Σύνδεσμος Αμοργίνων: Ο εορτασμός για τα Εισόδια της Θεοτόκου

 Την Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2025 εορτάστηκε από τους εν Αθήναις Αμοργίνους με τη μέριμνα του Συνδέσμου Αμοργίνων η θεομητορική εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, στην οποία είναι αφιερωμένη η υπερχιλιετής Σταυροπηγιακή και Αυτοκρατορική Μονή της Παναγίας Χοζοβιώτισσας.

Ο εορτασμός πραγματοποιείται ανελλιπώς από το 1901 την πρώτη Κυριακή μετά τις 21 Νοεμβρίου. Το πρωί της Κυριακής τελέστηκε στον Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής Δάφνης πανηγυρική και αρχιερατική θεία Λειτουργία χοροστατούντος του σεβασμιωτάτου μητροπολίτη Θήρας, Αμοργού και Νήσων κ. Αμφιλοχίου και συλλειτουργούντων των π. Σπυρίδωνα Δεναξά, π. Συμεών Συνοδινού και των λοιπών εφημερίων του ναού.

Ακολούθως, μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε η εορταστική εκδήλωση με κεντρικό ομιλητή τον θεολόγο-συγγραφέα κ. Ανδρέα Αργυρόπουλο.Κλείνοντας την ομιλία του ανέφερε: "Ζούμε σε εποχές που τα ιδανικά, οι αξίες ,οι παραδόσεις, το ήθος ,η ομορφιά, η αξιοπρέπεια, η συλλογικότητα, η συνευθύνη έχουν δώσει τη θέση τους στην πνευματική ρηχότητα, στη βία, στον ατομικισμό, στον χυδαίο υλισμό, στις επιφανειακές σχέσεις, στον καριερισμό, στον εύκολο πλουτισμό, στο μικροαστικό βόλεμα. Οι κοινωνίες δείχνουν να τα έχουν χαμένα. Καθημερινά βιώνουν τα αδιέξοδά τους.

Η σημερινή γιορτή δεν έχει καμιά αξία αν λειτουργήσει απλά σαν ένα τυπικό εορταστικό συμβάν. Οφείλει να είναι μια αφετηρία επανεύρεσης στόχων. Να γίνει αφορμή ανατροπών και αλλαγών. Να επιλέξουμε όπως η Παναγία τον δρόμο της ελπίδας, της αγάπης και της αληθινής ελευθερίας και είστε σίγουροι πως θα έχουμε την ευλογία της σε κάθε βήμα της ζωής μας."

Στην εκδήλωση βραβεύτηκαν οι απόφοιτοι του Γυμνασίου-Λ.Τ. Αμοργού και ΕΠΑΛ Αμοργού, καθώς και οι καταγόμενοι από την Αμοργό και τις Μικρές Κυκλάδες που εισήχθησαν στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά και Τεχνολογικά Ιδρύματα της Ελλάδας κατά το 2025. Βραβεύτηκαν επίσης οι τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες μονίμων κατοίκων της Αμοργού που απέκτησαν τρίτο και τέταρτο παιδί κατά τα έτη 2024 και 2025. Στις τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες δωρήθηκε χρηματικό ποσό από ανώνυμο δωρητή.

Ως φετινή σημαιοφόρος επιλέχθηκε η φοιτήτρια του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Ε.Κ.Π.Α. Γιαννακού Αργυρώ - Ζωή του Νικολάου και της Ευδοκίας από τα Θολάρια, απόφοιτος του Γυμνασίου-Λ.Τ. Αμοργού. Η σημαιοφόρος απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό, με τον οποίο συγκίνησε βαθιά όλους τους παριστάμενους.

Την πανυγηρική εορταστική εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο αναπληρωτής υπουργός Αθλητισμού και βουλευτής Κυκλάδων κ. Ι. Βρούτσης, οι βουλευτές Κυκλάδων κ. Κ. Μονογυιού και κ. Φ. Φόρτωμας, ο δήμαρχος Αμοργού κ. Ε. Καραΐσκος, ο πρωτοπρεσβύτερος π. Θ. Συνοδινός, προϊστάμενος του Καθεδρικού Ναού Αθηνών, ο κ. Ν. Πράσινος, επίτιμος πρόεδρος του Συνδέσμου Αμοργίνων, η κ. Ά. Γιαννακού-Πάσχου, τέως πρόεδρος του Συνδέσμου Αμοργίνων, εκπρόσωποι πατριωτικών σωματείων της Αμοργού και άλλων νησιών των Κυκλάδων, καθώς και πλήθος συμπατριωτών μας. Μετά το πέρας της εκδήλωσης προσφέρθηκε το παραδοσιακό παστέλι, άρτος και ψημένη ρακή.

Η χάρις της Υπεραγίας Θεοτόκου της επιλογομένης Χοζοβιωτίσσης, προστάτιδας της Αμοργού και των απανταχού της γης Αμοργίνων να μας σκέπει όλους. ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!

Μεγάλη εκδήλωση του Συνδέσμου Αμοργίνων. 30-11-2025

 

Μαριάν Φέιθφουλ: Τελικά μόνο η αγάπη υπάρχει.

"Όταν βρέθηκα σε αυτή τη δύσκολη θέση,εισέπραξα τεράστια αγάπη από τους φίλους μου και την οικογένειά μου. Δεν είμαι καθόλου θρησκευόμενη , αλλά ένιωσα   ότι μια αόρατη δύναμη με βοηθούσε. Τελικά μόνο η αγάπη υπάρχει.Είναι το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά".

 

Μανώλης Μηλιαράκης-"Χριστιανικός αντιδικτατορικός τύπος" του Ανδρέα Αργυρόπουλου

Με το νέο βιβλίο του, «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ» (Χ.Α.Τ.), ο Ανδρέας

Αργυρόπουλος έρχεται να προσθέσει άλλη μία σημαντική προσφορά, στο πλούσιο συγγραφικό του

έργο. Με την ανάγνωση του βιβλίου αυτού, ο αναγνώστης συνειδητοποιεί, ότι στην Ορθόδοξη

Ελλάδα των δύο Θεολογικών Σχολών, των εκατοντάδων χριστιανικών Αδελφοτήτων, Συλλόγων,

Σωματείων και αναρίθμητων, χριστιανικών Περιοδικών, στην επτάχρονη διάρκεια της δικτατορίας

του «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» υπήρξαν μόνο τρία (3!) χριστιανικά Έντυπα που αντιμετώπισαν

ως ύβρη το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» και αντιστάθηκαν, από την αρχή, στην ξενοκίνητη

δικτατορία των συνταγματαρχών, της 21ης Απριλίου 1967.

«Το ένα, πληροφορεί ο συγγραφέας στον πρόλογό του, το πλέον γνωστό ήταν η εφημερίδα

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ», που αποτελούσε το επίσημο όργανο του πολιτικού κινήματος της Χριστιανικής

Δημοκρατίας (Χ.Δ.)». Τα άλλα δύο ήταν το παράνομο έντυπο «ΧΑΡΑΥΓΗ», της Νεολαίας, ΕΧΟΝ,

της Χ.Δ. και το έντυπο «ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» (Κ.Ο.), που εκδόθηκε από μέλη της Χ.Δ.

Καναδά και κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, στη Γερμανία και φυσικά στον Καναδά».

Να σημειωθεί και αυτό έχει ιδιαίτερη αξία, ότι στο τέλος του βιβλίου περιέχεται, κατά

αποκλειστικότητα, όλο το έντυπο των Κ.Ο., όπως ακριβώς κυκλοφόρησε τότε. Τα κείμενα των

Κ.Ο., που χάριν της έρευνας του Ανδρέα Αργυρόπουλου, διασώθηκαν και μπορούμε εμείς σήμερα

να τα διαβάσουμε και να τα μελετήσουμε. Αποτελούν δείγματα της ψυχής και της βούλησης του

Ανθρώπου εκείνου που αγωνίζεται για να κάνει πράξη, με τη βοήθεια και τη Χάρη του Θεού, το

Πιστεύω του. Του Ανθρώπου που πιστεύει ότι το Πνεύμα και η στάση ζωής που πηγάζουν από το

Μήνυμα του φτωχού Ναζωραίου είναι ασύμβατα με κάθε τύραννο και τυραννία.

Ο Ανδρέας με ένα ζωντανό και κρυστάλλινο λόγο δίδει συνοπτικά μεν, αλλά με τρόπο μεστό, την

ουσία της αντιδικτατορικής αρθρογραφίας της εφημερίδας «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» και πιο ειδικά του

αείμνηστου ιδρυτή και προέδρου της Χ.Δ., του Νίκου Ψαρουδάκη, με ιδιαίτερη αναφορά τις

διώξεις του και την εξορία του στη Γυάρο. Για τη «ΧΑΡΑΥΓΗ», προγραμματίζει την έκδοση σε

βιβλίο όλων των τευχών της. Του λείπει το πρώτο Τεύχος και αν κάποιος από τους παλιούς

ΕΧΟΝίτες το διαθέτει τότε να επικοινωνήσει μαζί μας. Αξίζει να συμβάλλομε να διασωθεί και το

έντυπο αυτό, όπως διασώζονται τώρα και οι Κ.Ο. των μελών της Χ.Δ. Καναδά.

Στο βιβλίο Χ.Α.Τ. ο συγγραφέας δεν περιορίζεται μόνο στα τρία προαναφερόμενα έντυπα.

Συμπεριλαμβάνει την εκδοτική προσπάθεια της Χ.Δ. μέσω των εκδόσεων ΜΗΝΥΜΑ, με τις οποίες

προβάλλονται οι αγώνες, η δράση και οι διώξεις χριστιανών, διαφόρων δογμάτων εναντίον

τυραννικών καθεστώτων, της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής. Η Θεολογία της

Απελευθέρωσης με τους εκφραστές της, όπως ο Χέλντερ Καμάρα, γίνονται γνωστοί στην Ελλάδα

με τις εκδόσεις ΜΗΝΥΜΑ. Συμπεριλαμβάνει επίσης την προσωπικότητα και το αγωνιστικό

αντιδικτατορικό φρόνημα καθώς και τις διώξεις του, του μεγάλου Παδαγωγού, του αειμνήστου

Νικηφόρου Ζήση. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στον επίσης μεγάλο χριστιανό αγωνιστή, τον

δικαιολογημένα αποκαλούμενο παπά του λαού, τον Μακαριστό παπά Γιώργη Πυρουνάκη. Ο

Ανδρέας δεν παραλείπει και πολύ σωστά να παρουσιάσει και «άλλους Κληρικούς, Θεολόγους και

Συλλογικότητες που τάχθηκαν κατά της δικτατορίας». Ενδεικτικά αναφέρονται ο τότε

Μητροπολίτης Πειραιώς Χρυσόστομος Ταβλαδωράκης, ο «ρακοσυλλέκτης» παπά Γιώργης

Δημητριάδης του Κερατσινίου, ο παπά Πέτρος Γαβαλάς του Ηρακλείου, που καταβασανίστηκε, ο

μακαριστός Διάκος Τιμόθεος Λαγουδάκης, ο παπά Χρήστος Χριστοδούλου, ο νυν Αρχιεπίσκοπος

Αλβανίας Αναστάσιος κ.ά.

Τέλος και χωρίς καμιά διάθεση διαφήμισης του βιβλίου, όχι απλώς το συνιστώ, αλλά εκτιμώ ότι θα

είναι μεγάλη παράλειψή μας αν δεν φροντίσουμε να το αγοράσουμε, να το μελετήσουμε και να το

διαδώσουμε. Στις μέρες που έρχονται «Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ» είναι

ένα πολύτιμο δώρο για τον εαυτό μας, για συγγενείς και φίλους μας. Όσοι είχαν ή έχουν σχέση με

τη Χ.Δ. και τη Νεολαία της θα θυμηθούν τις ωραίες μέρες των αντιδικτατορικών αγώνων. Όσοι

πάλι δεν γνωρίζουν το αγωνιστικό αυτό παρελθόν μιας μικρής αριθμητικά και όχι «επώνυμης»

μερίδας χριστιανών, θα μάθουν και θα αναθεωρήσουν ή θα επανεξετάσουν τη άποψη που τυχόν

έχουν, ότι δηλαδή χριστιανός σημαίνει συντήρηση ή και αντίδραση. Ακόμα το βιβλίο αυτό στέλνει

ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε όλους μας, ιδιαίτερα όμως στους θεωρητικούς, σοφούς και φιλοσόφους,

περισπούδαστους και πολυγραφότατους ακαδημαϊκούς και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, ότι

«πίστις άνευ έργων νεκρά εστί»!

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια τόσο στο συγγραφέα Ανδρέα Αργυρόπουλο, όσο και στις εκδόσεις

ΑΡΜΟΣ, του Γιώργου Χατζηιακώβου που με το «Χριστιανικό Αντιδικτατορικό Τύπο», μας δίδουν

ένα σύγχρονο δείγμα Ομολογητών του Χριστού και του Ευαγγελίου Του.

Εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ 18-3-2021

Παρουσίαση του βιβλίου "Χριστιανισμός και Πολιτική" στην Αθήνα(15-12-2023)VIDEO

Χριστιανισμός και Πολιτική Χριστιανική Πολιτική Παρέμβαση~Χριστιανική Ριζοσπαστικότητα και Αριστερά~Θεολογία και Οικολογία Περισσότερα για το βιβλίο δείτε εδώ: https://armosbooks.gr/ Για το βιβλίο μιλούν: Γιώργος Κρανιδιώτης, Ιατρός, Πτυχιούχος Φιλοσοφίας Δημήτρης Μπαλτάς, Δρ. Φιλοσοφίας Νίκος Γ. Ξυδάκης, Δημοσιογράφος, πρώην Υπουργός και ο συγγραφέας του βιβλίου Ανδρέας Αργυρόπουλος

 

Paul Rodgers:να είσαι σε ειρήνη με τον Θεό...Η προσευχή μου για εμάς είναι να επιλέξουμε όλοι την αγάπη'

 Οι Bad Company  ανήκουν πλέον  στο Rock & Roll Hall of Fame αλλά η απουσία του  τραγουδιστή τους  Paul Rodgers στην τελετή ήταν περισσότερο από αισθητή.

Τη Δευτέρα 3 Νοεμβρίου, ο Rodgers ανακοίνωσε ότι θα χάσει την τελετή λόγω  προβλημάτων υγείας. Ήταν προγραμματισμένο να επανασυνδεθεί με το συγκρότημα στην πρώτη του εμφάνιση από το 2019.«Η ελπίδα μου ήταν να βρίσκομαι στην τελετή  του Rock & Rock Hall of Fame και να τραγουδήσω για τους θαυμαστές, αλλά αυτή τη στιγμή πρέπει να δώσω προτεραιότητα στην υγεία μου», είπε σε μια δήλωση. 

Στην τελετή, το συγκρότημα ερμήνευσε το "Feel Like Makin' Love" με τον Bryan Adams   ως τραγουδιστή. Στο τέλος του τραγουδιού, το συγκρότημα φώναξε: «Σε αγαπάμε Paul!»

Μετά την παράσταση, ο ντράμερ Simon Kirke απέτισε φόρο τιμής στον Rodgers, καθώς και στον αείμνηστο κιθαρίστα του συγκροτήματος, Mick Ralphs, ο οποίος πέθανε τον Ιούνιο μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη αρκετά χρόνια νωρίτερα.Ο Kirke έδωσε ιδιαίτερες ευχαριστίες στη σύζυγο του Ralph, Susie Chavasse, και στην Cynthia Rodgers για τον τρόπο που φρόντισαν και φροντίζουν τους συναδέλφους του καθώς αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας.Αφού ολοκλήρωσε την ομιλία του, ο Kirke παρουσίασε τον Rodgers, ο οποίος απευθύνθηκε στο πλήθος με μια  βιντεοσκοπημένη ομιλία.«Καθόμουν στην τάξη μου με θέα το  εργοστάσιο χημικών και τα ναυπηγεία. Ο δάσκαλός μου, ο κ. Garrity, είπε: "Εντάξει, τάξη, ρίξτε μια καλή ματιά εκεί έξω. Εκεί θα πηγαίνετε όταν αποφοιτήσετε"», ξεκίνησε, μιλώντας για τα παιδικά του χρόνια στο Middlesbrough της Αγγλίας. «Εκείνο το βράδυ, πήγα σε έναν χορό και άκουσα έναν δίσκο του Little Richard, "Good Golly, Miss Molly!" και ένα κουτί με πυροτεχνήματα έσκασε στο κεφάλι μου, με πυραύλους και όλα τα σχετικά. Και σκέφτηκα, "Θα ακολουθήσω αυτή τη μουσική και θα μάθω τα πάντα γι' αυτήν. Αυτό έκανα"».«Τώρα βρίσκομαι στην αδελφότητα του Rock & Roll Hall of Fame, με το συγκρότημά μας Bad Company, τον μοναδικό Mick Ralphs, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να τα καταφέρουμε χωρίς εσένα, φίλε. Τον καινοτόμο Boz Burrell, με το δικό του πνεύμα απόψε, και τον ασυναγώνιστο Simon Kirke».

Στη συνέχεια, αφιέρωσε  στους θαυμαστές και τους μουσικούς  που τους έχουν εμπνεύσει, συμπεριλαμβανομένων των Otis Redding, Muddy Waters και Aretha Franklin, μεταξύ άλλων. Ευχαρίστησε επίσης τους μάνατζερ, το συνεργείο και το προσωπικό τους όλα αυτά τα χρόνια.

Αφήνοντας το καλύτερο για το τέλος, ευχαρίστησε τα παιδιά και τα εγγόνια του, καθώς και τη σύζυγό του Σύνθια, με την οποία είναι παντρεμένος από το 2007.

«Για σχεδόν 30 χρόνια, είμαι οπλισμένος και γοητευμένος με τη Σύνθια. Είναι ο λόγος που η καρδιά μου εξακολουθεί να χτυπά». Έκλεισε  την ομιλία του με ένα απόσπασμα από το Desiderata(Τα επιθυμητά) του Μαξ Έρμαν:"'Είσαι παιδί του σύμπαντος, όχι λιγότερο από τα δέντρα και τα αστέρια. Έχεις δικαίωμα να είσαι εδώ. Γι' αυτό, να είσαι σε ειρήνη με τον Θεό και, όποιος κι αν είναι ο κόπος και οι φιλοδοξίες σου μέσα στη θορυβώδη σύγχυση της ζωής, διατήρησε την ειρήνη με την ψυχή σου. Είναι ακόμα ένας όμορφος κόσμος. Η προσευχή μου για εμάς είναι να επιλέξουμε όλοι την αγάπη". Σας ευχαριστώ.»

Εκδόσεις Αρμός- Τρεις Ιεράρχες: Η Επανάσταση της Πίστης και της Δράσης, Ανδρέας Αργυρόπουλος

 

Τρεις Ιεράρχες:Η Επανάσταση της Πίστης και της Δράσης.

Πάνε δεκαετίες από τότε που, πρωτοδιορίστηκα στη Σέριφο και «εκφώνησα» σ’ ένα φτωχικό εξωκλήσι του νησιού τον «πανηγυρικό» της ημέρας μπροστά στους λιγοστούς μαθητές, μαθήτριες και συναδέλφους. Από τότε τα χρόνια πέρασαν γρήγορα. Οι στάσεις της εκπαιδευτικής μου πορείας πολλές. Μετά την Σέριφο, ακολούθησαν η Σύρος, το Χαλάνδρι, η Τήνος και το Waiblingen, η Νυρεμβέργη, το σύμπλεγμα των νησιών του Βορείου Αιγαίου, η Δυτική Μακεδονία και η Πέλλα, τα Βριλήσσια, η Αγία Παρασκευή, οι Αμπελόκηποι και τέλος η Αμοργός. Η μέρα των Τριών Ιεραρχών σε αυτήν την πορεία πάντα ξεχωριστή.

Το ανά χείρας βιβλίο περιέχει στο πρώτο μέρος του, τα κύρια σημεία από τους «πανηγυρικούς» όλων αυτών των χρόνων και δεν θεωρήθηκε σκόπιμο να αλλοιωθεί εκ των υστέρων η προφορικότητά τους. Δεν αποτελεί λοιπόν επιστημονικό πόνημα. Είναι μάλλον ένα κείμενο ορθόδοξης αντιπληροφόρησης κόντρα στο ρεύμα των καιρών, που προωθούν έναν ακίνδυνο, μοιρολατρικό και βολικό για πολλούς (γι’ αυτό και επικίνδυνο) χριστιανισμό. Στην παρούσα έκδοση φιλοξενούνται παλαιότερες δημοσιεύσεις μας, καθώς επίσης και νεότερα αδημοσίευτα κείμενα. Μοναδική φιλοδοξία της έκδοσης είναι η συμβολή της στην ανάδειξη του έργου και της προσφοράς των Τριών Ιεραρχών στη Θεολογία, στην Επιστήμη και στην Κοινωνία.

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αρμός στο: https://tinyurl.com/2kux8w8b

Είναι δύσκολο να πας κόντρα στο ρεύμα.Ομιλία 28ης Οκτωβρίου 2016-Ελληνικό Γυμνάσιο Νυρεμβέργης.

 

ΟΜΙΛΙΑ 28^ης Οκτωβρίου 2016-Ελληνικό Γυμνάσιο Νυρεμβέργης.

 

 

Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι, αγαπημένοι μας μαθητές και μαθήτριες.

Το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο ελληνικός λαός οργάνωνε την αντίστασή του κόντρα στον κατακτητή στην ίδια τη Γερμανία αξιόλογες προσωπικότητες αλλά και μαχητικές συλλογικότητες δεν ακολούθησαν το δρόμο της σιωπής και της συνενοχής αλλά επέλεξαν αυτόν της Αλήθειας και του Μαρτυρίου. Σε δύο από αυτές τις περιπτώσεις θα αναφερθούμε σήμερα.

