητήματα. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω την επίκουρο καθηγήτρια, κ. Αγγελική Ζιάκα, μέλος του Τομέα Βιβλικής Γραμματείας και Θρησκειολογίας, η οποία εξέτασε με προσοχή το «θρησκειολογικό» μέρος της μελέτης και επιμελήθηκε τη μεταφορά της σιχικής ορολογίας στην ελληνική γλώσσα, καθώς και τον κ. Πέτρο Παναγιωτόπουλο, διδάκτορα του Τομέα μας, ο οποίος επιμελήθηκε τις διορθώσεις του κειμένου.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ                                             13

1.            θρησκεία και μετανάστευση: Η προβληματική της έρευνας       13

2.            Πεδίο έρευνας  58

3.            Ερευνητικός στόχος        62

4.            Μεθοδολογία έρευνας 63

5.            Δομή εργασίας 69

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ   73

1.1.         Το μεταναστευτικό φαινόμενο στην Ελλάδα      73

1.2.         Η ένταξη των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία         95

1.3.         Η θρησκευτική γεωγραφία της μετανάστευσης                112

1.4.         Τα θρησκευτικά δικαιώματα των μεταναστών                128

1.5.         Ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία και μετανάστες   142

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΙΝΔΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ         159

2.1.         Η μετανάστευση των Ινδών προς την Ελλάδα    159

2.2.         Θρησκευτική και εθνοτική ταυτότητα   176

2.3.         Το κοινωνικοοικονομικό στάτους            197

2.4.         Το πολιτιστικό προφίλ   208

2.5.         Εθνική και θρησκευτική οργάνωση         218

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΙΧ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: ΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ                231

3.1.         Πίστη και λατρεία των Σιχ            231

3.2.         Δομή και λειτουργία της γκουρντουάρα              245

3.3.         Διατήρηση της κοινοτικής συνοχής         259

3.4.         Αναπαραγωγή της εθνότητας                                   270

3.5.         Στρατηγικές προσαρμογής στην ελληνική κοινωνία        279

ΕΠΙΛΟΓΟΣ           293

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ                                301

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΕΙΚΟΝΩΝ                367

ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ                                       373

π.Βασιλείου Θερμού:΄Ελεος, πατέρες και αδελφοί!

Κατά καιρούς παίρνω την απόφαση να αναπέμψω αυτή την κραυγή αγωνίας και διαμαρτυρίας, αλλά το αναβάλλω. Καλώς; Κακώς; Δεν ξέρω. Ούτε τώρα γνωρίζω αν καλώς ή κακώς πράττω που ανοίγω την καρδιά μου δημόσια.

Πότε θα ασχοληθούμε σοβαρά με το πρόβλημα που λέγεται “σχολικός εκκλησιασμός”; Πότε θα μεριμνήσουμε για τις ψυχές εκείνες που καταστρέφονται εκκλησιαζόμενες;(!)

Δασκάλα της περιοχής του λεκανοπεδίου Αττικής μου διηγήθηκε τη χθεσινή της εμπειρία (26/4). Έξαλλη, καθότι αριστερή. Έξαλλος έγινα κι εγώ, καθότι πιστός. Σοβαρή και αξιόπιστη, τα μετέφερε σχεδόν αυτολεξεί.

Κατά την προσφιλή παράλογη συνήθεια ο σχολικός εκκλησιασμός στην περιοχή της έγινε μαζικά την παραμονή του Λαζάρου, τελευταία μέρα πριν από τις διακοπές του Πάσχα. Και οδήγησε την τάξη της στον ενοριακό ναό, όπου συνολικά είδε να φιλοξενούνται τέσσαρα δημοτικά και ένα γυμνάσιο!

Κάθε εχέφρων άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι αυτές οι συνθήκες δεν ευνοούν εκκλησιασμό αλλά οχλαγωγία. Εδώ βρίσκεται και η ευθύνη των εκπαιδευτικών οι οποίοι έχουν ‘κολλήσει’ στην τελευταία μέρα προ των διακοπών. Δεν τους ενδιαφέρει να λειτουργηθούν οι μαθητές αλλά να διεκπεραιωθή μια αγγαρεία. Θα επανέλθω επ’ αυτού.

Έτσι λοιπόν, πριν βγει ο λειτουργός να κοινωνήσει τα παιδιά, θεώρησε καλό να εκπέμψει ένα λογύδριο. Και αυτό συνίστατο σε επίπληξη των εκπαιδευτικών:

«Τι αγωγή δίνετε σ’ αυτά τα παιδιά και κάνουν έτσι; Τόση φασαρία κάνουν και στην τάξη; Τό έχετε χάσει το παιχνίδι»! Αυτά παρουσία εκατοντάδων παιδιών! Των μαθητών τους! Αντιπαιδαγωγικά και αψυχολόγητα, χωρίς καν την κοινή λογική. Λές και δεν έχει καμιά διαφορά για την συμπεριφορά των παιδιών αν είναι συγκεντρωμένα 20 ή 800! Αλλά και χωρίς ίχνος συναίσθησης και αυτοκριτικής, αφού υπήρξε ο ηθικός αυτουργός της οχλαγωγίας.

Και επειδή αυτή η ψυχρολουσία δεν ήταν αρκετή, τη συμπλήρωσε με την εξής οδηγία: «Και κοιτάτε να έλθουν να κοινωνήσουν όσα έχουν νηστέψει και είναι νηστικά. Και μόνο τα βαφτισμένα. Μην έλθει κανένας Αχμέτ, Μωχάμεντ και δεν ξέρω τι άλλο»!

Επαινετή φυσικά η έγνοια του, άθλιος ο τρόπος εκφοράς της. Αυτά είναι ζητήματα που ρυθμίζονται με συνεννόηση εκ των προτέρων, αρκεί κανείς να σηκώσει το τηλέφωνο του ναού και να μιλήσει με τον διευθυντή εξηγώντας ήρεμα τι πρέπει να προσέξουν οι δάσκαλοι εν όψει του εκκλησιασμού.

