Όταν σκέπτομαι την Ορθοδοξία στους επόμενους αιώνες, την οραματίζομαι ανοικτή στην εξέλιξη, στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται από την επιστήμη, την τέχνη, την τεχνολογία. Και τους Ορθοδόξους έτοιμους να κατανοήσουν και να χρησιμοποιήσουν τους κώδικες επικοινωνίας που θα διαμορφωθούν. Η θέση της Ορθοδοξίας δεν είναι στο περιθώριο της ιστορίας, αλλά στο κέντρο των κοινωνικών ζυμώσεων, στην πρωτ
οπορία της προόδου…Είναι εξάλλου αναγκαίο να παραμείνουμε ανοικτοί και εποικοδομητικοί στο διάλογο με τους ανθρώπους διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων ή φιλοσοφικών τοποθετήσεων, ‘‘αληθεύοντες εν αγάπη’’ (Εφεσ. 4:15). Το ορθόδοξο ήθος επιβάλλει ειλικρινή σεβασμό προς την ιδιαιτερότητα και την ελευθερία του άλλου, ανεξαρτήτως του τι πιστεύει ή του αν πιστεύει. Φανατισμός και ξενοφοβία, μετατροπή του εκκλησιαστικού φρονήματος σε ιδεολογικά σκευάσματα, δεν συμβαδίζουν με το ελεύθερο πνεύμα της Ορθοδοξίας. Χρειάζεται νηφάλια κατανόηση, ήρεμη κριτική αντιμετώπιση, συνέπεια και συνεργασία με τους ανθρώπους καλής θελήσεως, για την επικράτηση της ειρήνης και τη συναδέλφωση όλων των λαών…Συνοπτικά το ουσιαστικό μήνυμα της Εκκλησίας αφορά στον κάθε άνθρωπο και έχει παγκόσμια σημασία. Για να ανταποκριθεί στη μεγάλη αποστολή της η Ορθοδοξία, στα παγκόσμια δρώμενα, θα πρέπει να διατηρήσει αλώβητο το μυστηριακό, σωτηριολογικό χαρακτήρα της, να είναι ανοικτή στις αδιάκοπες αναζητήσεις της ανθρωπότητας, και να ζει με συνέπεια την αναστάσιμη συνείδησή της και την οικουμενική της ευθύνη.» Αναστασίου Γιαννουλάτου (Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας), Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία, σ. 270-273.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου