Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2022

«Πιστεύεις και εσύ στο Θεό ;»

 


Η 16η  Οκτωβρίου του 1968 είναι ξεχωριστή για την ιστορία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων .Είναι οι μέρα που έμεινε στην Ιστορία για τον πρωτότυπο τρόπο διαμαρτυρίας των δύο μαύρων αθλητών των Η.Π.Α.(Tommie Smith και John Carlos) και ενός Αυστραλιανού πρωταθλητή ,του Peter Norman στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μεξικό.

   Στις Η.Π.Α. η κατάσταση είναι πολύ φορτισμένη λόγω των συνεχιζόμενων διώξεων των μαύρων. Έχει προηγηθεί εν τω μεταξύ και η δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ. Ο Tommie Smith και ο John Carlos όπως είναι γνωστό ,ευρισκόμενοι στο βάθρο για τη βράβευσή τους ,την ώρα που ακούγεται ο αμερικανικός εθνικός ύμνος ,θα σηκώσουν τις γροθιές τους προς στον ουρανό θέλοντας να δείξουν την αλληλεγγύη τους στους μαύρους αγωνιζόμενους  συμπατριώτες τους και σε όσους μάχονται στο πλευρό τους στην Αμερική.

 

Όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος   Riccardo Gazzaniga: «Ο Smith και ο Carlos είχαν αποφασίσει να φέρουν μπροστά σε ολόκληρο τον κόσμο την μάχη τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το νέο τριγυρνούσε ανάμεσα στους αθλητές.

Ο Norman ήταν ένας λευκός και έρχονταν από την Australia, μια χώρα που είχε νόμους σκληρού apartheid σχεδόν σαν τους νοτιοαφρικανικούς. Και στην Αυστραλία υπήρχαν εντάσεις και διαμαρτυρίες στους δρόμους και τις πλατείες εξ αιτίας των σκληρών περιορισμών στην μη λευκή μετανάστευση και νόμοι δυσμενών διακρίσεων προς τους αβορίγινες, ανάμεσα στους οποίους οι τρομερές αναγκαστικές υιοθεσίες νεογέννητων προς όφελος οικογενειών λευκών.

Οι δυο αμερικανοί ρώτησαν τον Norman εάν πίστευε στα ανθρώπινα δικαιώματα.

ο Norman απάντησε πως ναι.

Τον ρώτησαν εάν πίστευε στον Θεό κι αυτός, που είχε ένα παρελθόν στον στρατό σωτηρίας, απάντησε ξανά θετικά.

“Ξέραμε πως πηγαίνουμε να κάνουμε κάτι πολύ μακράν από  οτιδήποτε έχει να κάνει με τον αθλητισμό κι αυτός είπε “θα είμαι μαζί σας” – θυμάται ο John Carlos – Περίμενα να δω φόβο στα μάτια του Norman, αντίθετα είδα αγάπη”.


οι Smith και Carlos είχαν αποφασίσει να ανέβουν στο βάθρο φέροντας στο στήθος ένα στέμμα του Ολυμπιακού Σχεδίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ένα κίνημα αλληλέγγυων αθλητών με τις μάχες για την ισότητα.

Θα είχαν πάρει τα μετάλλια τους ξυπόλητοι, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την φτώχεια των έγχρωμων ανθρώπων. Και θα φορούσαν τα περίφημα μαύρα δερμάτινα γάντια, σύμβολο των αγώνων των Μαύρων Πανθήρων.

όμως πριν προχωρήσουν προς το βάθρο αντιλήφθηκαν πως έχουν μόνο ένα ζευγάρι μαύρα γάντια.

“Φορέστε ο καθένας από ένα” τους πρότεινε ο λευκός δρομέας και αυτοί αποδέχτηκαν την συμβουλή.

Mα στην συνέχεια ο  Norman έκανε κάτι ακόμη.

“Εγώ πιστεύω σε εκείνο που πιστεύετε εσείς. Έχετε ένα από εκείνα και για εμένα;“ ρώτησε δείχνοντας το στέμμα του Σχεδίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο στήθος των άλλων δυο. “Έτσι μπορώ να δείξω την αλληλεγγύη μου στον αγώνα σας”.