Αναρωτιέμαι, γιατί επιμένουμε να είμαστε τόσο τυφλοί; Γιατί επιμένουμε να αυτοκαταστρεφόμαστε; Ήμουν νιός και γέρασα ακούγοντας διαρκώς να συζητείται το πρόβλημα των σχολικών εκκλησιασμών και να προτείνονται υπέροχες ιδέες οι οποίες ουδέποτε υλοποιούνται στην πράξη. Επί δεκαετίες ανατέμνονται σε διάφορες εκκλησιαστικές ευκαιρίες οι πτυχές του προβλήματος (πλήθος εκκλησιαζομένων μαθητών, νυσταλέος ψάλτης, λειτουργός με προχειρότητα ή κακή άρθρωση, βιασύνη ή αντίθετα νωχελικός ρυθμός, προσέλευση πολύ νωρίς ή πολύ αργά κ.ά.), χωρίς να αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες επίλυσής του. Γιατί;

Δεν έχουμε καταλάβει ότι από τον σχολικό εκκλησιασμό περνά ολόκληρος ο πληθυσμός; Και μάλιστα σε μια τόσο ευαίσθητη ηλικία όπου οι μνήμες εγγράφονται. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το προνόμιο που μάς χάρισε ο Θεός (για πόσο ακόμη;) και το σπαταλούμε με τόση αφροσύνη;

Στην Κύπρο έχω επισκεφθή διάφορα λύκεια και διαπίστωσα ότι τα περισσότερα έχουν δικό τους παρεκκλήσιο μέσα στο προαύλιο! Ο εκκλησιασμός γίνεται ανά δύο τμήματα(!) ενώ διατίθενται και σχετικά βιβλιαράκια για να παρακολουθούν οι μαθητές τα λεγόμενα. Δεν είναι Έλληνες εκεί; Τι είναι; Σουηδοί; Πώς κατάφεραν να βρουν λύσεις;

Ας μην είμαστε τόσο απαιτητικοί ζητώντας και εδώ ανέγερση παρεκκλησίων και εκκλησιασμό ανά δύο τμήματα. Αλλά δεν μπορεί να γίνει συζήτηση για σοβαρές συνθήκες συμμετοχής στη Λειτουργία με παραπάνω από δύο τάξεις. (Των δύο τμηματων εκάστη, εννοείται). Επιτέλους, ας το απαιτήσουμε. Με ευγένεια, βέβαια. Με γλυκύτητα. Με επιχειρήματα. Μόνο να μαλώνουμε και να φωνάζουμε ξέρουμε; Τόσο ανίκανοι είμαστε να πείσουμε; Το επιχειρήσαμε;

Κάποτε ένα λύκειο της Αθήνας με κάλεσε να κάνω το κήρυγμα σε εκκλησιασμό (πάλι παραμονή του Λαζάρου, με λειτουργό άλλον). Και φθάνοντας στο ναό βλέπω ένα λύκειο, ένα γυμνάσιο, και δύο δημοτικά! Ναι, ολόκληρα! Και ο μεν ναός ήταν μεγάλος αλλά το χάος φυσικά δεν αποφεύχθηκε, πολλοί μαθητές δε μαζί με καθηγητές σεργιανούσαν στο προαύλιο.

Γιατί το δεχόμαστε αυτό; Μάς βολεύει να μην κάνουμε περισσότερες προηγιασμένες; Υποτιμούμε τη σημασία του σχολικού εκκλησιασμού για τα παιδιά; Αγνοούμε τη δυσαρέσκεια των δασκάλων και καθηγητών, πολλοί των οποίων πρόσκεινται στον Σύριζα και εκπαιδεύθηκαν σε ανάλογα πανεπιστημιακά τμήματα; Χάσαμε από το οπτικό μας πεδίο τη δυνατότητα, αλλά και την κλήση μας, να ενεργήσουμε ιεραποστολικά και προς αυτούς; Όλα μαζί τα παραπάνω;

Γνωρίζω καλά πως υπάρχουν και θαυμάσιοι εκκλησιασμοί σχολείων, χάρη στη φροντίδα άξιων εφημερίων και εκπαιδευτικών. Είχα την ευλογία να συμμετάσχω σε τέτοιους, με καθηγήτριες που βοήθησαν τις μαθήτριες να φτιάξουν το πρόσφορο, με ψάλτες ευλαβείς, με αριθμό συμμετεχόντων λογικό. Έχω ακούσει γλυκό λόγο να απευθύνεται στους εκκλησιαζόμενους μαθητές και έχω μάθει για δωράκι που διανέμεται στο τέλος προς όλους. Αυτά όμως δεν πρέπει να οδηγήσουν σε συμψηφισμούς. Εδώ το ζήτημα είναι τόσο ευαίσθητο ώστε χρειάζεται μηδενική ανοχή! Για όσο καιρό ακόμη και έναςσχολικός εκκλησιασμός γίνεται σε απαράδεκτες συνθήκες, δεν έχουμε δικαίωμα να εφησυχάζουμε!

Από τη στιγμή που τα σημερινά αλειτούργητα παιδιά είναι στην πλειονότητά τους λειτουργικά αναλφάβητα, είναι προφανές πως ο σχολικός εκκλησιασμός είναι αυτός που θα τους μεταδώσει τι εμείς αντιλαμβανόμαστε ως Λειτουργία, που θα τα εκπαιδεύσει στον ορισμό της Θείας Ευχαριστίας, που θα τα πληροφορήσει αν αξίζει τον κόπο αυτό που λέγεται Εκκλησία. Από τον σχολικό εκκλησιασμό θα πάρουν και όσοι βρέθηκαν να είναι εκπαιδευτικοί (είτε νοιώθουν τον ίλιγγο του λειτουργήματος είτε παραμένουν αναίσθητοι σε αυτόν) την πληροφορία αν εννοούμε αυτό που κάνουμε και πιστεύουμε σε αυτό που επαγγελλόμαστε. Μήπως πράγματι δεν μάς αγγίζουν;

Έλεος, πατέρες και αδελφοί! Σεβασμιώτατοι αρχιερείς, συλλειτουργοί πρεσβύτεροι, αδελφοί μας ιεροψάλτες, ας αναλάβουμε δράση εδώ και τώρα. Ας αναβαθμίσουμε το δώρο του Θεού που λέγεται σχολικός εκκλησιασμός! Ας δείξουμε έλεος προς τις αναπτυσσόμενες ψυχές που η πρόνοιά Του έφερε στον δρόμο μας. Αλλιώς ας ομολογήσουμε ξεκάθαρα πως όντως προτιμούμε να μείνουμε με τους ηλικιωμένους μας και τους σιωπηλούς υποτασσόμενους πιστούς και ακόλουθους με τους οποίους βολευόμαστε. Μια κλειστή σέκτα, δηλαδή, που αυτοδοξάζεται και αυτοαναπαράγεται (αν και αυτό μάλλον πρέπει να το αμφισβητήσουμε έτσι που πασχίζουμε να διώξουμε τις νέες ηλικίες).

Ένα πρόγραμμα εκκλησιασμών ανά δύο σχολικές τάξεις απαιτεί (σε ενορίες π.χ. με ένα δημοτικό, ένα γυμνάσιο, ένα λύκειο) έξη εργάσιμες μέρες για να εκτελεσθή, οι οποίες κατανέμονται άνετα στις δύο τελευταίες εβδομάδες πριν κλείσουν τα σχολεία. Αν οι σχολικές μονάδες της ενορίας είναι περισσότερες, θα απαιτηθούν περισσότερες μέρες, ίσως με καθημερινή τέλεση της λειτουργίας. Αλλά οι μεγάλες ενορίες έχουν κατά τεκμήριο και περισσότερους εφημερίους. Αν δεν επαρκούν, ας βοηθήσει η μητρόπολη στέλνοντας αρχιμανδρίτες ιεροκήρυκες ώστε να μην καταπονούνται υπερβολικά οι εφημέριοι. Επίσης μπορεί να κατανεμηθή το πρόγραμμα εκκλησιασμών καθ’ όλη τη διάρκεια της Τεσσαρακοστής. (Τα ίδια ισχύουν και για την προ των Χριστουγέννων περίοδο όπου όλα τα σχολεία μαζεύονται στις 23 Δεκεμβρίου!). Και αφού οι εκκλησιασμοί έχουν πρακτικά περιορισθή σε δύο περιόδους τον χρόνο, δεν βλάπτει να προηγείται μια επίσκεψη ενός εκ των εφημερίων στα σχολεία για να τους προετοιμάσει. Μόνο καλό βγαίνει από αυτή την επαφή.

Έχω επίγνωση ότι αυτό το κείμενο γράφτηκε εν θερμώ. Αλλά αν δεν γραφόταν έτσι ίσως δεν θα έβλεπε ποτέ το φως.

Ήταν απαραίτητο; θα αναρωτηθή κανείς. Πόσα μπορούν να αλλάξουν από ένα κείμενο; Δεν ξέρω. Δεν με ενδιαφέρει πλέον η αποτελεσματικότητα.

 Γράφω στη θέση άλλων αδελφών μας που δεν θα γράψουν ποτέ. Για να εκπροσωπήσω τη μικρή μαθήτρια που κοιτά με απορημένα μάτια τον οργίλο ή βιαστικό παπά. Για να εκφράσω τον έφηβο που, εν μέσω των υπαρξιακών ερωτημάτων του, σύρεται σε μια παρωδία εκκλησιασμού η οποία θα μείνει στη μνήμη του σαν μια καρικατούρα των τιμίων και αγίων της Ζωής. Για να δώσω φωνή στον εκπαιδευτικό που τον δίδαξαν πως η πίστη είναι ένας σκοταδισμός και ο εκκλησιασμός ένα αναχρονιστικό υπόλειμμα του δεξιού μετεμφυλιακού κράτους, και που τώρα συναντά ρασοφόρους να τον επιβεβαιώνουν συμπεριφερόμενοι σαν να μην αγαπούν ό,τι κάνουν. Για όσους τέλος πάντων δυσκολεύονται να συμβιβαστούν με την αυταπάτη πως ‘η πρόγευση της Βασιλείας του Θεού’ (καταπώς λένε τα βιβλία) συνίσταται σε σειρά ασυνάρτητων εκφωνήσεων και σε ένα ακατανόητο μουρμούρισμα που κάποιοι το λένε ‘κοινωνικό’, εν μέσω σπρωξιμάτων και αστεϊσμών.

Καλές είναι οι διανομές τροφίμων και τα συσσίτια, αλλά υπάρχει και πνευματική λιμοκτονία. Άσε που τα υλικά συνοδεύονται από τον πειρασμό της φωτογράφησης και της καταμέτρησης: γνωρίζεις πόσα δίνεις και τα παρουσιάζεις ως ειδησεογραφία. Όσα δίνουμε στον σχολικό εκκλησιασμό θα μείνουν για πάντα στην αφάνεια, όμως. Θα ενσωματωθούν στον ψυχισμό μικρών και μεγάλων για να τους συνοδεύσουν στο ταξίδι της ζωής τους. Και μακάριοι όσοι αγαπούν να παραμένει μυστικός ο κόπος του σώματος και της καρδιάς τους υπέρ των αδελφών μας των ελαχίστων.


http://www.amen.gr/article13539

Ολοκληρώθηκε η Ημερίδα που διοργάνωσε ο Παγκρήτιος Σύνδεσμος Θεολόγων υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου

Posted on 26 Απριλίου 2013 by Μόσχος Γκουτζιούδης

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το Σάββατο 20 Απριλίου 2013, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ι. Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μασταμπά Ρεθύμνου, Θεολογική Ημερίδα, την οποία διοργάνωσε ο Παγκρήτιος Σύνδεσμος Θεολόγων υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου. Η ημερίδα άρχισε με αρχιερατική λειτουργία, προεξάρχοντος του επιχωρίου μητροπολίτου Ρεθύμνου και Αυλοποτάμου κ. Ευγενίου, ο οποίος και κήρυξε τον θείο λόγο.