 

Α)Ντίντριχ Μπονχέφερ. (Dietrich Bonhoeffer)

 

 

 

      

Η πρώτη περίπτωση έχει να κάνει με μια μεγάλη μορφή του Ευρωπαϊκού πνεύματος, τον Ντίντριχ Μπονχέφερ, Λουθηρανό ποιμένα και θεολόγο. Ο Μπονχέφερ γεννήθηκε στο Μπρεσλάου  το Φεβρουάριο του  1906. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου έχασε δύο από τα αδέλφια του. Ο θάνατός τους θα τον σημαδέψει για όλη του τη ζωή και θα γίνει η αιτία για τις βαθύτερες αναζητήσεις του. Το διάστημα εκείνο αρχίζουν  να τον απασχολούν  έντονα τα ερωτήματα για το θάνατο, την αιώνια ζωή, την ουσιαστική  σχέση του ανθρώπου με το Θεό. Δεν του αρκεί ένας Χριστιανισμός της τυπικότητας και του καθωσπρεπισμού. Ψάχνει την αυθεντική την προσωπική σχέση με τον Ιησού. Μετά από χρόνια αναζήτησης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτή « υπάρχει στα πόδια του σταυρού του Χριστού». Μόλις τελειώνει το Λύκειο μεταβαίνει στο Τύμπιγκεν προκειμένου να σπουδάσει στη φημισμένη σχολή της πόλης. Σε ηλικία 25 ετών, το 1930, εκλέγεται παμψηφεί καθηγητής Πανεπιστημίου στο Βερολίνο.

      Από την πρώτη στιγμή που κυριάρχησε ο Ναζισμός ο Μπονχέφερ συγκρούεται με το θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής του  που είχε επιλέξει να στηρίξει τον «Αντίχριστο», όπως ονόμαζε τον Χίτλερ. Στις 30 Ιανουαρίου του 1933 ο Χίτλερ ανεβαίνει στην εξουσία. Δύο μόλις μέρες μετά το γεγονός αυτό, και ενώ ο τρόμος κυριαρχούσε  παντού, ο Μπονχέφερ σε ραδιοφωνική ομιλία του τόλμησε να στραφεί δημόσια εναντίον του παρανοϊκού δικτάτορα. Η ομιλία του βέβαια δεν τελείωσε ποτέ αφού πρόγραμμα διακόπηκε στον αέρα. Οι Χιτλερικοί τον είχε ήδη στοχοποιήσει. Λίγο αργότερα  σε  μια επιστολή του προς τους συμπατριώτες του αναφέρει: «Οι στενόμυαλοι εκκλησιαστικοί άνθρωποι που πολλοί από αυτούς είναι και ανίατα συμφεροντολόγοι, βρήκαν τον προστάτη των ταξικών τους συμφερόντων στο πρόσωπο ενός μανιοκαταθλιπτικού δικτάτορα… Καταγγέλλω τον Αντίχριστο με τους συνεργούς του και καλώ αυτούς που είναι πραγματικά πιστοί σε θεία ανυπακοή σε αυτό, γιατί δεν εκπροσωπεί καμιά ούτε επίγεια ,ούτε ουράνια νομιμότητα». Το 1936 καθαιρέθηκε από καθηγητής του Πανεπιστημίου του Βερολίνου στο οποίο δίδασκε Θεολογία. Αποφασίζει και ανοίγει δική του Θεολογική Σχολή την οποία μετά από λίγο διάστημα κλείνει η Ναζιστική κυβέρνηση της Γερμανίας.

       Ο Μπονχέφερ έλαβε ενεργά μέρος όσο λίγοι στο Γερμανικό κίνημα αντίστασης κατά του Ναζισμού, και ήταν ιδρυτικό μέλος της Ομολογούσας Εκκλησίας. Ομολογούσα Εκκλησία ονομάστηκε η κίνηση των Γερμανών χριστιανών που αγωνίζονταν ενάντια στην ενσωμάτωση της Γερμανικής Ευαγγελικής Εκκλησίας στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα. Η αντιστασιακή του δράση και η ανάμειξή του στο σχεδιασμό της δολοφονίας του Αδόλφου Χίτλερ, είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψή του, τον Απρίλιο του 1943 και τον πολύμηνο βασανισμό του. Έμεινε σε φυλακή κοντά στο Βερολίνο  για 18 ολόκληρους μήνες. Όλο αυτό το διάστημα συνήθιζε να προσεύχεται ,να υπηρετεί τους άλλους φυλακισμένους  και να τους δίνει θάρρος. Λίγο πριν τη λήξη του πολέμου, τον Απρίλιο του 1945 ,και ενώ οι συμμαχικές δυνάμεις  ήταν έτοιμες να εισέλθουν στο Βερολίνο, πράγμα που σήμαινε  ότι  ο Μπονχέφερ θα απελευθερωνόταν ,οι Ναζί προκειμένου να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο ,τον μεταφέρουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Φλέσενμπεργκ, 130 περίπου χιλιόμετρα από τη Νυρεμβέργη.  Εκεί, ανήμερα την Μεγάλη Παρασκευή, και ενώ ουσιαστικά ο πόλεμος είχε τελειώσει και οι Χιτλερικοί  είχαν καταθέσει τα όπλα ,τον εκτέλεσαν δι’ απαγχονισμού. Ο Μπονχέφερ  υπήρξε το τελευταίο θύμα του Ναζισμού. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη φυλακή  έγραψε μια σειρά επιστολών που εκδόθηκαν αργότερα με τον τίτλο «Αντίσταση και Υποταγή» (Widerstand und Ergebung, 1951). Θεωρείται από τους σπουδαιότερους  χριστιανούς στοχαστές του 20ου  αιώνα.

