Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος-ΚΑΙΡΟΣ:Για την εκδήλωση στην Πάτρα

                                                                                                                                                                   Πάτρα,18 Μαΐου 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με τη σκέψη ότι,  ζητήματα όπως αυτά που αφορούν στην εκπαίδευση και γενικότερα στη παιδεία του τόπου μας, ξεπερνούν την επικαιρότητα και άρα μας καλούν να έχουμε υπεύθυνη θέση σε οποιαδήποτε συγκυρία , καθώς και ότι ο εκπαιδευτικός ζώντας μέσα στον κόσμο, προκαλεί και προκαλείται από αυτόν, ενώ  οι μαθητές του περιμένουν , ιδιαίτερα  σήμερα, να ανταποκριθεί στο δύσκολο και πολυσύνθετο ρόλο του, ο «Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος-ΚΑΙΡΟΣ-για την αναβάθμιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης- τμήμα Πάτρας» κάλεσε  τους εκπαιδευτικούς τόσο της Πρωτοβάθμιας όσο και  της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην εκδήλωση-συζήτηση που πραγματοποίησε την Τετάρτη 16 Μαΐου 2012 και ώρα 18.30 μμ στην αίθουσα εκδηλώσεων του πρώην ΕΛΚΕΠΑ, στην Πάτρα, με θέμα «Το νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου. Καινοτομικά στοιχεία, Προβλήματα, Δυνατότητες και Προοπτικές», για να γνωρίσουμε από κοινού και να συζητήσουμε με ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή ενεπλάκησαν στο σχεδιασμό του νέου ΠΣ των Θρησκευτικών Δημοτικού και Γυμνασίου, την υλοποίησή του αλλά και την πιλοτική του εφαρμογή στα σχολεία.

Στη συνάντηση ήταν παρών και ο Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ, κ. Γιώργος Παπαδόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε στις παρεμβάσεις  του Συνδέσμου όλο αυτό το χρονικό διάστημα σε καίρια ζητήματα που σχετίζονται με τις εξελίξεις στη θρησκευτική  εκπαίδευση στην Ελλάδα αλλά και στις ανεύθυνες ,αρνητικές και ατεκμηρίωτες κριτικές που συχνά ασκούνται τόσο για το ΠΣ όσο και για την εν γένει δραστηριότητα του Συνδέσμου μας. Τόνισε πως απόφαση του «Καιρού» είναι η άσκηση δημιουργικής κριτικής, η κατάθεση τεκμηριωμένων προτάσεων καθώς και η αποφυγή κάθε άσκοπης και άγονης αντιπαράθεσης.

Τη συνάντηση χαιρέτισε ο Πανοσιολογιώτατος π. Αμβρόσιος Γκουρβέλος, ως εκπρόσωπος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Πατρών κκ. Χρυσοστόμου , ο οποίος αναφέρθηκε « στην ελλιπή ενημέρωση και στην άγνοια που πολλές φορές οδηγεί  σε φανατισμούς , που εμποδίζουν πολλούς. να δουν υπεύθυνα και με πνεύμα συνεργασίας τις αλλαγές που γίνονται στο μάθημα των θρησκευτικών».

Σε σύντομο χαιρετισμό του ο Σύμβουλος Θεολόγων Δυτ.Ελλάδος κ. Δημήτριος Δημακόπουλος, αναφέρθηκε στο νέο ΠΣ λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «η φιλοσοφία του νέου προγράμματος σπουδών είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και επαναστατική, πρέπει όμως να έχουμε υπόψη μας και το εφικτό».

Ο κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου  (Σύμβουλος α’ του ΥΠΔΒΜΘ-Συντονιστής της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και  Γυμνασίου )  στην άρτια εισήγησή του υπεραμύνθηκε των καινοτομικών στοιχείων του προγράμματος(ανοικτότητα, πλουραλισμός, συνάντηση με τη ετερότητα, σύγχρονη παιδαγωγική, μεθοδολογίες) και ανέλυσε τους σκοπούς και τις θεματικές ενότητες, τις κεντρικές ιδέες και τέλος τα περιεχόμενα του Προγράμματος Σπουδών.