Το πρόγραμμα της ημερίδας περιλάμβανε τις εισηγήσεις των θεολόγων της περιοχής κ. Μάρκου Δασκαλάκη, με θέμα «Προσέγγιση του εικονογραφικού θέματος “Χριστός – Άκρα Ταπείνωσις”», της κ. Βασιλικής Ιορδανίδου, με θέμα «Θρησκευτικά και πολιτιστικά μνημεία του Ρεθύμνου», του π. Γεωργίου Μανουσάκη, με θέμα «Το ζήτημα του Ημερολογίου και ο τρόπος καθορισμού της εορτής του Πάσχα», του κ. Αρσένη Αρσενάκη, M.Th. του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ, με θέμα «Χαρτογραφώντας το κακό, αναζητώντας το καλό και τη σωτηρία. Μία καλή πρακτική της ΘΕ5: ‘Πού είναι ο Θεός;. Η οδύνη του σύγχρονου κόσμου και το αίτημα της σωτηρίας από το κακό’ της Γ´ Γυμνασίου στο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Ρεθύμνου», του πρώην προέδρου του συνδέσμου κ. Νικολάου Μαρκαντώνη, με θέμα «Θρησκείες και Μάθημα Θρησκευτικών – Ουσία και διαστάσεις», του προέδρου του συνδέσμου και σχολικού συμβούλου κ. Γεωργίου Στριλιγκά, με θέμα «Κριτική διδασκαλία και μάθηση στα Θρησκευτικά», και του κ. Θεοδώρου Ρηγινιώτη, με θέμα «Ο μουσουλμάνος γείτονας – Η συνάντησή μας με το Ισλάμ». Στην εκδήλωση συμμετείχε και η λαογραφική και μουσική εταιρεία Παύλος Βλαστός, η οποία έψαλλε  εκκλησιαστικούς ύμνους και τοπικά άσματα του Παύλου Βλαστού, ενώ παρουσιάστηκε από τον κ. Αντώνιο Μιχελουδάκη «Το λαογραφικό και μουσικολογικό έργο του Παύλου Βλαστού».

Ακολούθησε ευρεία συζήτηση, στην οποία εκτός του επιχωρίου μητροπολίτου έλαβαν μέρος πολλοί θεολόγοι της περιοχής, και ο ευρισκόμενος τις μέρες αυτές στην μεγαλόνησο ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ κ. Πέτρος Βασιλειάδης.

Λόγω του ενδιαφέροντος για το μέλλον του μαθήματος των θρησκευτικών, και κυρίως για το νέο πρόγραμμα σπουδών στα Θρησκευτικά, παρουσιάζουμε τις διαφάνειες, τις οποίες παρουσίασαν ο Πρόεδρος του Συνδέσμου κ. Γ. Στριλιγκάς (Κριτική διδασκαλία και μάθηση στα Θρησκευτικά) και ο κ. Α. Αρσενάκης από την εμπειρία του κατά την πιλοτική εφαρμογή του νέου προγράμματος στο Πειραματικό Γυμνάσιο του Ρεθύμνου (Χαρτογραφώντας το κακό).

http://blogs.auth.gr/moschosg/

Μαρία Χατζηαποστόλου:Η ιδεολογία του φόβου και οι σαλτιμπάγκοι του

«Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

“Δώστε τη χούντα στο λαό”».

Μανώλης Αναγνωστάκης

    

     «Φοβάμαι», λέει ο ποιητής. Και πως μπορεί να τον αδικήσει κανείς, όταν καθημερινά διαπιστώνει κάθε μετριότητα ν’ αυξάνεται ολοένα δίπλα του και να φωνασκεί με αλαζονεία και χυδαιότητα. Όταν διαπιστώνει πως ο φασισμός, χρησιμοποιεί ακόμη και την ίδια τη δημοκρατίας ως κάλυψη για τη διάδοση της προπαγάνδας του, οδηγώντας σε μια δημιο-κρατία του όχλου. Ο φανατισμός είναι δίπλα μας περισσότερο παρά ποτέ. Τα όπλα και οι μέθοδοι των φανατικών, γνωστά και μη εξαιρετέα από παλιά: η παντελής έλλειψη και κυρίως η αδυναμία διαλόγου, η παραποίηση της αλήθειας, η καλλιέργεια του φόβου και η συντήρηση κάποιων που λειτουργούν ως πιόνια ενός συστήματος που έχει μάθει να συντηρεί το φόβο και το μίσος και ιδιαίτερα τη μισαλλοδοξία. Στο φανατισμό συναντούμε τη βαθύτερη εκχώρηση των αξιών στο τίποτα και στη θέση τους λαμβάνει χώρα ο ηθικισμός, η ψευτοευσέβεια, ο συντηρητισμός, ο δογματισμός, ως απολυτοποίηση των πραγμάτων, καθώς και η μισαλλοδοξία. Όλη αυτή η αρρωστημένη κατάσταση αλλοιώνει το νόημα της αληθινής πίστης, μετατρέποντας την πίστη σε θρησκεία, έχοντας ως σκοπό, να εξυπηρετήσει ιδιοτελείς σκοπούς και συμφέροντα. Στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του φανατισμού, βρίσκονται κυρίως η έλλειψη παιδείας, η αμάθεια, η άγνοια, η διαστρέβλωση της αλήθειας, η παραποίηση, η πλήρης αδυναμία διαλόγου, η παντελής έλλειψη σεβασμού προς τον άλλον και φυσικά η μη αποδοχή του άλλου και του διαφορετικού.

     Ο αληθινός όμως άνθρωπος και ιδιαίτερα εκείνος που θέλει να ονομάζεται χριστιανός, εάν και εφόσον έχει συνείδηση και αυτοσυνειδησία κατανοεί αμέσως πως η αγάπη του Χριστού που ελευθερώνει τον άνθρωπο, δεν έχει καμία σχέση με ακραία και φασιστικά σχήματα, που μετατρέπουν τη ζωή σε χώρα του θανάτου. Σ’ ένα από τα ταξιδιωτικά του βιβλία, ο Νίκος Καζαντζάκης μιλά με μεγάλη αγάπη για τον άγιο Φραγκίσκο, τον άγιο των φτωχών, αλλά ταυτοχρόνως με πίκρα και λεπτή ειρωνεία για την πολεμοχαρή κατάσταση της φασιστικής Ιταλίας του καιρού του. Έτσι, ο Καζαντζάκης αφηγείται τις εντυπώσεις του από την ιδιαίτερη πατρίδα του αγίου, την Ασίζη: «Ἡ πρώτη μορφὴ ποὺ μὲ περίμενε στὴ φασιστικήν Ἰταλία ἦταν γιομάτη ταπεινοσύνη κι ἀγάπη˙ ὁ Ἅγιος Φραγκίσκος τῆς Ἀσίζης. Εἶχα φύγει βιαστικὰ ἀπὸ τὴν Ἰσπανία γιὰ νὰ βρεθῶ στὴ μεγάλη ἐπέτειο τῆς ἕβδομης ἑκατονταετηρίδας του. Ὁ Μουσολίνι ἀνακήρυξε τὴ μέρα αὐτὴ ἐθνικὴ γιορτή, ὁ ἀφοσιωμένος τῆς φτώχειας, τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς παρθενίας κατατάχθηκε στὰ μαῦρα πουκάμισα, δημοσιογράφοι καὶ φιλόσοφοι ἀνάλαβαν ν’ ἀνακαλύψουν φραγκισκανικὲς ἀρετές στὰ νέα φασιστικὰ τάγματα».[1] Πόσο επίκαιρη στ’ αλήθεια η σκέψη του μεγάλου συγγραφέα και πόσα έχει να μας προσφέρει, αλλά κυρίως πόσους νέους δρόμους έχει να μας ανοίξει για να συναντήσουμε το μέλλον.

