Ανδρέας Αργυρόπουλος:Απαλλαγές!Θα πάει μακριά η βαλίτσα;

Το καλοκαίρι του 2008 επί υπουργίας Στυλιανίδη το μάθημα των Θρησκευτικών δέχθηκε τη χειρότερη πισώπλατη μαχαιριά όλων των εποχών. Όπως θυμόμαστε όλοι, κατακαλόκαιρο, άρχισε ένα «πάρτυ» εγκυκλίων σχετικών με τη δυνατότητα απαλλαγής από το μάθημά μας. Το περιεχόμενο κάθε μίας προκαλούσε περισσότερη σύγχυση στον εκπαιδευτικό κόσμο από ό,τι η προηγούμενη. Και μόνο το γεγονός της έκδοσης τριών εγκυκλίων σε μικρό χρονικό διάστημα για το ίδιο θέμα φανέρωνε και έλλειψη σοβαρότητας και απουσία πολιτικής. Να σημειωθεί ότι πριν προλάβει να εκδώσει το Υπουργείο την πρώτη εγκύκλιο, η ΟΛΜΕ έσπευσε να δηλώσει ότι η εγκύκλιος είναι "προς τη σωστή κατεύθυνση". Δεν ήταν η πρώτη φορά που το συνδικάτο άφηνε έκθετο τον κλάδο μας αλλά ούτε η πρώτη φορά που η "εθνικόφρων" παράταξη επέφερε πλήγμα στο μάθημά μας.(μη ξεχνάμε ότι τις μεγάλες ζημιές ως κλάδος τις πάθαμε από τους "προστάτες" μας.) Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει ο Γολγοθάς των θεολόγων καθηγητριών και καθηγητών. Πριν προχωρήσουμε, να κάνουμε σαφές ότι ο θεολογικός κόσμος δεν είχε καμία αντίρρηση ποτέ στο να έχουν τη δυνατότητα απαλλαγής άθεοι, αλλόδοξοι και αλλόθρησκοι μαθητές. Η αντίρρηση έχει να κάνει με τον τρόπο που αυτές θα δίνονταν από δω και πέρα.
Συγκεκριμένα:

α)Δεν ήταν καθόλου σαφές ποιοι έχουν δικαίωμα απαλλαγής.

β)Δεν αναφερόταν πουθενά το χρονικό διάστημα εντός του οποίου είχε τη δυνατότητα ο μαθητής να απαλλαγεί από το μάθημα.

γ)Ο μαθητής που έπαιρνε απαλλαγή δεν διδασκόταν άλλο μάθημα στο οποίο θα εξεταζόταν στο τέλος του έτους όπως και οι συμμαθητές του, αλλά παρακολουθούσε απλά.

Ενώ το πρώτο διάστημα εκμεταλλευόμενοι τη δυνατότητα απαλλαγής δήλωναν μαζικά "πρόβλημα συνείδησης" μαθητές και μαθήτριες που "λυτρώθηκαν" από την παρουσία εκπαιδευτικών με ακραίες συμπεριφορές, στη συνέχεια τα πράγματα ξέφυγαν τελείως. Για να γίνω σαφής:

α)Το δικαίωμα ως λούφα και η λούφα ως δικαίωμα

Στις περισσότερες περιπτώσεις δε ζητούσαν και δε ζητάνε απαλλαγή αλλόδοξοι ή ετερόδοξοι αλλά ορθόδοξοι λουφαδόροι,(ακριβώς όπως το γράφω) νεοέλληνες λάτρεις της "ήσσονος προσπαθείας".(Ο μεγάλος αριθμός αλλοθρήσκων που παρακολουθούν το μάθημα πανελλαδικά φανερώνει την αλήθεια των γραφομένων) .Πρωτοπόροι στον "αγώνα" πολλοί γονείς-εκπαιδευτικοί που έσπευδαν να απαλλάξουν τα καμάρια τους "από ένα ακόμη μάθημα" .Οι ίδιοι βέβαια κατά την αξιολόγηση των μαθητών τους ήταν απαιτητικοί για το αντικείμενο τους και συχνά -πυκνά τους κατηγορούσαν για αδιαφορία.(ακόμη μία αντίφαση της νεοελληνικής πραγματικότητας).