Ο κ.Άγγελος Βαλλιανάτος  (Σχολικός Σύμβουλος Θεολόγων-Συντονιστής της πιλοτικής εφαρμογής του νέου Προγράμματος Σπουδών στα σχολεία) με την εισήγησή του επικεντρώθηκε στις αλλαγές που επιφέρει το νέο πρόγραμμα σπουδών( μεταξύ άλλων: ο δάσκαλος προετοιμάζει και προσαρμόζει το μάθημα ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες της τάξης με την οποία συνεργάζεται(«δάσκαλος-σκηνοθέτης»),στις διαφορετικές μεθόδους και τεχνικές με τις οποίες οι μαθητές προσεγγίζουν τη γνώση, την αξιοποίηση της εμπειρίας των μαθητών, τη συμμετοχική διαδικασία στην τάξη κτλ.) Αναφέρθηκε επίσης και στην επιτακτική ανάγκη έγκαιρης επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών με τρόπους που να προσιδιάζουν στη φιλοσοφία του προγράμματος και όχι με πολυμελείς κατά τόπους συναντήσεις όπως συνήθως γίνονται οι επιμορφώσεις(π.χ. ολιγομελείς κατά τόπους επιμορφωτικές συναντήσεις που διασφαλίζουν ευελιξία και ουσιαστικότερο αποτέλεσμα).

Ο κ.Γιάννης Ταξιαρχιώτης  (εκπαιδευτικός Θεολόγος) περιέγραψε με  «ζωντανά χρώματα» τη φετινή του εμπειρία στο πιλοτικό σχολείο του Γυμνασίου Ανδραβίδας, την αλλαγή της στάσης των μαθητών απέναντι στο μάθημα των θρησκευτικών, την κουλτούρα συνεργασίας μεταξύ των συναδέλφων και ανέφερε παραδείγματα από σχολικές δραστηριότητες που εμπλούτισαν και ενίσχυσαν τη φυσιογνωμία του μαθήματος, το έκαναν πιο ενδιαφέρον και πιο ελκυστικό για τους μαθητές. Τόνισε όμως ότι ο εκπαιδευτικός για να αντιμετωπίσει τη νέα αυτή πρόταση χρειάζεται απαραιτήτως να δαπανήσει αρκετό χρόνο για να προετοιμαστεί επαρκώς , αξιοποιώντας στο έπακρο τον οδηγό του εκπαιδευτικού(ένα αναλυτικό πόνημα υψηλών απαιτήσεων και ειδικών προδιαγραφών που υποστηρίζει ουσιαστικά και με λεπτομερειακό τρόπο το δάσκαλο και τον καθηγητή).

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με διευκρινιστικές ερωτήσεις από το κοινό ,παρεμβάσεις και συμπληρωματικές παρατηρήσεις των εισηγητών που βοήθησαν στην βαθύτερη κατανόηση της φιλοσοφίας και της λειτουργίας του νέου προγράμματος σπουδών.

                                                                                                                  Από το Δ.Σ

[Εισαγωγική τοποθέτηση του Γ. Παπαδόπουλου, Γεν. Γραμματέα του ΔΣ του Πανελληνίου Θεολογικού Συνδέσμου «ΚΑΙΡΟΣ-για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης» σε ημερίδα του τοπικού τμήματος Πάτρας, με θέμα το νέο ΠΣ για το Μάθημα των Θρησκευτικών, στις 16 Μαΐου 2012 (αίθουσα ΕΛΚΕΠΑ)]

Πανοσιολογιώτατε εκπρόσωπε του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών, αιδεσιμολογιώτατε, κύριε σύμβουλε, αγαπητοί συνάδελφοι