     «Ὅταν ἀκοῦς “τάξη”, ἀνθρωπινό κρέας μυρίζει»,[2] μας λέει ο ηλιοπότης Ελύτης δια στόματος Μαρίας Νεφέλης. Και κάθε φορά που επιχειρείται να γίνει επιβολή της τάξης, η αταξία αντιδρά, ως φυσικός νόμος που διέπει το σύμπαν. Επειδή, κανείς δεν μπορεί να υποδουλώσει τον άνθρωπο Ο φασισμός δεν έχει πρόσωπο. Τα προσωπεία του είναι πολλά και το μόνο αληθινό του «πρόσωπο», είναι ο θάνατος. Η έλλειψη φόβου και το ήθος, το ήθος εκείνο της ελευθερίας και η αληθινή παιδεία που οδηγεί στην αλήθεια και στη δημιουργία ελεύθερων και ανυπότακτων ανθρώπων απέναντι στην ολοένα αυξανόμενη βαρβαρότητα, η αυτοταπείνωση και η ζωή πέρα από κάθε βεβαιότητα, είναι η μόνη αληθινή νίκη. Η σιωπή είναι συνενοχή και όποιος μένει αμέτοχος και επιθυμεί να είναι αρεστός στο σύστημα, είναι ήδη υπόδουλός του. Η αρχή του τέλους του φασισμού, όμως, είναι ήδη παρούσα. Η ψευδαίσθηση της κυριαρχίας θα οδηγήσει στην αυτοαπομόνωση και στην αυτοκαταστροφή κάθε φασισμού.

---

[1] Βλ. Νίκου Καζαντζάκη, Ταξιδεύοντας. Ἰταλία-Αἴγυπτος-Σινᾶ-Ἱερουσαλήμ-Κύπρος-Ὁ Μοριᾶς, εκδ. Ελ. Καζαντζάκη, Αθήνα 2011, σ. 15.

[2] Οδυσσέα Ελύτη, Μαρία Νεφέλη, εκδ. Ίκαρος, Αθήνα 2008, σ. 108.

Πείνασα, και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα, και δε μου δώσατε να πιω... Orthodox Detroit Outreach

Οι δεξιότητες του 21ου αιώνα μέσα από τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών: Μελέτη περίπτωσης το Σχίσμα του 1054

Ολόκληρο το άρθρο: http://www.educircle.kioulanis.gr/images/teuxos/2013/1/teuxos1_8.pdf

Read more: http://alliotikathriskeytika.blogspot.com/2013/04/21-1054.html#ixzz2RW1lny1i

Πραγματοποίηση επιμορφώσεων των θεολόγων της Ημαθίας

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι επιμορφώσεις των θεολόγων καθηγητών της ΔΔΕ Ν. Ημαθίας στη Βέροια, που οργανώθηκαν από τη Σχολική Σύμβουλο κ. Μαρία Συργιάννη, την Πέμπτη 18 και το Σάββατο 20 Απριλίου 2013, σχετικά με σύγχρονες και καινοτόμους μεθόδους διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών. Η προσέλευση των θεολόγων ήταν αθρόα και το ενδιαφέρον εξαιρετικά μεγάλο.
Στο επιμορφωτικό σεμινάριο με θέμα «Η διδασκαλία του Μαθήματος των Θρησκευτικών με χρήση των ΤΠΕ» (18-04-2013, 16:00-19:00), οι εκπαιδευτικοί ενημερώθηκαν από την κ. Βασιλική Μητροπούλου, επικ. καθηγήτρια του Τμ. Θεολογίας ΑΠΘ, για το Ψηφιακό Σχολείο και τα ηλεκτρονικά εμπλουτισμένα βιβλία του ΜτΘ, το «Φωτόδενδρο», τα Εκπαιδευτικά Λογισμικά των Θρησκευτικών και την ένταξη του διαδραστικού πίνακα στη διδασκαλία του μαθήματος. Η κ. Ξανθή Αλμπανάκη, θεολόγος εκπαιδευτικός ΔΕ, Μaster Νομικής, ανέπτυξε την αξιοποίηση των λογισμικών παρουσίασης (PowerPoint, Prezi) και των εννοιολογικών χαρτών κατά την εκπαιδευτική διαδικασία. Η σχολική σύμβουλος τόνισε ότι η χρήση της τεχνολογίας δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο, που βοηθά το σχεδιασμό και τον εμπλουτισμό της διδασκαλίας στο σύγχρονο σχολείο.













Στην επιμορφωτική ημερίδα «Διδάσκοντας Θρησκευτικά μέσω Τέχνης» (20-04-2013, 10:30-15:00), που οργανώθηκε σε συνεργασία με την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου, οι εκπαιδευτικοί επισκέφθηκαν τον ναό της Αναστάσεως του Χριστού στη Βέροια, με τις εξαιρετικές τοιχογραφίες του Γεωργίου Καλλιέργη (14οςαι.) και δούλεψαν σε ομάδες με εκπαιδευτικό υλικό-φύλλα εργασίας που τους δόθηκαν, υλοποιώντας ουσιαστικά, μια προσομοίωση επίσκεψης μαθητών σε βυζαντινό ναό. Στο 2ο μέρος της ημερίδας, παρουσιάστηκε το πρόγραμμα ArtfulThinking, προσαρμοσμένο στη σκοποθεσία του ΜτΘ και πραγματοποιήθηκε βιωματικό εργαστήριο, με εικονική εφαρμογή του προγράμματος σε σχολική τάξη. Κοινή διαπίστωση ήταν, οι εξαιρετικές δυνατότητες που παρέχει η τέχνη στη διερευνητική και βιωματική μάθηση. Εισηγητές της ημερίδας ήταν ο κ. Απ. Μπάρλος, θεολόγος, συγγραφέας του σχολικού εγχειριδίου των θρησκευτικών της Β΄ Γ/σίου και δ/ντής του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας (ΙΣΔΕ)της Λάρισας και η κ. Βασ. Γώγου, θεολόγος, φιλόλογος και ζωγράφος.