 

 

Β)Αλεξάντερ Σμορέλ, ο αντιναζιστής νεομάρτυρας και η οργάνωση «Λευκό Ρόδο».

 

           Η δεύτερη περίπτωση έχει να κάνει με έναν Άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.Ο Άγιος Αλέξανδρος από το γειτονικό μας Μόναχο της Βαυαρίας αποκεφαλίσθηκε σε ηλικία 25 ετών, καταδικασμένος σε θάνατο για «εσχάτη προδοσία» από το ναζιστικό καθεστώς. Είχε γεννηθεί στη Ρωσία από Γερμανό πατέρα, γιατρό, από χρόνια εγκατεστημένο στη Ρωσία και Ρωσίδα μητέρα. Για το λόγο αυτό ήταν βαπτισμένος Χριστιανός Ορθόδοξος. Ο Άγιος μαζί με το φίλο του Χανς Σολ ήταν οι ιδρυτές της αντιναζιστικής οργάνωσης «Λευκό Ρόδο». Η συγκεκριμένη οργάνωση προσπαθούσε  με κάθε τρόπο να εξεγείρει τη συνείδηση των Γερμανών κατά του καθεστώτος. Απευθυνόμενοι στο μέσο βολεμένο και φοβισμένο χριστιανό Γερμανό της εποχής τους γράφουν: « Και σε ρωτάω, σαν Χριστιανό που αγωνίζεσαι για τη διαφύλαξη του πιο πολύτιμου θησαυρού σου, μήπως διστάζεις, μήπως ξεπέφτεις στη δολιότητα, τον υπολογισμό και την αναβλητικότητα, με την ελπίδα ότι κάποιος άλλος θα σηκώσει το χέρι για να σε υπερασπίσει; Δεν σου έδωσε ο Θεός τη δύναμη και τη θέληση να αγωνιστείς; Πρέπει να χτυπήσουμε το κακό εκεί που είναι πιο δυνατό, και είναι πιο δυνατό στην εξουσία του Χίτλερ».

Ο πυρήνας της οργάνωσης απαρτιζόταν από φοιτητές της ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Συγκλονίζει το γεγονός της διάθεσης για θυσία χάριν της αλήθειας από νέους ανθρώπους που γύρισαν την πλάτη σε αξιόλογες σπουδές ,επιτυχημένες σταδιοδρομίες και σε μια άνετη ζωή για ένα και μόνο λόγο: για να υπηρετήσουν τον άνθρωπο και την αλήθεια.

Σε μία από τις προκηρύξεις του Λευκού Ρόδου, των οποίων βασικός συντάκτης ήταν ο νεομάρτυρας, μαζί με τον Χανς Σολ, μεταξύ των άλλων διαβάζουμε:

 «Κάθε λέξη από το στόμα του Χίτλερ είναι ένα ψέμα. Όταν μιλά για ειρήνη, εννοεί τον πόλεμο και όταν κατά τρόπο βλάσφημο χρησιμοποιεί το όνομα του Παντοδύναμου, εννοεί… το Σατανά…. Είναι αλήθεια ότι πρέπει να αγωνιστούμε κατά του εθνικοσοσιαλιστικού τρομοκρατικού κράτους με ορθολογικά μέσα. Όμως, οποιοσδήποτε εξακολουθεί να αμφισβητεί την πραγματικότητα, την ύπαρξη δαιμονικών δυνάμεων, θα έχει αποτύχει σε μεγάλο βαθμό να αντιληφθεί τη μεταφυσική διάσταση αυτού του πολέμου. Πίσω από τα συγκεκριμένα, ορατά περιστατικά, πίσω από όλες τις αντικειμενικές και λογικές διαπιστώσεις, βρίσκουμε το υπέρλογο στοιχείο: Τον αγώνα ενάντια στο δαίμονα, ενάντια στους υπηρέτες του Αντιχρίστου». Σε μια άλλη προκήρυξη του «Λευκού Ρόδου» η ναζιστική κυβέρνηση αποκαλείται «συμμορία υπανθρώπων».

       Το «Λευκό Ρόδο», που επί μεγάλο διάστημα ήταν στο στόχαστρο της Γκεστάπο, εξαρθρώθηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1943. Τέσσερις μέρες μετά, με συνοπτικές διαδικασίες, εκτελέσθηκαν με αποκεφαλισμό τα αδέλφια Χανς και Σοφία Σολ και ο Κρίστοφ Πρόμπστ. Ο Αλεξάντερ Σμορέλ είχε την ίδια τύχη στις 13 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς, αφού συνελήφθη τον Απρίλιο. Στη δίκη του δεν προσπάθησε να ελαφρύνει τη θέση του. Με παρρησία ομολόγησε τις αντιναζιστικές πεποιθήσεις του, προκαλώντας την υστερική αντίδραση του διαβόητου δικαστή Φράισλερ, που ούρλιαζε αποκαλώντας τον «προδότη».

Λίγο πριν αποκεφαλιστεί στέλνει ένα τελευταίο γράμμα στον πατέρα και τη μητριά του: «Σήμερα, με τη θέληση του Θεού, η επίγεια ζωή μου θα κλείσει, προκειμένου να μεταβώ σε μιαν άλλη, που ποτέ δεν θα τελειώσει, όπου όλοι μας θα συναντηθούμε… Δυστυχώς, το χτύπημα αυτό θα είναι πιο σκληρό για σας παρά για μένα, γιατί φεύγω με τη βεβαιότητα ότι υπηρέτησα την αλήθεια. Αυτό με αφήνει με ήσυχη τη συνείδηση, παρά το γεγονός ότι είναι κοντά η ώρα του θανάτου…

Θα παρακαλέσω το Θεό να σας χαρίζει γαλήνη και ειρήνη. Θα σας περιμένω! Και πάνω απ’ όλα, ένα πράγμα, φυλάξτε στις καρδιές σας: Ποτέ μη ξεχνάτε το Θεό!»

