«Επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ ένα μικρό περιστατικό, καλοί μου κύριοι, άρχισε να λέει ξαφνικά ο Μιούσοβ μένα επιβλητικό κι εξαιρετικά αξιοπρεπές ύφος.
Στο Παρίσι, εδώ και κάμποσα χρόνια, λίγον καιρό μετά το πραξικόπημα του Δεκέμβρη,(αναφέρεται στην λαϊκή εξέγερση του 1848 ) μου΄ τυχε μια φορά, σε μιαν επίσκεψη μου σένα πολύ-πολύ σημαντικό πρόσωπο που βρισκόταν στα πράγματα, να συναντήσω έναν περιεργότατο κύριο.
Αυτό το άτομο δεν ήταν ακριβώς αστυνομικό λαγωνικό μα κάτι σαν διευθυντής μιας ολόκληρης ομάδας λαγωνικών της πολιτικής αστυνομίας, που είναι στο είδος του ένα αρκετά σπουδαίο αξίωμα. Βρίσκοντας λοιπόν την ευκαιρία έπιασα απ τη μεγάλη μου περιέργεια κουβέντα μαζί του. Κι επειδή αυτός δεν είχε έρθει σαν γνώριμος μα σαν υφιστάμενος για να κάνει κάποιαν αναφορά, μού΄κάνε την τιμή, βλέποντας πως ήμουνα δεχτός στου προϊσταμένου του, να μου μιλήσει με κάποιαν ειλικρίνεια, εννοείται βέβαια ώς ένα ορισμένο σημείο, δηλαδή, για να το πω καλύτερα, ήταν μάλλον ευγενικός παρά ειλικρινής, όπως ακριβώς, ξέρουν νάναι ευγενικοί οι Γάλλοι, πολύ περισσότερο μάλιστα γιατί έβλεπε στο πρόσωπο μου έναν ξένο.
Όμως εγώ τον κατάλαβα καλά. Μιλούσαμε για τους σοσιαλεπαναστάτες. Σημειώστε πως τότε τους καταδιώκανε αυτούς.
Παραλείποντας το κύριο συμπέρασμα της κουβέντας μας θα σας πω μονάχα μια περιεργότατη παρατήρηση που έκανε κάπως, ξαφνικά αυτός ο ανθρωπάκος, σαν να του ξέφυγε.
Εμείς, είπε αυτός,ουσιαστικά δε φοβόμαστε και τόσο πολύ όλους αυτούς τους σοσιαλιστές-αναρχικούς, τους άθεους και τους επαναστάτες.
Τους παρακολουθούμε και ξέρουμε το κάθετι γιαυτούς.
Όμως ανάμεσα σαυτούς υπάρχουν και μερικοί, όχι πολλοί, εξαιρετικά ιδιόρρυθμοι άνθρωποι.
Αυτοί πιστεύουν σε Θεό, είναι χριστιανοί και ταυτόχρονα είναι και σοσιαλιστές. Αυτούς φοβόμαστε περισσότερο, αυτοί είναι τρομεροί!
Ο σοσιαλιστής-χριστιανός είναι φοβερότερος απ το σοσιαλιστή-άθεο.
Και τότε ακόμα απόρησα μαυτάτα λόγια, μα τώρα, κύριοι μου, τα ξαναθυμήθηκα.»
( Αδελφοί Καραμάζοβ ,εκδόσεις Γκόβοστη , σελ 130, μτφ Άρη Αλεξάνδρου)
εμείς, οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, πρέπει να εκλάβουμε ως θετικό το "φοβερότερος"? και μόνο για το 1848 ή διαχρονικά πρέπει να είμαστε και σοσιαλιστές για να μας φοβούνται?
ΑπάντησηΔιαγραφή