http://albanaki.blogspot.gr/2013/04/blog-post_23.html

ΛΕΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΛΕΙΣΟΥΝ;;;;;;;;;;;;;

Με ειδοποίησαν διάφοροι φίλοι,ότι αδυνατούν να μπουν στο μπλογκ "Η θεολογία μεσοπέλαγα" ή ότι βγαίνει ειδοποίηση για την επικινδυνότητα του μπλόγκ.σας παρακαλώ πολύ να με ενημερώσετε....ο φασισμός έχει πολλά ποδάρια...Προφανώς έχει γίνει αναφορα από κάποιους που ζητάνε το κλείσιμό του...Δεν είμαστε αφελείς ...ξέρουμε ποιοι είναι.Απλά τους προειδοποιώ ότι θα ασκήσω κάθε νόμιμο δικαίωμά μου.Στο κάτω -κάτω ξέρουμε και άλλους τρόπους αγώνα...

«Η χρήση των Νέων Τεχνολογιών στο μάθημα των Θρησκευτικών»-Επιμορφωτικές συναντήσεις θεολόγων Κοζάνης και Φλώρινας

Πραγνατοποιήθηκε με επιτυχία τη 19η Απριλίου ημέρα Παρασκευή στο χώρο του 4ου ΓΕΛ Κοζάνης η επιμορφωτική  συνάντηση των θεολόγων καθηγητών-τριών της Π.Ε. Κοζάνης. Στο πρώτο μέρος της συνάντησης ο Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων  της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας ενημέρωσε τους συναδέλφους για ζητήματα που αφορούν τον κλάδο(εξελίξεις σχετικά με το Νέο Λύκειο,αξιολόγηση των μαθητών,επιμόρφωση στις τεχνολογίες κ.λ.π.).Ακολούθησαν τοποθετήσεις συναδέλφων για τα ανωτέρω ζητήματα και στη συνέχεια η κ.Βασιλική Μητροπούλου, Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ. παρουσίασε το θέμα:«Η χρήση των Νέων Τεχνολογιών στο μάθημα των Θρησκευτικών».Στην εισήγησή της αναφέρθηκε στη χρήση διαδραστικών πινάκων και παρουσίασε το Ψηφιακό Σχολείο.Τόνισε την αξία των Νέων Τεχνολογιών αλλά υπογράμμισε τη σημασία της σωστής χρήσης τους στην εκπαιδευτική διαδικασία. Πολλές ευχαριστίες στη Διεύθυνση του σχολείου για τη φιλοξενία και στο συνάδελφο  του σχολείου Μιχάλη Κρανιώτη για τη βοήθεια του στην οργάνωση της συνάντησης.

Δύο μέρες νωρίτερα πραγματοποιήθηκε η επιμορφωτική συνάντηση των θεολόγων της Π.Ε Φλώρινας.Οι εισηγήσεις αλλά και η συζήτηση στράφηκαν γύρω από τα ζητήματα του ρόλου του θεολόγου στο σύγχρονο σχολείο και στην αξιολόγηση των μαθητών.

Σε κλοιό οι Ορθόδοξοι της Συρίας

Στην εμπλοκή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Πατριαρχείου της Αντιοχείας στον εμφύλιο της Συρίας αποβλέπουν οι απαγωγείς του αρχιεπισκόπου Χαλεπίου Παύλου και του επισκόπου των Συρορθοδόξων Γρηγορίου στην ταραγμένη επαρχία του Χαλεπίου χθες βράδυ.



Είναι η πρώτη φορά που οι αντιμαχόμενες παρατάξεις επιχειρούν να αγγίξουν την ελληνορθόδοξη καθώς και τη συρορθόδοξη μειονότητα της Συρίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επέκταση ανάλογων φαινομένων και σε άλλες περιοχές της χώρας, ενδεχομένως δε και στον ίδιο τον Λίβανο, όπου το ελληνορθόδοξο στοιχείο είναι δυναμικό.

Μέχρι στιγμής οι πληροφορίες σχετικά με την απαγωγή είναι συγκεχυμένες. Το BBC ανέφερε πως οι δύο ιεράρχες απήχθησαν όταν επέστρεφαν στην έδρα τους προερχόμενοι από τα σύνορα με την Τουρκία στο πλαίσιο ανθρωπιστικής επιχείρησης.

Κατά το BBC πάντα, οι απαγωγείς, οι οποίοι ακόμη δεν έχουν ταυτοποιηθεί επαρκώς, σκότωσαν τον οδηγό του αυτοκινήτου τους. Οι πρώτες πληροφορίες που μετέδωσε η κρατική τηλεόραση της Συρίας αναφέρουν πως οι απαγωγείς είναι αντάρτες-αντικαθεστωτικοί, δεδομένου ότι το όχημα των δύο ιεραρχών θα περνούσε αναγκαστικά μέσα από περιοχή υπό τον έλεγχό τους.

Η κρατική τηλεόραση ανακοίνωσε ότι «μία ένοπλη εξτρεμιστική ομάδα» απήγαγε τους δύο επισκόπους ενώ εκείνοι βρίσκονταν σε ανθρωπιστική αποστολή στην επαρχία του Χαλεπίου. Να σημειωθεί πως πρόκειται για τους πιο γηραιούς σε ηλικία κληρικούς που κρατούνται αιχμάλωτοι πολέμου.

Ο Αμπντουλάχ Στέιφο, μέλος της επίσημης συριακής αντιπολίτευσης, δήλωσε ότι η απαγωγή έλαβε χώρα στην περιοχή Μπαπ Αλ Χάουα, που βρίσκεται υπό τον έλεγχο των ανταρτών κοντά στην τουρκική πόλη Ρεϊανλί. Ερωτηθείς για το ποιος μπορεί να κρύβεται πίσω από την απαγωγή απάντησε λακωνικά πως όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.

Η κλιμάκωση αυτή προκαλεί εντύπωση, καθώς οι σχέσεις των ορθοδόξων τόσο με το καθεστώς Άσαντ όσο και με τη θρησκευτική μειονότητα των Αλεβιτών που κυριαρχούν στην περιοχή του Χαλεπίου ήταν πάντα πολύ καλές.