Χριστός Ανέστη

Ο Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος «ΚΑΙΡΟΣ-για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης» γεννήθηκε από την ανάγκη να εκφραστούν  οι διαφορετικές από τις κρατούσες, ιδέες και απόψεις συναδέλφων του χώρου μας, που αφορούν στο ζήτημα της θρησκευτικής εκπαίδευσης στη πατρίδα μας. Δεν είναι της παρούσης  να αναφερθούμε διεξοδικά σ’ αυτές καθώς έχουν ήδη εκτεθεί  δημόσια  και έχουν τύχει της προσοχής σας και της κριτικής σας . Πρωταγωνιστικό ρόλο στην δημιουργία του, στο σχεδιασμό των καταστατικών του αρχών, στην περιγραφή των κύριων σκοπών του αλλά και σε αυτήν ακόμα την ονομασία του, έπαιξαν άξιοι συνάδελφοι και νέοι –για μένα- αγαπητοί φίλοι, από την περιοχή σας. Μαζί τους συντάχθηκαν και άλλοι από διάφορες περιοχές της χώρας μας(Κοζάνη, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Κρήτη) και λίγο αργότερα και από την Αθήνα, έτσι ώστε δεν θα ήταν τολμηρό να δεχθούμε ότι ο ΚΑΙΡΟΣ είναι μια νέα συλλογική προσπάθεια που οφείλει κατά κύριο λόγο την ύπαρξή της στο δυναμισμό και την ζωντάνια ενεργών θεολόγων της περιφέρειας, εκπαιδευτικών της τάξης, που ασκούν με υπευθυνότητα , ευαισθησία όσο και φαντασία το έργο τους. Η προσπάθειά μας αγκαλιάστηκε ήδη από 500 περίπου εκπαιδευτικούς σε όλη τη χώρα, που υπηρετούν και στις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Ο Σύλλογός μας μετά την επικύρωση του καταστατικού του και την εκλογή του πρώτου ΔΣ εγκαινιάζει επίσημα με τη σημερινή εκδήλωση τις δραστηριότητές του. Μεταφέροντας τους χαιρετισμούς του  ΔΣ και του προέδρου του, κ. Ανδρέα Αργυρόπουλου, για επιτυχή έκβαση της, ξεκινάμε από την περιφέρεια, όπως από εδώ ξεκίνησε και η αρχική ιδέα για τη συγκρότησή του Συλλόγου μας. Ξεκινάμε από την περιφέρεια και όχι από το κέντρο, επειδή πιστεύουμε -και η σημερινή ημερίδα το δείχνει στη πράξη- ότι ο χώρος αυτός έχει «φωνή» και η φωνή αυτή πρέπει να ακουστεί. Την ευκαιρία μας τη δίνει το νέο ΠΣ για το Μάθημα των Θρησκευτικών και την αφορμή το κλείσιμο της σχολικής χρονιάς καθώς μαζί της ολοκληρώνεται και η πρώτη πειραματική-πιλοτική εφαρμογή του σε συγκεκριμένες σχολικές μονάδες της χώρας μας.

Σας καλέσαμε σήμερα όχι μόνο για να ακούσετε τη φωνή των δημιουργών του ΠΣ, αλλά προφανώς για να ακούσουμε τα δικά σας σχόλια, τις δικές σας προτάσεις, παρατηρήσεις, ίσως και επιφυλάξεις ή αντιρρήσεις. Από τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν η επιτροπή σύνταξης του νέου ΠΣ ολοκλήρωσε σε εκείνη τη φάση το έργο της μαζί με τον Οδηγό για τον εκπαιδευτικό, μια πρόσθετη περισσότερη εξειδικευμένη βιβλιογραφική πρόταση, την ψηφιοποίηση παλαιότερων διδακτικών εγχειριδίων του μαθήματος τόσο στο δημοτικό όσο και στο Γυμνάσιο-Λύκειο και μια συλλογή εικαστικού υλικού, ως ελάχιστη υποστήριξη στην όλη πρόταση, έχουν περάσει περίπου οκτώ μήνες.

Στο διάστημα αυτό και έπειτα από την σταδιακή ανάρτηση όλων αυτών των υλικών στο ψηφιακό σχολείο και παράλληλα με την –για πρώτη φορά στην Ελλάδα- επιχειρούμενη πιλοτική εφαρμογή των νέων ΠΣ, δημοσιεύτηκαν αρκετά κείμενα κριτικής κυρίως σε ηλεκτρονικούς χώρους και δευτερευόντως σε έντυπα(εφημερίδες, περιοδικά).