         Από τον Φεβρουάριο του 2012 ο Αλεξάντερ Σμορέλ τιμάται ως τοπικός άγιος στην επισκοπή Γερμανίας της Εκκλησίας της Ρωσίας.

 

Αγαπημένοι μας μαθητές και μαθήτριες,

Είναι δύσκολο να πας κόντρα στο ρεύμα.

Ακόμη πιο δύσκολο είναι να ξεφύγεις από το κοπάδι και από πρόβατο να γίνεις Πρόσωπο, Άνθρωπος δηλαδή με ποιότητα και αξιοπρέπεια. Εραστής της αλήθειας και της ελευθερίας όπως οι μάρτυρες που αναφέραμε. Ένα όμως είναι το σίγουρο ότι ΑΞΙΖΕΙ…Η ΙΣΤΟΡΙΑ των λαών και των πολιτισμών ομορφαίνει και παίρνει χρώμα από τη θυσία των ΜΑΡΤΥΡΩΝ.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΛΜΗΣΑΝ  ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΝΑΖΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

Black Sabbath - After Forever

 Have you ever thought about your soul

Can it be saved?
Or perhaps you think
That when you are dead
You just stay in your grave
Is God just a thought within your head
Or is he a part of you?
Is Christ just a name
That you read in the book
When you were in school?

When you think about death
Do you lose your breath
Or do you keep your cool?
Would you like to see the Pope
On the end of a rope?
Do you think he's a fool?
Well, I have seen the truth
Yes, I've seen the light
And I've changed my ways
And I'll be prepared
When you're lonely and scared
At the end of our days

Could it be you're afraid
Of what your friends might say
If they knew you believe in God above?
They should realize before they criticize
That God is the only way to love

Is your mind so small
That you have to fall
In with the pack wherever they run?
Will you still sneer when death is near
And say that you may as well
Worship the sun?

I think it was true it was people like you
That crucified Christ
I think it is sad the opinion you had
Was the only one voiced
Will you be so sure
When your day is near
Say you don't believe?
You had the chance
But you turned it down
Now you can't retrieve

Perhaps you'll think before you say
"God is dead and gone"
Open your eyes, just realise
That He is the one
The only one who can save you now
From all this sin and hate
Or will you jeer at all you hear?
Yes, I think it's too late

Στον «άγνωστο θεολόγο»...Τιμή στον Στάθη Ανδρεάδη

του Ανδρέα Αργυρόπουλου

 

             Πέρασαν σαράντα περίπου χρόνια στην εκπαίδευση. Γύρισα τη μισή Ελλάδα. Πήρα και μια γλυκιά δόση από Γερμανία. Χάρηκα. Μάζεψα ιστορίες,φιλίες και εμπειρίες πολλές. Γνώρισα όμορφους ανθρώπους. Πορεία γεμάτη αξέχαστες στιγμές μα και λίγες κακοτοπιές. Θυμάμαι αγαπημένα πρόσωπα από όπου και αν πέρασα. Συναντιέμαι με αρκετούς ακόμη κατά διαστήματα. Παίρνω δύναμη. Νιώθω το τότε μάθημα,το διάλειμμα, η εκδρομή να συνεχίζονται.  Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο γιατί «έκανα δουλειά μου αυτό που αγαπούσα», όπως λένε οι ποδοσφαιριστές. 

              Με τα Θρησκευτικά είμαι «κολλημένος». Όπως και με τους συναδέλφους της ειδικότητάς μου.Τα κολλήματα δεν κρύβονται. Πάντα χαιρόμουν όταν κάποιος σε μια άσχετη κουβέντα μου έλεγε: «είχα έναν /μία θεολόγο στο σχολείο που ήταν …αστέρι». Αν μάλιστα ήταν και  συμφοιτητής /τρια  μου, ανέβαινα πέντε πόντους. Χαιρόταν η ψυχή μου όταν συναντούσα συναδέλφους, που ήταν άνθρωποι με ανοικτό πνεύμα, χιούμορ, διάκριση, ταπείνωση, επιστημονική συγκρότηση. Ανθρώπους ελεύθερους και χαρούμενους. Είναι σίγουρο ότι χωρίς θεολόγους με αυτή την  ποιότητα το μάθημα θα είχε τελειώσει. Όχι στο σχολικό πρόγραμμα, στη συνείδηση του κόσμου.   

     