Οι τελευταίες εξελίξεις στον πόλεμο της Συρίας έχουν καταδείξει ότι οι ομάδες φανατικών μουσουλμάνων που χρηματοδοτούνται από τη Σαουδική Αραβία και εμμέσως από δυτικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ, έχουν ενισχύσει τη δύναμη πυρός τους και έχουν αυξήσει την πίεση προς το καθεστώς Άσαντ. Στο πλαίσιο αυτό παρατηρείται έντονη κινητικότητα σκληροπυρηνικών ισλαμιστών που έχουν συρρεύσει στη Συρία από μουσουλμανικές χώρες, είναι σουνίτες και αντιμάχονται τους σιίτες και τους Αλεβίτες που βρίσκονται κοντά στο καθεστώς Άσαντ.

Το γεγονός και μόνο ότι στην κρίσιμη αυτή στιγμή που βρίσκεται ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία η ελληνορθόδοξη μειονότητα αποτελεί στόχο ανησυχεί το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών αλλά και το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως σχετικά με τον κίνδυνο επέκτασης της σύγκρουσης με σκληροπυρηνικές ομάδες των ισλαμιστών μισθοφόρων.

Παρ' όλα αυτά, το Πατριαρχείο Αντιοχείας και ο πρόσφατα εκλεγμένος Πατριάρχης Ιωάννης αφήνουν όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά σχετικά με τους απαγωγείς, δεδομένου ότι η κατάσταση είναι συγκεχυμένη. Θα μπορούσε, δηλαδή, η απαγωγή να εντάσσεται και σε σχέδιο προβοκάτσιας, προκειμένου να παρασυρθεί η ελληνορθόδοξη μειονότητα να πάρει θέση έναντι των εμπλεκομένων μερών στον εμφύλιο της Συρίας.

Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ενημερώθηκε για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε η απαγωγή. Αργά το βράδυ της Δευτέρας ενημερώθηκε και το Μαξίμου, ενώ ήδη έχει πληροφορηθεί και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Οι απαγωγείς μέχρι στιγμής δεν έχουν προβεί σε κάποια ανακοίνωση, ενώ είναι άγνωστη η τοποθεσία όπου κρατούνται οι δύο υπερήλικες ιεράρχες.




Επιμέλεια: Μάριος Μπουμπής-Άννα Μορφούλη

http://www.zougla.gr/kosmos/article/se-klio-i-or8odoksi-tis-sirias

Επίθεση του μητροπολίτη Πειραιώς κατά Χρυσής Αυγής για τις νεοπαγανιστικές της αντιλήψεις

Σεραφείμ: «Αίσχιστος κακούργος παιδεραστής ο Δίας»

Τη νεοπαγανιστική φύση της Χρυσής Αυγής ανακάλυψε εσχάτως ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, ο οποίος με μακροσκελή ανακοίνωσή του καλεί τους χρυσαυγίτες να δηλώσουν ξεκάθαρα τη θέση τους απέναντι στον χριστιανισμό και την Εκκλησία.

Ο μητροπολίτης «τα βάζει» μάλιστα και με τον αρχαίο θεό, χαρακτηρίζοντας τον Δία«αίσχιστο κακούργο παιδεραστή που μεταμορφώνεται σε αετό για να αρπάξει τον νεανία Γανυμήδη και να ασελγήσει μαζί του»!

Στην ανακοίνωσή του ο κ. Σεραφείμ τονίζει ότι το «φαινόμενο του νεοπαγανισμού κατασκευάστηκε από τους σκοτεινούς ηγήτορες της νέας εποχής και της νέας τάξεως πραγμάτων για να αποτελέσει εκ παραλλήλου με το Ισλάμ τους προωθητικούς κριούς για την εκπόρθηση του χριστιανισμού».

Ο μητροπολίτης Πειραιώς σημειώνει επίσης ότι οι νεοπαγανιστές χρηματοδοτούνται από τους «γνωστούς τραπεζίτες»!

Αφορμή για τις τοποθετήσεις αυτές φαίνεται ότι είναι δηλώσεις του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Αρτέμη Ματθαιόπουλου, ο οποίος σε συνέντευξή του, ανέφερε ότι «είμαι θρήσκος αλλά δεν πηγαίνω στην εκκλησία», ενώ πρόσθεσε ότι «νοιώθω πιο πολύ Έλληνας παρά Χριστιανός». Επίσης ο βουλευτής στην ερώτηση πως βλέπει την αρχαία ελληνική θρησκεία δήλωσε ότι «τη σέβομαι, εμείς στη Χρυσή Αυγή πιστεύουμε στην ανεξιθρησκία».

Ο κ. Σεραφείμ αναφέρεται επίσης και σε πληροφορίες που θέλουν τον Ηλία Κασιδιάρη να ανέρχεται σε υψηλό όρος, προκειμένου να χαιρετίσει το χειμερινό ηλιοστάσιο και να αποδώσει τιμές στον Ήλιο, τον οποίο ο μητροπολίτης αποκαλεί «άλογη και ασυνείδητη μάζα ενέργειας».

Με αφορμή τις πληροφορίες αυτές ο κ. Σεραφείμ καλεί τη Χρυσή Αυγή να «γνωστοποιήσει επίσημα τη θέση της για να γνωρίζουν οι ψηφοφόροι τι πρεσβεύει και να εκτιμήσουν ανάλογα την στάση της και τις σημερινές πεποιθήσεις της, γιατί παλαιότερα είχε αναρτήσει σαφείς παγανιστικές και αποκρυφιστικές θέσεις».

Επί λέξει «καλούνται τόσον ο κ. Ματθαιόπουλος όσον και τα όργανα του κόμματος Λαϊκός Συναγερμός Χρυσή Αυγή να μας πληροφορήσουν εις τι ακριβώς συνίσταται ο σεβασμός τους προς την ειδωλολατρία της αρχαίας θρησκείας. Τούς εκφράζει δηλαδή ο ανθρωπομορφισμός της ειδωλολατρίας και η απόδοσις ανθρώπινης μορφής με την πλαστική φαντασία των ανθρώπων και στην ψυχικότητα και στην σωματικότητα των δήθεν θεών; Και ταυτόχρονα η ενσάρκωσις σέ αυτούς δυνάμεων της φύσεως αλλά και χυδαίων ανθρωπίνων παθών;»διερωτάται ο μητροπολίτης.