Η κριτική αυτή σχεδόν στο σύνολό της ήταν αρνητική. Θα μου επιτρέψετε μια κρίση. Ήταν και άδικη, επειδή ήταν βιαστική και άρα αρκετά επιπόλαιη.  Οι συντάκτες των κειμένων αυτών θεώρησαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ότι το νέο ΠΣ διαβάζεται όπως ένα διδακτικό εγχειρίδιο. Επισήμαναν λοιπόν τις ελλείψεις και τα κενά του, τις αντιφάσεις του, τις δυσκολίες του, τα σκοτεινά του σημεία και άλλες πολλές αδυναμίες, παραθέτοντας κάθε φορά, φράσεις η και μεμονωμένες λέξεις από τα βασικά του θέματα ή τους σκοπούς και τις δραστηριότητές του. Έκριναν τα πάντα με ένα και μοναδικό κριτήριο. Το ποσοστό της Ορθοδοξίας. Αφού με  αυθαίρετο τρόπο καθόρισαν το όριο, άρχισαν τις μετρήσεις. Δεν είδαν το νέο ΠΣ με ψύχραιμη ματιά και με νηφάλια σκέψη. Δεν αναγνώρισαν ότι το  ΠΣ είναι ένα εργαλείο για την αναπροσαρμογή διδακτικών πρακτικών, που υπηρετούν με τη σειρά τους μια δεδομένη ύλη, που για συγκεκριμένους λόγους-μπορούμε στη συζήτηση να αναφερθούμε σ’ αυτούς-είναι διαφορετική στην διάταξή της αλλά και εν μέρει και στο περιεχόμενό της και φυσικά αντίστοιχους μαθησιακούς σκοπούς και στόχους. Το ΠΣ δεν είναι   ομολογία πίστεως  και επομένως δεν παραλληλίζεται ούτε συγκρίνεται με το Σύμβολο της πίστεως ή άλλα δογματικά κείμενα της Εκκλησίας. Αντλεί φυσικά, στοιχεία και θέματα, τρόπους διατύπωσης από την Ορθόδοξη θεολογία, αλλά όλα αυτά τα μετουσιώνει σε πρόταση διδασκαλίας με συγκεκριμένη στόχευση, που δεν είναι άλλη είναι  παρά η γνώση από το μαθητή, σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο τελευταίος να αναγνωρίζει τα ιδιαίτερα στοιχεία της ταυτότητάς του, όχι μόνο γιατί κάποιος του τα δίδαξε αλλά κυρίως γιατί παρακινήθηκε να τα ανακαλύψει σε μια πορεία μάθησης, στην οποία έχει και ο ίδιος ενεργό  ρόλο.  Γίνεται σαφές ότι το ΠΣ δεν απευθύνεται  επομένως στο ευρύ αναγνωστικό κοινό. Δεν είναι και δεν μπορεί να γίνει λαϊκό ανάγνωσμα. Δεν απευθύνεται , ως πρόταση περιεχομένου και στρατηγικών μάθησης ούτε καν στους μαθητές μας καθώς και αυτό ακόμη  υπαινίχθηκε η αρνητική κριτική, θεωρώντας  δηλ. ότι το ΠΣ με τη μορφή που όλοι έχετε γνωρίσει, θα είναι ένα ανοιχτό βιβλίο στο θρανίο του μαθητή.