β)Το δικαίωμα ως εκβιασμός και ο εκβιασμός ως δικαίωμα

Σε αρκετά σχολεία οι θεολόγοι έγιναν αντικείμενο εκβιασμού από τους μαθητές. Εκφράσεις του στυλ: "ή θα μας βάλεις από 18-20 σε όλους ή θα φύγουμε από το μάθημα ",δυστυχώς ακούστηκαν σε αρκετά σχολεία, αλλά και χειρότερες "θα κάνουμε ό,τι θέλουμε  εμείς στο μάθημα, διαφορετικά θα πάρουμε απαλλαγή". Όλα αυτά είναι γνωστά. Ερωτώ λοιπόν: Τι έκανε η Πολιτεία όλα αυτά τα χρόνια για να υπερασπιστεί την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των συναδέλφων; Τι έκανε το συνδικάτο; Που ήταν οι λαλίστατοι αιρετοί; Από συνθηματολογία έχουμε χορτάσει.

γ)Η μετά-γελοιότητα (όπως λέμε μετά-μοντέρνο) ως δυνατότητα και η γελοιοποίηση του δικαιώματος 

Σαν να μην έφταναν τα προηγούμενα, ο νεοελληνάρας γονιός και μαθητής πέτυχε το ακατόρθωτο: να αλλάζει θρήσκευμα ανά εξάμηνο. Για να γίνω ξεκάθαρος. Αρχές Σεπτεμβρίου, ο μικρός Δημήτρης ήταν Ορθόδοξος. Με την άφιξη του νέου θεολόγου, "άρχισε να έχει αμφιβολίες για την πίστη του", βλέποντας ότι ο Θεολόγος έχει κάποιες απαιτήσεις από το μάθημα. Παίρνοντας ένα 14 το πρώτο τρίμηνο ο μικρός Δημήτρης καταστάλαξε: έχει "πρόβλημα συνείδησης" .Μετά τις γιορτές παίρνει την απαλλαγή του...μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβριο ...που θα προσχωρήσει πάλι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αν βέβαια ο θεολόγος είναι "βολικός" .Αυτά μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν, ούτε καν στις ταινίες. Το εκπαιδευτικό σύστημα επιβραβεύει τον παρτάκια-λουφαδόρο μαθητή.

Στη χώρα του μη-αυτονόητου υπάρχουν λύσεις.

Το πρόβλημα θα μπορούσε να λυθεί από την πρώτη στιγμή αν οι υπεύθυνοι είχαν ακούσει τις προτάσεις μας οι οποίες και θεωρούμε ότι θα πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για την έκδοση μιας νέας εγκυκλίου που θα δώσει οριστική λύση στο πρόβλημα. Η νέα λοιπόν εγκύκλιος πρέπει:

α)να κάνει ξεκάθαρο το πλαίσιο των απαλλαγών

β)να αναφέρει ακριβές χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο δικαιούται ο μαθητής να πάρει απαλλαγή (π.χ. πρώτο δεκαήμερο Σεπτεμβρίου)

γ)ο μαθητής που απαλλάσσεται να διδάσκεται και να αξιολογείται κανονικά σε κάποιο άλλο μάθημα,(π.χ. Ψυχολογία, Φιλοσοφία, κ.λπ. ) όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Οι παραπάνω προτάσεις αποτέλεσαν και θέσεις του Συνδέσμου-ΚΑΙΡΟΣ, και τις εισηγηθήκαμε στους παράγοντες του Υπουργείου Παιδείας ,όταν τους επισκεφθήκαμε ως Διοικητικό Συμβούλιο προηγούμενο διάστημα. Με την ελπίδα να εισακουστούμε,αναμένουμε…