«Αγνοούν το ηθικό παραλήρημα της αρχαίας θρησκείας πού παρουσίαζε τον υπέρτατο θεό Δία ως αίσχιστο κακούργο παιδεραστή πού μεταμορφώνεται σε αετό για να αρπάξη τον νεανία Γανυμήδη και να ασελγήση μαζί του;» αναφέρει ακόμα.

Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή του Μητροπολίτη Πειραιώς. 

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=509203

π. Βασίλειος Καλλιακμάνης:Η Οσία Μαρία και η απάθεια

α) Την Ε’ Κυριακή των Νηστειών τιμάται η Οσία Μαρία Αιγυπτία, η οποία κοιμήθηκε ειρηνικά την 1η Απριλίου.
Το διδακτικότατο και θαυμαστό βίο της, που έγινε προσφιλές ανάγνωσμα όχι μόνο των μοναχών αλλά και όλων των χριστιανών, διέσωσε ο Άγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Και προβάλλεται η οσία Μαρία ως πρότυπο αλλά και έμπρακτος καρπός ασκήσεως. Εκείνος που εισέρχεται στο στάδιο του πνευματικού αγώνα με φιλοτιμία, ισχυρή βούληση και ειλικρινή μετάνοια για τον πρότερο έκλυτο και βορβορώδη βίο δέχεται πλούσια τη θεία χάρη. Φθάνει στη χαρισματική απάθεια.
β) Γράφεται στο Συναξαριστή: «Η Oσία Μαρία ήτον από την Aίγυπτον, ζήσασα δε πρότερον με ακολασίαν, χρόνους δεκαεπτά, ύστερον έδωκε τον εαυτόν της η μακαρία εις άσκησιν και αρετήν… Kαι τόσον πολλά υψώθη διά μέσου της απαθείας, ώστε οπού επεριπάτει επάνω εις τα νερά και τους ποταμούς, χωρίς να καταβυθίζεται… Εις την έρημον έζησεν η τρισολβία χρόνους τεσσαρακονταεπτά, χωρίς να ιδή άνθρωπον, μόνον δε τον Θεόν είχε θεατήν της. Kαι τόσον ηγωνίσθη, ώστε… απόκτησε μίαν ζωήν επί γης, αγγελικήν τε και υπέρ άνθρωπον».
γ) Η απάθεια στην οποία έφθασε η Οσία Μαρία είναι φυσικός καρπός νήψης και άσκησης. Ο απαθής βιώνει την κατά Θεόν νηπιότητα· καθίσταται ατάραχος και άφοβος, αφού ενδυναμώνεται από τη χάρη του Θεού. Συχνά δεν αισθάνεται την πείνα, τη δίψα, τον πόνο ή την ανάπαυση. Ο νους του είναι στραμμένος στο Θεό (Όσιος Πέτρος Δαμασκηνός). Ο απαθής δουλαγωγεί το σώμα με την άσκηση, ενώ ταυτόχρονα κόπτει το «ίδιον θέλημα» και εγκολπώνεται το θέλημα του Θεού.
δ) Για τους αγίους Πατέρες η απάθεια δε νοείται ως απόλυτη ψυχική αταραξία, όπως υποστήριζαν οι αρχαίοι Στωικοί, ούτε ως νέκρωση του παθητικού μέρους της ψυχής. Απάθεια είναι η ειρηνική κατάσταση της ψυχής, κατά την οποία αυτή γίνεται δυσκίνητη προς την κακία, διδάσκει ο Άγιος Μάξιμος Ομολογητής. Όμως ανάλογα με την πνευματική ωριμότητα του Χριστιανού παρουσιάζει ορισμένες διαβαθμίσεις.
ε) Διακρίνονται τέσσερα είδη απάθειας: Η πρώτη βιώνεται από τους αρχάριους ως τέλεια αποχή από εμπαθείς πράξεις. Η δεύτερη ως ολοκληρωτική αποβολή των πονηρών λογισμών από τη διάνοια. Το τρίτο είδος αφορά την παντελή ακινησία της επιθυμίας προς τα πάθη. Τέλος όσοι με τη γνώση και τη θεωρία κατέστησαν τον εαυτόν τους διαφανή καθρέπτη του Θεού έχουν αμόλυντο νου και από την ψιλή φαντασία των παθών.
στ) Τα παραπάνω στάδια φαίνεται ότι πέρασε και η οσία Μαρία, η οποία, όταν δέχθηκε την κοινωνία των αχράντων μυστηρίων από τον Αββά Ζωσιμά, πλήρης χάριτος άφησε τον επίγειο βίο και εισήλθε στα σκηνώματα της άρρητης δόξας του Θεού. Το εύλογο ερώτημα όμως που προκύπτει είναι: Μήπως ο «αναχωρητικός» τρόπος της χριστιανικής ζωής δημιουργεί αδρανείς και άνευρες προσωπικότητες, που δε βοηθούν στην πρόοδο της κοινωνίας; Έστω κι αν απαντήσει κάποιος ότι ο δρόμος της ασκητικής που ακολούθησε η Οσία Μαρία δεν αφορά όλους τους χριστιανούς αλλά ελάχιστους, το ερώτημα παραμένει.
ζ) Την απάντηση στο ερώτημα αυτό μπορεί να δώσει η μακραίωνη εκκλησιαστική παράδοση. Η εσωτερική ησυχία, η νήψη, η προσευχή και η άσκηση δεν απομακρύνουν τοπικά αλλά τροπικά το χριστιανό από το πνεύμα του κόσμου. Εκείνος που έχει καταδαμάσει τα ενστικτώδη πάθη, έχει ελέγξει το θυμικό του και διαθέτει καθαρή καρδιά μπορεί πιο άνετα να επωμισθεί θεσμικές ευθύνες και να προσφέρει σημαντικό έργο στην κοινωνία. Αυτό φαίνεται και από το ότι πολλοί ιεράρχες και πατριάρχες έχοντας φθάσει στην νηπτική απάθεια ασκούσαν επιτυχώς σπουδαίο ποιμαντικό και κοινωνικό έργο. Έτσι τιμήθηκαν ως άγιοι, προηγούμενοι στη μνημόνευση άλλων αγίων και ασκητών της Εκκλησίας.

http://www.makthes.gr/news/opinions/103259/