ο Smith παραδέχτηκε πως του προκάλεσε έκπληξη και σκέφτηκε: “Mα τι θέλει αυτός ο λευκός αυστραλός; Κέρδισε το ασημένιο του μετάλλιο, να τα πάρει και φτάνει!”.


Έτσι του απάντησε πως όχι, γιατί επίσης δεν θα αποχωρίζονταν το στέμμα του. Μαζί τους όμως ήταν και ο ένας λευκός αμερικάνος κωπηλάτης, ο Paul Hoffman, ακτιβιστής του Progetto Olimpico per i Diritti Umani, του Ολυμπιακού Σχεδίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Είχε ακούσει τα πάντα και σκέφτηκε πως “εάν ένας άσπρος αυστραλός ήθελε ένα από εκείνα τα στέμματα, προς Θεού, έπρεπε να το έχει!”. ο Hoffman δεν δίστασε: “Του έδωσα το μοναδικό που είχα: το δικό μου”.

Οι τρεις


βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο και ανέβηκαν στο  podio:  τα υπόλοιπα πέρασαν στην ιστορία, με την δύναμη εκείνης της φωτογραφίας».

“Δεν είδα τι γίνονταν πίσω μου – διηγήθηκε ο Norman – Mα κατάλαβα πως όλα πήγαιναν όπως τα είχαν προγραμματίσει  όταν μια φωνή ανάμεσα στο πλήθος άρχισε να τραγουδά τον Αμερικάνικο ύμνο, αλλά στην συνέχεια διέκοψε. Το στάδιο έμεινε σιωπηλό”».

Η συνέχεια για τους τρεις αγωνιστές αθλητές λίγο πολύ γνωστή. Διώξεις ,απειλές για τη ζωή τους , αποκλεισμοί από την αθλητική δράση, περιφρόνηση από όλες και όλους, περιθωριοποίηση.

Θα μας επιτραπεί να εστιάσουμε  σε κάτι που συνέβη λίγο πριν την άνοδο των τριών αθλητών στο βάθρο και που σπάνια έως καθόλου αναφέρεται. Αφού οι Αμερικανοί αθλητές ρωτούν τον Norman αν πιστεύει στα ανθρώπινα δικαιώματα προχωράνε σε μια δεύτερη και τελευταία ερώτηση: 

«Πιστεύεις και εσύ στο Θεό ;» 

Η πίστη στο Θεό ως αφετηρία για μια δυναμική μαρτυρία σε περιβάλλοντα δύσκολά και αφιλόξενα .Οι «αντίφα» από τη μία και οι βολεμένοι σε κοινωνικό καθωσπρεπισμό χριστιανοί από την άλλη σχεδόν ποτέ δεν θα εστίαζαν σε τέτοιες συμπεριφορές και πρακτικές. Ο μαχητικός χριστιανισμός φέρνει αναγούλα και στους «προοδευτικούς»(με εισαγωγικά)και  στους χριστιανούληδες της πλάκας. Στους μεν πρώτους χαλάει το αφήγημα ότι πίστη σημαίνει αντίδραση και συντήρηση και στους δεύτερους που είναι κουτοπόνηροι,(γνωρίζουν πολλές φορές την αλήθεια αλλά κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν) ανατινάζει την μακαριότητά της «χριστιανικής» τους νιρβάνα. Ναι, η πίστη εκφράζεται με την προσευχή ,την σιωπή ,τη διακονία αλλά και με τη μαρτυρία ,τη διεκδίκηση,τη θυσία,την εξέγερση.Η πίστη είναι ΑΓΑΠΗ και η ΑΓΑΠΗ τα χωράει ΟΛΑ.

