π. Λίβυος:Ένοχα σκοτάδια

Σταματήστε να ψάχνεται τον τέλειο εαυτό, τα τέλεια παιδικά χρόνια, τους τέλειους γονείς, τους τέλειους συζύγους και φίλους, τους τέλειους πνευματικούς και ψυχολόγους. Μην βασανίζεστε και μην βασανίζεται τους άλλους. Αποδεχθείτε την πραγματικότητα που είναι παράδοξη και ζήστε μαζί της. Χειρότερη από την αμαρτία, πιο σκοτεινή και αιμοβόρα, είναι η αλαζονεία της τελειότητας. Πρόσεξε αδελφέ γιατί πίσω από την δίψα σου για την τελειότητα ίσως να κρύβεται το πιο βάρβαρο προσωπείο σου. Τι ωφελεί να βρεις την «αρετή» χάνοντας την ανθρωπιά σου, την ησυχία και γλυκύτητα σου; Τι να την κάνεις την "αλήθεια" όταν θα έχεις χάσει την αγάπη;

Αποδέχομαι την ανθρωπινότητα μου και προσπαθώ μέσα από την θεραπευτική της εκκλησίας να φωτίσω τα σκοτάδια εντός μου. Απαλά, ήσυχα,γλυκά και αγαπητικά. Ανοίγω ένα φως στο υπόγειο δεσμωτήριο του εσώτερου εαυτού μου και περιμένω. Κάθε μέρα, λίγο, ελάχιστα, αλλά σταθερά το Φως εισέρχεται και καθαρίζει.
Εάν ανοίξω απότομα τα παράθυρα θα τρομάξω, θα τρελαθώ από την ακαταστασία του δωματίου. Τι αράχνες, τι σκόνες, τι υγρασίες, τι ακαταστασία!!!
Θεέ μου μη με αφήσεις να δω απότομα την καρδιά μου, δεν αντέχω όλη την Αλήθεια μου. Γι αυτό κάθε μέρα φεύγω, φεύγω με διάφορους τρόπους μακριά από την καρδιά μου. Φοράω μάσκες και παίζω ρόλους για να μην κοιτάξω μέσα μου. Ξέρεις Εσύ!!
Γι αυτό σου λέω Θεέ μου άνοιγε χαραμάδες, εισελθε ως φως ιλαρό εντός μου και αποκάλυπτε τα συντρίμμια της υπάρξεως μου. Μέχρι να καθαρίσει όλο το δωμάτιο. Δεν βιάζομαι, δεν ανυπομονώ, δεν αγχώνομαι. Εγώ θα περιμένω. Εσύ ξέρει πως και πόσο θα χρειαστεί. Αφήνομαι στην ροή της ζωής, στα μαθήματα της ύπαρξης που θα φέρει η πρόνοια Σου. Άλλωστε η αγάπη πάντα αργεί μια μέρα. Και το θαύμα σου χρόνια ικανά.