              Τα χρόνια που ήμουν Σχολικός Σύμβουλος γνώρισα κάμποσους /ες από αυτή την κατηγορία. Είπα μέσα μου, κάποια στιγμή ας μιλήσουμε και ας τιμήσουμε στο πρόσωπο ενός ξεχωριστού συναδέλφου, τον «άγνωστο θεολόγο», αυτόν που χαίρεται με αυτό που προσφέρει, που δίνει την ψυχή του και που με την «τρέλα» του κάνει τους γύρω του να χαίρονται. Το σημερινό σημείωμα έχει αυτό το σκοπό. Να τιμήσει στο πρόσωπο του θεολόγου που μας άφησε πριν λίγα χρόνια, του Στάθη Ανδρεάδη, όλους αυτούς. Ο  Στάθης υπηρέτησε τα περισσότερα χρόνια στα σχολεία της Εράτυρας και της Γαλατινής του Νομού Κοζάνης. Πραγματικός διάκονος στην άγονη γραμμή της εκπαίδευσης. Είχα την τιμή να συνεργαστώ μαζί του και να μοιραστώ προβληματισμούς και ανησυχίες. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τις όμορφες και εκ βαθέων  κουβέντες μας,το ήθος του,την αγάπη και την εκτίμηση των συναδέλφων του αλλά και των μαθητών και μαθητριών του. Ο Στάθης ήταν ένας δάσκαλος απόλυτα δοτικός. Όπως είπε στον επικήδειο που εκφώνησε το 2019 η συνάδελφός του Μήτου Παναγιώτα: « Ακόμα δυσκολεύομαι να καταλάβω πως γινόταν να είναι ο Στάθης όλων μας, και του καθενός ξεχωριστά, σαν κοινός και συνάμα μοναδικός θησαυρός. Έκοβε μπουκιές από το καρβέλι της ψυχής του, μας χόρταινε όλους, αλλά αυτό παρέμενε ακέραιο σαν τα ψωμιά της παραβολής. Ο σπόρος της αγάπης του λουλούδιασε και στα χλοερά εδάφη και στα άγονα. Όχι μόνο στον ήλιο αλλά και στο σκοτάδι. Το ίδιο στην πέτρα ,το ίδιο και στα αγκάθια. Και έπειτα ως ανθεμουργού στάγμα στάλαζε βαθιά μέσα μας…..»

Για το Στάθη, όπως και για κάθε θεολόγο που «νιώθει» δάσκαλος, το μάθημα των Θρησκευτικών δεν τελειώνει στην Γ’ Λυκείου,  συνεχίζεται στη ζωή. Όπως χαρακτηριστικά έγραψε αποχαιρετώντας τον η πρώην μαθήτριά του και μετέπειτα φίλη και γιατρός του, Μαρία Μάρτου :

«Σήμερα στις 13:00 θα χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι για τον αγαπημένο μας Στάθη Ανδρεάδη.. Αν και οι μεγάλες αγάπες είναι οι βουβές, όπως έλεγε, η ανάγκη να γράψω και ειδικά για το τελευταίο αυτό διάστημα ξεπερνάει αυτή του τη ρήση. Είχα την τύχη να είμαι μαθήτρια του, την ευλογία να είμαι φίλη του και τη συντριβή να είμαι γιατρός του. Από ένα τηλεφώνημα αδιαθεσίας αρχές Ιουλίου ξεκίνησαν όλα. Αρχές Αυγούστου γνωρίζαμε πως αυτή η καρδιά χτυπήθηκε από έναν μοναδικό όγκο στην ιατρική βιβλιογραφία. Η ασθένεια ανίατη, αλλά ο Στάθης δεν υπήρξε ποτέ ασθενής. Εδώ είναι η συντριβή. Δεν ήταν στο μυαλό μου ως ασθενής. Κι όχι από τη δική μου άρνηση, αλλά από τη στάση του ίδιου. Το αντιμετωπίσαμε ως διαδικασία κι όχι ως ασθένεια. Μας εκπαίδευσε και σ' αυτό. Μας καθοδηγούσε πώς να νοιώθουμε. Μάθαμε πως μπορεί να υπάρξει άνθρωπος που μπορεί να συμφιλιωθεί μ' αυτή τη μοναδική ασθένεια και την πορεία προς το θάνατο. Μάλλον, γιατί όπως είπε ο ίδιος λίγες μέρες πριν " Είμαι χορτάτος από τη ζωή" κ όπως διαπίστωσε η Μαρία, η κόρη του, πως ο μπαμπάς κέρδισε, όχι την αρρώστια, αλλά τη ζωή... Άρα μετά από αυτό μάλλον δεν έχει τόσο νόημα το μήκος της ζωής, αλλά το βάθος με το οποίο ζούμε... " Η ζωή είναι οι συναντήσεις μας..." μας είπε κ μας ξαναείπε κ μας τις ονομάτισε. Δεν παραπονέθηκε ούτε μια στιγμή γι' αυτό που του "έτυχε". Δεν είπε ούτε καν αυτό το "γιατί". Έλεγε μόνο "It's ok" ή "anyway"... Θυμάμαι ένα μήνυμα που του έστειλα κάπου εκεί μέσα Αυγούστου για το ποια είναι η τελεολογία αυτής της περιπέτειας. Την απάντηση την πήρα πριν λίγες μέρες κι εμένα με ησυχάζει.. Ήταν νομίζω για να διαπιστώσουμε, αυτοί που ζήσαμε αυτό το διάστημα κοντά του, το μέγεθος του μεγαλείου κ της αξιοπρέπειας αυτού του ανθρώπου.. Το γνωρίζαμε, αλλά το μέγεθος που ξετυλίχθηκε μέσα από αυτή τη διαδικασία για μένα ήταν η παράδοση του τελευταίου μαθήματος Δεν έκλαψα για την ασθένεια ούτε μια στιγμή. Κλαίω μόνο για τον τρόπο που το χειρίστηκε. Κλαίω από συγκίνηση και δέος.. Έχω πειστεί πως σ' αυτό το πέρασμά μας από αυτή τη ζωή είμαστε το αποτύπωμα που αφήνουμε στους άλλους. Στην περίπτωση του Στάθη, αυτό το αποτύπωμα είναι εντύπωμα. Ας πάμε, όσοι μπορούμε, να τον αποχαιρετίσουμε σήμερα στην αποχώρηση του από αυτόν τον κόσμο τον καλό. Μας επέτρεπε πάντα να πλησιάσουμε όσο θέλαμε.. Καλό του ταξίδι... Τόσο του αρέσανε τα ταξίδια , anyway....

Ο Στάθης λάτρευε την ποδηλασία.Μια ζωγραφιά που έκαναν στο Γυμνάσιο Γαλατινής στη μνήμη του.