Είναι κυρίως και πρωτίστως διδακτική πρόταση για τον εκπαιδευτικό. Αυτός είναι ο πρωταγωνιστής , θα έλεγα χρησιμοποιώντας θεατρικούς όρους, αλλά και ο σκηνοθέτης· αυτός  έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Αυτός έχει τα «κλειδιά» για να ξεκλειδώσει το πρόγραμμα. Να ανακαλύψει  δυνατότητες, να φέρει στην επιφάνεια κρυμμένες εικόνες, να προχωρήσει μe βάση τη προσωπική του ευαισθησία σε ποικίλους συνδυασμούς στο σχεδιασμό της διδασκαλίας του. Αλλά ακόμη κι αν δεχθούμε ότι δυσκολεύεται να αναγνωρίσει πλήρως τις καινοτομίες του νέου ΠΣ, διαθέτει εντούτοις τις προϋποθέσεις για να τις κατακτήσει. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον ενδιαφερόμενο, πιθανό κριτικό αναγνώστη και σχολιαστή του.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Όλο αυτό το διάστημα η επιτροπή του ΠΣ υπέστη μια σφοδρή, ολομέτωπη και πολύπλευρη επίθεση. Δεν έχει νόημα να επεκταθώ αυτή τη στιγμή σε λεπτομέρειες. Οι περισσότεροι πιθανώς έχετε διαβάσει τα σχετικά κείμενα αυτής της κριτικής, που εκπορεύεται από εκπαιδευτικούς και μη, από θεολόγους και μη, από βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου ως και δημοσιογράφους. Αντιλαμβάνεστε ότι μίλησαν για το ΠΣ και μη ειδικοί αλλά αποφάνθηκαν ως ειδικοί. Στην κριτική αυτή επιστρατεύτηκαν όλα τα μέσα. Είναι λυπηρό αλλά εξίσου πραγματικό το γεγονός ότι πολλοί επιχειρηματολόγησαν με ανακρίβειες. Ίσως κάποιος άλλος πιο αυστηρός  από μένα, θα έλεγε στην κυριολεξία,  με ψέμματα. Για να παρασύρουν ποιους; Όταν το ΠΣ είναι μάλιστα εκτεθειμένο σε κοινή θέα…. Εκρίθη αρνητικά ακόμη και αυτή η πιλοτική εφαρμογή καθώς θεωρήθηκε ως επιλογή της συγκεκριμένης επιτροπής του ΠΣ. Πλήρης άγνοια, πλήρης παρανόηση. Είναι απορίας άξιο, αν είναι δυνατόν να αποφανθείς για την καταλληλότητα ή μη ενός ΠΣ εφόσον δεν το έχεις διδάξει στη τάξη ή ακόμη χειρότερα δεν πρόκειται ποτέ να το διδάξεις. Με ποια κριτήρια άραγε μπορεί να γίνει αυτό; Δύσκολα φαντάζεται κανείς ένα κριτικό θεάτρου να κατακεραυνώνει ένα θεατρικό συγγραφέα για το νέο του θεατρικό έργο, ενώ αυτό δεν έχει  ακόμη παρουσιαστεί στη θεατρική σκηνή.

Ποιοι δεν έχουν μιλήσει επαρκώς μέχρι τώρα; Με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν έχουν μιλήσει οι εκπαιδευτικοί της τάξης. Δεν έχουν μιλήσει οι διδάσκοντες το νέο ΠΣ στα πιλοτικά σχολεία. Αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές και αυτούς πρέπει να ακούσουμε. Τις διαπιστώσεις τους και τις εμπειρίες τους από την πρώτη –και θα παραδεχθούμε εδώ-προβληματική, για πολλούς λόγους, που μπορεί στη συζήτηση να αναφερθούν,  πιλοτική εφαρμογή του. Η μικρή εμπειρία μου από εκπαιδευτικούς της τάξης, που δίδαξαν το νέο ΠΣ, στη διάρκεια της πιλοτικής εφαρμογής, σε σχολεία της Αθήνας, αποδεικνύει πως αρκετοί συνάδελφοι είδαν πρωτόγνωρες δυνατότητες στο νέο ΠΣ αλλά και αρκετά προβλήματα στη πράξη. Για να μιλήσουμε ελεύθερα και ως αληθινοί δάσκαλοι, που γνωρίζουμε , θα έλεγα,  από πρώτο χέρι, τις αδυναμίες και τις αγκυλώσεις παλαιοτέρων ΑΠ, ας αναγνωρίσουμε με ειλικρίνεια ο καθένας ξεχωριστά: πόσες φορές αναγκαστήκαμε να υπερβούμε το διδακτικό εγχειρίδιο, επειδή δεν ταίριαζε ούτε στο μάθημα που θέλαμε να κάνουμε ούτε στα παιδιά που απευθυνόμαστε…Πόσες φορές   δεν γράψαμε στο βιβλίο ύλης άλλα από αυτά που πραγματικά διδάξαμε, ξεφεύγοντας από την δέσμευση της δεδομένης διδακτέας ύλης… Πόσες φορές δεν ανταλλάξαμε –ίσως με λίγο φόβο- το τυπικό μοντέλο (παράδοση-εξέταση) με άλλες πρακτικές και μεθόδους….Πόσες φορές δεν συζητήσαμε για όλα αυτά με φίλους μας και συναδέλφους αναζητώντας δικαίωση ή «νομιμοποίηση» σε ό,τι εφαρμόσαμε στη τάξη και πόσες φορές δεν αισθανθήκαμε ανακούφιση γιατί ανακαλύψαμε με ευχάριστη έκπληξη ότι και άλλοι είχαν τις ίδιες ανησυχίες, τους ίδιους προβληματισμούς και είχαν πάρει ανάλογες πρωτοβουλίες….