Πηγή:https://aenaikinisi.wordpress.com/2015/08/30/%CE%BF-%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%82-%CF%83-%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF/


Δευτέρα 18 Απριλίου 2022

Σταύρος Λογαρίδης- POLL: Ψάχνω να βρω τον Φίλο μου
























Στίχοι: Σταύρος Λογαρίδης Μουσική: Σταύρος Λογαρίδης Ψάχνω να βρω το φίλο μου που έζησε χιλιάδες χρόνια πριν. Είχε κι αυτός μακριά μαλλιά και δίδασκε αγάπη στην ψυχή. Ψάχνω να βρω τον ήλιο μου που χάθηκε ψηλά σ’ ένα βουνό. Εσταύρωσαν το φίλο μου αντί να πουν σ’ αυτόν ευχαριστώ.



 

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2022

Bruce Springsteen :When the Saints Go Marching In






Δύο εξαιρετικές ζωντανές εκτελέσεις του γνωστού gospel When the Saints Go Marching In από τον Bruce Springsteen












 

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2022

Al Green : Jesus Is Waiting





Jesus is waiting
If you're broken down
Jesus is waiting, hey yeah
Don't let yourself down
He standing right there behind you
Helping you to make up your mind
Jesus is waiting, hey
Do I have to say it again (say it again)
Jesus is waiting, hey
Talking 'bout, you've got a friend
Reach down in your heart and say
A little prayer just for me
He's the one that believes in love
Can't you see
Hey
Just saying
Jesus is waiting
Love is the only salvation
Understand me
Jesus is waiting
Love is the only medication
Understand me
Help me, help me
Help me, help me
Help me, help me
Help me, help me
Help me, help me
Help me, help me
Help me
I want you to help me
And I'll help you,
Save my soul
I'll save some for you
I'll do my best
Do what I can to
Stand up and be a man
I said hey
I just want everybody to, everybody to know that
Jesus is waiting, hey
Jesus is waiting
Jesus is waiting
Jesus is waiting
I wish the band would just reggae
Reggae
I remember that I had to
Say that I had been a fool
Disregarding your love
I wanna say that it
That, I'm sorry, (sorry) sorry, (sorry)
Sorry (sorry) sorry hey
But I tell ya
You've been good to me
You've been good to me
You've been good to me
Thank you, thank you
Thank you, thank you
Thank you, thank you
Thank you, thank you
Thank you, thank you
Thank you, thank you
Thank you, thank you
Thank you, thank you





Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2022

π. Εμμανουήλ Κλάψης :Άγιοι που εμπνέουν με την απλότητα τους.

 

Αυτός ο “απλός” παπάς που βλέπετε να κυκλοφορεί στο δρόμο στη φωτό είναι ο Μακαριστός Πατριάρχης Σερβίας ΠΑΥΛΟΣ. Σε όλους προκαλεί έκπληξη μια τέτοια εικόνα. Προκαλεί θαυμασμό να βλέπουμε έναν Πατριάρχη να κυκλοφορεί στον δρόμο σαν απλός παπάς, ως απλός άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους, ως πατέρας ανάμεσα στα παιδιά του.
Κανένας δεν ξεχνά τον απλό και ταπεινό παπά, τον Μητροπολίτη Αντώνιο Κόμπο, γιατί η απλότητα του ήταν παροιμιώδης, στην Σιάτιστα συχνά ετοίμαζε ο ίδιος το φαγητό του και το επήγαινε στο φούρνο για να του το ψήσουν. Για τις μετακινήσεις του χρησιμοποιούσε τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ και πολλές φορές τον εξυπηρετούσε ο Στρατός. Δεν είχε πλούσια φανταχτερά αρχιερατικά άμφια, ήταν πραγματικά καλόγερος, «ασκητής της πόλης».
Μας προκαλεί έκπληξη το αυτονόητο, ποιο δηλαδή; Ένας επίσκοπος, δηλαδή πατέρας, να κυκλοφορεί σαν απλός άνθρωπος. Πολλοί στην Εκκλησία απώλεσαν την απλότητα και το ταπεινό φρόνημα. Ξέχασαν ότι το να είσαι πατέρας έχει άμεση σχέση με την απώλεια κάθε πολυτέλειας και άνεσης στην προσωπική σου ζωή, για χάρη ακόμα και του ενός παιδιού σου που ίσως πεινάει ή δεν έχει θέρμανση ή δεν έχει να πληρώσει το νοίκι του και πολλά άλλα.