Νόνη Σταματέλου- Ανήθικοι ηθικοί

Ανήθικοι ηθικοί

Όλες οι μέρες ίδιες κι’ απαράλλαχτες

Καμιά γιορτή

Κι’ ο λυγμός που πνίγεται στο χωνευτήρι της πόλης…

Για τη ζωή που δεν έζησαν

Κι’ ούτε θα ζήσουν.

Το γέλιο κλεισμένο στο κουτί

που η Πανδώρα σφράγισε μόνιμα

Πουλιά τα όνειρα

Με θανάσιμη πληγή στο φτερό

Ήρωες σε μια μάχη δίχως νόημα

Νικητές ηττημένοι

Για μια ηθική ανήθικη

Για ένα κύρος άκυρο

Για έναν συμβιβασμό.

Κι’ η πλατεία σφύζει από μάσκες

Κι’ η αλήθεια φυλακισμένη σε δίχτυ

από μοναξιές βουβές και παράλληλες

Μάρτυρας χρόνια τώρα το Ψηλό Ρολόι

που αμείλικτα επιμένει ν’ αντιστέκεται

Στα π ρ έ π ε ι και στα δ ή θ ε ν

Όλες οι μέρες ίδιες κι’ απαράλλαχτες

Καμιά γιορτή

Κι’ ο λυγμός σαπίζει τον έρωτα

στο αιώνιο χωνευτήρι του Δρίσκου…

Θάνατος να βλέπεις τη χαρά απ’ τα κάγκελα…