Ο χριστιανός πρέπει να υιοθετήσει μια στάση που δεν προδίνει την πρακτική της αγάπης προς τον πλησίον.Είναι αναγκαίο η αντίδρασή του να μην είναι σε καμιά περίπτωση...χωλή σε σχέση με τις απαιτήσεις του κόσμου.Γιατί ο χριστιανός,δεν πρέπει να στέκεται παράμερα από τον κόσμο,αλλά να "τηρήσεις αυτούς εκ του πονηρού"(Ιωάννου 17,15).Οφείλει να "ώσιν ηγιασμένοι εν αληθεία"(να καθαγιάζει τον κόσμο μέσα στην αλήθεια)(Ιωάννου 17,19)...Για τούτο,πρέπει να επιζητεί στη διάρκεια της ζωής του να εφαρμόζει τη μεταφυσική της αγάπης μέσα στις οικονομικές και κοινωνικές διαρθρώσεις,πάνω στις οποίες οφείλει να επενεργεί.
Καμίλλο Τόρρες, Λαϊκή Ενότητα, Επανάσταση, εκδ.Μνήμη,Αθήνα 1974,σελ.61-62
,
Καμίλο Τόρρες ,Ρωμαιοκαθολικός ιερέας της Θεολογίας της Απελευθέρωσης.
Δολοφονήθηκε από το στρατό της Κολομβίας το 1966.
Ο Μ.Κων/νος αναμείχθηκε ενεργά για πρώτη φορά στα εκκλησιαστικά ζητήματα το 314 μ.Χ. με το ζήτημα των "πεπτωκότων" που είχαν ανακινήσει οι δονατιστές τής Β. Αφρικής, προκειμένου να διασφαλίσει τη δημόσια τάξη στην Αρελάτη της Γαλατίας.Ο Δονατισμός καταδικάστηκε από τη Σύνοδο των Επισκόπων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με την ενέργεια αυτή του Κων/νου πρέπει όμως να σημειώσουμε και να τονίσουμε εδώ ότι, με αυτήν, γίνεται παρέμβαση της πολιτικής εξουσίας, του Κράτους, για πρώτη φορά από την Πεντηκοστή, που είναι η χρονική στιγμή σύστασης της Εκκλησίας, στην εσωτερική λειτουργία της Εκκλησίας με αποτέλεσμα να δυναμιτίζεται έτσι η ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ της.
Σημαντική επίσης πολιτική επιτυχία του Κων/νου ήταν το γεγονός ότι, στους κανόνες που συνέταξαν οι συνοδικοί στη σύνοδο της Αρελάτης με τους οποίους ρύθμιζαν προβλήματα σχετικά με τις υποχρεώσεις των κληρικών και τον βίο των χριστιανών περιλαμβάνονταν και οι εξής κανόνες . “ Οι στρατιωτικοί μπορούν να υπηρετούν στον ρωμαϊκό στρατό, αρκεί ν’ απέχουν από ειδωλολατρικές τελετές (μυστήρια).” Έδώ πρέπει να σημειωθεί και να τονισθεί ότι οι Ρωμαϊκές λεγεώνες ήταν τότε στρατός και διεξήγαγε ως επί το πλείστον κατακτητικούς πολέμους. Επίσης έγινε δεκτό να επιτρέπεται στους Χριστιανούς να κατέχουν κρατικά αξιώματα της Αυτοκρατορίας, συμβιβαζόμενα με την χριστιανική διδασκαλία. Την ανάληψη κρατικών αξιωμάτων την απέφευγαν έως τότε οι χριστιανοί, γιατί απαιτούσε υποχρεωτικά θυσία στους επίσημους θεούς της Ρώμης.Δεν θα έπρεπε τότε ή στην Α΄Οικουμενική σύνοδο οι Επίσκοποι να συστήσουν στον Κων/νο το γεγονός ότι δουλεία ήταν αντίθετη με την Χριστιανική πίστη και ότι έπρεπε ως στόχος του εκχριστιανιζόμενου κράτους να μπεί ως στόχος μια μεθοδευμένη σταδιακή κατάργηση του θεσμού αυτού;