Το νέο ΠΣ νομίζουμε ότι διευκολύνει και νομιμοποιεί: Την καινοτομία, την  δημιουργική πρωτοβουλία, την εναλλακτική  διδακτική προσέγγιση, τον εμπλουτισμό με το προσωπικό στοιχείο, την προσαρμογή  της διδασκαλίας στο περιβάλλον της τάξης μας, την διαφορετική αξιολόγηση, την ουσιαστική συμμετοχή των μαθητών ακόμη και των αδιάφορων, την απαγκίστρωση από την  στεγνή γνώση και την επάρατη μηχανική απομνημόνευση. Από την άλλη πλευρά είναι γεγονός ότι δεν διευκολύνει την μετωπική διδασκαλία-χωρίς φυσικά να την αρνείται όταν και όπου είναι απαραίτητη- και τον μονόλογο του εκπαιδευτικού, δεν νομιμοποιεί την αδράνεια και παθητική στάση των μαθητών, δεν επιτρέπει την αδιαφορία, και τον εφησυχασμό.

Σε όλο αυτό το διάστημα της πιλοτικής εφαρμογής  ο σύλλογός μας δέχθηκε και αυτός  κάποιες επιθέσεις, καθώς παρεξηγήθηκε πλήρως η στάση του απέναντι στο ΠΣ, επειδή  μέχρι σήμερα δεν έχει τοποθετηθεί επίσημα . Ο ΚΑΙΡΟΣ επέδειξε αυτοσυγκράτηση-μια τοποθέτηση με ένα κείμενό του δεν είναι δα και το δυσκολότερο πράγμα- και από την πρώτη στιγμή συστήσαμε τα μέλη μας-και εδώ πρέπει να πω ότι πλέον του 80% από αυτά είναι ενεργοί εκπαιδευτικοί-αφού μελετήσουν το ΠΣ να προσπαθήσουν να διδάξουν τμήματά του στα σχολεία τους ακόμη και αν δεν ανήκουν στην ομάδα των πιλοτικών. Επομένως ήταν συνειδητή απόφασή μας να μην σπεύσουμε στην όποια μας τοποθέτηση  απέναντι στο ΠΣ,  πριν αυτό εφαρμοστεί στη τάξη. Επρόκειτο για επιλογή που φανερώνει σύνεση, σοβαρότητα, νηφαλιότητα αλλά και υπευθυνότητα. Κάθε έργο και μάλιστα τέτοιας έκτασης όπως το ΠΣ και ο Οδηγός για τον εκπαιδευτικό, απαιτεί χρόνο και κόπο για να γίνει κατανοητό, να αναλυθούν και να τεθούν σε εφαρμογή τα δεδομένα του, ακόμα και από ένα ειδικό, όπως είναι ο δάσκαλος της τάξης, ο δάσκαλος της πράξης. Η επιλογή μας αυτή συνδέεται προφανώς άμεσα  με το θέμα της εκδήλωσής μας, η οποία αποκτά περιεχόμενο, αφού ολοκληρώνεται η φάση της α΄ πιλοτικής εφαρμογής.

Ο ΚΑΙΡΟΣ λοιπόν εισέρχεται σήμερα στο δημόσιο διάλογο, με την αποψινή εκδήλωσή του, που οργανώθηκε με τόση φροντίδα από τους  συναδέλφους του τοπικού του τμήματος . Ασφαλώς θα ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες ευκαιρίες ενώ ταυτόχρονα θα αναλάβουμε σύντομα την πρωτοβουλία λειτουργίας και ταχύρρυθμων εργαστηρίων ενημέρωσης-επιμόρφωσης-βιωματικής προσέγγισης του ΠΣ. Ελπίζω, πως η σημερινή ευκαιρία θα δώσει χρήσιμα συμπεράσματα που θα αξιοποιηθούν στο μέγιστο βαθμό τόσο από την επιτροπή του ΠΣ στην διαδικασία  ενσωμάτωσης συμπληρώσεων ή και διορθώσεων όσο και από τον διάλογο που τώρα αποκτά νόημα αφού ασχολείται με  δεδομένα που προσκομίζει η γνώση του ΠΣ μέσα από την μαθησιακή διαδικασία, την εμπειρία και τη μαρτυρία του εκπαιδευτικού.

Σας ευχαριστώ